Group Blog
 
All Blogs
 
วันที่พ่อ...หายไป

เมื่อไม่นานมานี้ ผมกับสาวข้างกายพาลูกชายทั้งสองไปขี่จักรยานเล่นในสวนรถไฟ...หนึ่งในสวนสาธารณะใหญ่กลางเมืองหลวง หลังจากปั่นพาหนะคู่ชีพไปมาจนเหนื่อยอ่อน เจ้าแสบคนพี่ขอไปเล่นม้าลื่นในสนามเด็กเล่น แน่นอนครับว่า เจ้าแสบผู้น้องย่อมต้องขอตามพี่ชายไปด้วย

ระหว่างเฝ้าดูลิงทโมนทั้งคู่ปีนป่าย ลื่นไถเครื่องเล่นเด็กไปมาอยู่นั้น มีเด็กชายตัวน้อยๆวัยขวบเศษ เดินเต๊าะแตะตรงมาหาผม พร้อมส่งเสียงอ้อแอ้ เมื่อเดินมาถึงตัว เจ้าตัวเล็กใช้มือดึงขากางเกงของผมเหมือนกับขอให้อุ้ม

ทันใดนั้น คุณแม่ของเด็กรีบวิ่งเข้ามาขอโทษ ขอโพยผมยกใหญ่ เธอบอกว่า

“...ต้องขอโทษด้วยนะคะ คือพ่อของเด็กแกเพิ่งเสียไปไม่นาน พอเห็นผู้ชายคล้ายพ่อเข้าหน่อย คงคิดว่าเป็นพ่อ เลยอยากให้อุ้ม...”

แม้ว่าหญิงผู้เป็นแม่จะพูดด้วยน้ำเสียงปกติ สีหน้าเรียบเฉย ไม่ได้แฝงอารมณ์เศร้ารันทดประการใด แต่เชื่อไหมครับว่า ผมเหมือนมีก้อนอะไรสักอย่างสะอื้นจุกอยู่ในอก รู้สึกสงสารเด็กคนนี้อย่างจับใจ

“โถ...ตัวแค่นี้กำพร้าพ่อเสียแล้ว”

........................................................................

ก่อนถึงวันพ่อไม่กี่วัน ผมมีโอกาสพูดคุยถามไถ่เรื่องลูกกับเพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง เธอเล่าให้ฟังว่า ลูกตื่นเต้น ดีใจที่โรงเรียนจัดงานกิจกรรมวันพ่อ เพราะในวันนั้นคุณพ่อของเขาจะแต่งตัวสุดหล่อไปรับไหว้ รับพวงมาลัยจากลูก

“...ลูกดีใจ อยากมีส่วนร่วมกับกิจกรรมวันพ่อ แต่เจ้าหลานของหนูสิคะ เธอเอาแต่ร้องไห้ เพราะตลอดช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา ห้องของเด็กๆเรียนแต่เรื่องพระคุณพ่อ คุณครูสอนว่าพ่อมีบุญคุณอย่างไร แถมมีกิจกรรมให้เด็กๆทำการ์ดวันพ่อ วาดรูปพ่อ ฯลฯ...”

“...อ้าว แล้วมันไม่ดีหรือ ทำไมหลานถึงต้องร้องไห้ด้วยละ...” ผมสงสัย

เพื่อนร่วมงานของผมเฉลยว่า พ่อของหลานวัยอนุบาลคนนี้หย่าขาดกับพี่สาวเธอ ตั้งแต่หลานเพิ่งคลอดได้ไม่นาน เหตุเพราะฝ่ายชายเป็นคนเจ้าชู้ ไปมีผู้หญิงคนใหม่ เลยทิ้งภรรยาให้ตั้งท้อง...คลอด...และเลี้ยงลูกแต่เพียงลำพัง

“...พี่สาวหนูเลยสอนลูกว่า พ่อเขาไม่อยู่แล้ว ไปสวรรค์แล้ว แต่หลานหนูชอบบอกว่าอยากไปเยี่ยมพ่อที่สวรรค์ อยากไปเจอพ่อ อย่างเมื่อคืนก็ร้องไห้ใหญ่ เพราะคุณครูให้ระบายสีทำการ์ดให้คุณพ่อหลานบอกกับคุณตาว่า ไม่รู้จะทำการ์ดให้พ่อได้อย่างไร เพราะพ่อไม่อยู่ คุณตาเลยบอกทำให้แกแทนพ่อก็ได้...”

ผมได้ยินเรื่องนี้ถึงกับอึ้ง ไม่เคยคิดเลยครับว่าการเรียนการสอนให้ลูกรักพ่อ รู้จักบุญคุณพ่อ เนื่องในเทศกาลวันพ่อจะไปทำร้ายความรู้สึกของเด็กตัวน้อยๆบางคนซึ่งไร้พ่อ

เด็กขาดพ่อกลุ่มนี้คงสะเทือนใจทุกครั้งเมื่อถึงเทศกาลวันพ่อสินะ เพราะในช่วงเวลาเช่นนี้ไม่ว่าจะมองไปทางไหน สื่อสารพัดอย่างต่างโหมประโคมแต่เรื่องให้รักพ่อ

เด็กเหล่านี้คงมีคำถามว่า “แล้วพ่อหนูอยู่ไหน”

........................................................................

“…ช่วงเช้าวันที่ 3 ธ.ค. ทำตัวให้ว่างด้วยนะ โรงเรียนของลูกจัดกิจกรรมวันพ่อ คุณครูให้พ่อไปร่วมงานด้วย...” คู่ชีวิตของผมแจ้งข่าวให้ทราบล่วงหน้า ด้วยเหตุนี้ ผมจึงเคลียงานประจำทุกอย่าง เพื่อเข้าร่วมงานสำคัญของลูก

งานวันพ่อปีนี้ โรงเรียนของเจ้าลิงน้อยจัดขึ้นในโรงยิมเนเซียม โดยให้เด็กอนุบาลแต่ละชั้นปีทยอยกันเดินมากราบคุณพ่อซึ่งนั่งอยู่หน้าเวที พร้อมมอบพวงมาลัยให้พ่อ เพื่อแสดงออกถึงความรักและความกตัญญูของลูก

เด็กอนุบาลตัวน้อยๆเมื่อเดินเข้ามาในโรงยิมเนเซียมต่างชะเง้อมองหาพ่อของตนเอง เมื่อเห็นพ่อก็ยิ้มดีใจ แต่บางคนมองหาไม่เจอพ่อก็เริ่มงอแง

บางครอบครัวดีหน่อยมีแม่มาแทนพ่อ อันนี้ยังพอกล้อมแกล้มครับ แต่สำหรับเด็กที่ไม่มีพ่อแม่มาร่วมงานเลยนี่สิ...น่าสงสาร ต้องไหว้วานฝากให้กราบพ่อของเพื่อนแทนพ่อของตนเอง

แต่มีเด็กน้อยอยู่คนหนึ่ง พ่อแม่คงติดธุระไม่ว่างมาร่วมงาน เมื่อเห็นเพื่อนๆมีพ่อให้กราบไหว้ แต่ตนเองไม่มีก็ร้องไห้เสียใจลั่นโรงยิมเนเซียม

สาวข้างกายผมเห็นเช่นนั้น ถึงกับพูดด้วยน้ำตาคลอเบ้าว่า “…ไม่อยากให้มีการจัดงานแบบนี้เลย ไม่รู้ว่าเด็กที่พ่อแม่ไม่ว่างมาร่วมงานเขาจะมีปมในใจอย่างไรต่อไป เขาจะคิดว่าพ่อแม่ไม่รักเขาหรือเปล่า หรือคนที่ไม่มีพ่อจะรู้สึกอย่างไร มันเหมือนไปตอกย้ำ สร้างความเสียใจให้กับเด็ก...นี่ดีว่าวันนี้เธอมาร่วมงานนะ ถ้าเธอไม่มาฉันคงร้องไห้ออกมาแน่เลย”

........................................................................

เหตุการณ์เหล่านี้ ทำให้ผมบอกกับตนเองว่า ถ้าไม่อยากให้ลูกและครอบครัวต้องเสียใจกับการจากไปก่อนวัยอันควร ผมต้องหันมาดูแลสุขภาพให้มากขึ้น ไม่ใช่ปล่อยปละตนเองให้เพลิดเพลินไปกับความคุ้นชินทั้งเรื่องการบริโภคอาหารและการใช้ชีวิต

หลังงานวันพ่อ ผมไม่รีรอในการเข้าโรงพยาบาลตรวจสุขภาพ เริ่มมาตรการควบคุมการทานอาหาร และออกกำลังกายให้สม่ำเสมอขึ้น

ผมเริ่มลด...ละ...เลิกความเสี่ยงในการใช้ชีวิตด้านต่างๆ แม้แต่ความเสี่ยงเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างสามี ภรรยา

เพราะผมไม่ต้องการให้ลูกร้องไห้หาผมในเทศกาลวันพ่อ

.......................................................................................................................................................................
บทความนี้ผมเขียนลง ตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสาร Mother & Care ฉบับที่ 49 เดือน มกราคม 2552


Create Date : 03 มกราคม 2552
Last Update : 3 มกราคม 2552 17:04:24 น. 3 comments
Counter : 750 Pageviews.

 
ยินดีกับคุณลูก ที่คูรพ่อรักหนูเหลือเกินค่ะ


โดย: sirivinit วันที่: 3 มกราคม 2552 เวลา:17:21:21 น.  

 
หนูก็ไม่มีพ่อค่ะ หนูอยากมีพ่อ เป็นพ่อของหนูได้ไหมค่ะ หนูคิดถึงพ่อที่สุดในโลกเลยค่ะ เพราะแต่ก่อนหนูกับพ่อไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดเลยค่ะ ..หนูอยากมีพ่อค่ะ


โดย: เด็ก..กำพร้าพ่อ IP: 203.148.160.50 วันที่: 3 มกราคม 2552 เวลา:17:57:05 น.  

 
กรณีวันพ่อหรือวันแม่แล้ว มาร่วมงานกับลูกไม่ได้ หรือไม่มีบุพการี
ที่โรงเรียนลูกจะให้หยุดเรียนในวันนั้นเลยค่ะ

เคยมีประสบการณ์วันแม่ อยากเล่าบ้างค่ะ
ไปร่วมงานวันแม่กับลูกอนุบาล 3 เสร็จพิธีราว 11.30 น ก็ถามคุณครูว่ารับกลับเลย หรือว่ามีเรียนต่อในภาคบ่าย คุณครูบอก แล้วแต่คุณแม่ เราก็รีบไปทำงานแล้วมารับบ่ายๆตามปกติ ราว 4โมงเย็น เหลือลูกเราคนเดียว

ปรากฎว่า ถูกลูกต่อว่า ทำไมแม่ไม่รับหนูกลับเหมือนเพื่อนๆที่กลับกันหมดแล้วตั้งแต่เที่ยง
และเขาจะฝังใจมากเพราะถูกล้อว่าถูกแม่ทิ้งในวันแม่ จะกำชับแม่ทั้งปีว่า ในวันแม่ให้รับหนูกลับด้วย 2-3 ปีแล้วยังย้ำไม่ลืมเลยค่ะ


โดย: ฟองสมุทร วันที่: 9 มกราคม 2552 เวลา:8:54:41 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สายน้ำกับสายเมฆ
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?]




Locations of visitors to this page

Tracked by Histats.com
Friends' blogs
[Add สายน้ำกับสายเมฆ's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.