...
Group Blog
 
All blogs
 
สถาปนิก ณ..โสคะปิง : เพราะมัน(แม่ง)..มีกระดูก

ห่างหายจากการอัพบลอคชีวิตการเป็นอยู่มาซะนาน...

วันนี้กลับมาอัพ ก็ยังคงเป็นเรื่องราวของการกินเหมือนเดิม .. ดูเหมือนผมจะเป็นคนที่มีความสุขกับการกินมากแน่ๆ..

เอ่อ.. หมายถึง มีความสุขที่ได้กินอาหารอร่อยๆ นะครับ ..ไม่ใช่ว่า ต้องเคี้ยวของกินตลอดเวลา

...

ไม่นานมานี้ และก็หลายๆครั้งก่อนไม่นานมานี้.. ผมได้มีโอกาสไปกิน ข้าวมันไก่ มา(สไตล์อินโดครับ)

พูดถึงข้าวมันไก่ ข้าวหน้าเป็ด เนี่ย คนไทยเราจะรู้จักกันดี หาพบได้ตามท้องถนนทั่วไป

สิ่งหนึ่งที่เป็นพระเอกของอาหารจำพวกนี้ ก็คือแม่งกินง่ายครับ..

จานข้าว ตักข้าวใส่ หยิบเนื้อไก่หรือเป็ดมา สับๆ วางบนจาน ตักซุป... เสิร์ฟ ... กิน .. จ่ายตัง

เป็นอะไรที่คุ้นเคยกันใช่มั้ยครับ

แต่ในประเทศ โสคะปิง ที่ผมมาใช้ชีวิตอยู่เนี่ย มันไม่ง่ายแบบนั้นครับ

ไม่ใช่ว่าก่อนกินเราต้อง กระโดดตีลังกาหนึ่งรอบ เพื่อเป็นการเคารพข้าวมันไก่ หรือ ต้องนั่งเก้าอี้ลมกินเพื่อเป็น ประเพณี วัฒนธรรม อะไรในการกินข้าวมันไก่ ข้าวหน้าเป็ดหรอกนะครับ

แต่คือ ข้าวมันไก่ หรือข้าวหน้าเป็ดที่นั่ง เวลาสั่งมาแล้ว...

จะแดกสบายๆซะหน่อย .... ไอเหี้ยมเอ้ย แม๊ง เสือกมีกระดูกครับ

คือเราเข้าใจครับ ว่า สิ่งมีชีวิตทั้งหลายแหล่ที่เรา "กิน" เนี่ย แม่งมีกระดูก

แต่ว่า การที่จะแล่เนื้อออกมาจากกระดูกเนี่ย แม๊ง! ยากตรงไหนวะครับ

ไอ้คุณคนทำมือแม่งก็ต้อง มันมืออยู่แล้วใช่ใหมครับ ? ผมตอบให้เลย ใช่ครับ ก็มึงหยิบชิ้นไก่ หรือเป็ดมานิ..

ก็ช่วยแล่เนื้อมันออกมาให้หน่อยสิคร้าบ พ่อคู๊นนนนนน

...

อ่านๆไปแล้ว จะว่าเอ๊อ มึงก็ ใช้ช้อน ส้อม หรือ กัดเอาสิวะ จะยากห่าอะไร

เอ่อ...... ความจริงแล้ว ข้าวมันไก่ ข้าวหน้าเป็ดใน โสคะปิงเนี่ย มันช่างโหดร้ายกว่านั้นครับ

คือไม่ให้กินง่ายๆไม่พอ แม่งเอามีด สับๆ เนื้อที่ติดกระดูก มาเป็นชิ้นๆครับ

จากเนื้อชิ้นใหญ่ ที่ติดกระดูกชิ้นใหญ่ ... แม่ง ก็ทรานสฟอร์มมาเป็น เนื้อชิ้นบาง ในกระดูกชิ้นกลาง..

จากที่แม่งจะลอกเนื้อออกมาจากกระดูกภายในทีเดียวแล้ว แด๊ก... ก็ต้อง มาค่อยๆ งัดแงะเนื้อชิ้นบางติดกระดูก จากมุมที่แม่งช่างเอาเนื้ออกมายากเสียเหลือเกิน...

หลังจากกินเสร็จแล้วก็ต้องบอกกับตัวเองว่า​... "เหนื่อย..ฉิบหาย"

..

จากข้าวมันไก่ ข้าวหน้าเป็ด กินสบาย สไตล์ไทยแลนด์ ... มาเป็น ข้าวมันไก่ ข้าวหน้าเป็ด ชิ้นบางท่ามกลางดงกระดูก ... ทำใจไม่ได้ครับ กระซิกๆ

เลยมาอธิบายความโหดร้าย(ตรงไหน) ในอีกแง่มุมของการทำงาน ในประเทศ โสคะปิงให้ฟัง

...

ปล. ลองจินตนาการ กระดูกก้อนเล็กๆ โดนสับๆ ทุบๆ มางุ้งงิ้งๆ กันอยู่ติดเนื้อ เต็มจานคุณ ... เอ๊ออ ปวดหัว บางทีเคี้ยวๆเพลิน แม่ง ไปกร๊อบ เอาโครงกระดูกให้ฟันเจ็บปวดรวดร้าวเล่นอีก... เพลียใจ

ปล.คราวหน้าเดี๋ยวอัพเรื่อง โรงแรม ในสิงคโปรค์ดีกว่า เผื่อคนสนใจอยากมาเที่ยว คริคริ

ปล.รักทุกที่อ่าน รักทุกคนที่เม้นครับ :D


Create Date : 15 กรกฎาคม 2554
Last Update : 15 กรกฎาคม 2554 18:41:04 น. 4 comments
Counter : 460 Pageviews.
Share

 
...


โดย: chanchac วันที่: 15 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:53:27 น.  

 
I still want to eat ข้าวมันไก่ ka.


โดย: Noi IP: 98.127.1.5 วันที่: 16 กรกฎาคม 2554 เวลา:21:29:15 น.  

 
หายไปนานมากเลยนะค่ะ รออ่านตอนต่อไปอยู่ค่ะ ชอบๆๆ


โดย: แคท IP: 203.146.41.125 วันที่: 18 กรกฎาคม 2554 เวลา:17:53:59 น.  

 
ทั้งงาน ทั้งชิวเพลินครับ ..​เลยไม่ได้มาอัพเลย ไม่ได้พิมนานก็ไม่ไหลลื่น

รอบหน้าจะรีบๆมาเขียนต่อครับ

.. ขอบคุณที่ติดตามด้วยคร้าบบบ ปลื้ม


โดย: แมวล้า (HellLight ) วันที่: 18 กรกฎาคม 2554 เวลา:19:51:15 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

มำแดว
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

New Comments
Friends' blogs
[Add มำแดว's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.