อากาศเช้านี้ยังคงดูหม่นๆเช่นเคย ไม่มีฝนแต่หนาวมาก เมืองนี้เล็กจริงๆ เดินแป๊ปเดียวก็ทั่วแล้ว ไม่มีลานกว้างใหญ่โตที่หน้าศาลากลาง มีพียงลานเล็ก และมีรูปปั้นอยู่ตรงหน้าแค่นั้นเอง เช้าๆแบบนี้ชาวเมืองคงยังหลับไหลหรือเปล่านะ นานๆจะมีคนเดินผ่านไปซักที เราเดินไปตามถนนแคบๆ ตึกรามบ้านช่องสวยงาม ผนังตกแต่งด้วยกรอบไม้สีแดงสีน้ำตาลซึ่งเป็นเอก ลักษณ์ที่เห็นได้ทั่วไปในเยอรมัน บางตึกก็ทาสีสันสดใสแต่ยังมีไม่มากนัก ส่วนมากจะเป็นสีขาว ก่อนกลับก็แวะเข้าไปดูโบสถ์ประจำเมือง ให้ระดับความสวยปานกลาง จัดระดับความงามเสร็จแล้วเราก็ออกเดินทางมุ่งหน้าไปยังเมืองดิง เกลส์บูลกันต่อทันที

บรรยากาศในเมือง

ย้อนเวลาหาอดีตอีกครั้งที่ดิงเกลส์บูล ( Dinkelsbühl )

เมืองนี้ก็มีวีรบุรุษของเมืองกับเขาเหมือนกัน คล้ายๆกับเมืองโรเทนเบิร์ก เพียงแต่ว่าคราวนี้ไม่ใช่ผู้ใหญ่ แต่กลับเป็นเด็กๆลูกหลานชาวเมืองนี้นั่นเอง เรื่องมีอยู่ว่าในปี 1631 ซึ่งอยู่ในช่วงของสงครามสามสิบปี ซึ่งเป็นสงครามการต่อสู้ระหว่างคาทอลิกกับโปรแตสแตนท์ จักรวรรดิเยอรมันในตอนนั้นแบ่งเป็นสองฝ่ายคือ ฝ่ายคาทอลิกมีท่านเคาต์ทิลลี่( Count Tilly ) ซึ่งเป็นผู้นำ ส่วนโปรแตสแตนท์นำโดยกษัตริย์สวีเดนกุสตาฟ อดอล์ฟ ( Gustav Adolf )ในขณะนั้นเป็นช่วงที่กษัตริย์กุสตาฟ กำลังนำทัพโจมตีตอนใต้ของเยอรมันอยู่ แม้ว่าดิงเกลส์บูลจะไม่ใช่เป้าหมายของกษัตริย์กุสตาฟก็ตาม เนื่องจากว่าชาวเมืองส่วนใหญ่เป็นโปรแตสแตนท์ แต่ทว่าฝ่ายคาทอลิกกลับเป็นผู้กุมอำนาจปกครองเมืองนี้ ชาวเมืองเองยังคิดว่าไม่น่าจะถูกโจมตี แต่ว่ากษัตริย์กุสตาฟคงคิดว่า ในเมื่อผู้คนส่วนใหญ่เป็นโปรแตสแตนท์ แล้วเรื่องอะไรจะปล่อยให้ฝ่ายคาทอลิกมีอำนาจเล่า ดังนั้นในช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิก็เลยยกทัพมาเพื่อหมายโจมตี

พอเจ้าเมืองนี้ได้ข่าวว่ากองทัพของกษัตริย์สวีเดนกำลังยกทัพมา ก็สั่งปิดประตูเมืองเตรียมกำลังทหารและอาวุธพร้อมสู้เต็มที่ ฝ่ายสวีเดนเมื่อมาถึง เห็นกำแพงเมืองที่ใหญ่โตและแข็งแรง มีคูน้ำล้อมรอบ แถมข้าศึกเตรียมพร้อมเต็มที่ ประเมินสถานการณ์แล้วก็เห็นว่า ถ้าสู้กันจริงๆคงต้องสูญเสียกำลังมิใช่น้อย ฝ่ายสวีเดนก็เลยยื่นข้อเสนอว่าให้ยอมแพ้ซะดีกว่านะ จะได้ไม่ต้องเสียเลือดเสียเนื้อ แต่กลับได้รับคำตอบว่าโนๆ เราไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆหรอก ( จริงๆท่านเจ้าเมืองคงอยากยอมแพ้อยู่หรอก แต่ก็ทำไม่ได้เพราะผู้มีอำนาจกุมบังเหียนน่ะเป็นฝ่ายคาทอลิก)

ฝ่ายสวีเดนเมื่อได้รับคำตอบปฏิเสธ ก็เลยใช้วิธีล้อมเมืองไว้เฉยๆ ดูซิว่าถ้าเสบียงหมด แล้วจะทำยังไง ต้องอยู่ไม่ได้แน่ๆ แต่จนแล้วจนรอดไม่ว่าจะถามไปกี่ครั้งว่าจะยอมแพ้หรือยัง ก็ยังได้รับคำตอบเหมือนเดิมคือโนๆ ไม่ยอม แต่ยิ่งนานวันเข้าเสบียงเริ่มร่อยหรอลงทุกที ในที่สุดเจ้าเมืองก็ตัดสินใจจะยอมแพ้ ยอมเปิดประตูให้ข้าศึก วินาทีนั้น ชาวเมืองทุกคนต่างหวาดกลัวและสิ้นหวัง ตายแน่แล้วเรา

ในขณะที่ทหารฝ่ายสวีเดนกำลังเฮโลยกพลเข้าเมือง ทันใดนั้นเอง ก็ได้มีกลุ่มทหารกลุ่มเล็กๆแต่เป็นเด็กๆทั้งนั้น เดินแถวมาด้วยความพร้อมเพรียงและร้องเพลงอย่างห้าวหาญ โดยมีผู้นำแป็นเด็กผู้หญิง ซึ่งเป็นลูกสาวของผู้รักษาความปลอดภัยคนหนึ่งที่ทุกคนรู้จักและเรียกเธอว่า “คินเดอร์โลเรอร์” ( Kinderlore หมายถึงเด็กหญิงที่คอยดูแลเด็กเล็กๆเสมอๆ ) กองทัพเด็กกลุ่มเล็กๆนี้ต่างร้องเพลงและเดินมุ่งหน้าไปยังฝ่ายกองทัพสวีเดน

แม่ทัพฝ่ายสวีเดนเห็นดังนั้นก็งงไปชั่วขณะ อะไรกันวะเนี่ย อย่างนี้จะรบได้ยังไง ขืนสั่งทหารบุกมีหวังได้เสียประวัติว่าทำร้ายเด็ก ชาติตระกูลจะถูกก่นด่าและถูกตราหน้าไปชั่วลูกชั่วหลานเป็นแน่แท้ และเหนือสิ่งอื่นใดกลับรู้สึกชื่นชมในความกล้าหาญของเด็กๆเป็นอย่างมาก จึงสั่งทหารไม่ให้ทำร้ายเด็กๆ และยกเลิกการโจมตีเมืองนี้ทันที ดิงเกลส์บูลจึงรอดพ้นจากการถูกทำลายเพราะเด็กๆช่วยไว้แท้ๆ

ดังนั้นในระหว่างวันที่ 14 ถึงวันที่ 23 กรกฎาคมของทุกๆปี ชาวดิงเกลส์บูลจึงจัดงานเฉลิมฉลองเพื่อระลึกถึงเหตุการณ์ครั้งนี้ งานนี้มีชื่อว่า “Kinderzeche” และในปัจจุบันในช่วงเย็น จะมีผู้รักษาความปลอดภัยประจำเมือง ( Night watchman ) ในชุดแต่งกายโบราณพาเดินชมเมืองในยามค่ำคืนโดยไม่เสียค่าใช้จ่ายอีกด้วย เล่ามายืดยาวทั้งหมดทั้งปวงก็เพราะไม่อยากให้พลาดชมเมืองนี้เดี๋ยวจะหาว่าสวยไม่เตือน

รู้ประวัติกันไปหอมปากหอมคอ คราวนี้ก็ถึงเวลาชมเมืองกันซะที ย้อนไปนิด ตอนที่ขับรถเข้ามา ช่วงใกล้ถึงเมืองนั้น มองไปจะเห็นกำแพงและป้อมหอคอยอยู่เป็นระยะๆ ยิ่งพอถึงตรงทางเข้าประตูเมืองยิ่งสวยมากๆ เพราะรอบๆกำแพงมีคูน้ำล้อมรอบ มีต้นไม้แผ่กิ่งก้านดูร่มรื่น แถมสีสันก็สวยงาม ปากกำลังจะสั่งให้บาร์ทจอดรถด้านหน้านี้ก่อนแต่ก็ไม่ทัน (ลองกลับไปดูรูปในโปสการ์ดด้านบน นั่นล่ะคะสวยแบบนั้นแหละ) เพราะเธอพุ่งรถเข้าประตูเมืองไปซะแล้ว เลยมีเถียงกันเล็กน้อย เธอบอกจะหาที่จอดรถด้านใน จะได้ไม่ต้องเดินไกลยังจะมาว่ากันอีก วุ้ย มาหวังดีผิดเวลาซะนี่ เป็นแบบนี้ทุกทีเชียว

มหาวิหารเซนต์จอร์จ ( Münster St.Georg )

ตรงที่เราจอดรถนั้นเป็นมาร์คปลาทซ์( Marktplatz)จุดศูนย์กลางเมืองพอดี ด้านข้างคือโบสถ์หรือมหาวิหารเซนต์จอร์จ ( Münster St.Georg ) สไตล์โกธิคขนาดใหญ่ นับเป็นโบสถ์ที่ขึ้นชื่อว่าสวยที่สุดอีกแห่งหนึ่งในบรรดาโบสถ์ทางใต้ของเยอรมัน สร้างในปี 1448 – 1499 ออก แบบโดยนิโคลัส เอสเลอร์ ( Nikolaus Eseler ) เมื่อเข้าไปข้างในก็จะยิ่งรู้สึกได้ถึงความใหญ่โตกว้างขวางมาก มีเสาโค้งค้ำยันเพดานด้านบนเรียงต่อกันไปทั้งหมด 11 คู่ จุดเด่นคือแท่นบูชาตรงกลางขนาดใหญ่สไตล์นีโอโกธิด ( Neo – Gothic ) มีภาพเขียนรูปพระเยซูตรึงไม้กางเขน นอกจากนั้นยังมีรูปปั้นที่มีชื่อเสียงไปคือ พิเอต้า ( Pièta ) ซึ่งเป็นหนึ่งในแรงจูงใจให้ผู้แสวงบุญมาที่นี่กันมากเป็นพิเศษในช่วงศตวรรษที่ 17

ตึกถัดไปที่เป็นสีเขียวหน้าจั่วขั้นบันไดอีกแบบ เดิมเคยเป็นบ้านของพวกขุนนางหรือนักการเมือง ปัจจุบันเป็นโรงแรม Zur Glocke ถัดไปเป็นตึกที่ชื่อว่าดอยช์เฮาส์ ( Deutsche Haus ) หน้าจั่วสไตล์เรเนซองซ์ประดับด้วยรูปปั้น Bacchus ซึ่งเป็นเทพเจ้าของไวน์ และติดๆ กันเป็นตึกสีเหลืองชื่อว่า Schranne หน้าจั่วขั้นบันไดเช่นกัน พิเศษตรงปลายยอดจั่วแต่ละขั้นประดับด้วยแท่นหินทรงปิรามิดเล็กๆ เพิ่มความอ่อนช้อยเข้าไปอีก นอกจากตึกสีห้าหลังที่ว่ามาแล้ว อาคารอื่นๆก็สวยๆทั้งนั้น หากเมื่อยขาเมื่อยคอ ก็แวะเข้าไปดูของที่ระลึกในร้านมั่งก็ได้ ของที่ระลึกส่วนใหญ่ก็จะเป็นพวกงานฝีมือจำพวกไม้แกะ สลัก เซรามิก ภาพวาดต่างๆก็มีมากมาย ฉันก็มองๆดูอยากซื้อเหมือนกัน แต่ด้วยความที่ว่าซื้อมาแล้วกลัวมันจะมานอนแอ้งแม้งอยู่ที่ไหนซักแห่งในบ้าน ก็เลยไม่ซื้อดีกว่า ฮ่าๆ

ใจจริงอยากเดินให้รอบกำแพงเมืองเพื่อจะดูหอคอยให้ครบทั้ง 16 ป้อม แต่ดูแผนที่แล้วยังเหลือระยะทางอีกไกล กลัวจะขาลากกันซะก่อน เลยตัดสินใจลงจากกำแพงมุ่งหน้าไปดูบ้านสวยๆที่ถนนทูมคาสเซ Turmgasse ( เป็นถนนที่นำไปสู่โบสถ์เซนต์จอร์จ ) บ้านนี้มีชื่อว่าเฮเซลเฮาส์ ( Hezelhaus ) ซึ่งถือเป็นไฮไลท์อีกแห่งหนึ่งของเมืองนี้ กะว่าจะดูเป็นที่สุดท้าย แล้วก็จะออกเดินทางกันต่อ ดูในรูปเนี่ยสวยมากๆ เป็นบ้านที่สร้างในช่วงศตวรรษที่ 16 ของเจ้าขุนมูลนาย ตกแต่งด้วยไม้ตามแบบฉบับบ้านเยอรมัน ประดับด้วยไม้ดอกไม้เลื้อย งามแต๊ๆเจ้า เดินตามแผนที่ไปจนถึงที่ที่คาดว่าน่าจะเป็นที่ตั้งของบ้านหลังนี้ แต่มองไปมองมาก็ไม่เห็นมีบ้านไหนเหมือนรูปที่เห็นเลย วนไปวนมาอยู่แถวๆนั้นแล้วก็เจอจนได้ แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะว่ามันต่างกันกับในรูปอย่างสิ้นเชิง ไม่มีต้นไม้สวยงาม หน้าจั่วของบ้านดูเก่าๆ มีแผงกั้นห้ามเข้าเพราะว่ากำลังอยู่ใน ช่วงซ่อมแซม เซ็งเป็ด เซ็งไก่เลยตู เลยไปแก้เซ็งด้วยการแวะเข้าไปหาอะไรใส่ท้องกันที่ร้านตรงข้ามกับโบสถ์เซนต์จอร์จ จนพอให้หายผิดหวัง จากนั้นก็ได้เวลาโบกมือลาเมืองดิงเกลส์บูลกันซะที

แวะเติมพลังร้านฝรั่งแต่มีปอเปี๊ยทอดด้วย

สรุปว่าวันนี้ฉันได้เดินดูเมืองดิงเกลส์บูลแบบอิ่มใจ สบายๆไม่รีบร้อน ทำใจไว้แล้วว่าอย่าโลภ อย่าอยากดูไปซะทุกที ยึดทางสายกลาง แล้วจะได้ดูแบบเป็นสุข ไม่งั้นจะกลายเป็นชะโงกทัวร์ไปซะเปล่าๆ ทั้งเหนื่อยทั้งได้เที่ยวเหมือนเป็ด ฮ่าๆ (เค้ามีแต่รู้เหมือนเป็ด คือรู้นิดเดียว แต่ไม่เป็นไร พอกล้อมแกล้มไปได้ )

ถ้ามีเวลาแนะนำว่าการเดินเล่นบนกำแพงเมืองจะได้บรรยากาศมากแถมได้ชมเมืองนี้ในมุมสูงอีกด้วย

กำแพงเมืองนี้มีประตูเมืองอยู่ 4 ด้านด้วยกันรวมถึงมีป้อมหอคอยกระจายเป็นระยะๆ รวมทั้งสิ้น 16 หอคอยด้วยกัน ประตูเมืองทั้ง 4 ด้านได้แก่ Wörnitz Tor, Rothenburg Tor, Segringer Tor และ Nordlinger Tor

ขอแวะเมืองDonauwörth

ออกจากเมืองดิงเกลส์บูลก็บ่ายสามโมงแล้ว ก่อนจะถึงเมืองออสเบิร์ก ( Augsburg ) ก็จะมีเมืองที่สามารถแวะได้คือ Wallerstein, Nördlingen, Harburg และ Donauwörth ตอนแรกกะว่าจะตรงไปเลยไม่แวะที่ไหนแล้ว แต่อดไม่ได้ขอโฉบเข้าไปที่เมืองโดนาวเวิร์ท ( Donauwörth )ซักนิดเถอะน่า ก็เค้าบรรยายไว้ว่าเมืองนี้มีถนนใจกลางเมืองที่ได้ชื่อว่าเป็นถนนที่สายที่สวยที่สุดอีกแห่งหนึ่งในเยอรมัน แล้วอย่างนี้ใจฉันมันจะปกติได้ยังไง ถ้าไม่ได้เห็นถนนที่ว่านี้ เลียบๆเคียงๆบอกบาร์ทว่า ขอแวะเข้าไปซักนิดนะ แค่ขับรถโฉบเข้าไปดูให้เป็นขวัญตาหน่อยนึง ไม่ต้องลงเดินก็ได้ บาร์ทตกลงอย่างง่ายดาย คงรู้ว่าถ้าขัดใจก็จะโดนบ่นไม่จบหรือเป็นเพราะว่าอยากเห็นด้วยเหมือนกันก็ไม่รู้

พอโฉบเข้าไปก็ไม่ผิดหวังเลย ได้เจอตึกสีสันสดใส ชักเริ่มเสียดายซะแล้ว แต่ด้วยเวลาทำให้ฉันต้องข่มใจนั่งเป็นพระยาชมเมืองอยู่ในรถ แต่นั่งนิ่งได้ไม่นานฉันก็ขอต่อรองลงไปเดิน สัญญาว่าจะเดินแบบตามควายเลยทีเดียว พอบาร์ทยอมให้ฉันลงจากรถ ฉันก็ไม่รอช้า วิงจู๊ดไปเก็บภาพตรงนั้นตรงนี้แบบกระหืดกระหอบ เหมือนชะโงกทัวร์ไม่มีผิด นี่ละนะเค้าถึงได้บอกว่าให้ทำอะไรทำแต่พอดี หากโลภมากลาภจะหาย แต่ของฉันนี่โลภมากแล้วหัวใจจะวายเพราะเหนื่อยเกินไป

นั่งเป็นพระยาชมเมืองอยู่ในรถ

Town Hall ศาลาว่าการเมือง สร้างในปี 1236 และมีการก่อสร้างเพิ่มเติมมาหลายครั้งด้วยกัน สัญญลักษณ์รูปนกอินทรีเหนือประตูทางเข้านั้น ได้รับพระราชทานจากกษัตริย์คาลที่ 6 ในปี 1530 ด้านบนของอาคารมีนาฬิกาและระฆังเล็กๆรอบๆนาฬิกา ( Glockenspiel ) ทุกๆหนึ่งชั่วโมงตั้งแต่เวลา 11.00 – 16.00 น ของทุกๆวันจะมีเสียงเพลงที่ชื่อว่า Die Sonne muss scheinen หรือ The sun must shine จากละครโอเปร่าเรื่อง The Magic Fiddle โดยศิลปิน Werner Egk

Rieder Tor ประตูเมืองสีอิฐซึ่งสร้างใหม่จากโครงเดิมแทนของเดิมที่ถูกระเบิดทำลายในปี 1945 ด้านในเป็นพิพิธภัณฑ์จัดแสดงประวัติความเป็นมาของเมืองนี้ ด้านนอกประตูเมืองมีลำธารเล็ก และมีบ้านเรือนน่ารักๆอยู่รอบนอก

หลังจากเดินทนถ่ายรูปเสร็จ ฉันก็กระหืดกระหอบมาขึ้นรถ บาร์ทกับมิเชลเลอร์หัวเราะชอบใจ ฉันก็ขำในความบ้าของตัวเองเหมือนกัน แต่ฉันก็ถือว่าได้แค่นี้ก็ยังดี ดีกว่าจะให้มันค้างคาใจ ว่ามันสวยยังไงกันหรือนั่น ถึงได้ยกยอกันเข้าไป แต่ถ้ามาถามความเห็นของฉันละก็ เออ มันก็สวยดี ทั้งรูปทรงอาคารรวมถึงสีสรรฉูดฉาดได้ใจ เลยดูไม่ขลัง รวมถึงไม่มีชีวิตจิตใจ อาจเป็นเพราะถนนไม่มีต้นไม้ประดับตามหน้าต่าง มีแต่คอนกรีตเลยดูเรียบไปหมด แต่ถึงอย่างไรหากมีเวลาฉันว่าเมืองนี้สมควรเป็นอีกเมืองหนึ่งที่ควรจะบรรจุไว้ในโปรแกรมที่ควรแวะเช่นกัน

เสร็จจากชะโงกทัวร์ เราก็มุ่งหน้าไปยังเมืองออสเบิร์ก ( Augsburg ) ซึ่งเป็นจุดพักแรมจุดที่สองของเรา เราจะอยู่พักที่นี่กันสองคืนด้วยกัน คราวนี้เราเลือกพักกันที่โรงแรมอีบิช ( Ibis hotel ) ซึ่งเป็นโรงแรมในราคาย่อมเยา มักอยู่ในย่านธุรกิจ ถ้าเลือกแบบไม่รวมอาหารเช้า ก็จะได้ราคาถูกลงมาอีก ห้องก็พอประมาณแต่ไม่อึดอัด ได้ห้องพักแบบสามเตียง นอนสบาย

Tip: จากเมือง Lauda-Königshofen ไป Dinkelsbühl ใช้ถนนหมายเลข B27 และ B29 ซึ่งเป็นเส้นทางเดิมที่จะไป Rothenburg ถนนช่วงนี้สวย และจากเมือง Dinkelsbühl ใช้ถนน B25 ไป Donauwörth จากนั้นใช้ถนนออโตบานหรือมอเตอร์เวย์ไปเมือง Augsburg ถ้าหลงก็พยายามหาป้าย Romantische Strasse เอาไว้แล้วตั้งต้นต่อไป

Create Date : 05 มีนาคม 2553
Last Update : 5 มีนาคม 2553 21:11:08 น.		17 comments
Counter : 3383 Pageviews.
Share Tweet