• เรียงร้อยดวงใจ ฝากมา คือความรัก
• รุ้งทอฝัน แต่งโดย ฝากรักฟากฟ้า
• from far.....faraway

พระจันทร์...ลา ฤา เลื่อนลับ พระจันทร์ลา....ฤๅ เลื่อนลับ ดับฟ้า จันทร์กระจ่างทั่วหล้า งดงาม เมฆกลับรั้งบังตา กลบแสง จันทร์เอย สิ้นหวังทั้งทรุดทราม จันทร์กลับคืนฟ้า ฯ| แสงนวลชวนชื่นชม ล้วนนิยม...เดือนเด่นใจ ดั่งสรวงสวรรค์ได้ เนรมิตสู่แดนดิน ราตรีนี้ตราตรึง ค่ำคืนหนึ่งที่พึงใจ มีเจ้าอยู่เคียงใกล้ ให้พี่เพ้อละเมอครวญ ผ่องจันทร์ ฤๅ เทียบเท่า ผ่องผิวเจ้าที่เย้ายวน ผ่องผิวละออนวล ล้วนข่มจันทร์พลันหมองแสง จันทร์แย้มแจ่มโพยม เพียงเพ็ญโฉมทีแสดง เจ้าแย้มยิ้มเติมแต่ง โสมส่องแจ้งสองแก้มนวล ชมจันทร์ในสวนศรี ยามราตรีให้ชื่นชวน กลิ่นหอมพยอมล้วน ให้พี่หวน...ครวญคะนึง... ค่ำคืนในยามนี้ ในใจพี่เฝ้ารำพึง บอกกล่าวความคิดถึง เจ้าเพียงหนึ่งในดวงใจ จันทร์งาม...ประดับ...ฟ้า เจ้างามตาเคียงฤทัย ฟ้า...กว้างใช่ห่างไกล เจ้าเคียงใจนะ...ขวัญพี่ รอยยิ้มเจ้าพิมพ์ใจ ชวนฝันใฝ่ในราตรี คลอเจ้าชมมาลี ดั่งฟ้ามีเพียงจันทรา พลันแสงจันทร์หม่นหมอง เมฆคลุมครองทั่วท้องฟ้า เดือนดับไปลับตา แสงเลือนตาพาใจหาย จันทรา ฤๅ ลาลับ ฟ้าพลันดับอับแสงพราย รักเจ้ายังคลอนคลาย ใจสลายแล้วใจพี่ ฟ้าเอย...โปรดฟังคำ เจ้าโปรดนำซึ่ง...ศศ๊ คืนแดนสุขาวดี เจ้าและพี่ได้เคียงกัน แสงจันทร์พลันคืนกลับ แต่เจ้าลับกับความฝัน สัญญาแลคำมั่น ฝากเงาจันทร์...ทวงสัญญา รักเอย...เฝ้าถนอม รักจึงยอมเสียน้ำตา รักดับ...ลับ...ไร้ค่า คำสัญญา...พี่...ลวงใจ   Create Date : 07 กันยายน 2551     Last Update : 7 กันยายน 2551 20:02:38 น. Counter : 327 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ชีวิตในความทรงจำที่ลบเลือน รัตติกาลเทวี นางมาเยือนข้าฯ แล้ว เพื่อที่จะนำวิญญาณข้าฯไป ด้วยเงื้อมหัตถ์ที่นุ่มนวล เรียวงาม...และ...อ่อนโยน นางสมผัสข้าฯ อย่างด้วยมนตรา แห่งความรัก... ข้าฯ....ตื่นกลัวและสับสน เสียงกระซิบแผ่วนั้น อ่อนหวาน...น่าลุ่มหลง ราวกับม่านหมอกที่กระซิบแผ่ว ผ่านหยดน้ำค้าง.... จุมพิตที่ฉ่ำหวาน อ้อยอิ่งบนริมฝีปากข้า “สุดที่รักเอย.... ชีวิตใหม่ของท่านจะเป็นของข้าฯ ข้าจะให้ท่านได้ล่วงรู้ถึงความลับ ที่ไม่มีผู้ใดเคยล่วงรู้มาก่อน นำพาวัยเยาว์ของท่านให้คงอยู่ตราบนาน รักท่านด้วยความรักที่ปราศจาก ความเร่าร้อน จากชีวิตที่ท่านเป็นอยู่" ข้าฯ... อยากจะบอกกับเทวี ...ไม่... ข้าฯ ไม่ต้องการ.... หากแต่...ข้าฯ อ่อนล้าสิ้น ร่างที่น่าอนาถไร้เรี่ยวแรง ด้วยก้อนเนื้อร้าย น่าชิงชังนั้น มันกำลังกัด...กิน...กร่อนร่างข้าฯไปทีละน้อย มันทรมานข้าฯ ข้าฯ อยากให้มันสิ้นสุด ข้าฯ ต้องการเป็นอิสระ จะเรือนคุมขังนี้ ความกลัวที่ครอบงำข้าฯ แต่มันไม่ได้ทำให้ข้าฯ หวั่นไหว ข้าฯ รู้ดีว่า เรือนชีวิตของข้าฯ ใกล้สิ้นสุดลงแล้ว ข้าฯ จะสลัดมันทิ้งไป และห่อหุ้มข้าฯ ด้วยอ้อมกอดอันอบอุ่น แห่งรัตติกาลเทวี ข้ามองเห็นโฉมอันงดงามแห่งนาง นวลปรางที่ราวกับนวลมุก สีเขียวที่ลึกล้ำแห่งดวงตา ดั่งมรกต.... หยดใส...วาวแวว... ข้าฯ จมดิ่งในเสน่ห์แห่งนาง รอยยิ้มแห่งเทวี รอยยิ้มที่ข้าฯ รู้ถึงความจริงใจ ไม่ได้ยิ้มหวต่อข้าฯ ดั่งตัวตลก ในโลกแห่งวิญญาณ ที่ซึ่ง...ไม่ว่าผู้ใด โกหก หลอกลวง และมุ่งทำร้ายซึ่งกัน จะต้องคงอยู่ชั่วกัลป์ ข้าฯ.... ข้าฯ คิดถึงตัวข้า “หากเทวีจะเมตตาข้า โปรดปลดปล่อยข้าฯ เถิด ข้าฯ จะจงรักแต่เทวี ข้าฯ จะติดตามเทวี ไปทุกหนทุกแห่ง และ....รักเทวี....ตลอดไป” เรือนชีวิตที่ร่วงโรย...ผุพัง ไร้ประโยชน์ รอวันที่จะปลดเปลื้อง ข้าฯ ถูกเหนี่ยวรั้งไว้ด้วยสิ่งนี้ .....สาวน้อย..... นี่คือความรักครั้งใหม่ของข้าฯ นางอันเป็นที่รัก...ให้คำมั่นต่อข้า กับชีวิตใหม่ ที่ข้าฯ วางไว้ ณ เบื้องหัตถ์ที่อบอุ่นของนาง เบื้องหัตถ์ที่เชื้อเชิญ เติมเต็ม...และสัมผัส จุมพิตข้าฯ ด้วยความหอมหวาน....และอ่อนละมุน ความเบิกบานในรสสัมผัส แนบแน่นในตัวข้าฯ และ....ข้าฯ ได้พบ ความเยาว์วัยนั้นกลับมาสู่ข้าฯ ความแข็งแกร่ง และเรือนผมที่ดกดำ..... ข้าฯ รู้สึกถึงความปรารถนาภายในของข้าฯ ได้ตื่นขึ้น ข้าฯ สัมผัสมือแห่งเทวี อ่อนนุ่มและบอบบาง ...ทั้ง...ตื่นเต้นยิ่งนัก รัตติกาลเทวีกระซิบแผ่วกับข้า “อีกไม่นานหรอกนะ ยอดรัก.... ท่านจะอยู่เคียงข้าตลอดไป” ข้าฯ สบเนตรอันหวานล้ำคู่นั้นของนาง หยาดน้ำตาค่อยไหลรินสู่แก้มข้าฯ ...วันนี้...เป็นวันแรก แห่งชีวิตที่เริ่มต้นใหม่ของข้า และ....ข้าฯสามารถ จดจำชีวิตเบื้องหลัง ที่ครั้งหนึ่งข้าฯ เคยมี แม้สักนิด..... ความทรงจำนั้นก็ไม่มีตลอดกาล.....   Create Date : 22 กรกฎาคม 2551     Last Update : 3 สิงหาคม 2551 19:15:45 น. Counter : 166 Pageviews.   4 comment Share Tweet

ปลอบขวัญ ขวัญเอย.....ขวัญคนดี แก้วตาพี่....อย่าร้องไห้ ใครทำ....ให้...ช้ำใจ เจ้าอย่าได้ใจขุ่นแค้น คำคนฟังเขาใย เจ้าทำใจให้หนักแน่น รักเจ้า...รักเหลือแสน รักเจ้าแม้น...กว่าชีวี หญิงใด....ไม่รักเท่า รัก...แต่เจ้า....ขวัญฤดี นิ่งเถิดขัวญใจพี่ ซบอกนี้...ซับน้ำตา ไม่เคยจะเป็นอื่น ไม่เคยชื่นหญิงใดมา ฝากรักฝากฟากฟ้า พี่ฝันหาเจ้าผู้เดียว สิ่งใดให้เจ้าโกรธ พี่ขอโทษเจ้าจริงเจียว ไม่ปองไม่ยุ่งเกี่ยว ไม่แลเหลียวหญิงอื่นใด ไม่รัก...ไม่ซ่อนชู้ มีเจ้าอยู่หนึ่งในใจ ฝากฝันฝากรักไว้ จากฟ้าไกลไปสู่เจ้า ใครทำเจ้าขุ่นเคือง อย่าเอาเรื่องมาโศกเศร้า ใครพูดก็ช่างเขา อย่าใจเบาเฝ้าจาบัลย์ หลายคนหลายเรื่องราว ทำความฉาวไม่เว้นวัน ฟังไปอย่าไหวหวั่น จำคำมั่นพี่สัญญา ยิ้มเถิด...ให้ชื่นใจ ฝากรัก...ไว้...ในแววตา ยิ้มนิด....ขวัญพี่ยา.... อย่าโศกา....ให้แก้มหมอง ฝากลม....ประโลมขวัญ ฝากแสงจันทร์....ปลอบโยนน้อง ฝากดาว....ช่วยปกป้อง ฝากรัก....ครอง...เพียงสองเรา   Create Date : 20 กรกฎาคม 2551     Last Update : 3 สิงหาคม 2551 15:21:02 น. Counter : 141 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• กชมนวรรณ
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com