Group Blog All Blog |
หมาตัวแรกที่เลี้ยง
จำได้ว่าตอนนั้นป.3
วันนั้นมีประกวดคัดลาย ได้ที่สาม ของรางวัล สมุดลายไทยผูกลิบบิ้นกับ ดินสอไม้ แต่ขอบอกดีใจมากๆๆ กลับบ้านมาพ่ออวดลูกหมาให้ดู สีดำพันธ์ุ์ แบบว่าธรรมดามากกก เก็บมาจากข้างถนน รู้สึกว่าวันนี้โชคดีมากๆๆ เลย หล่ะ เลี้ยงมาจนมันโต ลืมบอกเอามาสาม แต่รอดแค่ตัวเดียว เราให้มันชื่อ ปุกลุก มันก็เหมือนหมาทั่วไป วิ่งเล่นไปทั่ว แต่พอประมาณ ห้าโมงเย็น มัน ก็จะมาอยู่ตรงประตูหน้าบ้าน ขออธิบายนิดหนึ่ง บ้านเราเป็นบ้านพักคนงาน ก่อสร้าง ตอนที่อ่านไปแล้วกลัวจะจินตนาการหรูเกิน เพราะเราไม่ใช่คนรวย แต่เป็น คนจน ที่รักสัตว์ พอมันโตจัดว่าน่าจะประมาณวัยรุ่นมั้งยังลองผิดลองถูกอยู่ บาง อย่างก็ทำแบบว่าน่าจะใช่ ปุกลุก หมาเพศเมีย วันหนึ่งเราเดินไปตลาด ไม่ไกลมากพอเดินไหวมันก็เดินตามไปด้วย ดูมันตื่นตาตื่นใจน่าดูเลยหล่ะ ดมไปทั่วแต่ดีนะ ที่เรียกแล้วยังมาไม่ดื้อเท่าไร ปกติจะขึ้นสองแถวไปแต่ วันนี้เดินไปเดินกลับดีกว่า มันจะได้เปิดหูเปิดตา ไม่รู้ว่าผลที่ตามมาจะ ทำให้เรารู้สึกแย่มากๆ วันนั้นแม่จะพาพี่สาวไปหาหมอในเมืองต้องนั่งสอง แถวไปเพราะไกลกว่าตลาดอีก มันตามมาไล่อย่างไงก็ไม่กลับ แม่บอก ขึ้นรถเหอะเดี๋ยวมันก็กลับเองแหละ ก็เลยทำตามที่แม่บอก ไม่ใช่ มัน ไม่ใช่แม้แต่นิดเดียว ปุกลุกมันวิ่งตามรถสองแถวมาวิ่งมาตลอดจนเห็น มันจุดดำๆๆ ผลุบๆโผล่ๆ ตามข้างรถ มันเป็นภาพที่ติดตาเรามาจนทุกวัน นี้ แม่บอกว่าเดี๋ยวมันก็กลับบ้านเอง เรารู้สึกแย่มากตอนนั้นแต่ไม่เคย แสดงออก พอกลับมาบ้านก็ยังไม่เจอเรียกหาก็ไม่มา ถึงเวลากินข้าวก็ ไม่มา คืนนั้นเราออกมาดูหลายครั้งนึกว่ามันมา เพราะพื้นบ้านเป็นกระ ดานแล้วเจาะเป็นสี่เหลี่ยมไม่ใหญ่มาก เพื่อเปิดไปดูที่นอนมัน ด้านล่าง เป็นใต้ถุนเตี้ยๆ พ่อกั้นด้านข้างไว้ให้มันนอนแล้วมีทางออกได้ตลอดเวลา ตอนเช้าก็ไม่เห็น เริ่มจะปลงตกคิดว่าหาใหม่ก็ได้ ก็แค่ ลืมว่าเคยมีมันซะ หลังเลิกเรียนกลับมาก็ไปถามอาว่าเห็น ปุกลุก ไหม อาบอกว่าเห็นมันอยู่ ที่เกาะกลางถนน ในใจเราอยากถามเค้ามากเลย ทำไม ไม่พามันกลับมา แต่ก็แค่คิดเลยเดินออกไปหาแถวเกาะกลางถนนใกล้ๆๆที่มันเคยเดินตามไป แต่ก็ไม่มีวี่แวว ตกเย็นเราก็ลองไปเรียกมันอีกดีใจที่สุดเลย มันวิ่งมาเหมือน เหมือนดีใจเหมือนกันที่เจอเรา มันหิว แล้วก็กระโดดไปมาหาเรามากกว่า ปกติที่เคยเล่น หลังจากนั้นพอเข้าเดือนสิบสองหรือนะ มันท้อง ท้อง ท้องกับหมา ที่ไหนว่ะ ช่างมันไงก็หมาเรา วันนั้นก็มาถึงมันคลอดมาสามตัว อยู่ที่เดิม ใต้ถุนบ้าน เราจับลูกมันโดยที่มันไม่หวงแม้แต่นิดเดียว เสาร์อาทิตย์ โรงเรียนหยุด แม่หมามือใหม่ทำไงรู้ไหม คาบลูกมาไว้ในตู้เสื้อผ้าที่จะพัง แหล่ไม่พังแหล่ของเราในบ้าน เราก็เข้าใจว่ามันคงร้อน เลยหากล่องเอา ผ้าวางแล้วเอาลูกมันมานอนอยู่ตรงประตู มันก็มอง พอเราวางลูกมันลง ในกล่อง มันก็คาบลูกมันไปไว้อีก อืม ไม่ยอม เราวาง มันคาบสักพักก็ เลยปล่อย ตอนเช้ามันคาบลูกมันไปไว้ในโรงเก็บรถที่ใช้ส่งคนงาน เรา ก็ตามเอาผ้าไปปูให้ แต่มันแปลกนะ ลูกมันนิ่งๆๆแปลก แม่มาดูบอกว่ามัน คงเหยียบลูกมันตาย เพราะคงเลี้ยงไม่เป็น เราแอบมาดูบ่อยๆๆ เหลือแค่ สองตัว มันเศร้า ตอนเช้าเดินมาดูก่อนไปเรียน มดขึ้นลูกมัน แต่ก็ยังเห็น มันพยามเลียมดออก เหมือนไม่รู้ว่าลูกมันตายแล้ว รอบนี้น้ำตาซึมเลย เห็นภาพนั้น แต่เวลาผ่านไปก็เริ่มเป็นปกติ ช่วงแรกมันก็ไปเดินวนเวียน หาลูกมันอยู่ พอเข้าหน้าร้อน ไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าจะเป็นหน้าร้อน สุดท้าย ที่เราได้อยู่ด้วยกัน มันเป็นโรคพิษสุนัขบ้า มีแต่คนบอกให้ฆ่ามัน หรือเอามันไปที่อื่น เดี๋ยวโดนกัดเราไม่ยอมพ่อก็ไม่ว่าอะไร เรายังใอาหาร มันทุกวันแต่ไม่ได้เล่นกับมันเหมือนเก่า มันไม่เข้ามาหา นอนอยู่ใต้ถุนบ้าน ตลอด สภาพมันเราแทบรับไม่ได้ เรามองมันผ่านร่องไม้ของห้อง แล้ว เรียกชื่อมัน มันนอนไม่มีเรี่ยวแรง ผอม เนื้อตัวเปื้อนโคลนเปื้อนดิน ปุกลุก มันหันมามองแล้วกระดิกหางช้าๆเหมือนว่ามันหนักซะเหลือเกิน เราคิดนะ ใครบอกว่ามันบ้าจำเจ้าของไม่ได้ ทุกครั้งนะที่เราเรียกมันตอบรับทุกครั้ง แล้ววันนั้นก็มา มันร้องโหยหวนตลอดเวลา นานมาก จนไม่มีเสียงนั้นอีก แล้ว เราแอบไปร้องในห้องน้ำ ก่อนที่มันจะตายเราก็ยังมองมันผ่านร่อง ไม้ แต่ตอนนี้เรียกยังไงก็ คงไม่มีการตอบรับ อีกแล้ว หลังจากนั้นมาเรา เริ่มที่จะใส่ใจกับความรู้หรือทุกสิ่งที่จะเป็นสาเหตุทำให้เราต้องสูญเสีย เรา ไม่รู้ว่า ต้องพาหมาไปฉีดวัคซีน เพราะคิดว่ามันจะเป็นได้ไงในเมื่อมันอยู่ กับเราตลอด ปุกลุก หมาตัวแรก จำไว้นะแกเป็นหมาของเราตลอดไปถึงจะผ่านมา สิบแปดปีแล้วก็เหอะ ถ้าฉันไม่แก่จนความจำเลอะเลือน จะไม่ลืมเป็นอัน ขาด ป.ล. หมาตัวแรกเป็นเรียงความที่เขียนส่งครูตอนเด็กด้วยแต่ถ้อยคำหรือ ภาษาที่ใช้ไม่เหมือนหรอกนะ จำไม่ได้ว่าเขียนว่าไงบ้าง |
N_shushi
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Link |
