• เมนูนี้ ขอพาเที่ยวแบบไร้สาระกันดีกว่า
• จุดเริ่มต้นของคำว่า "รัก"
• เรื่องเล่า...ไร้สาระ

และแล้ว หนูก็มาเกิดเป็นลูกรักและดวงใจของแม่ วันเวลามันผ่านไป ช่างรวดเร็วเหลือเกิน จำได้ว่า เมื่อไม่นานมานี้ แม่จะพูดเสมอว่า "ฉันไม่อยากมีลูก" แต่อยู่ดี ๆ ก็เกิดเปลี่ยนใจ เพราะอะไรก็ไม่รู้ซิ แต่งงานมาก็ 5 ปีแล้ว ไม่เคยคิดอยากมี แถม แม่กับพ่อก็ขาลุย ชอบเที่ยว ชอบออกกำลังกาย แบบว่า จักรยานภูเขา ปีนเขา ว่ายน้ำ กังฟู โยคะ 55+ ช่วงที่ตั้งท้องอ่อน ๆ แล้ว ยังไม่รู้ตัวเลยว่า ท้อง เพราะช่วงนั้น ก็เที่ยวๆๆๆ ผาดโผนกับชีวิตเหลือเกิน และก็เป็นช่วงบ้าพลัง เรียนกังฟู กับอาจารย์ชาวจีน แบบเอาเป็น เอาตาย กระโดดถีบแบบลอยตัว กระโดดเตะเหวี่ยงแข้ง แหกแข้งแหกขา โอยยย สารพัด อาทิตย์ต่อมา ก็ไปหาหมอ ไปบอกหมอว่า อยากมีลูก สงสัยจะมีลูกยาก ให้หมอช่วยตรวจให้หน่อย หมอก็ให้กระปุกพลาสติกใส ๆ มาสองใบ ของแม่ใบนึง ของพ่อใบนึง ของแม่ใส่ปัสสาวะ ของพ่อใส่น้ำเชื้ออสุจิ แล้วให้เอาไปให้หมอ ในนัดครั้งหน้า ก็อีกสองอาทิตย์ถัดไปน่ะ แต่หลังจากกลับมาบ้าน ก็มานั่งนับวันที่ประจำเดือนควรจะมา แต่มันก็ยังไม่มา มันผ่านไปอาทิตย์กว่าๆ แล้ว แม่ก็รออีกอาทิตย์นึง แล้วก็ไปซื้อแผ่นเทสมาตรวจ สรุปว่า ท้อง ตอนนั้น ยอมรับนะว่า อึ้ง ๆๆๆ มันยัง งง ๆ อยู่ว่า เฮ้ย ท้องจริง ๆ เหรอเนี่ย เรากำลังจะเป็นแม่คนเหรอนี่ พอถึงวันนัดหมอ ก็ไปหาหมอ ตามนัด แต่ไม่ได้เอากระปุกไปคืนหมอ เอาแต่แผ่นเทสไปให้หมอดู หมอก็ตรวจปัสสาวะแม่อีกรอบ ก็สรุปว่าท้องจริง ๆ แล้วก็อุลตร้าซาวด์ เห็นหนูตัวนิ๊ดดดเดียว ตอนนั้นแม่ตื่นเต้นมาก ๆ พ่อจับมือแม่แน่น จนหมอเปิดให้ฟังเสียงหัวใจของหนู พ่อกับแม่ถึงกับยิ้มทั้งน้ำตาทะลักทะล้น ลูกอยู่ในท้องแม่แล้วจริง ๆ ลูกแม่ จากที่เคยคิดว่า "ฉันไม่อยากมีลูก" กลับกลายเป็น "ลูกแม่ แม่จะเลี้ยงหนูให้ดีที่สุด" หมอแซวว่า มาหาหมอคราวก่อน เห็นบอกว่ามีลูกยาก หมอยังไม่ได้ทำอะไรเลย มาอีกที ท้อง 7 วีคแล้วนะ 7 สัปดาห์ 12 สัปดาห์ 16 สัปดาห์ 25 สัปดาห์ ส่วนรูปอุลตร้าซาวด์ในเดือนต่อ ๆ มา มันอยู่กับอีก รพ. น่ะจ๊ะ เพราะแม่ฝากท้องไว้สองที่ เพราะอะไรเหรอ เดี๋ยวแม่จะเล่าให้หนูฟังอีกทีแล้วกันเนอะ   Create Date : 17 กันยายน 2551     Last Update : 22 กันยายน 2551 3:14:23 น. Counter : 2185 Pageviews.   3 comment Share Tweet

คำว่า "รัก" กำลังจะเริ่มต้นกับบุคคลที่สาม ที่มีนามว่า "ลูกของเรา" เฮ้อ....จากที่หายหัวไปนาน จริง ๆ ก็ไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ ก็เข้ามาอ่านพันทิป และก็แวะเวียนไปแอบอ่านบล๊อคชาวบ้านเค้าเป็นประจำ ทำตัวเป็นอีแอบ เพราะไม่รู้จะคุยอะไร เห็นเค้าคุยเรื่องตลกกัน ก็แอบขำอยู่คนเดียวหน้าคอม เสมือนหนึ่งว่าอยู่ในกลุ่ม เม้ากะเค้าด้วยซะงั้น คริๆๆ ตอนนี้ก็ เริ่มจะว่างมากขึ้น แต่ความขี้เกียจ ก็กลับมีมากขึ้น เป็นเงาตามตัว จากที่มันมีมาก มาย จนล้นหลามอยู่แล้วนะ ฮ่้าๆๆๆ เพราะว่า อาการเจ้าหญิง เบนโลเข้าแทรกได้สามเดือนแล้ว เพียงแต่ยังไม่รู้ว่า จะเป็น ชาย หรือ หญิง แต่เอาน่า ยังไงค่อยให้ลูกเค้าเลือก ของเค้าเองตอนเค้าโตก็แล้วกัน อ่ะจ๊ากกกก จากที่ไปหาหมอ ตรวจครรภ์ทุกเดือน หมอบอกว่า ต้องพยายามเดินมาก ๆ วันนี้ เราก็เลย ถือโอกาส เดินตากอากาศ ริมทะเลสาป ข้างบ้านพักตากอากาศ ของใครก็ไม่รู้ มันเป็นหมู่บ้านคนรวย ที่ซื้อทิ้งไว้ สำหรับพักตากอากาศ หรือ ซื้อไว้ ให้คนไม่มีบ้านสวย ๆ อย่างนี้มั่ง เห็นแล้ว ต่อมอิจฉาแตกนั่นเอง โอ้ย อารายจะรวยกันขนาดนั้น ฮือๆๆ อิจฉาจริง ๆ วุ้ย ฮ่าๆๆๆ อยากได้สักหลังอ่ะ เริ่มกันเลยดีกว่าค่ะ เริ่มจากสะบัดความขี้เกียจ ออกจากตัว ด้วยว่า สามีบอกว่า ถ้าไม่เดิน อาจคลอดยากนะจ๊ะที่รัก เราก็เลยรีบตาลี ตาเหลือก อาบน้ำ แต่งตัว แต่ขี้เกียจแต่งหน้าแฮะวันนี้ แบบว่า หน้่าบานเป็นกะละมังเลย ไม่อยากแต่ง เปลืองแป้ง วะฮะฮ่า ว่าไปนั่น อ้อ อธิบายนิดนุง สถานที่ไปนี่ คือ Les Lacs de l'eau d'heur. อยู่แถบใต้ของประเทศเบลเยี่ยมค่ะ และหมู่บ้าน หรืออาจจะเรียกว่า บังกาโลที่เห็นในรูป ก็เพิ่งจะเปิดใหม่ ได้ไม่กี่ปีนี่เอง คาดว่า อีกไม่กี่ปี ที่นี่คงจะเป็นแหล่งท่องเที่ยวที่มีชื่อ ของเบลเยี่ยมแห่งใหม่แน่เลย เราเลยต้องรีบมาตัดริบบิ้น เปิดหาด หน้างาน ด้วยหน้าบาน ๆ ของเราซะหน่อย เหอๆๆๆๆ บรรยากาศ โดยรอบค่ะ   Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 17 กันยายน 2551 3:42:51 น. Counter : 313 Pageviews.   43 comment Share Tweet

เรามาเจอกันได้ไงคะ ที่รัก ใช่ เรามาเจอกันได้ยังไง เพราะฉันจำได้ว่า ฝรั่งกะฉันเนี่ย มันคนละเรื่องกันเลยนะ โดยเฉพาะเรื่องอาหารการกินแบบฝรั่ง ๆ เนี่ย อย่างแมคโดนัล ฉันก็ไม่เคยถวิลหา พิซซ่าหรือก็ยี้ ๆ ดังกิ้น ก็เหม็นสิ้นดี KFC ก็ไร้สาระเหลือเกิน แต่ส้มตำหรือคะ ปลาร้าเยอะ ๆ น้ำดำ เผ็ดๆ พริกกระหน่ำ หนำใจฉันนักแล และจริง ๆ แล้วฉันก็ออกจะฮอตสำหรับหนุ่ม ๆ ไทยทั่ว ๆ ไปอยู่ไม่น้อย แต่แล้ววันที่ได้เจอเธอ ฉันก็จำได้อีกแหละว่า วันนั้นฉันเพิ่งไปเฉือนผมมาซะสั้นจุ๊ดจู๋ จำได้ว่า ฉันหมดความมั่นใจกะผมทรงใหม่ที่ทางบริษัทออกแบบมาให้พนักงานครีเอทีฟคนใหม่อย่างฉัน จำได้ว่าฉันไปเที่ยวกะเพื่อน กะกินเหล้าเคล้าอารมณ์ปนเครียดกับทรงผมบ้า ๆ เนี่ย แล้วเธอก็เดินเข้ามาที่โต๊ะของฉัน ใช่.....เธอเดินมาพร้อมกับเพื่อนห่าง ๆ คนนึงของเพื่อนฉันเอาเธอมาฝาก เพราะเธอมาเที่ยวเมืองไทยคนเดียว ไม่รู้จักใคร เธอบอกว่าอยากคุยกับพวกฉันเพราะท่าทางคุยสนุก แน่ซิ กลุ่มฉันน่ะมันบ้า ๆ ทั้งกลุ่มแหละ เหล้าไม่ทันเสริฟ ก็มีเรื่องฮากันกลิ้งไปแล้วสามตลบ จนโต๊ะข้าง ๆ สงสัยนึกว่าพวกนี้มันอัพยาหรือเมาเนื้อ เมากัญชา วินาทีแรก ที่ฉันหันไปมองเธอ ยอมรับว่าใจหายว๊าบ ไม่ใช่ว่าเธอหล่อ หรืออะไรหรอกนะ ฉันใจหายเพราะฉันกลัวฝาหรั่งอ่ะดิ๊ ฉันไม่รู้จะคุยอะไรดี เธอก็พยายามชวนคุย ฟังรู้เรื่องมั่ง ไม่รู้เรื่องมั่ง จนเพื่อน ๆ ฉันบอกว่า ฉันทำเสียชื่อสถาบัน อ่ะนะ เด็ก ม.เซนต์จอห์น ภาษาใคร ๆ ก็คิดว่าต้องเลิศซินะ เออ คะแนนในห้อง ฉันก็ท้อปสายอยู่นะคะ แต่พอเจอของจริง เวิร์บ แกรมม่ามันวิ่งหนีออกจากหัวฉันหมดเกลี้ยง ไหนจะเครดิตเก่า อดีตเลขาบริษัทต่างชาติ แถวสาธรใต้ ก็ยิ่งทำร้ายฉันเข้าไปอีกว่า ทำไมฉันพูดไม่รู้เรื่องเอาซะเลยนะ ใช่ซิ เธอคงไม่รู้หรอกว่า ครั้งนึงมีชาวต่างชาติ ขึ้นรถผิดฝั่งมาคันที่ฉันนั่งอยู่ เค้าทำท่าว่าจะมาถามฉัน เธอจะรู้ไม๊ว่า วินาทีนั้น ฉันตัดสินใจเด็ดเดี่ยวมาก โดยการหันออกนอกรถ และหลับคอตกในทันที เพราะอะไรก็ไม่รู้ เจอฝรั่งทีไร ที่เรียนมามันหายไปหมดทุกที แต่แล้ว เธอก็ยังพยายามจะคุยกับฉันจนได้ เธอมีความพยายามมากเลยนะจนสุดท้าย ความกลัวก็หายไป เราคุยกันมากขึ้น และเธอก็แสดงความน่ารักออกมาจากคำพูดหลาย ๆ คำ นั่นคือจุดเริ่มต้นแล้วซินะ สำหรับความรักของสองเรา เธอกลับไป กลับมาไทย เบลเยี่ยม หลายรอบ ใช่ซิ ตกหลุมรักฉันเข้าแล้วนี่จนเธอถึงขั้นลาออกจากงาน เพื่อมาหางานที่ไทย และฉันเองก็เปลี่ยนงานเพราะเธอหลายรอบเช่นกัน เพราะเธอมาทีไร ฉันก็อยากจะไปโน่น ไปนี่กับเธอ แล้วบริษัทไหนจะให้ลาเป็นอาทิตย์ได้ นอกจากลายาวตลอดชีพใช่มะ จนฉันได้งานสุดท้ายก่อนที่เธอจะตัดสินใจมาอยู่ไทย ฉันก็พยายามคุยกับหลาย ๆ บริษัท ไม่ว่าบริษัทที่ฉันทำอยู่ หรือบริษัทต่างชาติที่ฉันเคยรู้จัก แต่นั่นก็ไม่ใช่ง่าย ๆ เลยที่จะหางานให้ฝรั่ง ที่พูดไทยไม่ได้เลยอย่างเธอ ให้สมัครเป็นครู เค้าก็ไม่รับ ด้วยว่าหน้าเธอก็เด็กเหลือเกินกลัวเด็กมันจะไม่เคารพ จนแล้ว จนรอดเธอก็หางานไม่ได้ซะที ในขณะที่ฉันกำลังจะเลื่อนตำแหน่ง เธอก็มาบอกฉันว่า เธอต้องกลับประเทศแล้ว เพราะหางานที่นี่ไม่ได้ฉันจำได้ วันนั้น ฉันถามเธอว่า "แล้วฉันหล่ะ" ใช่ซิ...ฉันก็ตกหลุมรักเธอไปเต็มเปาแล้วเหมือนกัน เธอตอบมาเพียงสั้น ๆ ว่า "ก็ไปด้วยกันไง" แหม พูดเหมือนง่าย ฉันไม่ทิ้งการ ทิ้งงานแล้วหอบหิ้ว กระเป๋าตามผู้ชายไปง่าย ๆ หรอกนะ แล้ววินาทีนั้นเอง เธอก็ขอฉันแต่งงาน เธอบอกฉันว่าไง จำได้ใหมคะที่รักเธอบอกฉันว่า "แต่งงานกับผมนะ เราไปอยู่ด้วยกัน ผมจะทำเพื่อคุณทุกอย่างที่คุณต้องการ" หลังจากนั้นไม่ถึงเดือนเราก็จัดการเรื่องงานแต่งแบบเร่งด่วน ปานสายฟ้าแล่บ ญาติ ๆ และเพื่อน ๆ ฉันตัดชุดกันแทบไม่ทัน และแล้วงานแต่งก็เริ่มขึ้นด้วยพิธีไทย และจบลงด้วยงานเลี้ยงริมสระน้ำยามค่ำ ฉันจำได้ มันเป็นงานที่สวยงามจริง ๆ หลังแต่งงานได้สองอาทิตย์เราก็มาอยู่ที่นี่กัน จากวันแรกที่เราเจอกัน จนถึง ณ วันนี้ ก็ล่วงเลยไป สี่ปีแล้วเนอะ(เจอก่อนแต่งปีนึง และแต่งจนมาวันนี้อีกสามปี) เร็วจัง แต่ความรักของเราไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย นอกจากเธอจะน่ารักมากขึ้นทุกวันนะคะ สามีที่รัก   Create Date : 02 สิงหาคม 2549     Last Update : 17 กันยายน 2551 16:22:48 น. Counter : 325 Pageviews.   5 comment Share Tweet

• roungtawan
• caramella
• cybern
• พ ริ ก ขี้ ห นู @ UK
• PoomPim..TMB
• pixp
• M1ku
• toyor
• ปูขาเก เซมารู
• ณัฏฐา
• ดอกหญ้าเมืองเลย
• หมอหมู
• IcyRose
• wistakitchen
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com