วันที่ 2 ของกาโม่ เราไม่ได้ไปหา พอดีฝนตกหนัก แต่ก็รู้ว่า อาการยังทรงๆ
วันที่ 3 ไปหาตอนเลิกงาน บุ๊งบอก วันนี้ไม่ยอมกินอะไรเลย ให้กิน ก็อ้วกออกมา หูก็ยังไม่ดีขึ้น คอก็ยังเอียงอยู่ และมีข่าวร้าย บุ๊งถามว่า ได้ดูที่ท้องกาโม่ บ้างไม๊ ตอบไปว่าไม่เคย และ บุ๊งก็คลำให้ดู บุ๊งบอกว่า สงสัยจะเป็นมะเร็งเต้านมด้วย ก้อนเบ้อเร้อเลย ตอนนั้นที่ได้ยิน มันแบบแปร๊บบ เข้าที่ใจ.... คือเข้าใจเลย ว่าเหตุการณ์ข้างหน้า มันจะเป็นยังไง....ทุกสิ่ง ทุกอย่าง มันสายไปหมดแล้ว นั่นด้วยเพราะ กาโม่ อายุถึง 12 ขวบแล้ว ไม่ว่าจะการให้เคมี บำบัด หรือ วางยา ผ่าตัดมะเร็งออก มันมีค่าเป็นศูนย์
จากนั้น พยายามป้อนอาหารกระป๋อง แต่ กาโม่ก็ไม่ยอมขยับปากเลย นอนนิ่งมาก สภาพดูแย่ จริงๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ถึงจะบอกให้ทำใจ ถึงจะเข้าใจ
แต่ก็ยังอยากยื้อไว้จนวินาทีสุดท้ายจริงๆ
เข้มแข็งไว้นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ