อยากให้บอลไทยไปบอลโลก
Group Blog
 
All Blogs
 
จดหมายจากผู้อ่าน.....สิ่งที่มีค่ามากกว่ารางวัลใดๆในชีวิตของผม

~ * เรื่องอาจยาวแต่อ่านให้หมดด้วยเถอะนะคะ * ~
........................

สวัสดีนะคะ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนเลยล่ะกันนะ ชื่อจูนค่ะ อยู่ม.4สายวิทย์ อยู่ร.ร.แถวฝั่งธนนะคะ
คือจูนได้อ่านหนังสือที่พี่เขียนแล้วนะคะ อื่มม จูนอยากบอกว่ามันเป็นหนังสือที่จูนต้องการมาก หมายถึงมันสร้างกำลังใจให้จูนมากกๆเลยค่ะ มันทำให้จูนกล้าที่จะสู้อีกครั้ง

คือเรื่องมีอยู่ว่า ตอนจูนอยู่มัธยมต้น จูนเป็นเด็กเรียนดีมาตลอดเกรดก็ไม่เคยต่ำกว่า3.5เลยนะคะ แต่พอม.4
ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมานี้ จูนได้เกรด2.7ค่ะ มันแย่มากเลย มากๆเลยคือจากที่ไม่เคยต่ำกว่า3 มันทำให้จูนเสียใจมาก
หมดกำลังแล้วคือพูดเนี่ยอาจจะไม่เห็นหรือสมารถบอกความรู้สึกได้ แต่ช่วงนั้นจูนแบบไม่อยากไป รร อีกเลย ไม่อยากเจอผู้คน หรือสำหรับคนบ้างคนอาจจะบอกว่ามันดีแล้วก็เถอะนะคะ แต่จูนมีเหตุผลที่สำควรเสียใจค่ะ

++++++++++

คืออยากบอกก่อนนะคะคือ จูนเนี่ยได้ถูกคัดอยู่ในห้องคิง (K)ม.ปลาย แล้วเพื่อนๆจูนเอ่อพูดว่าทั้งห้องเลยดีกว่าค่ะ ไม่มีใครได้ต่ำกว่า3.00ค่ะ พูดง่ายๆมีจูนคนเดียว พ่อแม่จูนเสียใจมาก รวมทั้งตัวจูนเองก็ด้วย เมื่อต้นเดือนตุลาคมที่ผ่านมา
จูนแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่เลย (คือมันเป็นอารมณ์ชั่ววูบนะคะ)ตอนนี้คิดได้แล้ว เพราะหนังสือพี่ช่วยไว้ได้มากๆๆๆๆๆกกกกมากเลยค่ะ

จูนโดนพ่อแม่ว่าแกมดูถูกค่ะ(คือดูไม่ผิดนั่นเอง) ทั้งๆที่เมื่อก่อนเคยเป็นเด็กที่ถูกชมว่ามีปัญญาเป็นเลิศ พ่อแม่จูนหาว่า
จูนเป็นเด็กไม่มีอะไรดี ส่วนเพื่อนๆ แน่นนอนค่ะ ลึกๆเขาก็ไม่อยากเข้าใกล้หรือร่วมทำงานกับจูนอีกแล้ว(หรือจูนอาจคิดไปเอง) ตอนนั้นจูนเหมือนตัวเองไร้เพื่อน ไร้พ่อแม่ คือจูนคิดว่าพอจูนเรียนไม่ดี พ่อแม่ก็ไม่รักจูนแล้ว คือร้องไห้อยู่4-5วันเลยจริงๆนะคะ ตอนนั้นแบบโทรมทั้งจิตใจและร่างกายมาก แต่ก็มาคิดได้ที่พี่บอกว่าพ่อแม่ว่าเพราะเขาเป็นห่วง เพราะเขารักเรา จูนก็ใจชื่นมาเป็นกองเลยล่ะค่ะ ^^

ประมาณวันที่6หลังจากรู้เกรดตัวเองนะคะ จูนพอทำใจได้แต่ใจลึกๆก็ยังเศร้าอยู่ ต่อนะคะคือหลังจากนั้นจูนก็ไปตามร้านหนังสือน๊ะค่ะ ไปเดินดูหนังสือพวกให้กำลังใจ หมวดจิตวิทยาคือไม่เข้าไปแทบๆหมวดหนังสือการเรียนเลยล่ะค่ะ เพราะเห็นก็ปวดใจลึกๆทุกที หลังจากนั้นจูนกลับมาบ้านพร้อมหนังสือให้กำลังใจอีก3-4เล่ม (ใช้เงินในกระปุกน๊ะคะ) ไม่กล้าขอเงินพ่อแม่เลยตอนนั้น คือตอนนั้นคิดว่าพ่อกับแม่ยังเกียดจูนอยู่ ที่จูนเป็นคนไม่มีอะไรดี

~ * ขอเวลาอันมีค่าของพี่อีกซักนิดนะคะ อยากระบายความในใจ อีกนิดค่ะ * ~

แต่หนังสือพวกเนี่ยอ่ะค่ะ มันประมาณว่าสอนเล็กน้อยๆเป็นคำขวัญ บางทีก็บอกให้เราทำใจให้สบาย (แหม่ถ้าทำได้จูนจะไปซื้อมาอ่านไหมคะเนี่ย) หมดเงินไปเกือบพันบาทแต่ไม่ได้กำลังขึ้นเลย อยากทำตามที่หนังสือหลายๆเล่มบอกนะคะแต่มันทำไม่ได้ คืออยากให้คิดถึงสภาพตอนไม่มีกำลังใจเลยยย ไม่มีจิตใจสู้ แล้วมันจะเอาใจที่ไหนทำให้สบายล่ะคะ
แค่จิตใจดีๆยังไม่มีเลย จากนั้นจูนก็เริ่มท้อแท้อีกครั้ง มองดูปฏิทินเหลือเวลาไม่ถึงเดือนต้องไปเจอเพื่อนๆ ไปเรียนแล้ว (แล้วเราจะเอาอะไรไปเรียนเนี่ย หัวขี้เลื่อยแบบเรา) ตอนนั้นจูนคิดแบบนี่น๊ะค่ะ จากนั้น จูนก็ไปร้านหนังสืออีกครั้งคราวนี้
ก็เข้าหมวดเดิมค่ะ หมวดจิตวิทยา เสริมกำลังใจ ได้กลับมา1เล่มค่ะ แต่ก็เหมือนเดิมพูดเรื่องทั่วๆไปเกี่ยวกับชีวิตประจำวัน(เสียเงินอีกครั้ง) คราวนี้เงินที่ตัวหมดแล้วค่ะ เหอะๆ

คือช่วงปิดเทอมจูนก็เรียนพิเศษนะคะลงไว้ตอนที่ยังไม่ทราบเกรด เรียนเคมีอ.อุ๊แน่นอนอยู่แล้วค่ะ คือ จูนไม่อยากไปเรียนเลย แต่ก็ยอมไปเพราะพ่อแม่ค่ะ ดูถ้าเขาก็คงเสียใจไปไม่น้อยไปกว่าจูนเลย ไปก็เหมือนไปนั่งแต่ตัวหัวก็คิดแต่เกรด
ว่า (โอ๊ยอย่างเราหรอมานั่งให้เสียเวลา เรียนไปก็เท่านั้นเรามันเด็กเกรด2นี่ จะเรียนให้เสียเงินไปทำไหม ทีเพื่อนบางคนไม่ได้มาเรียน ไม่ต้องเสียเงินนะ ยังได้เกรด4กันเป็นแถวๆ เฮ้อออ ) พอเรียนเส็ด จูนก็แอบเข้าร้านหนังสือต่อค่ะ แต่ก็ไม่ได้หนังสือไรกลับมา เพราะคิดว่าคงไม่ได้อะไรกลับมาอีกแน่ๆ ตอนนั้นไปเรียนแต่ตัวอยู่ประมาณ3-4วันค่ะ จากนั้นก็เหมือนไม่ใช่จูนคนเดิม เชื่อไหมคะว่าหลังจากที่เมื่อก่อนมีเพื่อนโทรมาคุยด้วยแทบทุกวัน แต่พอเกรดคราวนี้ออกมา ผ่านไปจนถึงวันนี้ไม่มีใครติดต่อหรือโทรมาเห็นใจกับจูนเลย (อันนี้ก็ยังอยู่ในช่วงทำใจค่ะ)

~ * การมาเจอกำลังใจ ที่หายยยไปนาน * ~

อื่มมม พูดง่ายๆนะคะคือไปเจอหนังสือของคุณมานนท์ ชัยสาลี หรือชื่อหนังสือสอบตกจนEnt'ติดนั่นเองค่ะหรือคนที่อ่านเมลล์ฉบับนี้อยู่ก็ได้ ^^ จูนเรียนเคมีอ.อุ๊ที่สาขาวงเวียนให่นะค่ะ แน่นอนคือมันใกล้บ้าน ใกล้ รร จูนเป็นคนฝั่งธนนี้คะ
คือใต้ที่เรียนมีร้านหนังสือชื่อว่าร้านนายอินตั้งอยู่ วันนี้คือวันที่6ต.ค48ค่ะ เป็นวันแรกของงานสับดาห์หนังสือ จูนอยากไปงานนั่นมากๆ เพื่อจะเจอหนังสือดีๆสักเล่ม แต่ก็ติดเรียน ทีนี้ร้านนี้ก็เลยมีบูทเล็กๆลดราคาหนังสือน๊ะค่ะ คงเข้ากับเทศการณ์สับดาห์หนังสือด้วย จูนก็เลยเดินดูไปเลื่อยๆแต่หนังสือมีไม่กี่เล่มเองคะ เป็นร้านเล็กๆ บูทลดราคาก็เล็กๆ คนก็เข้ามากันค่อนข้างแน่นร้านนะคะ (ร้านเล็กอยู่แล้วด้วย) จูนก็เลยตัดสิ้นใจเดินออกดีกว่า ก็ผ่านที่คิดเงินน๊ะค่ะ ตรงนั้นล่ะค่ะ มันมีที่ตั้งหนังสือแนะนำไว้ก็เจอหนังสือของพี่นะค่ะตั้งไว้ แต่เป็นหนังสือที่ไม่ลดราคานะคะ ^^ ตอนแรกก็ไม่ได้สนใจ แต่พออ่านชื่อหนังสือ ก็ว่าเอ๋แปลกๆดี ไอ้สอบตกนี่ครายๆเราเลย แต่ไอ้เอนติดเนี่ยคงไม่ ก็เลยยิบมาดูค่ะ ก็ดูผ่านๆ แล้วก็ยอนกลับมาหน้าแรกอีกครั้งอ่านไปนิดหน่อยก็เริ่มรู้สึกดีแล้วค่ะ เพราะเหมือนว่าตอนนี้มีคนเป็นเหมือนจูนเลย ที่โดนกล่าวหาว่าโง่ ทำไรไม่ได้ซักอย่าง หรือกลายเป็นเด็กหลังห้องไปแล้ว แต่เงินไม่มีค่ะ เหอะๆ จูนก็เลยเงิบเงินวันล่ะนิด ไม่กินขนมแหล่ะพอตอนกลางวัน ซื้อขนมปังอันกับน้ำ พอวันที่16ต.ค วันสุดท้ายของงานหนังสืออีกแหล่ะค่ะ

~ * ได้หนังสือแย้ววว * ~

จูนจึงไปซื้อหนังสือของพี่มา คืออยากบอกว่าช่วงที่จูนได้อ่านเนี่ยค่ะมีความสุขมากเลย มากกว่าอ่านแฮรรี่พอตเตอร์อีกนะคะ กำลังใจค่อยๆมาอีกนิดไม่รู้ตัว จนอ่านจบจูนก็มีความมุ่งมั่นมาจากไหนไม่รู้ค่ะมากเลยทีเดียว ทีนี้เข้าเรียนก็เริ่มรู้เรืองขึ้น กลับมาก็ทบทวนหนังสือตามที่พี่แนะนำน๊ะค่ะ ซึ้งเมื่อก่อนไม่เคยแตะเลย จูนดีใจมากๆนะคะที่พี่ทำหนังสือเล่มนี้ขึ้นมา อยากบอกว่าพี่ได้ทำให้คนๆนึงได้กลับมาใช้ชีวิตที่เหมือนเดิมแล้วล่ะค่ะ อ่อจูนไปซื้อหนังสือเรียนเก่งเรื่องกล้วยๆมาด้วยนะคะ ยังอ่านไม่จบเลย จูนชอบหนังสือของพี่มากค่ะ จูนไปโชว์แม่หลังจากที่แทบไม่อยากคุยเรื่องเรียนกับท่าน
จูนบอกแม่ว่า "แม่คะพี่คนเนี่ยเขาเคยแย่กว่าหนูด้วย แต่เขาก็ยังเอนติดเลย" แล้วจูนก็ส่งหนังสือให้แม่ดูค่ะ แม่จูนอ่านชื่อหนังสือ แล้วพูดกลับมาว่า "หนึ่งในล้านน๊ะลูกที่ทำได้" ........... ความเงียบเริ่มเข้าสิงค่ะ 55+ จูนนิ่งไป3วิ แล้วก็คิดว่า
เพราะแม่เป็นห่วงน่า แล้วจูนก็ตอบไปค่ะว่า"หนูมีสิทธิเป็น1ในล้านนั่นนะคะ" แม่จูนก็ยิ้มแต่ก็รู้ค่ะว่าสายตายังเป็นห่วง
ถ้าพูดง่ายๆคือ สายตาไม่ใจค่ะ ฮ่ะๆ

----- อยากขอบคุณพี่มานนท์มากกกๆเลยนะคะ------- ไม่รู้จะขอบคุณยังไง ขอบคุณจริงๆจากใจแล้วกันค่ะ


เหลือเวลาอีก5วันเปิดเทอมค่ะ เพื่อนจูนเงียบหายไปกันหมด จูนต้องทำใจค่ะ





อ่อจูนจะใช้วิธีคิดในแง่ดีของพี่นะคะ

1.เพื่อนไม่โทรมา .... ดีแล้วได้ไม่ต้องเสียเวลาในการทำโจทย์เลข

2.เราเรียนพิเศษแต่ทำไมเพื่อนบางคนที่ไม่เรียนยังได้ดีกว่าเรา......ถ้าเราไม่เรียนเราอาจแย่กว่าเดิมอีกก็ได้ นี่ก็ถือว่าสูสีแล้ว^^

3.เกรดครั้งนี้ห่วยอาจเกี่ยวข้องกับระบบเอนมิตชั่น......ทำให้จูนได้เจอหนังสือของพี่ แล้ววิธีการคิดใหม่ของหนังสือเรียนเก่งเรื่งกล้วๆค่ะ(มีหลายอย่างที่ต้องปรับปรุงด่วนเลย)

4.พ่อแม่ดูถูก ผิดกลับแต่ก่อน......เป็นเพราะท่านเป็นห่วง ดีสิเทอมหน้าจะทำให้ท่านเปลี่ยนคำพูดให้ได้

5.พิมน้านนานเมลล์นี้.......ได้บอกความจริงจากใจให้คนเขียนรู้

อิอิ คงหมดแล้วล่ะค่ะ อ่อการบ้านที่พี่ถามนักการเมืองคอรัปชั่น ........ แสดงว่านักการเมืองไทยนี่ฉลาดใช่เล่นสิคะ

555+ฉลาดในทางไม่มี

สุดท้ายไปแล้วนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

จูน 6/10/48
ปล.ถ้าเปิดเทอมจูนต้องเจอกับปัญหา จะขอเมลล์มาปรึกษานะคะ หรือถ้ารบกวนเวลาก้ไม่เป็นไรค่ะ
(ไม่มีใครเข้าใจคนหัวอกเดียวกันจริงๆนิคะ)

+ อ่อจูนอยากเข้าสถาปัตย์ จุฬา เหมือนเพื่อนพี่เลย แต่จูนกลัวค่ะ กลัวถ้าถึงวันั้นเป็นแบบเพื่อนพี่จูนจะทำใจไม่ได้
อยากบอกว่าจูนใฝ่ฝันมาตั้งแต่อนุบาลแล้วจริงๆนะคะ จูนคิดว่าจูนมีใจรักกับอาชีพนี้มากเลยค่ะ

_________________________________________________________________
Express yourself instantly with MSN Messenger! Download today it's FREE! //messenger.msn.click-url.com/go/onm00200471ave/direct/01/




Create Date : 31 ตุลาคม 2548
Last Update : 31 ตุลาคม 2548 23:18:46 น. 14 comments
Counter : 509 Pageviews.
Share

 
ครั้งแรกที่ได้อ่านอีเมล์ฉบับนี้ครับ
สิ่งแรกที่ผมทำคือ
กลับไปอ่านใหม่กลับไปกลับมาอีกเจ็ดแปดรอบ
สิ่งที่ดีใจที่สุดคือ เรื่องราวนี้ทำให้ผมรู้ว่า งานของผมมีประโยชน์ต่อน้องๆ....
แค่นี้ก็ไม่รู้จะดีใจยังไงแล้วครับ
หลังจากขออนุญาติเจ้าตัวเพื่อ นำอีเมล์ของเธอมาลงบล็อกแล้ว..
ผมรู้สึกว่า มันเป็นหน้าที่รับผิดชอบของผมที่จะต้องสร้างผลงานแต่ละชิ้นให้ดีที่สุด
ขอบคุณน้องจูน และ ขอบคุณทุกๆคนที่เข้ามาแชร์เรื่องราวนะครับ
ผมสัญญาว่าชาตินี้จะพยายามอุทิศตนเพื่อการทำงานให้ดีที่สุด
ผมสัญญาว่าจะเขียนสิ่งต่างๆเพื่อจุดมุ่งหมายเพียงอย่างเดียว
คือทำให้สังคมของเราดีขึ้น

มันคือคำสาบานครับ...

มานนท์ ชัยสาลี... ผู้เขียน


โดย: ช่างประชันพันธุ์ประชด (ช่างประชันพันธุ์ประชด ) วันที่: 31 ตุลาคม 2548 เวลา:23:27:33 น.  

 
เป็นกำลังใจให้คนเขียน และน้องจูนค่ะ


โดย: jaa_aey วันที่: 31 ตุลาคม 2548 เวลา:23:40:40 น.  

 
เดี๋ยวไปลองหาอ่านมั๊ง
[ อืม ม เดี๋ยวนี้เขามีวิธีอู้เขียนบล็อคกันอย่างนี้ นี่เอง . . . . . ล้อเล่นครับ ล้อเล่น : ) ]


โดย: รถเล็ก IP: 61.91.245.183 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:8:16:03 น.  

 
นี่แหละค่ะคุณค่าของหนังสือ

แต่อ่านไปเจ็ดแปดรอบ
ระวังหน้าจอจะทะลุนะคะ ^^

ป.ล.ยังไงก็ดีใจด้วยค่ะ


โดย: I am just fine^^ วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:9:57:33 น.  

 
ยินดีด้วยนะคะที่มีคนชอบผลงานและนำไปประยุกต์ใช้ จะมีอะไรน่าปลื้มใจกว่านี้อีกล่ะเนอะ

ขอเอาใจช่วยน้องจูนด้วยอีกคน ให้สอบเข้าถาปัดจุฬาได้สมใจค่ะ


โดย: tabebuia วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:18:40 น.  

 
คุณรถเล็กครับ
จะบอกว่า .......

ทำไมรู้ทันง่ะ


โดย: ช่างประชันพันธุ์ประชด (ช่างประชันพันธุ์ประชด ) วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:10:34:38 น.  

 

อ่านแล้วปลื้มแทนปอนด์เลย

เป็นหน่วยเล็กๆในสังคม ที่มีพลังยิ่งใหญ่มากนะ




เห็นความตั้งใจดีดี แล้วขอส่งใจเชียร์สุดๆ

สู้เค้าต่อไป อุลตร้าปอนด์


โดย: มัชฌิมา วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:11:22:40 น.  

 
ปลื้มใจแทนเจ้าของหนังสือจังเลยค่ะ...ขอบคุณปอนด์คุงแทนน้องๆ คนอื่นที่ได้รับกำลังใจ แต่ไม่มีโอกาสได้ขอบคุณนะคะ


โดย: น้ำผึ้ง IP: 133.1.128.95 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:27:45 น.  

 
ลป. แวะไปอ่านและเมนท์เรื่องเก่าแล้วนะคะ เพิ่งได้แวะเข้ามาค่ะ

ลป.2 เห็นคนข้างบนๆๆ เค้าขอเป็นแฟนปอนด์คุง เราจะขอมั่งได้ป่าวเนี่ย (สงสัยอายุเกิน คิคิ )


โดย: น้ำผึ้ง IP: 133.1.128.95 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:42:54 น.  

 
แหะๆ ลป. 3 ขออภัย คนข้างบนที่ขอเป็นแฟนอ่ะ
อยู่บล้อกเก่าเรื่องเพื่อนสนิทค่ะ อิอิ ยายแก่แว้วว เบลอๆๆ


โดย: น้ำผึ้ง IP: 133.1.128.95 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:13:44:16 น.  

 
ไม่ต้องห่วงครับ
เดี่ยวว่างๆจะลงรูปหน้าตัวเองเต็มๆบล็อกดีไหมเนี่ย
รับรอง
คนขอเป็นแฟน จะบอกว่าขอเปลี่ยนใจแน่นอน
5555


โดย: ช่างประชันพันธุ์ประชด (ช่างประชันพันธุ์ประชด ) วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:16:39:32 น.  

 
สวัสดีค่ะ

เพิ่งกลับมาถึงเมื่อวานนี้ เลยไม่ได้อ่านตั้งเยอะแหนะ



ปลื้มแทนนะคะ

เราเองก็อยากสร้างงานให้เกิดสิ่งดีๆ กับคนอื่นบ้างเหมือนกัน


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:18:25:25 น.  

 
อะแฮ่ม ได้เข้ามาชมบล๊อกพี่ปอนด์แล้วล่ะ

ก่อนอื่นต้องขอบอก รถเล็ก ว่าดีค่ะ ไปหาอ่านสิ ดีจริงๆจูนรับรองค่ะฮ่ะๆ(แบ่งเปอร์เซนให้ไหมเนี่ย)

คือลืมบอกไปว่าขอบคุณพี่ปอนด์นะคะที่แนะนำหนังสือ อีกอย่างอยากมีส่วนร่วมสนับสนุนผล
งานนักเขียนดีๆด้วย

สุดท้ายก็ tabebuia คะอยากบอกว่า สาธุๆ 55+
ขอให้คำอวยพรพี่เป็นจริงนะคะ

สวัสดีค่ะ..


โดย: ~ * J u n e * ~ IP: 61.91.118.227 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2548 เวลา:18:55:33 น.  

 
ผมต้องขอชมตัวเองเลยว่า "ตาถึง" จริงๆ
กะแล้วว่าคุณปอนด์ต้องดังแน่ๆ
สายตาผม ไม่เคยพลาด ครับ

ซีไรท์ ไม่ไกลเกินเอื้อม นะ ปอนด์


โดย: หมาร่าหมาหรอด วันที่: 2 พฤศจิกายน 2548 เวลา:4:45:45 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ช่างประชันพันธุ์ประชด
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

นักเขียน / คอลัมนิสต์
Friends' blogs
[Add ช่างประชันพันธุ์ประชด's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.