” ลมเอยจงพัดไปยังผู้เป็นที่รักของข้า สัมผัสกายของพระองค์ แล้วพัดกลับมาหาข้าโดยเร็ว
ข้าจะได้สัมผัสความอ่อนโยนของพระองค์ผ่านเจ้า และมองเห็นความงามของพระองค์ในดวงจันทร์

สิ่งเหล่านี้มีค่ายิ่งสำหรับผู้มีความรัก ข้ามีชีวิตอยู่ได้แม้ไร้สิ่งอื่น
ขอให้ได้สูดหายใจเอาอากาศธาตุิละเหยียบอยู่บนโลกธาตุเดียวกัน กับผู้ที่ข้ารักก็เพียงพอ “

รามายณะ (ราว 300 ปีก่อนคริสตกาล)