วันที่ 20 ต.ค. นัดสอบว่ายน้ำที่ธรรมศาสตร์ค่ะ
ขอเล่าย้อนไปก่อนหน้านี้ 3-4 วัน
--------------------------------------------------
เริ่มจากเพื่อนๆ ชวนกันไปลองสระที่ มธ.ก่อน วันสอบจริงจะได้เห็นสถานที่จริงๆ
ก็เฮกันไป ตอนไปแพมมี่เอาดัมเบลล์ 3 โลไปด้วย เอาไปลอง
มีแฟนแพมมี่ไปด้วย คนนี้เค้าไป D.C. สอบมาแล้ว ว่าย 300 ดำเก็บ 5 โล
เค้ามาเทรนให้ + เป็นไกด์นำทาง
พอไปถึงฝนตก หนาวมากๆ เสียค่าลงสระตั้ง 80 แนะ แถมได้ใช้สระ 25 เมตร
เพราะสระ 50 โดนจองไว้แล้ว
โชคดียืมเวท์สูทอะตอมไปด้วย เลยอุ่นๆ
ตอนว่ายก็ไม่มีปัญหาหรอก แต่พอพอลองเก็บดัมเบล์เนี่ยสิ แถมไม่รอด
ขึ้นมาตะเกียดตะกายแบกมันเข้าฝั่งไม่ไหว พาลคิดว่าอาจตายได้ ณ วินาทีนั้นคิดอย่างเดียวคือ
ไม่ไหวแล้ว จะเปลี่ยนง๊านนนน
อะตอมอีกคนก็ไม่ได้เหมือนกัน เลยตบบ่าพลางนัดแนะว่า
แก๊ ฉันจะไปทำร้านอาหาร
จึงรีบกลับจากมธ. วันศุกร์ตอนเย็นคนโค ต ร จะเยอะ รถตู้นี่คิวแบบว่าสุดๆอ่ะ
ได้ตัดใจนั่ง ปอ.29 มาเสาวรีย์ กว่าจได้นั่งก็ฟิวเตอร์
เล่นเอาอยากอ้วกเป็นที่สุด สนนเวลา 2 ชม.ในการมาถึง (แง่ง)
พอกลับมาถึงมัน ทุ่มกว่าๆ แล้ว เลยคิดว่าค่อยโทรไปอคาเด็กซ์ล่ะกัน
พอวันรุ่งขึ้น นั่งโทรปรึกษากะตอมว่าจะเปลี่ยนเป็นงานไหนดี
ตอมบอกว่า "ยังไงก็ได้ แต่ไม่เอาปูเตียง"
โมเลยโทรไป ปรากฏว่า งานที่เหลือมันมีแต่ Fastfood กับ ปูเตียง(โรงแรม)อ่ะดิ
โทรไปหาตอมต่อ "แกทำไงดีมันเหลือแค่นี้ กว่างานจะเข้าใหม่ก็เดือนหน้าแถมไม่รู้ด้วยว่าจะมีร้านอาหารไหม"
ตอมตอบมาว่า
"เด๋วปรึกษาพี่ไกด์น่ะแก"
สรุปวันเสาร์พี่ไกด์ไม่เข้า เลยรอวันอาทิตย์แทน
พอวันอาทิตย์
ตอมโทรหาพี่ไกด์ ว่า"จะเปลี่ยนงาน ไม่ไหวแล้ว"
พี่เค้าก็บอกว่าต้องทำไงๆ บ้าง
แล้วตอมก็โยนมาให้โมโทรหาพี่ไกด์อีกทีล่ะกัน มันไม่ว่างส่งเอกสารเปลี่ยนงาน
พอโมโทรไป
โดนพี่ไกด์กล่อมให้ไปสอบ..
ฟังแล้วมันเคลิ้มน่ะ พี่เค้ามีเหตุมีผล จริงๆ
เนี่ยลองไปดูก่อนสิ ไหนๆก็จะเปลี่ยนแล้ว ที่ Ohio เค้าไม่ฟิกด้วย เผลอๆอาจจะว่ายแค่ 200 เมตร
(บลาๆ )
ฟังๆดูแล้ว เออ นั่นสิ ไหนๆก็ว่างแล้ว ลองไปหน่อยดีกว่า
โทรไปกล่อมอะตอมต่อ
แก๊ ลองไปสิ เพื่อได้ ไม่ได้ไงๆก็เปลี่ยนอยู่แล้ว
แก วันที่ 20 ฉันจะไปค่าย เชียงใหม่ ฟรีด้วยน่ะ
มาลองก่อน
แล้วงัดกลยุทธฺสุดตัว ในการเกลี่ยกล่อม
จนอะตอม ตัดสินใจว่าจะละทิ้งเชียงใหม่ ไปสอบว่ายน้ำ
เฮ้อ..เหนื่อยมากๆ (กับการเกลี่ยกล่อม)
----------------------------------------------------
จบการท้าวความ มาเริ่มกันเถอะ
นัดว่ายน้ำไว้ 10 โมง ด้วยความขี้งกนั่งรถเมล์ของเราทำให้ไปถึงเสาวรีย์เลท ขออภัยเพื่อนๆทุกๆคนค่ะ
ไปถึง สระว่ายน้ำ มธ. ตอน10กว่าๆ ตอนนั้นเจอพี่แคน พี่แคนบอกว่าพี่สอบแค่ 100 เดียวเอง ไม่มีเก็บอิฐด้วย
ฟังแล้วช็อค... กรี๊ดดด
หลังจากลงทะเบียน 120 บาท +เปลี่ยนชุด (ล่อเวทสูทอะตอมเหมือนเดิม) ก็มานั่งรอสมัภาษณ์จากนายจ้าง
คนเยอะมากๆ แบบว่าตกใจเลยอ่ะ กลุ่มเราไป 6 คน เค้าก็สัมภาษณ์กลุ่ม 6คนพอดี
สัมภาษณ์ไม่ถามไรมาก นายจ้างจำเสียงเราได้ เค้าถามว่า
เคยคุย Skype กันแล้วใช่ไหม
พอเซย์เยส เค้าก็ไม่ค่อยถามอะไร
ไปถามคนที่ไม่เคยคุยมากกว่า
คำถามที่เจอก็ง่ายๆเค้าสุ่มถามชี้เป็นคน
เป็นเพื่อนกันเหรอ 6 คนเนี่ย
เคยไปเที่ยวด้วยกันไหม ที่ไหน ยังไง
ชอบดูหนังไหม
เคยดู Dating Night ไหม
เลี้ยงสัตว์อะไร พันธุ์อะไร
ทำไมถึงใส่เวทสูท
รู้สึกว่าเราจะตอบคำว่า Sometimes กับ Yes แค่ 2คำ
แล้วก็สอนร้องเพลง Ohio
แล้วก็บอกให้ว่ายแต่คราวนี้ 200 เมตร (ทำไมมันเพิ่มฟร่ะ) เอาเถอะ ถ้า 300 เราตายแน่ๆ
มีไลท์การ์ฝรั่งคนหนึ่ง หล่อมาก มาเป็นคนเช็ค
เค้าบอกว่า ว่ายท่าไหนก็ได้ยกเว้นกรรเชียง ลอยตัว ให้ครบ 200 (สระ50เมตร)
ไม่ต้องรีบ เพราะรีบเราจะเหนื่อย
พอลงสระไปตามเคย น้ำเย็น แต่ไม่เท่าวันที่มาลองซ้อม
แถมตื่นเต้นมากๆด้วย มันกดดันยังไงไม่รู้ เค้าให้ว่ายลู่ละ 2 คนก็นัดออกตัวกันให้ดี
โมว่าย ฟรีสลับ กบ 4เที่ยว
ตอนว่ายรอบแรก พี่ไกด์นั่งเฝ้าอีกฝั่ง คอยเชียร์บอกว่าไม่ต้องรีบๆ ใจเย็น
ตอนว่ายรอบ 3 รู้สึกแบบว่าจะตายแล้วๆ แต่น่ะมันมาถึงขนาดนี้แล้ว เลยฮึดๆ
พอริบสุดท้ายก็จะพยายามไม่รีบ พอมองฝั่งเห็นคนอื่นๆเค้าถึงกันหมดแ้ล้ว กดดันเหมือนกัน 555+
สรุปเข้าฝั่งด้วยสปีดช้าสุด พร้อมความโล่งใจว่า
ผ่านแล้วเฟ้ยย
ผ่านหมด 6 คน
พวกๆพี่ก็มาแสดงความยินดีด้วย
(ก่อนหน้านี้ถามว่าถ้าไม่ผ่านเป็นไง
ก็ไปสัมภาษณ์ เฮ้าส์เลยน้อง
...)
พอเปลี่ยนชุดเสร็จ
โมกะตอมก็แวะขอบคุณพี่ไกด์
ถ้าไม่ได้คุยกะพี่ หนูคงเสียดายงานนี้แบบสุดๆแน่เลย 555
ทุกๆก็โล่งอกโล่งใจที่ได้ไปด้วยกัน นึกว่าต้องแยกกันซะแล้วว
พอไปเซ็นสัญญา กับรับใบระบุหลักฐานการขอวีซ่า ก็เสร็จแล้ว
ขอบคุณดิฟอีกคนที่ให้ติดรถเบนซ์สปอร์ตกลับ (นั่งเบาะหลัง 5 คน ก่ายขึ้นไปนั่งตักกันเลยทีเดียว)
วันนี้พี่เค้าโทรมาคอนเฟิร์ม Kalahari Ohio เรียบร้อยแล้ว
โล่งอก โล่งใจ ... outlet เอ๊ย..อเมริกาขา.. รอหนูด้วยน่ะ
ดีใจด้วยครับ