★★　m i x i　★★　　　　
Group Blog
 
All blogs
 

เคยรู้สึกเกลียดตัวเองมากๆ มั้ยคะ

เคยรู้สึกว่า ตัวเองมันแย่มาก แย่จนถึงขนาดทำให้ตัวเองเดือนร้อน หรือว่าเจ็บตัวบ้างไหมคะ ตอนนี้เรารู้สึกเกลียดตัวเองมากๆ เลยค่ะ ไม่รู้จะระบายกับใคร (เดี๋ยวเค้าหาว่าเพี้ยน เลยมาระบายลงบล็อก)

เริ่มตั้งแต่ตอนเช้า เช้าวันที่มีสอบ วันที่เรารู้สึกว่าไม่มีเรื่องดีเลย มีแต่เรื่องแย่ๆ สุดๆเพราะตัวเองวันหนึ่งเลยทีเดียว เข้าเรื่องเลยนะคะ

ตอนเช้า เราตื่นมาสายว่าปกตินิดหน่อย ก็แต่งตัวตามปกติ เราต้องออกจากบ้านตอน 8 โมง 15 เพื่อให้ทันไปขึ้นรถไฟตอน 8 โมง 28 นาที ถ้าไม่ทันรถไฟเที่ยวนี้ก็หมายความว่า เราจะไปสอบสาย รู้ทั้งรู้ว่าจะมีสอบ แต่เราก็ไม่ได้เผื่อเวลาฉุกเฉินอะไร

พอออกจากบ้านไป เราก็ดันลืมโทรศัพท์ ต้องขึ้นลิฟท์กลับมาเอาอีก ทำให้ออกสายไปอีก 2-3 นาที (นี่เลย คือสิ่งที่เราเกลียดตัวเองอันดับแรก เป็นบ่อยมากค่ะ ประเภทลืมของก่อนจากบ้าน) นั่นก็เลยทำให้เราต้องรีบปั่นจักรยานอย่างเร็ว ไม่งั้นจะไม่ทันขึ้นรถไฟ

พอจอดจักรยานตรงที่จอดได้ ก็ต้องรีบวิ่งไปขึ้นรถไฟ เพราะได้ยินเสียงแล้วว่ารถไฟกำลังจะมาถึงแล้ว เหนื่อยมากๆ ค่ะ อากาศหนาวด้วย รู้สึกว่าร่างกายขาดน้ำ ขาดอ๊อกซิเจน หายใจไม่ทัน เหมือนว่าจะอาเจียนออกมาด้วย

พอขึ้นรถไฟได้ เรารู้สึกเหมือนจะเป็นลม หายใจไม่ออก คนมันแน่นมาก เบียดเสียด เราหน้ามืด มือเย็น ตัวเย็น ซีดไปหมด และเริ่มรู้สึกปวดท้องเหมือนเป็นวันนั้นของเดือนขึ้นมาอย่างทันหัน ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่มีอาการอะไรเลย

และเราก็ลงจากรถไฟมาได้ แบบที่ว่าถูกดันให้ออกมา เรารู้สึกว่ามันต้องใช่ เจ้านั่นแน่ๆ ที่มา ไม่งั้นไม่ปวดท้องขนาดนี้หรอก ก็เลยรีบไปซื้อ หนมปังมาเผื่อแยมสตอเบอรี่ก่อน และก็รีบไปห้องน้ำในสถานี (เราต้องเปลี่ยนรถไฟอีกขบวนเพื่อไปมหาลัยค่ะ)
เราโชคร้ายอีกแล้ว ที่ได้เข้าห้องน้ำแบบ โถญี่ปุ่น ที่เราต้องนั่งยองๆ กับพื้น พอเรานั่งไป เราลุกไม่ขึ้นเลยค่ะ ไม่มีแรง เพราะว่าปวดท้องปอจอดอ มาก เหงื่อเริ่มแตก ทั้งๆ ที่อากาศหนาวแบบหิมะตก แต่เรากลับรู้สึกร้อนขึ้นมา จนต้องถอดเสื้อโค้ท ผ้าพันคอออก เราอยู่ในห้องน้ำประมาณ 10 กว่านาทีได้ค่ะ เพราะว่าลุกไม่ไหว รถไฟขบวนที่เราต้องขึ้นต่อไปอีกขบวนไปนานแล้ว เริ่มรู้แล้วว่าชะตาจะขาด เราอยากกลับบ้านเลย แต่ก็ทำไม่ได้เพราะว่าเป็นวันสอบปลายภาค ก็เลยต้องถ่อสังขารไปมหาลัยทั้งอย่างนั้น

เรานึกถึงยาแก้ปวดปอจอดอ ขึ้นมาทันทีค่ะ ถ้าได้กินยาคงจะดีขึ้นแต่นี้มันออกจากบ้านมาแล้ว จะไปหาจากไหน (เรากินยาของญี่ปุ่นแล้วไม่หายค่ะ) พอลงจากสถานีได้ ต้องเดินต่อไปมหาลัยอีกประมาณ 10-15 นาที คือทรมานมากค่ะ เพราะว่าอากาศหนาว และมีหิมะตกด้วย เราอยากร้องไห้ออกมาตรงนั้นเลย แต่ก็ทนค่ะ

ปรากฏว่าเราไปสอบสายประมาณ 20 นาที และหมดเวลา เราทำข้อสอบไม่ทัน อาจารย์มาเก็บกระดาษไป 2 แผ่นสุดท้าย ทำไม่ทัน ไม่ได้เขียนอะไรลงไปเลย

วันนี้มีสอบ สองตัว เราก็อดทนสุดๆ กับอาการปวดท้อง สอบเสร็จก็รีบกลับบ้าน เพื่อจะกินยาแก้ปวดท้อง เพราะว่าเราถ้าเดือนไหนปวดท้องก็จะปวดมาก ถ้าไม่ปวดก็ไม่ปวดเลย

ปรากฏว่ากลับมาที่บ้าน หายาแก้ปวดท้องไม่เจอ ทั้งๆ ที่เราแน่ใจแล้ว เชียวว่าเราวางไว้ตรงนี้นะ แต่มันกลับไม่มี นี่ก็เป็นอีกข้อที่เราเกลียดตัวเอง ที่เป็นคนสะเพร่าวางอะไรไม่เป็นที่เป็นทาง ทำให้หาของไม่เจอบ่อยมากๆ เราหา นานมาก แต่ก็ไม่เจอค่ะ ถ้าใครเคยปวดท้องแบบนี้คงจะเข้าใจดีนะคะ ว่ามันปวดแบบไหน คงจะเข้าใจความรู้สึกเราดี เราร้องไห้ออกมาเลย คือมันหยุดไม่อยู่แล้ว คือเราต้องทนปวดอย่างนี้ไปอีกนานแค่ไหน และเราก็เผลอหลับไป จนตื่นมาอีกที ก็ค่ำๆ

จนถึงปัจจุบัน เที่ยงคืนกว่าแล้ว ก็ยังปวดท้องอยู่เป็นพักๆ ยังหายาไม่เจอค่ะ ต้องทนเอา ถ้าเราเป็นคนรอบคอบ วางอะไรเป็นที่เป็นทาง ก็คงไม่มานั่ง หรือนอนปวดท้องแบบนี้

ตอนแรกกะจะหยิบทิฟฟี่มากินแก้ปวดท้องแล้วค่ะ คือมันปวดมากๆ อยากหายาอะไรมากินก็ได้ให้มันหายปวด แล้วถ้าพรุ่งนี้หายปวดท้องแล้ว มาเจอยาแก้ปวดท้องปอจอดอ นี่เราจะทำอย่างไรดีเนี่ย

เฮ้อ เวลาปวดแบบเนี้ย รู้สึกเกลียดตัวเองมาก เลยที่เกิดมาเป็นผู้หญิงด้วย (พาลไปหมดเลย)




 

Create Date : 25 มกราคม 2551    
Last Update : 25 มกราคม 2551 22:49:06 น.
Counter : 485 Pageviews.  
Share

แสงแดดในวันอาทิตย์

ช่วงที่อากาศหนาวๆ เนี่ย ตอนเช้าไม่อยากจะลุกขึ้นมาจากเตียงเลยค่ะ อยากจะนอนอยู่แต่ในผ้าห่มอุ่นๆ มีความสุขมากค่ะ ตามประสาคนขี้เกียจ ยิ่งถ้าวันไหนที่ไม่มีแดดนะคะ ต้องแซะตัวเองออกจากที่นอนเลยค่ะ

ส่วนวันที่มีแดดอย่างเช่นวันนี้ ต้องรีบตื่นค่ะ ถึงแม้จะเป็นวันอาทิตย์ก็ตาม เพราะว่ามีเรื่องให้ต้องทำเยอะค่ะ อากาศดีๆ แดดแรงๆ อย่างนี้

อย่างแรกก็คือ ซักผ้าค่ะ ผ้าห่ม ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน เสื้อกันหนาวหนาๆ ต้องรีบเอาไปลงเครื่องค่ะ แล้วรีบเอาไปตากตอนที่แดดยังเปรี้ยงๆ ชอบมากค่ะ เสื้อผ้าที่มีกลิ่นแดดเนี่ย

เราว่าเราเองก็ตื่นไม่สายนะคะ ปรากฏว่าตอนออกมาตากผ้าที่ระเบียง มองไปแมนชั่นฝั่งตรงข้าม แทบทุกห้องเลย มีผ้าห่มออกมาตากกันเป็นแถบๆ บ้านแทบทุกบ้าน มีผ้าห่ม ที่นอนทั้งเล็กทั้งใหญ่ออกมาอวดลวดลายกันให้เพี้ยบค่ะ เห็นแล้วก็ขำค่ะ มองแล้วรู้เลยบ้านไหนมีเด็ก รสนิยมเป็นอย่างไร ก็ดูจากลายผ้าห่ม ที่นอนนี่แหละค่ะ

จริงๆ แล้วเป็นเรื่องปกติมากเลยค่ะ สำหรับวันที่มีแดดแรงๆ แบบนี้ ต้องรีบก่อนที่แดดจะหุบ

พอซักผ้าเสร็จ เราก็ปั่นจักรยานไปซุปเปอร์มาเก็ตร้านถูกที่สุดในระแวกบ้านค่ะ ต้องรีบไป เดี๋ยวของถูกๆ ดีๆ จะหมดซะก่อน ไปถึงแม่บ้านเยอะมากๆ ค่ะ เราก็รีบๆ หยิบของที่ต้องการมาใส่ตะกร้า รู้สึกว่าวันนี้ผักแพงกว่าทุกวัน แต่ก็ช่างมันเราซื้อตุนๆ ไว้ก่อน พอจ่ายตังค์ จะเป็นลมค่ะ แค่ค่ากับข้าว หมดไปเป็นพันเลย

ตอนที่ปั่นจักรยานกลับบ้าน แดดแรงดีมากเลยค่ะ ชอบมากๆ อุ่นดี เราก็เลยปั่นแบบสบายๆ ทางลัดไม่ไป ไปมันทางอ้อมเลย ถือเป็นการออกกำลังกายในตัวด้วย

ในช่วงหน้าหนาว ปกติถ้าวันไหนที่ไม่มีแดดนะคะ เราจะไม่อยากทำอะไรเลย โดดเรียนก็บ่อย เพราะว่าแดดไม่ออกนี่แหละค่ะ ส่วนวันที่มีแดด เรากลับอยากทำโน่นทำนี่ มีเพลนในสมองเยอะมากว่าจะทำอะไร อีกอย่างนึงก็คือต้องไปช้อปปิ้ง

นึกถึงตอนอยู่เมืองไทย เราจะหลบแดดค่ะ ไม่ถึงขนาดกลัวแดดจนเข้าไส้ แต่ก็พยายามจะหลีกได้ถ้าไม่จำเป็น มันร้อน มันแสบผิวหนัง และทำให้ดำด้วย เพราะเมืองไทยอากาศร้อน

ส่วนที่ญี่ปุ่นหน้าร้อนนรกยิ่งกว่าเมืองไทยค่ะ ร้อนอบอ้าว ลมไม่พัด เหงื่ออกเป็นท่อรั่ว โดยเฉพาะที่เกียวโตนะคะ

ส่วนหน้าหนาวก็หนาวววมากค่ะ วันไหนมีแดดต้องรีบวิ่งหาแดดกันเลยทีเดียวค่ะ





 

Create Date : 09 ธันวาคม 2550    
Last Update : 9 ธันวาคม 2550 12:06:52 น.
Counter : 397 Pageviews.  
Share

ประกาศ !! mixi ฤา จะปิดบล็อก

ตั้งแต่เราเปิดบล็อกมายังไม่เคยประกาศเจตนารมณ์ (หรูเชียว) เลยว่าเราทำบล็อกนี้ขึ้นมาเพื่ออะไร

จริงๆ แล้วเราเป็นคนที่รักเครื่องสำอางค์มากๆ เลย ชอบซื้อ ชอบลองเครื่องสำอางค์ใหม่ๆ ไปเรื่อยๆ ค่ะ มีบางอย่างที่ใช้ดีเราก็อยากจะแนะนำเพื่อนๆ ที่สนใจความสวยความงามคนอื่นๆ ก็เลยทำบล็อกนี้ขึ้นมา โดยมีแรงบันดาลใจสำคัญมาจาก คุณลิลลี่ ณ สิงคโปร์ ก็เรียกว่าได้ค่ะ

ทีนี้เราเองก็เห็นเพื่อนๆ ที่เล่นพันทิพหลายคนเลยล่ะค่ะ ที่โดนขโมยภาพถ่ายจากบล็อกไปใช้โดยไม่แจ้งให้ทราบ
เราเองก็ไม่อยากโดนแบบนั้น โดยเฉพาะการเอาภาพถ่ายของเราไปใช้ในเชิงค้าขาย ด้วยความรู้ด้านคอมฯ อันน้อยนิดของเรา เราก็ได้แต่แค่เซ็ท ห้ามก๊อปปี้ ไว้ที่บล็อกเรา แต่ก็ไม่วายโดนเข้ากับตัวจนได้

หลังจากเกิดเรื่องขึ้น มีหลังไมค์มาต่อว่าเราค่ะ และมีข้อความนี้ที่สะกิดใจเราขึ้นมาจนให้เราต้องมาเขียนบล็อกนี้ค่ะ

เพราะแค่รูปแค่นี้เอง ถ้าคุณหวงมากก็เก็บไว้ดูคนเดียวหรือดูแค่คนสนิท ให้เป็นPrivate ไปสิคะ ไม่ใช่ Public

ซึ่งถ้าตั้งให้เป็น Private นั่นก็หมายความว่าปิดบล็อกใช่ไหมคะ

งั้นเราขอแจ้งไว้ตรงนี้เลยนะคะ เผื่อมีคนที่ยังไม่เข้าใจจะได้ทราบค่ะ

เราอยากแบ่งปันเรื่องความสวย ความงาม ตัวไหนใช้ดี ราคาไม่แพง หรือว่าอะไรที่ญี่ปุ่นกำลังนิยม คืออยากให้สาวไทย สวย ทันสมัย ไม่แพ้สาวญี่ปุ่นค่ะ (เราว่าจริงๆ แล้วคนไทยสวยนะ ถ้ารู้จักแต่งหน้า แต่งตัว บำรุงผิว คงจะงามยิ่งกว่าเดิม) ก็เลยทำบล็อกแกงค์ขึ้นมาค่ะ

แต่ที่เราไม่อยากให้ก๊อปปี้รูป ไม่ใช่เพราะหวงค่ะ แต่ไม่อยากให้เอาไปใช้โฆษณาขายของ เดี๋ยวจะเกิดการเข้าใจผิดคิดว่าเรามีส่วนไปเกี่ยวข้องด้วย ทั้งๆที่เรา ไม่รู้ไม่เห็นด้วยเลย
แต่ถ้าใครจะเอารูปเราไปใช้อ้างอิง หรือเผยแพร่เรายินดีค่ะ เพียงแต่อยากให้แจ้งให้เราทราบนิดนึง หรือให้เครดิตไว้ เราก็จะดีใจมากค่ะ

ก็ตามที่แจ้งไปนั่นแหละค่ะ (ดูเป็นทางการเชียว) เราเองก็ถึงได้ไม่ตั้งค่า เป็น private เพื่อให้เพื่อนๆ ได้มาอ่านกัน เผื่อเจะป็นประโยชน์บ้าง

แต่อนาคตก็ไม่ทราบค่ะ เจอคนมาพูดประชดประชันกันบ่อยๆ ก็ไม่สนุกเหมือนกันค่ะ

จึงเรียนมาเพื่อทราบค่ะ อิอิ

ปล. จริงๆ เราเตรียมตัวจะรีวิวของเล่นใหม่ ครีมรองพื้นที่ดารา นางแบบญี่ปุ่นนิยมใช้อยู่นะคะ แต่เดี๋ยวเอาไว้ให้อารมณ์ดีๆ ก่อนค่อยว่ากันใหม่ค่ะ

ปล 2 ขอบคุณทุกๆ คนจริงๆ ค่ะ ที่เข้ามาให้กำลังใจ




 

Create Date : 26 กันยายน 2550    
Last Update : 26 กันยายน 2550 9:59:27 น.
Counter : 379 Pageviews.  
Share

พระนเรศวร ทำไมทำอย่างนี้ล่ะคะ

เพิ่งดู VCD ตำนานพระนเรศวรมหาราชจบ(ตอนหนึ่ง) ไปเมื่อวาน เราเองก็ไม่รู้หรอกค่ะ ว่ามีทั้งหมดกี่ภาคจบ แล้วตอนนี้ออกถึงภาคไหน

พอดีเพื่อนคนญี่ปุ่นมาจากเมืองไทย เค้าก็เลยซื้อมาฝากเรา 1 ชุด





ในกล่องนั้นมีทั้งหมด 3 แผ่น ก็คิดในใจว่าคงได้ดูกันจนตาแฉะเลย ตั้งแต่พระนเรศวรเด็ก จนกระทั่งโตเป็นผู้ใหญ่

พอดูแผ่นหนึ่งจบ ก็ดูต่อไปเรื่อยๆ รวดเดียวจบ 3 แผ่นเลย แต่ๆๆ ไหนล่ะ ผู้กองเบิร์ด ยังไม่ได้ยลโฉมเลย (สารภาพว่าอยากดูเรื่องนี้ก็เพราะผู้กองนะคะ)

แผ่นสุดท้าย มาจบตอนที่พระนเรศวรกำลังหนีกลับอยุธยา ทำไมถึงได้จบไปอย่างคาใจแบบนี้ อีกนิดนึงก็จะโตเป็นผู้ใหญ่แล้วเชียว เกือบได้เห็นผู้กองแล้วเชียว

ลองหยิบแผ่นเบื้องหลังมาดู ยิ่งทำให้อยากดูผู้กองมากขึ้น แต่ก็ยิ่งไม่เข้าใจว่าทำไม ในกล่องนั้นไม่มีภาคที่โตเป็นผู้ใหญ่

เนื่องจากอยากรู้จัด ก็เลยไปหาข้อมูลมา ทำไห้รู้ว่า มันมีทั้งหมด 3 ภาค ที่เราดูไปน่ะ มันยังไม่ถึงครึ่งเรื่องเลยด้วยซ้ำ โอ้ๆๆๆ mixi เชยระเบิด

จะไปโกรธเพื่อนที่หวังดี(ซื้อมาให้อยาก แล้วจากไป) ว่าทำไมไม่ซื้อมาให้ครบๆ หน่อย ก็ไม่ได้ เค้าก็คงไม่รู้หรอกมั้งว่ามีทั้งหมด กี่ภาค (ซื้อมาให้ดูก็บุญแล้วนะ)

อย่างนี้ เราก็ต้องดำเนินการขั้นต่อไป คือหาหนทางเพื่อที่จะดูผู้กองให้ได้ ไม่งั้นคาใจน่าดู แต่กว่าหนัง DVD จะเดินทางมาถึงญี่ปุ่น เราคงจะลืมๆ ความเดิมตอนที่แล้วก็เป็นได้นะ

ใครดูแล้วบ้างคะ ตอนโต พระนเรศวรเท่ห์เหมือนตอนเด็กป่าวคะ

ถามเพิ่มเติมค่ะ

1. บุญทิ้งมีตัวตนจริงในประวัติศาตร์หรือเปล่าคะ
2. มณีจันทร์ไม่ใช่ชาวสยามหรอคะ




 

Create Date : 20 สิงหาคม 2550    
Last Update : 20 สิงหาคม 2550 14:03:56 น.
Counter : 494 Pageviews.  
Share

โทรศัพท์มือถือใหม่ของเรา

โทรศัพท์มือถือ เดี๋ยวนี้ดีนะคะ เป็นอะไรได้หลายๆ อย่าง ทั้งฟังเพลง เล่นเน็ท อ่านการ์ตูน และก็ดูทีวี อ้อ เป็นกล้องดิจิตอลได้ด้วย สารพัดเลย แค่เครื่องเดียวก็เอาอยู่

เรานะ ถ้าวันไหน ลืมมือถือเนี่ยจะลงแดงเลย ยิ่งกว่าลืมกระเป๋าตังค์อีก เพราะว่าลืมกระเป๋าตังค์ยังยืมเงินเพื่อนได้

มือถือที่ญี่ปุ่น มีให้เลือกเยอะมากๆๆ ราคาก็แสนจะถูก
แบบได้ฟรีเลยก็มี แต่จะต้องทำสัญญากับเค้า กี่ปีก็ว่าไป ถ้าไม่ครบสัญญาก็ต้องเสียค่าธรรมเนียม

แต่ว่าค่าโทรศัพท์เค้าแพงค่ะ เดือนๆหนึ่ง เราว่า เราไม่ค่อยได้ใช้อะไรแล้วนะ ก็ตกเดือนละเป็นหมื่นเยน

ล่าสุด เมื่อเดือนที่แล้ว เราอยากได้ มือถือใหม่ จะเอาไว้ดูTV ก็เลยไปเปลี่ยนเครื่องมาใหม่ บวกลบคูณหาร ค่าโน่นค่านี่แล้ว ก่อนจะได้เครื่องใหม่มาก็ จ่ายไป ประมาณ 7,000 กว่าเยน คือเรียกว่า ถูกว่าค่าโทรเดือนๆ นึงของเราอีกว่างั้น







พอสลับหน้าจอ ก็เป็นแบบนี้ ดูทีวีได้ชัดแจ๋ว
ไม่เสียชื่อ SHARP AQUOS (ที่ญี่ปุ่นดูทีวี ฟรีค่ะ ไม่เสียตังค์) ที่เห็นหน้าจอขุ่นๆ เพราะเราแปะสติกเกอร์กันไม่ให้คนข้างๆ แอบดูได้ค่ะ



ส่วนนี้ เป็นรูปมือถือ ที่เราใช้ๆ มา สังเกตุว่า ขนาดใหญ่ขึ้น
เสาเริ่มหายไป แต่ก็ยังคงไว้ซึ่ง สีชมพู หวานแหว๋ว



สองอันแรก ได้มาฟรีค่ะ เลยไม่ค่อยมีลูกเล่นอะไรเท่าไร
เปิดหน้าจอออกมาให้เห็น ความใหญ่ขึ้น
ที่ญี่ปุ่น ไม่ค่อยนิยม โทรศัพท์ไซส์เล็กๆ เท่าไรค่ะ



ไม่รู้ที่เมืองไทย ตอนนี้ระบบการสื่อสารไปถึงไหนแล้ว
แต่มือถือที่เมืองไทย แพงมากๆๆ ยิ่งรุ่นท๊อปเนี่ย ปาไปเกือบครึ่งแสน ขูดเลือดขูดเนื้อมากๆ กลับกัน ค่าโทรศัพท์แสนถูก จะเลือกเอาแบบไหนดีน๊า




 

Create Date : 26 มิถุนายน 2550    
Last Update : 26 มิถุนายน 2550 22:24:40 น.
Counter : 581 Pageviews.  
Share

1  2  

mixi
Location :
แดนอาทิตย์อุทัย Japan

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]

☆เป็นผู้หญิงที่รักสวยรักงามซึ่งขัดกับนิสัยห้าวๆ ของตัวเอง☆
★ชอบเครื่องสำอางค์ แต่ขี้เกียจแต่งหน้า★

☆☆เคยใช้ชีวิตเป็นเด็กนักเรียนในแถบคันไซ เมืองเก่าเมืองแก่ของญี่ปุ่น ☆☆
★★ส่วนตอนนี้ย้ายมาทำงานเป็นพนักงานกินเงินเดือน อยู่จังหวัดเกือบบ้านนอกในแถบคันโต★★

☆☆☆อายุอานามก็ไม่ได้น้อย แต่ยังคงไว้ซึ่งความโสด ทั้งๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจ ☆☆☆
★★★ชอบฟังเพลงไป เต้นไป เวลากลับไทย จะต้องไปอัพเดทเพลงใหม่ๆ แถวทองหล่อค่ะ★★★











หลังไมค์ถึง m i x i ที่นี่เลยค่ะ

Friends' blogs
[Add mixi's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.