จุดเกิดเหตุ

หวัดดีสาวๆ ชาว bloggang ไม่ได้อัพ Blog นานมากๆๆๆ ยุ่งหลายอย่าง จากเรื่องบ้านก็มาเรื่องงาน ที่จับพลัดจับผลูมาทำกะเค้าด้วย

เป็นคนชอบช้อปปิ้งมาก ทั้งเครื่องสำอาง (ตอนนี้เพลามือลงแล้ว) ทั้งเสื้อผ้า (ยังช้อปอยู่) หน้าที่การงานที่เคยทำก็บ่ได้อำนวยให้ช้อปหรอกเพราะซื้อมาก็ถูกบดบังด้วยเสื้อกาว (เขียนถูกมั้ยเนี๊ยะ) อย่างว่านะคนทำงานห้องแลปก็ยังงี้แหละ ซื้อทั้งนั้นทั้งแบรนด์เนม ไม่แบรนด์เนม ใส่สวยบ้าง ใส่ไม่สวยจนอยากเผาไฟทิ้งก็มี หมายถึงเผาตัวเองอ่ะนะ

ตอนนี้ลาออกจากงานมาได้ปีนึงแล้ว ย้ายตามคุณสามี มาเป็นแม่บ้านที่ใครๆ อยากให้เป็นเต็มตัว แต่ตอนนี้ความเป็นแม่บ้านไม่ได้เต็มตัว ขน ค่ะ ขน เต็มตัว เพราะขี้เกียจตัวเป็นขน

แต่ให้นิสัยช้อปซิคะ ยังไม่หาย (มีหมอที่ไหนรักษามั้ย) ร้านขายเสื้อผ้าแถวบ้านเราก็บ่ได้โดนใจมาก เลยหันเหมาช้อปทางเน็ตซะงั้น ก้อย่างว่านะคะช้อปทางเน็ตได้ของถูกใจบ้างไม่ถูกใจบ้าง

จนครั้งนึงน้องสาวมาบอกว่า
น้อง: ทำไมพี่ไม่ทำขายซะเองล่ะ เห็นช้อปเป็นว่าเล่น ถูกใจก็ดีด้า ไม่ถูกใจก็บ่น
เรา: ก็เออ ใช่ กูด ไอเดียๆ แต่ฉานไม่มีหัวด้านนี้นะ
น้อง: ก็ลองก่อนซิ ก้อบชาวบ้านก่อนแล้วนำมาดัดแปลงตามที่พี่ชอบ
เรา: อืมๆ แล้วช่างล่ะ
น้อง: ก็หาซิ
เรา: ขอบจาย

นั่น นั่น แหละคือ จุดเกิดเหตุที่ความบ้าช้อปทำให้ได้งานขึ้นมา จากนั้นก็ออกตระเวนหาร้านที่รับตัดผ้า หาช่างที่รับตัด แต่ แต่ ไม่มี ไม่มีเลย คือจังหวัดที่เราอยู่มันเมืองเล็กไม่ใช้แบบกรุงเทพที่มีโรงงานหรือร้านรับตัดเป็นโหลๆ ไอ้ร้านตัดอ่ะมีแต่แพงหูฉี่ ไม่ไหวๆ

เกือบท้อแล้วค่ะ จนกลับไปหาที่พึ่งเดิมคือเน็ตค่ะ จนไปเจอเข้าอย่างจังเหมือนพระเจ้าประทาน ถูกใจใช่เลยแม้จะแพงแต่ก็ยังอยู่ในลิมิตที่รับได้

เริ่มเลยค่ะหลังจาก คุยกันอยู่พักใหญ่ ร้านเสื้อผ้าออนไลน์ก็เริ่มเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา มีทั้งแบรนด์ของตัวเอง แบบเสื้อผ้าของตัวเอง (ปนกับของชาวบ้าน) ยังไงสาวๆ ช่วยเป็นกำลังใจด้วยนะคะ แล้วคราวหน้าจะมาอัพเดตใหม่ว่าร้านของฟางเป็นแบบไหน ขายอะไร ที่ไหน อย่างไร ขอบคุณที่เข้ามาอ่านะจ้ะ

Create Date : 30 มีนาคม 2552 Last Update : 30 มีนาคม 2552 10:10:55 น. Counter : 324 Pageviews.		1 comments
Share Tweet