1 มกราคมในปี 1985 น็อกซ์ เดวิส เป็นหนึ่งในห้าสิบคนผู้เป็นประจักษ์พยานการฝังแคปซูลกาลเวลาไว้ที่เสาธงหน้าที่ว่าการอำเภอเมืองพีค เคนตักกี้ เพื่อจะเปิดขึ้นใหม่ในปี 2085 วันนั้นเด็กหนุ่มวัยสิบห้าพบเห็นสิ่งรบกวนจิตใจที่ถูกวางในแคปซูลกาลเวลานั่นคือของชิ้นที่สิบสาม แต่เขาไม่มีโอกาสได้ถามใครบางคนที่อาจจะไขข้อสงสัยให้เขาได้เมื่อมีสิ่งอื่นที่น่าสนใจกว่ามาดึงดูดความสนใจไปนั่นคือการสืบสวน เขาสนใจจะเป็นตำรวจมากกว่ารับช่วงเป็นเจ้าของร้านขายเครื่องเหล็กของพ่อ

20 ปีต่อมา แคปซูลถูกขุดขึ้นมาและข้าวของในหลุมนั้นหายไป ไม่มีแม้แต่รอยเท้าเหยียบหญ้าชุ่มน้ำค้างทิ้งไว้ มีแต่หลุมและแสงสว่างที่เป็นปริศนาทิ้งไว้ในกล้องวงจรปิด ในคืนนั้นเองหนึ่งในผู้บริจาคของใส่ในแคปซูลถูกฆ่าด้วยอาวุธผิดธรรมดาในบ้านของเขาเอง โดยไม่มีร่องรอยการงัดเข้าบ้านหรือการต่อสู้ เช้าวันต่อมา นิกิต้า สโตเวอร์เจ้าหน้าทีเอฟบีไอคนที่สามจากอนาคตได้เดินทางมาปฏิบัติหน้าที่ที่เมืองนี้ หลังจากที่คนแรกถูกฆ่าตาย คนที่สองล้มเหลว เธอจึงได้รับมอบหมายให้มาทำงานแทน

การปรากฎตัวของนิกิต้าทำให้น็อกซ์สงสัยเมื่อตรวจสอบได้ว่าเธอไม่ใช่เจ้าหน้าที่เอฟบีไอจริงๆ จากเอกสารที่เธออ้าง แม้น็อกซ์มั่นใจว่าเธอไม่ใช่ฆาตกรแต่เธอก็เหมือนมีเงื่อนงำมากมายกว่าเขาในการหาฆาตกร ระหว่างนั้นผู้บริจาคของใส่แคปซูลก็ถูกฆ่าไปทีละคน นิกิต้ายอมรับว่าเธอไม่ใช่เอฟบีไอจากส่วนกลางที่เขาตรวจสอบ แต่เธอเป็นเอฟบีไอที่มาจากอนาคตข้าวของที่เธอใช้ทำให้น็อกซ์ประหลาดใจ แต่ยังไม่ปักใจเชื่อ เขาจึงตัดสินใจไม่จับเธอเข้าคุกแต่กักเธอไว้ในสายตาและพาไปอยู่ทีบ้าน ทั้งคู่ร่วมสืบหาฆาตกรด้วยกัน เพราะนิกิต้ามั่นใจว่าเป็นฆาตกรที่เดินทางมาจากอนาคต

ทั้งสองมีแรงดึงดูดระหว่างกัน แม้นิกิต้าจะพยายามปฏิเสธความสัมพันธ์ช่วงสั้นๆ เพราะเธอต้องกลับไปอนาคต แต่ก็ไม่อาจต้านทานได้ และได้พบว่าความหวังจะได้กลับไปโลกยุคของเธอนั้นไม่อาจเป็นไปได้เพราะมีคนขโมยกุญแจการเดินทางของเธอไป และเธอได้รู้ว่าในหน่วยงานของเธอนั้นมีคนทรยศ ที่สุดนิกิต้าและน็อกซ์สามารถรู้ตัวคนทรยศและฆ่าเขาได้ แต่นิกิต้าก็กลับไปโลกยุคของเธอไม่ได้อีกเช่นกัน


บันทึกแนบท้าย

พล็อตเรื่องข้ามเวลาวางไว้เกือบจะน่าสนใจ ความที่เป็นทั้งนิยายกึ่งโรมานซ์และสืบสวนด้วยทำให้ไม่ได้ลงลึกในรายละเอียด ก็ยังพอรับได้ แต่โครงเรื่องของนิยายสืบสวนกลับหลวมมากจนมีคำถามมากมายที่ชวนสงสัย

เช่น ทำไมมีคนรู้เรื่องทฤษฎีข้ามกาลเวลา จนเสี่ยงมาขโมยเอาไปในเรื่องไม่ได้อธิบายไว้
นอกจากนี้หลุมเปล่าที่เห็นในเรื่องก็ยังเฉลยต่อมาว่าที่แท้โค้ชทีมฟุตบอลที่ร่วมพิธีฝังแคปซูลแอบมาขุดขึ้นไปเก็บไว้ แล้วยังฆ่าตัวตายในคืนหลังการฝังแคปซูล เป็นการฆ่าตัวตายโดยไม่รู้สาเหตุ และขุดขึ้นมาทำไม

ส่วนคำตอบที่ว่าทำไปเพื่ออะไร คนร้ายบอกว่าเพื่อเงิน แม้จะเป็นจริงว่าคนเราเห็นแก่เงินจนทำอะไรก็ได้ ก็ไม่ได้ช่วยอธิบายเลยว่าแล้วมีประโยชน์อะไรสำหรับคนที่ยอมจ่ายเงินมากมายเพื่อขโมยทฤษฎีนี้ เพื่อหยุดการข้ามเวลา หรือ เพื่อเอาไปขายอ่านแล้วก็ไม่ได้คำตอบอะไรในจุดนี้

และจุดที่คนทรยศได้ผู้ช่วยในโลกปัจจุบันเป็นผู้หญิงที่เคยเกือบจะได้เป็นแม่ยายของน็อกซ์ ทีแรกออกจะงงที่เธอยอมมีชู้ง่ายๆ ทั้งที่อยู่มาตั้งนานโดยไม่เคยสนใจผู้ชายที่ไหน แต่เพื่อให้เรื่องมีน้ำหนัก คนเขียนเลยให้สามีของเธอเป็นคนที่เจ้าชู้อย่างหนัก และเธอทำเพื่อแก้แค้น ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าไม่มีวี่แวว แค่เหตุผลที่เธอยอมช่วยคือหวังให้ลูกสาวทึ่ตายไปกลับมามีชีวิตอีกด้วยการย้อนเวลาก็น่าจะเพียงพอแล้ว
และเมื่อเปิดตัวผู้ช่วยของคนทรยศเป็นแม่ของแฟนเก่าของน็อกซ์ที่ตายไปหลายปีก่อน แล้วคนร้ายที่ยิงนิกิต้าด้วยไรเฟิลในวันแรกที่เจอน็อกซ์เป็นใครกันใช่เธอหรือเปล่า คนเขียนคงจะลืมจุดนี้ไป

ในหนังสือบอกว่าเป็นนิยายแนวข้ามเวลาเรื่องแรกของลินดา โฮเวิร์ด โดยรวมไม่ค่อยประทับใจนัก เพราะเรื่องค่อนข้างหลวมๆ ไม่ว่าจะปมฆาตกรรม สาเหตุจูงใจ ตลอดจนการคลี่คลาย เป็นเรื่องที่อ่านแล้ววางลง ไม่ได้ชวนติดตามหรือตื่นเต้นเท่าที่คาด ให้ความสนุกแค่ 3 ดาว