Onehundred and one ดังนั้นผมก็เลยต้องเดินหน้าต่อไป คืนนี้ผมคิดถึงเธอ ขณะที่ฝนกำลังสาดเข้ามาตามขอบหน้าต่าง กิ่งก้านต้นไม้แกว่งกระทบไปมากับหลังคาโลหะของกระท่อมน้อยชายหาด ผมค้นหาไปตามแฟ้มต่าง ๆ ในเครื่องโน๊ตบุ๊คของผม สุ่มเปิดดูอีเมล์ที่ผมเคยส่งให้กับเธอขึ้นมาอ่าน ผมไม่อยากจะเชื่อเนื้อความในจดหมายเล่านั้นว่ามันจะผยองและหนักแน่นได้ขนาดนั้น ในจดหมายผมบอกว่าเธอควรจะทำอย่างไร คิดอย่างไร เหมือนกับผู้ชายคนอื่นในชีวิตของเธอ ผมยังจำได้ดีเมื่อครั้งที่ชีวิตของผมเคยถูกควบคุม มันนานมาแล้ว และเมื่อแค่สามปีที่ผ่านมานี้เอง ในยุคที่มืดมนของชีวิตผม ที่ผมได้กะเกณฑ์ทุกสิ่งโดยคำนึงจากสิ่งที่ผมมีและสิ่งที่คนอื่นคิดต่อผม ผมชอบมากเวลาที่ใคร ๆ บอกว่าชีวิตของผมนั้นสมบูรณ์มาก กระนั้นความรู้สึกก็แฝงไปด้วยความเกลียดชังด้วย เพราะว่ามันจะมีเสียงจากข้างในคอยกระซิบเตือนผมอยู่ตลอดเวลาว่า คุณไม่ได้มีความสุข ผมเดินเรื่อยไปตามหน้าผา หยิบเอากล่องบุหรี่ที่ครั้งหนึ่งเธอเคยให้กับผมเนื่องในวันคล้ายวันเกิดของผม สำหรับคนรักและเพื่อนที่แสนดีของฉัน ผมลูบไล้รอยสลักนั้นเบา ๆ ด้วยนิ้ว ผมสูบบุหรี่แล้วมองลงไปดูคลื่นที่กำลังซัดสาดเข้าหาโขดหินราวกับว่ามันกำลังทำสงครามกันอยู่ ครั้งหนึ่งที่เราเคยอยู่ที่นี่ด้วยกัน ครั้งนั้นผมเคยคิดว่าเธออาจจะเปลี่ยนใจ ผมทำอาหารให้เธอกิน และเราก็ร่วมรักกันที่บนพื้นนั่นเอง เธอชโลมน้ำมันทั่วทั้งตัวแล้วคล่อมลำตัวผมไว้ ทำให้ผมได้เห็นหน้าอกของเธอเล่นกับแสงไฟจากเทียนอย่างสวยงามนัก ถ้าหากว่าแอนนาไม่ได้เข้ามาในชีวิตของผมแล้วละก็ ป่านนี้ผมคงจะยังวนเวียนกระส่ายกระสับอยู่กับการค้นหาสิ่งที่ผมเองอาจจะบอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร ผมคงจะยังรู้สักเหมือนติดอยู่ในกับดัก ทะเลาะกับซูซานครั้งแล้วครั้งเล่า หากว่าไม่ได้ทะเลาะกันก็ยังไม่รู้สึกผ่อนคลายอยู่ดี ไม่อยากให้วันวาเลนไทน์หรือวันเกิดวนมาถึง หรือแม้แต่อนาคตที่อาจจะเหมือน ๆ กับปีเก่า ๆ ที่ผ่านมา ผมไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีใครเหมือนกับผู้หญิงคนนี้ที่เข้ามาในชีวิตผมโดยบังเอิญในตอนที่ผมไม่ได้มองหา- ผมขอถามคำถามส่วนตัวหน่อยได้ไหมครับ ว่ามีผู้ชายหลายคน หรือว่ามีชายผู้โชคดีเพียงคนเดียวในชีวิตคุณ ตอนนี้ผมอยากรู้จังว่าเขาโชคดีแค่ไหนกัน ถ้าหากว่าเขาไม่เคยได้พบกับแอนนาคนที่ผมรู้จัก คนที่มีแรงปราถนาในเรื่องบนเตียง คนที่สามารถพูดเกี่ยวกับชีวิตได้เป็นชั่วโมง ๆ แล้วยังเรื่องของคน หรือเรื่องหนังสืออีกมากมาย เธอช่างแทรกตัวเองเข้าไปในโลกของความคิด โลกแห่งจินตนาการ เธอช่างเต้นรำได้เป็นชั่วโมง ๆ พร้อมกับดื่มแชมเปญ แล้วกลับไปเคาะประตูห้องเรียกคุณในตอนตีสองแกล้งทำเป็นหมอนวดสาวรัสเชีย สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่พอลไม่เคยต้องการจากเธอ เพราะงั้นเราก็เลยต่อสู้เพื่อผู้หญิงคนเดียวกันที่ต่างกัน ซูซานเธอก็รักผู้ชายที่ต่างออกไปเหมือนกัน ไม่ใช่ผู้ชายคนที่แอนนาหลงรักบูชา ผมได้เรียนรู้ที่จะรักเธอทั้งคู่ แต่จะอยู่กับเธอทั้งสองคนได้อย่างไรโดยที่ผมยังเป็นผม แล้วก็มาถึงตอนที่เราทุกคนจะต้องตัดสินใจว่าจะเติมเต็มความต้องการของส่วนลึกหรือว่าจะมีชีวิตต่อไปเพียงเพื่ออยู่รอด หรือเก็บมันไว้เป็นบทเรียนเพื่อครั้งหน้า ตอนนี้ผมต้องถามตัวเองด้วยคำถามเดียวกับที่ซูซานเคยถามตัวเอง ว่า ทั้งหมดทั้งเพนี้ฉันอยู่ที่ตรงไหนกัน และฉันเองเป็นใครกันแน่บางทีมันก็ดีกว่าที่จะทำให้ตัวเองยุ่ง วุ่นวายอยู่กับเรื่องอื่นแทนที่จะค้นหาความจริง ในช่วงปลาย ๆ ฉันพยายามคลุกคลียึดติดกับผู้คนในชีวิตของฉัน ซึ่งเป็นคนที่สะท้อนถึงความเป็นฉัน คนที่ฉันคิดว่าน่าจะเผชิญกับความคาดหวังที่น่ากลัวเพื่อแสดงถึงความเป็นตัวเองเพื่อตัวเอง นักแปรธาตุในยุคกลางได้ค้นพบสิ่งที่พวกเค้าเรียกว่า Philosopherss stone หรือ สารที่สามารถแปรธาตุธรรมดาให้เป็นทองหรือเงินได้ หรือแม้แต่ทำให้อายุยืนนาน สารน่าพิศวงที่สามารถเปลี่ยนเหล็กธรรมดาให้กลายเป็นทองได้นี้ไม่เคยได้รับการอธิบายว่าทำได้อย่างไร ผู้ชายบางคนคิดว่าธาตุแท้ของมันเป็นทองอยู่แล้ว แต่ในทางลึกลับแล้วธาตุนั้นเป็นการเปรียบเทียบถึงสิ่งอื่น เป็นบางสิ่งที่สามารถทำให้ผู้ชายเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แอนนาคือPhilosopherss stone ของผม ปฏิกิริยาที่มีต่อความผิดแผกของเธอและของผมทำให้เราได้เห็นความรักเป็นสีสรรขึ้นมาได้ และมันก็ได้ทำให้พื้นฐานที่เป็นเหล็กธรรมดาของผมให้กลายเป็นทองไปได้ อย่างน้อยก็ตอนที่ผมอยู่กับเธอ บางครั้งเราก็ทิ้งคนที่เราไม่สมควรที่จะทิ้งเขาไปเลย แต่บางครั้งเราก็อยู่ติดกับอีกคนนานจนเกินไป วันรุ่งขึ้นผมขึ้นเครื่องบินไปยังแมนเชสเตอร์ มีงานแต่งงานที่ผมจะต้องเข้าร่วม ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงได้รู้สึกเหมือนกับว่ามีบางส่วนของผมกำลังตายลงไป ฉันกำลังตายลงไปเพราะการดำเนินชีวิตอยู่ของฉันในช่วงสี่สิบปีที่ผ่านมามันใช้ไม่ได้เสียแล้ว ฉันทำอย่างนี้เพราะผลพวงมาจากที่ฉันไม่เคยได้ทำอะไรเพื่อตัวเองเลย หรือฉันมัวแต่ยุ่งอยู่กับอย่างอื่นจนไม่เคยมีเวลาให้กับตัวเองเลย ฉันได้พยายามที่จะคลุกคลีกับคนอื่นบ้าง คนที่บ่งบอกสถานภาพที่ฉันเป็น มากกว่าที่จะเผชิญกับความจริงที่น่ากลัวที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของฉันออกมา งานที่ฉันทำมันก็บ่งบอกความเป็นฉันได้ และหากว่าไม่มีการงานที่ทำอยู่แล้ว ฉันเองก็ไม่รู้ว่าฉันจะเป็นใครกัน ฉันจะต้องรับฟังและเชื่อมั่นเสียงจากภายใน ฉันรู้ว่าฉันจะตายลงไปเรื่อย ๆ จากภายในและมันก็จะต่อเนื่องมาสู่ภายนอกในที่สุดหากว่าฉันไม่ทำอย่างนี้ฉันเองก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าฉันจะทำได้หรือเปล่า ฉันไม่รู้ว่าฉันจะเชื่อใจ หรือ รับฟังไอ้เจ้าเสียงจากภายในที่คอบกระซิบบอกฉันอยู่ตลอดนั้นได้มั๊ย หลังจากนั้นในบ่ายวันเสาร์ของเดือนกันยายน ผมมองผ่านกระจกรถลีมูซีนออกไปปล่อยให้ความคิดไหลไปเรื่อยกับใบไม้แห้งสีน้ำตาล กับสามปีที่ผ่านมา และพยายามที่จะทำความเข้าใจกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้เกิดขึ้นมาแล้วทั้งหมด มันเป็นเหมือนภาพต่อที่ขาดหายไปหลายชิ้น มันน่าหงุดหงิดรำคาญใจจริง ๆ เพราะผมได้พยายามทุ่มเทไปอย่างมากกับผลลัพธ์ที่มีแต่บั่นทอนชีวิตของผมเอง และภาพต่อที่ว่านั้นก็ไม่มีชิ้นส่วนเหลือที่จะนำเข้าไปติดต่อให้เป็นภาพที่สมบูรณ์ได้ ทั้งที่ได้ใช้ทุกสิ้นส่วนของภาพแล้ว มันก็ยังเป็นภาพที่ไม่สมบูรณ์ ผมพลิกการ์ดเชิญสีขาวไปมาระหว่างนิ้วมือของผม นิ้วหัวแม่มือของผมไล้ไปตามรอยนูนสีทอง เขียนว่า คุณได้รับการเรียนเชิญมาร่วมฉลองงานมงคลสมรสระหว่าง... รถเบนซ์มาจอดที่หน้าโบสถ์ เกรกหันมาเลิกคิ้วและยิ้มให้กับผม พร้อมกับแตะไหล่เบา ๆ เราออกจากรถแล้วเดินไปทางด้านข้างโบสถ์เพื่อเข้าไปยังห้องทำพิธีด้านข้าง ผมหยุดเพื่อสูบซิการ์อีกสักตัวเพื่อตั้งสติก่อนที่จะเข้าไปข้างใน ผมเห็นร่างคำพูดที่เกรกเตรียมไว้โผล่ออกมาจากขอบกระเป๋ากางเกงของเขานิดหนึ่ง สายลมพัดทำให้ใบโอ๊คต้นที่หน้าสุสานส่งเสียงกระทบกับเป็นคลื่นจังหงวะ ผมสูดหายใจเข้าลึกเต็มปอด มันคงจะสายเกินไปเสียแล้ว ผมได้แต่หวังว่าผมเป็นคนที่เข้มแข็งมากกว่านี้ หรือเป็นคนที่โชคดีกับเขาบ้าง แต่ผมก็ยอมรับว่าผมเป็นคนที่ความรักไม่เคยเข้าข้าง ไม่ให้ในสิ่งที่ผมต้องการ หรือว่าสิ่งที่ผมต้องการมันมากเกินไป หรือว่าผมใจง่ายเกินไป บางทีมันอาจถึงคราวที่จะต้องฉลาดขึ้นมาบ้างได้แล้ว ...ร่วมฉลองงานมงคลสมรสระหว่าง ซิโอบาน โอเลียรี่ กับ มาร์ค ดาร์แบงวิลล์ ณ โบสถ์เซนต์แมรี่ส์ แองกริกันในวันที่... โทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้น ผมจะต้องไม่ลืมที่จะปิดมันก่อนที่จะเข้าทำพิธีตอนนี้ผมก็อยู่ในโบสถ์แล้วด้วย ท้องใส้ผมเริ่มบีบรัดเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรมาปรากฏบนหน้าจอเครื่อง เธอชื่อแซลลี่- หวัดดี แซลลี่- มาร์ค คุณเป็นอย่างไรบ้างค๊ะ มันเป็นคำถามที่อยากจะรู้จริง ๆ มันแฝงไปด้วยความห่วงใย ใคร่จะรู้ ผมจะตอบว่าอย่างไรได้ล่ะ เมื่อสามเดือนหลังจากที่ผมได้พูดกับเธอแล้ว บางทีเธออาจจะไม่ได้ยินที่ผมพูดเลยก็ได้ - ผมก็สบายดี มันเป็นคำตอบที่คลุมเคลือ และไม่จริง ผมล่ะ อยากจะหัวเราะเยาะใส่ตัวเองนัก - ฉันคิดว่าคุณควรจะได้รู้ ... พระเจ้า! ภายในอกผมเหมือนกับมีมือมาบีบเค้นหัวใจของผมอยู่- แอนนารู้สึกตัวแล้วล่ะ ค่ะ - แล้วเธอสบายดีมั๊ยครับ- เธอรู้สึกตัวมาได้อาทิตย์นึงแล้วล่ะค่ะ และตอนนี้เธอต้องการที่จะคุยกับคุณค่ะ มาร์ค เธอต้องการที่จะคุยกับคุณ ผมได้ยินเสียงคำพูดนี้กึกก้องไปทั่วทั้งสนามหน้าโบสถ์ ทับเสียงเจี๊ยวจ๊าวของผู้คนที่นั่งอยู่ที่ม้านั่งในโบสถ์เสียสนิท ผมควรจะวางสายเสียดีกว่า เพราะเรื่องนี้มันได้จบลงแล้ว มันได้จบลงไปแล้วจริง ๆ ผมสูดหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้ง เกรกทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเข้าหากัน - คุณสบายดีหรือเปล่าน่ะ ผมไม่ตอบ และวางสายโทรศัพท์โดยที่ไม่ได้พูดอะไรอีก - เกิดอะไรขึ้นหรือ มาร์ค เกรกถามขึ้นอีกครั้ง เป็นอันว่าวันนี้ผมยอมประนีประนอมให้วันหนึ่ง ทำให้เรื่องมันง่ายเข้า เพราะนั่นคือสิ่งที่ทุกคนทำในไม่ช้าไม่นานไม่ใช่หรือ- พร้อมรึยังว๊ะ เพื่อน- ผมขอเวลาอีกสักแป๊บนึงเถอะน๊ะ ผมบอก พร้อมกับเดินออกไปคนเดียว มองออกไปยังหินสลักที่สนามหน้าโบสถ์ คิดไปว่าคนเรามีอายุอยู่ได้จริง ๆ แล้วสักกี่ปีกัน แล้วคนแก่อีกล่ะ จะสักกี่ปีกัน มันไม่นานเลยจริง ๆ นะ ถ้าคุณเป็นผมคุณจะทำอย่างไรล่ะ คุณจะกลับไปมั๊ย ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าคุณไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย คุณคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มันเป็นมหัศจรรย์ที่เกิดกับคนอย่างคุณงั้นหรือ หรือคุณยอมรับว่าพระเจ้าไม่อยากให้เราได้มีความรักมากนัก ตัดบทซะแล้วเดินตามเกรกเข้าไปในโบสถ์ ผมลังเล สายตายังจับจ้องอยู่ที่โทรศัพท์มือถือ ในวินาทีเช่นนี้เองที่สามารถทำให้ชีวิตคุณทั้งชีวิตเปลี่ยนไปได้โดยสิ้นเชิง.....จบ..... Create Date : 16 กันยายน 2553 Last Update : 28 กันยายน 2553 6:24:18 น. 0 comments Counter : 180 Pageviews. ShareTweet
Onehundred and one ดังนั้นผมก็เลยต้องเดินหน้าต่อไป คืนนี้ผมคิดถึงเธอ ขณะที่ฝนกำลังสาดเข้ามาตามขอบหน้าต่าง กิ่งก้านต้นไม้แกว่งกระทบไปมากับหลังคาโลหะของกระท่อมน้อยชายหาด ผมค้นหาไปตามแฟ้มต่าง ๆ ในเครื่องโน๊ตบุ๊คของผม สุ่มเปิดดูอีเมล์ที่ผมเคยส่งให้กับเธอขึ้นมาอ่าน ผมไม่อยากจะเชื่อเนื้อความในจดหมายเล่านั้นว่ามันจะผยองและหนักแน่นได้ขนาดนั้น ในจดหมายผมบอกว่าเธอควรจะทำอย่างไร คิดอย่างไร เหมือนกับผู้ชายคนอื่นในชีวิตของเธอ ผมยังจำได้ดีเมื่อครั้งที่ชีวิตของผมเคยถูกควบคุม มันนานมาแล้ว และเมื่อแค่สามปีที่ผ่านมานี้เอง ในยุคที่มืดมนของชีวิตผม ที่ผมได้กะเกณฑ์ทุกสิ่งโดยคำนึงจากสิ่งที่ผมมีและสิ่งที่คนอื่นคิดต่อผม ผมชอบมากเวลาที่ใคร ๆ บอกว่าชีวิตของผมนั้นสมบูรณ์มาก กระนั้นความรู้สึกก็แฝงไปด้วยความเกลียดชังด้วย เพราะว่ามันจะมีเสียงจากข้างในคอยกระซิบเตือนผมอยู่ตลอดเวลาว่า คุณไม่ได้มีความสุข ผมเดินเรื่อยไปตามหน้าผา หยิบเอากล่องบุหรี่ที่ครั้งหนึ่งเธอเคยให้กับผมเนื่องในวันคล้ายวันเกิดของผม สำหรับคนรักและเพื่อนที่แสนดีของฉัน ผมลูบไล้รอยสลักนั้นเบา ๆ ด้วยนิ้ว ผมสูบบุหรี่แล้วมองลงไปดูคลื่นที่กำลังซัดสาดเข้าหาโขดหินราวกับว่ามันกำลังทำสงครามกันอยู่ ครั้งหนึ่งที่เราเคยอยู่ที่นี่ด้วยกัน ครั้งนั้นผมเคยคิดว่าเธออาจจะเปลี่ยนใจ ผมทำอาหารให้เธอกิน และเราก็ร่วมรักกันที่บนพื้นนั่นเอง เธอชโลมน้ำมันทั่วทั้งตัวแล้วคล่อมลำตัวผมไว้ ทำให้ผมได้เห็นหน้าอกของเธอเล่นกับแสงไฟจากเทียนอย่างสวยงามนัก ถ้าหากว่าแอนนาไม่ได้เข้ามาในชีวิตของผมแล้วละก็ ป่านนี้ผมคงจะยังวนเวียนกระส่ายกระสับอยู่กับการค้นหาสิ่งที่ผมเองอาจจะบอกไม่ได้ว่ามันคืออะไร ผมคงจะยังรู้สักเหมือนติดอยู่ในกับดัก ทะเลาะกับซูซานครั้งแล้วครั้งเล่า หากว่าไม่ได้ทะเลาะกันก็ยังไม่รู้สึกผ่อนคลายอยู่ดี ไม่อยากให้วันวาเลนไทน์หรือวันเกิดวนมาถึง หรือแม้แต่อนาคตที่อาจจะเหมือน ๆ กับปีเก่า ๆ ที่ผ่านมา ผมไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีใครเหมือนกับผู้หญิงคนนี้ที่เข้ามาในชีวิตผมโดยบังเอิญในตอนที่ผมไม่ได้มองหา- ผมขอถามคำถามส่วนตัวหน่อยได้ไหมครับ ว่ามีผู้ชายหลายคน หรือว่ามีชายผู้โชคดีเพียงคนเดียวในชีวิตคุณ ตอนนี้ผมอยากรู้จังว่าเขาโชคดีแค่ไหนกัน ถ้าหากว่าเขาไม่เคยได้พบกับแอนนาคนที่ผมรู้จัก คนที่มีแรงปราถนาในเรื่องบนเตียง คนที่สามารถพูดเกี่ยวกับชีวิตได้เป็นชั่วโมง ๆ แล้วยังเรื่องของคน หรือเรื่องหนังสืออีกมากมาย เธอช่างแทรกตัวเองเข้าไปในโลกของความคิด โลกแห่งจินตนาการ เธอช่างเต้นรำได้เป็นชั่วโมง ๆ พร้อมกับดื่มแชมเปญ แล้วกลับไปเคาะประตูห้องเรียกคุณในตอนตีสองแกล้งทำเป็นหมอนวดสาวรัสเชีย สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่พอลไม่เคยต้องการจากเธอ เพราะงั้นเราก็เลยต่อสู้เพื่อผู้หญิงคนเดียวกันที่ต่างกัน ซูซานเธอก็รักผู้ชายที่ต่างออกไปเหมือนกัน ไม่ใช่ผู้ชายคนที่แอนนาหลงรักบูชา ผมได้เรียนรู้ที่จะรักเธอทั้งคู่ แต่จะอยู่กับเธอทั้งสองคนได้อย่างไรโดยที่ผมยังเป็นผม แล้วก็มาถึงตอนที่เราทุกคนจะต้องตัดสินใจว่าจะเติมเต็มความต้องการของส่วนลึกหรือว่าจะมีชีวิตต่อไปเพียงเพื่ออยู่รอด หรือเก็บมันไว้เป็นบทเรียนเพื่อครั้งหน้า ตอนนี้ผมต้องถามตัวเองด้วยคำถามเดียวกับที่ซูซานเคยถามตัวเอง ว่า ทั้งหมดทั้งเพนี้ฉันอยู่ที่ตรงไหนกัน และฉันเองเป็นใครกันแน่บางทีมันก็ดีกว่าที่จะทำให้ตัวเองยุ่ง วุ่นวายอยู่กับเรื่องอื่นแทนที่จะค้นหาความจริง ในช่วงปลาย ๆ ฉันพยายามคลุกคลียึดติดกับผู้คนในชีวิตของฉัน ซึ่งเป็นคนที่สะท้อนถึงความเป็นฉัน คนที่ฉันคิดว่าน่าจะเผชิญกับความคาดหวังที่น่ากลัวเพื่อแสดงถึงความเป็นตัวเองเพื่อตัวเอง นักแปรธาตุในยุคกลางได้ค้นพบสิ่งที่พวกเค้าเรียกว่า Philosopherss stone หรือ สารที่สามารถแปรธาตุธรรมดาให้เป็นทองหรือเงินได้ หรือแม้แต่ทำให้อายุยืนนาน สารน่าพิศวงที่สามารถเปลี่ยนเหล็กธรรมดาให้กลายเป็นทองได้นี้ไม่เคยได้รับการอธิบายว่าทำได้อย่างไร ผู้ชายบางคนคิดว่าธาตุแท้ของมันเป็นทองอยู่แล้ว แต่ในทางลึกลับแล้วธาตุนั้นเป็นการเปรียบเทียบถึงสิ่งอื่น เป็นบางสิ่งที่สามารถทำให้ผู้ชายเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น แอนนาคือPhilosopherss stone ของผม ปฏิกิริยาที่มีต่อความผิดแผกของเธอและของผมทำให้เราได้เห็นความรักเป็นสีสรรขึ้นมาได้ และมันก็ได้ทำให้พื้นฐานที่เป็นเหล็กธรรมดาของผมให้กลายเป็นทองไปได้ อย่างน้อยก็ตอนที่ผมอยู่กับเธอ บางครั้งเราก็ทิ้งคนที่เราไม่สมควรที่จะทิ้งเขาไปเลย แต่บางครั้งเราก็อยู่ติดกับอีกคนนานจนเกินไป วันรุ่งขึ้นผมขึ้นเครื่องบินไปยังแมนเชสเตอร์ มีงานแต่งงานที่ผมจะต้องเข้าร่วม ไม่รู้ว่าทำไมผมถึงได้รู้สึกเหมือนกับว่ามีบางส่วนของผมกำลังตายลงไป ฉันกำลังตายลงไปเพราะการดำเนินชีวิตอยู่ของฉันในช่วงสี่สิบปีที่ผ่านมามันใช้ไม่ได้เสียแล้ว ฉันทำอย่างนี้เพราะผลพวงมาจากที่ฉันไม่เคยได้ทำอะไรเพื่อตัวเองเลย หรือฉันมัวแต่ยุ่งอยู่กับอย่างอื่นจนไม่เคยมีเวลาให้กับตัวเองเลย ฉันได้พยายามที่จะคลุกคลีกับคนอื่นบ้าง คนที่บ่งบอกสถานภาพที่ฉันเป็น มากกว่าที่จะเผชิญกับความจริงที่น่ากลัวที่จะเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงของฉันออกมา งานที่ฉันทำมันก็บ่งบอกความเป็นฉันได้ และหากว่าไม่มีการงานที่ทำอยู่แล้ว ฉันเองก็ไม่รู้ว่าฉันจะเป็นใครกัน ฉันจะต้องรับฟังและเชื่อมั่นเสียงจากภายใน ฉันรู้ว่าฉันจะตายลงไปเรื่อย ๆ จากภายในและมันก็จะต่อเนื่องมาสู่ภายนอกในที่สุดหากว่าฉันไม่ทำอย่างนี้ฉันเองก็สงสัยอยู่เหมือนกันว่าฉันจะทำได้หรือเปล่า ฉันไม่รู้ว่าฉันจะเชื่อใจ หรือ รับฟังไอ้เจ้าเสียงจากภายในที่คอบกระซิบบอกฉันอยู่ตลอดนั้นได้มั๊ย หลังจากนั้นในบ่ายวันเสาร์ของเดือนกันยายน ผมมองผ่านกระจกรถลีมูซีนออกไปปล่อยให้ความคิดไหลไปเรื่อยกับใบไม้แห้งสีน้ำตาล กับสามปีที่ผ่านมา และพยายามที่จะทำความเข้าใจกับทุกสิ่งทุกอย่างที่ได้เกิดขึ้นมาแล้วทั้งหมด มันเป็นเหมือนภาพต่อที่ขาดหายไปหลายชิ้น มันน่าหงุดหงิดรำคาญใจจริง ๆ เพราะผมได้พยายามทุ่มเทไปอย่างมากกับผลลัพธ์ที่มีแต่บั่นทอนชีวิตของผมเอง และภาพต่อที่ว่านั้นก็ไม่มีชิ้นส่วนเหลือที่จะนำเข้าไปติดต่อให้เป็นภาพที่สมบูรณ์ได้ ทั้งที่ได้ใช้ทุกสิ้นส่วนของภาพแล้ว มันก็ยังเป็นภาพที่ไม่สมบูรณ์ ผมพลิกการ์ดเชิญสีขาวไปมาระหว่างนิ้วมือของผม นิ้วหัวแม่มือของผมไล้ไปตามรอยนูนสีทอง เขียนว่า คุณได้รับการเรียนเชิญมาร่วมฉลองงานมงคลสมรสระหว่าง... รถเบนซ์มาจอดที่หน้าโบสถ์ เกรกหันมาเลิกคิ้วและยิ้มให้กับผม พร้อมกับแตะไหล่เบา ๆ เราออกจากรถแล้วเดินไปทางด้านข้างโบสถ์เพื่อเข้าไปยังห้องทำพิธีด้านข้าง ผมหยุดเพื่อสูบซิการ์อีกสักตัวเพื่อตั้งสติก่อนที่จะเข้าไปข้างใน ผมเห็นร่างคำพูดที่เกรกเตรียมไว้โผล่ออกมาจากขอบกระเป๋ากางเกงของเขานิดหนึ่ง สายลมพัดทำให้ใบโอ๊คต้นที่หน้าสุสานส่งเสียงกระทบกับเป็นคลื่นจังหงวะ ผมสูดหายใจเข้าลึกเต็มปอด มันคงจะสายเกินไปเสียแล้ว ผมได้แต่หวังว่าผมเป็นคนที่เข้มแข็งมากกว่านี้ หรือเป็นคนที่โชคดีกับเขาบ้าง แต่ผมก็ยอมรับว่าผมเป็นคนที่ความรักไม่เคยเข้าข้าง ไม่ให้ในสิ่งที่ผมต้องการ หรือว่าสิ่งที่ผมต้องการมันมากเกินไป หรือว่าผมใจง่ายเกินไป บางทีมันอาจถึงคราวที่จะต้องฉลาดขึ้นมาบ้างได้แล้ว ...ร่วมฉลองงานมงคลสมรสระหว่าง ซิโอบาน โอเลียรี่ กับ มาร์ค ดาร์แบงวิลล์ ณ โบสถ์เซนต์แมรี่ส์ แองกริกันในวันที่... โทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้น ผมจะต้องไม่ลืมที่จะปิดมันก่อนที่จะเข้าทำพิธีตอนนี้ผมก็อยู่ในโบสถ์แล้วด้วย ท้องใส้ผมเริ่มบีบรัดเมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรมาปรากฏบนหน้าจอเครื่อง เธอชื่อแซลลี่- หวัดดี แซลลี่- มาร์ค คุณเป็นอย่างไรบ้างค๊ะ มันเป็นคำถามที่อยากจะรู้จริง ๆ มันแฝงไปด้วยความห่วงใย ใคร่จะรู้ ผมจะตอบว่าอย่างไรได้ล่ะ เมื่อสามเดือนหลังจากที่ผมได้พูดกับเธอแล้ว บางทีเธออาจจะไม่ได้ยินที่ผมพูดเลยก็ได้ - ผมก็สบายดี มันเป็นคำตอบที่คลุมเคลือ และไม่จริง ผมล่ะ อยากจะหัวเราะเยาะใส่ตัวเองนัก - ฉันคิดว่าคุณควรจะได้รู้ ... พระเจ้า! ภายในอกผมเหมือนกับมีมือมาบีบเค้นหัวใจของผมอยู่- แอนนารู้สึกตัวแล้วล่ะ ค่ะ - แล้วเธอสบายดีมั๊ยครับ- เธอรู้สึกตัวมาได้อาทิตย์นึงแล้วล่ะค่ะ และตอนนี้เธอต้องการที่จะคุยกับคุณค่ะ มาร์ค เธอต้องการที่จะคุยกับคุณ ผมได้ยินเสียงคำพูดนี้กึกก้องไปทั่วทั้งสนามหน้าโบสถ์ ทับเสียงเจี๊ยวจ๊าวของผู้คนที่นั่งอยู่ที่ม้านั่งในโบสถ์เสียสนิท ผมควรจะวางสายเสียดีกว่า เพราะเรื่องนี้มันได้จบลงแล้ว มันได้จบลงไปแล้วจริง ๆ ผมสูดหายใจเข้าลึก ๆ อีกครั้ง เกรกทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเข้าหากัน - คุณสบายดีหรือเปล่าน่ะ ผมไม่ตอบ และวางสายโทรศัพท์โดยที่ไม่ได้พูดอะไรอีก - เกิดอะไรขึ้นหรือ มาร์ค เกรกถามขึ้นอีกครั้ง เป็นอันว่าวันนี้ผมยอมประนีประนอมให้วันหนึ่ง ทำให้เรื่องมันง่ายเข้า เพราะนั่นคือสิ่งที่ทุกคนทำในไม่ช้าไม่นานไม่ใช่หรือ- พร้อมรึยังว๊ะ เพื่อน- ผมขอเวลาอีกสักแป๊บนึงเถอะน๊ะ ผมบอก พร้อมกับเดินออกไปคนเดียว มองออกไปยังหินสลักที่สนามหน้าโบสถ์ คิดไปว่าคนเรามีอายุอยู่ได้จริง ๆ แล้วสักกี่ปีกัน แล้วคนแก่อีกล่ะ จะสักกี่ปีกัน มันไม่นานเลยจริง ๆ นะ ถ้าคุณเป็นผมคุณจะทำอย่างไรล่ะ คุณจะกลับไปมั๊ย ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าคุณไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลย คุณคิดว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มันเป็นมหัศจรรย์ที่เกิดกับคนอย่างคุณงั้นหรือ หรือคุณยอมรับว่าพระเจ้าไม่อยากให้เราได้มีความรักมากนัก ตัดบทซะแล้วเดินตามเกรกเข้าไปในโบสถ์ ผมลังเล สายตายังจับจ้องอยู่ที่โทรศัพท์มือถือ ในวินาทีเช่นนี้เองที่สามารถทำให้ชีวิตคุณทั้งชีวิตเปลี่ยนไปได้โดยสิ้นเชิง.....จบ.....
เปลือย...ใจ ใส่บันทึก เป็นเรื่องราวของ
ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีสามีแล้ว แต่โชคชะตาพาเธอ
ให้ไปพบกับผู้ชายอีกคนหนึ่ง ซึ่งชักนำชีวิต
ของเธอ ให้ต้องเจอกับเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย
ที่พูดไม่ได้ห้ามใจไม่อยู่ เลยต้องเปลือยใจใส่
ไว้ในบันทึก.....อาจเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นกับใคร
หลายคน แตกต่างกันไปในรายละเอียด และ
จุดจบ.......
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
