|
|
Canada - Let start to go to Canada
Open the window outside Thailand: จุดเริ่มต้นของการมาแคนาดา
เมื่อก่อนก็ไม่เคยคิดที่จะย้ายมาอยู่เมืองนอกแต่อย่างใด แต่เมื่อเกิดสภาวะฟองสบู่แตกเมื่อปี 1997 และได้เห็นสภาพหลายๆอย่างในบ้านเมืองเราได้เปลี่ยนไป ทั้งด้านเศรษฐกิจ การเงิน การธนาคาร การจับจ่ายใช้สอย โชคดีที่ตอนนั้นผมได้ทำงานอยู่ที่สถานทูตฯ แล้ว ก็เลยไม่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์เท่าไรนัก ก็ถือว่ารอดปากเหยี่ยวปากกามาได้อย่างหวุดหวิด เพราะมาทำงานที่นี่ได้ประมาณสักปีเดียวเท่านั้นเอง
ได้ลองคิดทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นในยามนั้น ก็เลยถามคุณแม่ว่า เมื่อก่อนเงินบาทราคาเท่าไรครับ แม่เองก็ไม่รู้เหมือนกัน ก็เดาๆเอาว่าไม่กี่สิบบาทต่อ ดอลลาร์กระมัง ทองก็ไม่แพงอย่างนี้ สมัยท่านพลเอกเปรมฯ เงินบาทก็เคยอยู่ที่ประมาณ 18 บาทต่อดอลลาร์ มาอีกไม่กีปี ก็ทะยอยลดลงมาเหลือ 25 บาทต่ดอลลาร์ เกิดคำถามขึ้นในใจว่า อ้าวแล้วทำไมต้องลดด้วยล่ะ สมัยนั้นยังเรียนไม่จบเป็นช่าง ไม่เคยคิดถึงเรื่องการเงินการธนาคาร รู้อย่างเดียวว่า เรียนหนังสือ มีเพื่อนฝูงเยอะแยะอย่างเดียวพอ ทำงานใน workshop ให้เก่งๆเท่านั้นเอง ให้ฝีมือเยี่ยมที่สุด เรื่องเงินดอลลาร์น่ะหรอ ไม่เคยได้แตะเลยแม้สักครั้งเดียว
ครั้นพอมาทำงานได้มีโอกาสต้องนำเข้าสินค้าจากต่างประเทศ เห็นได้ชัดเจนเลยว่า มีผลต่อการนำเข้าเป็นส่วนมาก ก็เริ่มเรียนรู้จากนั้นมา แต่เอ ทำไมเงินเราไม่กลับไปที่ 18 บาท หรือสูงกว่าเหมือนเดิมบ้างล่ะ หรือว่ามีอะไรที่เราไม่เข้าใจ พอโตขึ้นอีกก็พอรู้ว่าเมื่อสกุลเงินของประเทศต่างๆ มีค่ามากขึ้น มีเศรษฐกิจดีขึ้น เงินเฟ้อก็มากขึ้น เพราะคนใช้เงินยังกับกระดาษ ค่าเงินก็ต้องลดลงเป็นธรรมดา เพื่อให้ค่ามัน สะท้อนความเป็นจริง อ้าวงั้นก็แสดงว่าพอประเทศเราพัฒนาขึ้นอีกมาก ก็คงจะต้องลดค่าเงินอีกล่ะซินะ พอเมื่อเกิดสภาวะฟองสบู่แตก ก็เห็นเลยว่าเงินบาทที่มีค่าของเรา ได้ดิ่งลงไปเรื่อยๆเกือบ 60 บาทต่อดอลลาร์ จาก 25 บาทนี่ล่ะนะ บางคนบอกว่าจะวิ่งไปจนถึง 80 บาทด้วยซ้ำ แล้จะไปเอาเงินที่ไหนมาซื้อของเขาล่ะ
ในตอนนั้น มีหลายคนที่จะบ้าตาย และกำลังอยากจะฆ่าตัวตาย และมีอีกหลายคนที่ยิ้มกับการลดลงของเงิน ใครที่ได้เปรียบจากค่าเงิน ก็ออกมาฉลองกันยกใหญ่ ร่ำรวยกันไปเยอะแยะ ส่วนคนที่เสียเปรียบ ก็ค่อยๆตายกันไปยังกับใบไม้ร่วง คิดแล้วก็น่าเศร้าใจ ย้อนกลับมาถามตัวเองว่า แล้วเราจะทำอย่างไร เราไม่ซื้อของจากนอกประเทศได้ไหม มองไปรอบๆข้าง ก็ไม่เห็นอะไรที่มาจากประเทศเราซะทีเดียว รถก็ญี่ปุ่น โทรศัพท์ก็ฟินแลนด์ คอมพิวเตอร์ก็ใต้หวัน น้ำมันก็ซาอุดิอาระเบีย มีเสื้อผ้าล่ะที่ทำที่เรา รองเท้าก็เรา อาหารการกินก็ของเรา ก็ยังดีหน่อย แต่มองในภาพรวมแล้ว ก็ต้องบอกว่าเราคงหนีที่จะใช้ของนอกไม่พ้นแม้ว่าเราจะพยายามแล้วก็ตาม แล้วจะทำไงดีล่ะ หากวันใด วันหนึ่ง ทำๆงานอยู่อย่างพอเพียงแล้วเกิดเงินที่ถือๆอยู่ ค่ามันลดลงไปมากมายจนแทบจะไม่เหลืออะไรเลยล่ะ ก็คงต้องไปหอบเงินไปซื้อของใส่ในถุงปุ๋ยเหมือนกับหลายๆประเทศข้างเคียงเราเขาทำกันมัง
ฟังแล้วก็น่าตกใจอยู่ไม่น้อยนะ หากเราพอมีโอกาสที่จะส่งตัวเราออกบ้าง ก็คงดีนะจะได้เงินตราต่างประเทศมาถ่วงสมดุลย์ กะเขาบ้าง จะได้ไม่ต้องกังวลเวลา เกิดสภาวะเศรษฐกิจตกต่ำอีกในอีก สิบกว่าปีข้างหน้า เพราะมีขึ้น ก็ต้องลง น้ำมันแพง เศรษฐกิจตกในสมัยป๋าเปรม ก็มาอีกในสมัยนี้ แล้วต่อๆไป ก็คงต้องมีอีกแน่ๆ ประเทศเล็กอย่างเรา คนไทยสนุกสนาน ใช้จ่ายกันสนุกแบบนี้ ก็คงไม่รอดแน่ๆ ว่าแล้วก็หาทางส่งออกตัวเองดีกว่า นั่นคือจุดเริ่มต้นของการคิดที่จะมาที่ใดสักที่หนึ่งในโลกนี้
มีต่อภาคสองอีก ติดตามอ่านไปเรื่อยๆ ละกันนะ
| Create Date : 11 พฤษภาคม 2549 |
| Last Update : 13 พฤษภาคม 2549 1:09:57 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 279 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: BIG MANGO IP: 124.121.175.152 วันที่: 11 พฤษภาคม 2549 เวลา:15:24:06 น. |
|
|
|
| โดย: CK@fort. IP: 219.4.126.26 วันที่: 11 พฤษภาคม 2549 เวลา:20:44:36 น. |
|
|
|
| โดย: mingest IP: 199.185.250.200 วันที่: 12 พฤษภาคม 2549 เวลา:1:32:04 น. |
|
|
|
| โดย: DayDare IP: 65.94.41.119 วันที่: 12 พฤษภาคม 2549 เวลา:9:04:50 น. |
|
|
|
| โดย: หมิง เหมือนกัน IP: 203.156.74.60 วันที่: 13 พฤษภาคม 2549 เวลา:8:01:39 น. |
|
|
|
โดย: Rive Gauche  วันที่: 14 พฤษภาคม 2549 เวลา:10:19:03 น. |
|
|
|
| โดย: ซอด้วง IP: 124.120.4.98 วันที่: 21 พฤษภาคม 2549 เวลา:9:05:04 น. |
|
|
|
| โดย: โมเม IP: 24.110.3.128 วันที่: 23 พฤษภาคม 2549 เวลา:3:23:50 น. |
|
|
|
| โดย: jOy IP: 58.8.20.148 วันที่: 20 มิถุนายน 2549 เวลา:9:59:26 น. |
|
|
|
| โดย: Sprite IP: 68.229.161.87 วันที่: 27 มิถุนายน 2549 เวลา:10:07:26 น. |
|
|
|
| โดย: inform IP: 58.9.200.151 วันที่: 15 กรกฎาคม 2549 เวลา:20:28:06 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Red Deer, Alberta Canada
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
Hi' I'm ming, born in Bangkok, Thailand. I moved to Canada on February 1, 2006 to settle my life permanently in Alberta. I graduated from Production Engineering, KMIT-NB in 1992 and Master in Marketing, Thammasat University in 2003. Following my graduation, I served as an engineer for oil/gas well services in Thailand, working for Coil Tubing services and drilling technology. Then, working as a Commercial Specialist at U.S. Commercial Service, Department of Commerce, American Embassy in Thailand for 9 years before migrating to Canada.
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
