Group Blog
ผู้ชายชื่อพ่อ
Media Sphere
สะดุดจิงโจ้
All Blogs
ลูกคือกระจกส่องพ่อแม่
ชัยชนะอันแสนภูมิใจ..ถึงพ่ายแพ้ก็ไม่เป็นไร
โตขึ้นหนูอยากเป็นอะไร
ไวรัลวีดีโอ เด็ก
เมื่อหนูหัดว่ายน้ำ
ทำไมหนูต้องเรียนเหมือนใคร
บทเรียนจากงานศพ
เรียนรู้เรื่องสิทธิ
ประชาธิปไตยของหนู
สวรรค์ของเด็ก
สอนลูก แพ้ ให้เป็น
อ่านออก เขียนได้แล้วครับ
บทเรียนจากจักรยาน 2 ล้อ
พลังด้านบวก
เพราะ“ทำ” หนูจึง“เข้าใจ”
ไชโย...ฟันหลอแล้วครับ
ผมแหว่งกับความคิดสร้างสรรค์
หลับเถอะ...พ่อจะกล่อม
เสี่ยงตายรายวัน
ขอเจ็บแทนลูกได้ไหม
เด็กพิเศษกับพ่อแม่แสนวิเศษ
สัมผัสแห่งรัก
กุ๊กตัวน้อย
แฟชั่นโกงเกมส์...นิสัยโกงชาติ
เรียนรู้ข้างเตาขนมครก
อยากให้ลูกเป็นอัจฉริยะหรือ
เรียนรู้ผ่าน ข่าว
ลงโทษอย่างสร้างสรรค์
จากใจ...คุณพ่อวัยทีน
ขอบคุณครับ...คุณครู
เมื่อลูกเริ่มเล่นคอมฯ
สอนลูกเป็น...ผู้ให้
เมื่อลูกเรียนภาษาที่สอง
ลูก...อย่ามักง่ายนะครับ
พาลูกตะลุยสวนสนุก
สอบแข่งขัน
สิทธิเด็ก...หนูมีด้วยหรือ
พี่รักน้องนะ
เหตุเกิดที่สนามเด็กเล่น
วันที่พ่อ...หายไป
เหตุเกิดเมื่อลูกป่วย
อนุบาลแนวไหนดี
เมื่อลูกถูกรังแก
ฟ.ฟัน...Fun Fun
เวบพ่อแม่ลูกยุค 2.0
ทัวร์ท้องไร่ ปลายนา
ตะลุยโลกการเรียนรู้
ครู...อย่าทำร้ายหนู
ปิดทีวีกันเถอะ
เมื่อก้าวพลาด
แกล้งเด็ก
สังคมศรีธนชัย
รักลูก...สุดหัวใจ
พกถุงหน่อยลูก
ร่วมด้วยช่วยลูกเรียน
ขอคุยเรื่องสื่ออีกครั้ง
สาวเอย...จะบอกให้
ศูนย์เลี้ยงเด็กในออฟฟิต
เมื่อเจ้าตัวเล็กไปโรงเรียน
The ugly parent syndrome
สนามเด็กเล่นอันตราย
อึ๊...สิครับลูก อึ๊......
ความแตกต่าง
ห้องดูดนมแม่
คุณพ่อยุคดิจิตอล
ความกลัวของคุณพ่อ
ใช่ว่าไม่รัก
เจ้าแสบน้อย
เจ้าตัวเล็กกับโจรบ้ากาม
เมืองเด็กอ้วน
สอนลูกหลานให้ทันสื่อ
วันนี้ รู้ทันสื่อหรือยัง ?
เลี้ยงลูกแบบ คิดเชิงบวก
ฝากเลี้ยงลูกหน่อย
ช่วยด้วย...หนูหลง
หนอนหนังสือ
วันนี้คุณทารุณเด็กหรือเปล่า?
Toy Library...ของเล่นเพื่อมวลชน
ชีวิตราคาถูก ?!?
แก็งค์รถเข็นเด็ก
คุณพ่อ Full Time
คุยเรื่องนมแม่
Birth Story เหตุเกิดในห้องคลอด
กองหนุนวันคลอด
Birth Plan วางแผนคลอด
ตรวจพันธุกรรมสไตล์ออสซี่
Made in Australia
เป็นพ่อแล้วครับ!
วันที่พ่อ...หายไป
เมื่อไม่นานมานี้ ผมกับสาวข้างกายพาลูกชายทั้งสองไปขี่จักรยานเล่นในสวนรถไฟ...หนึ่งในสวนสาธารณะใหญ่กลางเมืองหลวง หลังจากปั่นพาหนะคู่ชีพไปมาจนเหนื่อยอ่อน เจ้าแสบคนพี่ขอไปเล่นม้าลื่นในสนามเด็กเล่น แน่นอนครับว่า เจ้าแสบผู้น้องย่อมต้องขอตามพี่ชายไปด้วย
ระหว่างเฝ้าดูลิงทโมนทั้งคู่ปีนป่าย ลื่นไถเครื่องเล่นเด็กไปมาอยู่นั้น มีเด็กชายตัวน้อยๆวัยขวบเศษ เดินเต๊าะแตะตรงมาหาผม พร้อมส่งเสียงอ้อแอ้ เมื่อเดินมาถึงตัว เจ้าตัวเล็กใช้มือดึงขากางเกงของผมเหมือนกับขอให้อุ้ม
ทันใดนั้น คุณแม่ของเด็กรีบวิ่งเข้ามาขอโทษ ขอโพยผมยกใหญ่ เธอบอกว่า
...ต้องขอโทษด้วยนะคะ คือพ่อของเด็กแกเพิ่งเสียไปไม่นาน พอเห็นผู้ชายคล้ายพ่อเข้าหน่อย คงคิดว่าเป็นพ่อ เลยอยากให้อุ้ม...
แม้ว่าหญิงผู้เป็นแม่จะพูดด้วยน้ำเสียงปกติ สีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้แฝงอารมณ์เศร้ารันทดประการใด แต่เชื่อไหมครับว่า ผมเหมือนมีก้อนอะไรสักอย่างสะอื้นจุกอยู่ในอก รู้สึกสงสารเด็กคนนี้อย่างจับใจ
โถ...ตัวแค่นี้กำพร้าพ่อเสียแล้ว
........................................................................
ก่อนถึงวันพ่อไม่กี่วัน ผมมีโอกาสพูดคุยถามไถ่เรื่องลูกกับเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง เธอเล่าให้ฟังว่า ลูกตื่นเต้น ดีใจที่โรงเรียนจัดงานกิจกรรมวันพ่อ เพราะในวันนั้นคุณพ่อของเขาจะแต่งตัวสุดหล่อไปรับไหว้ รับพวงมาลัยจากลูก
...ลูกดีใจ อยากมีส่วนร่วมกับกิจกรรมวันพ่อ แต่เจ้าหลานของหนูสิคะ เธอเอาแต่ร้องไห้ เพราะตลอดช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา ห้องของเด็กๆเรียนแต่เรื่องพระคุณพ่อ คุณครูสอนว่าพ่อมีบุญคุณอย่างไร แถมมีกิจกรรมให้เด็กๆทำการ์ดวันพ่อ วาดรูปพ่อ ฯลฯ...
...อ้าว แล้วมันไม่ดีหรือ ทำไมหลานถึงต้องร้องไห้ด้วยละ... ผมสงสัย
เพื่อนร่วมงานของผมเฉลยว่า พ่อของหลานวัยอนุบาลคนนี้หย่าขาดกับพี่สาวเธอ ตั้งแต่หลานเพิ่งคลอดได้ไม่นาน เหตุเพราะฝ่ายชายเป็นคนเจ้าชู้ ไปมีผู้หญิงคนใหม่ เลยทิ้งภรรยาให้ตั้งท้อง...คลอด...และเลี้ยงลูกแต่เพียงลำพัง
...พี่สาวหนูเลยสอนลูกว่า พ่อเขาไม่อยู่แล้ว ไปสวรรค์แล้ว แต่หลานหนูชอบบอกว่าอยากไปเยี่ยมพ่อที่สวรรค์ อยากไปเจอพ่อ อย่างเมื่อคืนก็ร้องไห้ใหญ่ เพราะคุณครูให้ระบายสีทำการ์ดให้คุณพ่อหลานบอกกับคุณตาว่า ไม่รู้จะทำการ์ดให้พ่อได้อย่างไร เพราะพ่อไม่อยู่ คุณตาเลยบอกทำให้แกแทนพ่อก็ได้...
ผมได้ยินเรื่องนี้ถึงกับอึ้ง ไม่เคยคิดเลยครับว่าการเรียนการสอนให้ลูกรักพ่อ รู้จักบุญคุณพ่อ เนื่องในเทศกาลวันพ่อจะไปทำร้ายความรู้สึกของเด็กตัวน้อยๆบางคนซึ่งไร้พ่อ
เด็กขาดพ่อกลุ่มนี้คงสะเทือนใจทุกครั้งเมื่อถึงเทศกาลวันพ่อสินะ เพราะในช่วงเวลาเช่นนี้ไม่ว่าจะมองไปทางไหน สื่อสารพัดอย่างต่างโหมประโคมแต่เรื่องให้รักพ่อ
เด็กเหล่านี้คงมีคำถามว่า แล้วพ่อหนูอยู่ไหน
........................................................................
ช่วงเช้าวันที่ 3 ธ.ค. ทำตัวให้ว่างด้วยนะ โรงเรียนของลูกจัดกิจกรรมวันพ่อ คุณครูให้พ่อไปร่วมงานด้วย... คู่ชีวิตของผมแจ้งข่าวให้ทราบล่วงหน้า ด้วยเหตุนี้ ผมจึงเคลียงานประจำทุกอย่าง เพื่อเข้าร่วมงานสำคัญของลูก
งานวันพ่อปีนี้ โรงเรียนของเจ้าลิงน้อยจัดขึ้นในโรงยิมเนเซียม โดยให้เด็กอนุบาลแต่ละชั้นปีทยอยกันเดินมากราบคุณพ่อซึ่งนั่งอยู่หน้าเวที พร้อมมอบพวงมาลัยให้พ่อ เพื่อแสดงออกถึงความรักและความกตัญญูของลูก
เด็กอนุบาลตัวน้อยๆเมื่อเดินเข้ามาในโรงยิมเนเซียมต่างชะเง้อมองหาพ่อของตนเอง เมื่อเห็นพ่อก็ยิ้มดีใจ แต่บางคนมองหาไม่เจอพ่อก็เริ่มงอแง
บางครอบครัวดีหน่อยมีแม่มาแทนพ่อ อันนี้ยังพอกล้อมแกล้มครับ แต่สำหรับเด็กที่ไม่มีพ่อแม่มาร่วมงานเลยนี่สิ...น่าสงสาร ต้องไหว้วานฝากให้กราบพ่อของเพื่อนแทนพ่อของตนเอง
แต่มีเด็กน้อยอยู่คนหนึ่ง พ่อแม่คงติดธุระไม่ว่างมาร่วมงาน เมื่อเห็นเพื่อนๆมีพ่อให้กราบไหว้ แต่ตนเองไม่มีก็ร้องไห้เสียใจลั่นโรงยิมเนเซียม
สาวข้างกายผมเห็นเช่นนั้น ถึงกับพูดด้วยน้ำตาคลอเบ้าว่า ไม่อยากให้มีการจัดงานแบบนี้เลย ไม่รู้ว่าเด็กที่พ่อแม่ไม่ว่างมาร่วมงานเขาจะมีปมในใจอย่างไรต่อไป เขาจะคิดว่าพ่อแม่ไม่รักเขาหรือเปล่า หรือคนที่ไม่มีพ่อจะรู้สึกอย่างไร มันเหมือนไปตอกย้ำ สร้างความเสียใจให้กับเด็ก...นี่ดีว่าวันนี้เธอมาร่วมงานนะ ถ้าเธอไม่มาฉันคงร้องไห้ออกมาแน่เลย
........................................................................
เหตุการณ์เหล่านี้ ทำให้ผมบอกกับตนเองว่า ถ้าไม่อยากให้ลูกและครอบครัวต้องเสียใจกับการจากไปก่อนวัยอันควร ผมต้องหันมาดูแลสุขภาพให้มากขึ้น ไม่ใช่ปล่อยปละตนเองให้เพลิดเพลินไปกับความคุ้นชินทั้งเรื่องการบริโภคอาหารและการใช้ชีวิต
หลังงานวันพ่อ ผมไม่รีรอในการเข้าโรงพยาบาลตรวจสุขภาพ เริ่มมาตรการควบคุมการทานอาหาร และออกกำลังกายให้สม่ำเสมอขึ้น
ผมเริ่มลด...ละ...เลิกความเสี่ยงในการใช้ชีวิตด้านต่างๆ แม้แต่ความเสี่ยงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างสามี ภรรยา
เพราะผมไม่ต้องการให้ลูกร้องไห้หาผมในเทศกาลวันพ่อ
.......................................................................................................................................................................
บทความนี้ผมเขียนลง ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสาร Mother & Care ฉบับที่ 49 เดือน มกราคม 2552
Create Date : 03 มกราคม 2552
Last Update : 3 มกราคม 2552 17:04:24 น.
3 comments
Counter : 750 Pageviews.
Share
Tweet
ยินดีกับคุณลูก ที่คูรพ่อรักหนูเหลือเกินค่ะ
โดย:
sirivinit
วันที่: 3 มกราคม 2552 เวลา:17:21:21 น.
หนูก็ไม่มีพ่อค่ะ หนูอยากมีพ่อ เป็นพ่อของหนูได้ไหมค่ะ หนูคิดถึงพ่อที่สุดในโลกเลยค่ะ เพราะแต่ก่อนหนูกับพ่อไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลยค่ะ ..หนูอยากมีพ่อค่ะ
โดย: เด็ก..กำพร้าพ่อ IP: 203.148.160.50 วันที่: 3 มกราคม 2552 เวลา:17:57:05 น.
กรณีวันพ่อหรือวันแม่แล้ว มาร่วมงานกับลูกไม่ได้ หรือไม่มีบุพการี
ที่โรงเรียนลูกจะให้หยุดเรียนในวันนั้นเลยค่ะ
เคยมีประสบการณ์วันแม่ อยากเล่าบ้างค่ะ
ไปร่วมงานวันแม่กับลูกอนุบาล 3 เสร็จพิธีราว 11.30 น ก็ถามคุณครูว่ารับกลับเลย หรือว่ามีเรียนต่อในภาคบ่าย คุณครูบอก แล้วแต่คุณแม่ เราก็รีบไปทำงานแล้วมารับบ่ายๆตามปกติ ราว 4โมงเย็น เหลือลูกเราคนเดียว
ปรากฎว่า ถูกลูกต่อว่า ทำไมแม่ไม่รับหนูกลับเหมือนเพื่อนๆที่กลับกันหมดแล้วตั้งแต่เที่ยง
และเขาจะฝังใจมากเพราะถูกล้อว่าถูกแม่ทิ้งในวันแม่ จะกำชับแม่ทั้งปีว่า ในวันแม่ให้รับหนูกลับด้วย 2-3 ปีแล้วยังย้ำไม่ลืมเลยค่ะ
โดย:
ฟองสมุทร
วันที่: 9 มกราคม 2552 เวลา:8:54:41 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
สายน้ำกับสายเมฆ
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
?
]
Tracked by Histats.com
Friends' blogs
พ่อพเยีย
pumorg
KMS&หมาป่าสำราญ
Prachies
รำเพย
kipkipkip
ลูกสมุน
pecochan
สมันน้อย เบอร์ 14
ลักกี้
Plin, :-p
กุ้งน้ำเค็ม
ge-or-ge
ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว
aey_tara
viji
พนบ.
เชษฐา
Dinner31
swin
ajarnmodabac
IcyRose
โสดในซอย
Warabimochi
digimontamer
Guzzie
ชานไม้ชายเขา
ทุกคนไม่ได้รู้ทุกสิ่ง
กะว่าก๋า
อู๋ปังจู้
tiara
แม่สลิ่ม
iTiMiTi
AngelTomorrow
หลั่มหมั่นเหม่ง
cookiecompany
ชบาฉาย
krich_krub_pom
ต้าหมิ๋น
Webmaster - BlogGang
[Add สายน้ำกับสายเมฆ's blog to your web]
Links
Bloggang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.