ขอบคุณครับ ที่เอาบทความดีๆ มาให้อ่านครับ


เชื่อไหมพี่ กอฟท์ไม่เคยคาดหวังอะไรเลยจากแฟนนะครับ นอกจากความรักที่เรามอบให้เขาหมดหัวใจมากกว่าครับ

เพราะฉะนั้น กอฟท์จะไม่อยากได้อะไรจากแฟนหรือคนที่เรารักเลย


แม้สักนิดเลย แต่ประเด็น ยังหาคนที่เราอยากมอบความรักให้ไม่ได้ ก๊ากกกก

.......

ขอบคุณคับ พี่ฝน

ที่จริงอยู่เป็นโสด สบายใจดีออกคับ
แบบว่า ไม่มีปัญหาดีคับ

ที่จิง ไม่มีใครเอามากกว่าคับ อิอิอิอิ

รักตัวเองดีสุดเลยคับ
......

แหม๋ ! นึกว่า นู๋ฝน มีปัญหาฟามรัก มาเล่าให้เราฟังซะแล้ว ...

... อยากอ่าน ที่ไม่ใช่ FWD mail อ่ะ

เราว่าการที่เอาคนที่เพิ่งรู้จัก มาเปรียบเทียบกับคนที่รู้จักมานานนั้น เทียบกันไม่ได้จริงๆ นะก๊ะ

ถ้าทั้งชาย หญิง มีข้ออ้างจะสลัดรักเก่าก็ เพราะบอกว่าไ่มใช่ พวกเขาชอบของใหม่ที่พวกเขายังไม่เคยรู้จักลึกซึ้ง อันนี้เป็นแรงกระตุ้นของมนุษย์ก็ทำให้อยากค้นหา พอค้นไปค้นมา ปราำกฎว่า ไม่ใช่อีก ก็ต้องหากันเรื่อยไปไม่เคยพอ

เราว่าถ้าเจอคนที่เค้ารักเราเรารักเขาแล้ว จงเชื่อมั่นในกันและกันให้มาก อย่าหวั่นไหวกับอะไรก็ตาม มีอะไรให้คุยกันและหากมีวันเลวร้ายขอให้สองคนนึกถึงวันดีๆ ที่กว่าจะฝ่าฝันมารักกันได้

ไม่มีใครเพอร์เฟ็คสำหรับใครยิ่งไขว่คว้าก็ยิ่งไม่เจอ ฉะนั้นพอใจในสิ่งที่เรามี ถ้าคิดว่าเขาหรือเธอ ใช่ จะได้ไม่ต้องหาใช่กว่าให้เหนื่อยอีกเน้อ

ขอบคุณคุณฝนที่เอามาให้อ่าน ทีแรกนึกว่า คุณฝน กำลังร๊ากกกกใครซะอีก อิอิ

ผมชอบ The lover concerto
ท่อนที่ว่า
And if your love is true
Everything will be just as wonderful

น้องฝน ขอลอกบางข้อความ ไปฝากเพื่อน นะคะ ขอบคุณค่ะ

ตามมาอ่านค่ะ


รุ้งว่า ความรักตอนใหม่ๆ มันก็ดีสดใสแบบนี้แหล่ะ แต่พออยู่ไปนานๆ มันก็สดใสไม่ได้ตลอดหรอก หากเราไม่รู้จักปรับตัวเข้าหากัน


ฟังดูดีเนอะพี่ฝน...รุ้งก็จำเค้ามาอีกที รุ้งพวกไม่ประสาเรื่องความรัก แหะๆ

แวะมาเยี่ยมค่ะ

ขอบคุณสำหรับบทความดีๆจ้า

พี่หญิงตามมาอ่านบทความจากฟอร์เวิด์เมล์ที่ซึ้งมากกกกกกก เจ๊เอาขอพูดในฐานะคนที่แต่งงานมาร่วมสองทศวรรษได้ พี่หญิงบอกว่าพี่หญิงเห็นด้วยอย่างมากตรงท่อนที่ว่า





แต่ต้องการให้คุณหยุดคิดสักนิดว่า อะไรในชีวิตที่คุณต้องการ
อะไรที่เป็นสิ่งที่ยั่งยืนกว่ากัน
มนุษย์เรา หากจะรักและคิดจะใช้ชีวิตร่วมกับใคร
ก็คงจะต้องการเพียงแต่ ' เพื่อนคู่ชีวิต' สักคน
คนที่อยู่กับเราเสมอไม่ว่ายามทุกข์ยาก ลำบาก
หรือผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน
คนที่มองเห็นข้อเสียและข้อผิดพลาดของคุณ แต่ก็ยังรักและยังอภัยให้คุณได้เสมอ
คนที่พร้อมจะอยู่กับคุณแม้คุณจะกลายเป็นตาแก่หัวล้าน พุงยาน หนังเหี่ยว
เขาก็พร้อมที่จะแก่เฒ่าไปพร้อมกับคุณ แต่คนที่ว่ามานี้
คุณมักลืมเขาในยามที่คุณยัง มีความสุขอยู่
ในยามที่ชีวิตของคุณยังเป็น 'ผู้เลือก' ที่ถูกห้อมล้อมด้วยผู้ถูกเลือกได้อยู่
ในยามที่คุณยังมีหน้าตา
มีเครื่องประกอบชีวิตที่เป็นที่สนใจจากคนเหล่านั้นอยู่
คุณอาจจะต้องนึกถึงเขาอีกที ในยามที่คุณไม่มีใครแล้ว
ในยามที่คนที่คุณคิดว่า 'ใช่' เขาก็ไปกับคนใหม่ที่เขาก็คิดว่า 'ใช่'
มากกว่าคุณเหมือนกัน





ลึกซึ้งแระกินใจมากกกกกกก พี่หญิงขอคอนเฟิมว่าความรักไม่ได้จบที่การแต่งงานใหญ่โต มโหฬาร ความรักไม่ใช่อยู่ที่คำพูดหวานๆ ความรักไม่ใช่อยู่แค่รูปร่างหน้าตา ความหล่อเหลา ความสวยงาม หรือแม้กระทั่งสินสอดมากมายมหาศาลขนาดไหน ความรักคือการที่เรามีใครซักคน อยู่เคียงข้างเราเสมอ ทั้งยามสุข ยามทุกข์ ยามรวย ยามจน และยามที่เราแก่เฒ่าและเนื้อหนังหย่อนยาน แต่เค๊าคนนั้นก็ยังพร้อมที่อยู่เคียงข้างเราต่างหาก!!!!



พี่หญิงขอบใจมากที่น้องฝนตามพี่หญิงมาอ่าบบทความดีๆบทนี้นะน้องนะ ลึกซึ้งและกินใจมากๆจริงๆ เอ!!!น้องฝนทำไมหวานได้ขนาดเน้ พี่หญิงรู้นะน้องฝนคิดอะไรอยู่ คริๆๆๆๆ

แวะมาอ่านบทความดีๆค่ะ

ฟอร์เวิร์ดเมลล์นี้ซึ้งปนเศร้านิดๆเนอะคุณฝน

แต่ถ้าใครได้อ่านแล้วเชื่อว่าต้องได้ข้อคิดดีๆแน่นอนค่ะ



ปล.เจ๊หญิงแซวคุณฝนซะ..... ทำให้อยากรู้ไปด้วยเลย อิอิ

กินใจดีอ่ะน้องฝน แบบว่าการเลือกไม่มีวันสิ้นสุดแต่ก็
การได้เลือกแล้วหยุด ความอยากก็มีวันจบสิ้น แหม๊ กินใจๆ

ไม่อยากจะเผาตัวเองนะเนี่ย แต่แบบว่าเราเคยทิ้งผู้ชายที่เพราะเจอคนที่ใช่กว่ามาแล้ว ผ่านไปสามปีเพิ่งมารู้ว่าฉันต้องการเธอนะ ตอนนี้ไปคุกเข่าอ้อนวอนเค้าก็หมดใจแล้ว

อ่านเมลล์แล้วเฉยๆ อ่ะฝน ไม่รู้สิ อาจเป็นเพราะเราคิดเองแบบนี้มานานแล้วก็ได้นะ มันไม่ได้ใช้กับคนรักอย่างเดียวหรอก ไอ้ความใช่ตรงใจ 100% เนี่ย ทั้งเพื่อน ทั้งพ่อแม่พี่น้อง ไม่มีใครได้อย่างใจเรา 100% หรอก ใช่ม้า

แต่อ่านพี่หญิงแล้วร้องไห้เลย เพราะเราง๊องแง๊งกับหวังทุกวันเลยว่าเราจะเอานั่นเอานี่ จะไปเที่ยวนู่นเที่ยวนี่ ไม่ได้อย่างใจซักอย่าง แต่ในทางกลับกันเรากลับมั่นใจว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเรา เค้าก็ยังจะอยู่ข้างเราเสมอ

แวะมาอ่านจ้า
fwd mail อันนี้คุ้นๆ เหมือนเคยอ่านแล้ว แต่ปัญหาคือ อ่านแล้วไม่อินเลย เพราะตอนนี้ไม่มีใครช่วยให้อิน T_T

อ่านบทความนี้แล้วคอมเมนต์ไม่ออกเลยค่ะ มันอึ้งๆ อยากจะส่งให้คนๆ นึงได้อ่านจัง

ขอบคุณสำหรับบทความดี ๆ ค่ะ
นิยามความรักมันเปลี่ยนไปตามอายุ อิอิ

น้องกอฟท์ -- ดีใจที่น้องกอฟท์ชอบจ้า ความรักที่ไม่หวังอะไรตอบแทนแบบที่น้องกอฟท์ทำ พี่ว่าซักวันน้องกอฟท์ต้องเจอคนที่ตะเองอยากจะมอบความรักให้แน่นอนจ้า คอนเฟิมๆ (ตอนนี้ยังเลือกไม่ได้ล่ะจิ ตะเอง..เอิ๊กๆ)

น้องปั้น -- ดีจ้าน้องปั้น ขอบใจที่แวะมาน้า พี่ก็เห็นด้วยนะว่าถ้ายังไม่เจอคนที่เราคบด้วยแล้วมีความสุข การอยู่เป็นโสดก็ดีไปอีกแบบจริงๆ แหละจ้า ตอนนี้ตั้งใจเรียนดีกว่าเนาะ ตะเองยังมีเวลาได้เจอใครอีกมากมายเลยจ้า

ป้ากี้ -- หวัดดีค่า ไม่ใช่ปัญหาความรักของฝนค่า แบบว่าได้รับ fwd mail มาแล้วชอบอ่ะค่ะ รู้สึกมันให้ข้อคิดไรดีอ่ะค่ะ ส่วนเรื่องตัวฝนเอง..เอาเรื่องเศร้าไปก่อนป่าวคะป้ากี้ เอิ๊กๆ เรื่องข้อความตามสบายเลยนะคะป้ากี้ ฝนเองก็เอามาจาก fwd mail ไม่รู้จาไปขออนุญาตใครเหมือนกันอ่ะค่ะ ยินดีมากๆ ค่า

คุณโอ๋ -- เห็นด้วยมากๆ เลยค่ะ มันเปรียบเทียบกันไม่ได้จริงๆ ถ้าคนเราไม่รู้จักคำว่า "พอ" ก็คงจะต้องหา "คนที่ใช่กว่า" ต่อไปไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ อ่ะค่ะ ส่วนฝนเองยังมะได้รักใครหรอกค่า.. ตอนนี้กะเล็งๆ ตีหัวเข้าบ้านคงจะง่ายกว่าค่า 555

คุณ 701ls -- The lover concerto นี่เพลงโปรดฝนเลยค่ะ เป็นเพลงรักที่ฟังทีไรก็ยิ้มได้ทุกทีเลยค่ะ

น้องรุ้ง -- เห็นด้วยเลยจ้าน้องรุ้ง ความรัก..ถ้าคนสองคนไม่ช่วยกันประคับประคอง ก็ยากนะที่จะรักษามันเอาไว้ได้ ก็คงต้องหาคนๆ นั้นกันต่อไปนะน้องรุ้ง

คุณ UltRaViOleT -- ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ หวังว่าคงชอบบทความอันนี้นะคะ

พี่หญิง -- อ่านเม้นท์พี่หญิงแล้วซาบซึ้งจังค่ะ เห็นด้วยอย่างมากมายเลยค่ะ ปัญหาคือ เราจะได้เจอคนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างเราไปจนแก่เฒ่ารึเปล่าเนี่ยสิคะ เพราะความรักมันขึ้นกับคนสองคน ถ้าได้เจอกับคนที่คิดเหมือนเราก็คงจะโชคดีที่สุดเลยอ่ะค่ะ อย่างพี่หญิงกะอาเฮียไงค้า..ฮิ้ววววว ว่าแต่พี่หญิงแซวซะจนคนอื่นเค้าคิดว่าฝนกำลังอินเลิฟไปแล้วนะคะเนี่ย..เอิ๊กๆ

คุณ โยเกิตมะนาว -- ขอบคุณมากๆ ที่แวะมานะคะ

คุณเก๋ -- ค่ะ เรื่องใน fwd mail แอบเศร้าจริงๆ แต่ก็ทำให้เราได้ฉุกคิดอะไรมากเหมือนกันค่ะ ว่าแต่..ที่พี่หญิงแซวไม่มีไรค่า ยังคงตามหา Mr.Right ต่อไปค่า...เอิ๊กๆ

พี่เอ๋ -- พี่เอ๋สรุปได้โดนเลยค่ะ คนเราถ้ารู้จักคำว่า "พอ" เราก็คงมีความสุขได้ไม่ยากจริงๆ ค่ะ

นู๋เตย -- เราว่าคนเราก็ต้องเคยเลือกที่จะทำอะไรที่เราคิดว่าดีที่สุดสำหรับเรากันนะเตย เราเองก็เคยเป็น ความรักก็เหมือนการเสี่ยงอย่างนึงแหละ เห็นด้วยกะตัวเองที่ว่าคนเราไม่มีใครได้ดั่งใจเรา 100% จริงๆ เพียงแต่การที่เราจะได้เจอใครที่ไม่ต้องตรงใจเราทั้งหมด แต่สิ่งที่เค้ามีทำให้เราอยู่กับเค้าอย่างมีความมสุขได้ แค่นี้เราว่ามันก็เพียงพอแล้วล่ะ เราว่านะ..เตยอ่ะ ไม่ได้ง๊องแง๊งไรมากหรอก ผญ ก็เป็นงี้ทั้งนั้น โดยเฉพาะกับคนที่เรารู้ว่าเค้ารักและแคร์เรามากๆ น่ะ อิจฉาคนมีคุงแฟนให้แง้วๆ ด้วยนะเนี่ย อิอิ

น้องเป๋อ -- 555 สงสัยพี่ต้องเอา fwd mail การเตรียมเรียนต่อไรงี้มาให้ตะเองอ่านอ่ะจิ ถึงจะอินใช่ม้า.. ว่าแต่ตอนนี้เป็นไงบ้างตะเอง รายงานความเคลื่อนไหวกันบ้างนะจ๊ะ

คุณจุ๋ม -- ฝนว่าหลายๆ คนได้อ่านก็คงจะรู้สึกอินนะคะ โดยเฉพาะคนที่เคยมีความรักที่ต้องจบกันไป ก็คงต้องรอลุ้นว่าเราจะได้เจอ 'เพื่อนคู่ชีวิต'กันรึเปล่าต่อไปน่ะค่ะ

พี่หิน -- ขอบคุณที่แวะมาค่าพี่หิน รู้สึกเห็นด้วยกับพี่หินเหมือนกันค่ะ อายุเนี่ยก็มีส่วนต่อมุมมองของความรักจริงๆ ค่ะ

อ่านแล้วคิดตาม
ถ้าเป็นตัวเราคงเสียใจมากมายเนอะ

พอมาอ่านของเจ๊หญิงแล้วยิ่งแบบใช่แบบที่เจ๊พูดมาเลยอ่ะ

ขอบคุณพี่ฝนนะคะที่เอาบทความดีๆมาให้อ่านขอลอกเอาไปให้คนใกล้ตัวอ่านด้วยนะคะ

ของอย่างนี้พูดยากนะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนพี่คงเกลียดผู้ชายสองคนนั้นมากเลย แต่จากประสบการณ์ส่วนตัว พี่เป็นคนที่บอกเลิกกับแฟนที่คบกันมานาน เมื่อมาเจอพี่ต้นไม่กี่เดือนเท่านั้น ปัจจุบันก็แต่งงานกันมานานพอควรนะ แล้วก็ไม่เสียใจด้วยที่ตอนนั้นเลือกคนที่รู้สึกว่าใช่มากกว่า

ไม่ได้อ่านความเห็นคนอื่นๆนะคะ พอดีช่วงนี้มี emergency ที่ทำงาน งานหนักมากไม่ค่อยมีเวลาอ่ะค่ะ

น้องบิ๊ก -- พี่ชอบคห.ของพี่หญิงเหมือนกันจ้า.. ดีใจที่น้องบิ๊กชอบบทความนี้นะจ๊ะ

พี่ปุ้ม -- ขอบคุณพี่ปุ้มนะคะที่แวะมาทั้งๆ ที่ยุ่งมากมาย ดีใจมากๆ เลยค่ะ ฝนว่าคนเราก็ต้องเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเองกันทั้งนั้นนะคะ เพียงแต่ประเด็นบทความนี้คงจะเน้นถึงคนที่ไม่เคยพออ่ะค่ะ แบบหาไปเรื่อยๆ อันนี้อาจจะไปทำให้คนอีกหลายๆ คนต้องเสียใจอ่ะค่ะ

ฮัลโหล เทส

ว่าจ๊ะได๊

อืมม์ พี่ไม่แน่ใจว่าพี่มาเลือกอ่านถูกเวลาหรือเปล่านะเนี่ย แอบหนักอยู่นา

แต่ถ้าต้องเลือก พี่เลือกข้อสอง

พี่ชอบแบบแมนแมน ตรงๆ เอามันมาเลยตรงๆ ไม่ต้องมาอ้อมค้อม สตอเบอรี่ แล้วสักวันก็อาจจะต้องกลับคำ จิงมะ

เรื่องของเรื่องคือ การรู้ตน กระมัง ไม่ปล่อยให้สิ่งที่วูบเข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง และการปล่อยให้สิ่งที่ก้าวเข้ามาเป็นส่วนหนึ่ง และยอมที่จะเรียนรู้ด้วย

ข้อความนี้กับคนที่สมมุติฐานอยู่ฝ่ายหญิงคงจะเศร้าไปไม่มากก็น้อย แต่ถ้าเราเปลี่ยนเป็นผู้หญิงเป้นผู้ชาย และผู้ชายเป็นผู้หญิง ถ้าเราเปิดโอกาสให้อีกคนเข้ามามากกว่าสายลม บางทีมันก็มีคำว่า destination

พี่ไม่เห็นด้วย ไม่ชอบนะ ที่ตอนจบมันอาจจะเศร้า แต่ในชีวิต คนเรา อาจจะต้องผ่านน้ำตา อาจจะพบเจอมากกว่าคนที่ใช่ ณ ตอนนี้ เพราะบางทีเค้าอาจจะใช่มากกว่าด้วยเหตุผลที่แตกต่าง ชีวิตคู่ไม่ได้อาศัยแค่เรื่องบางรส แต่ชีวิตคู่นั้นจะต้องประกอบไปด้วยความเข้าใจ และทรรศนะคติที่ตรงกันหรือคล้ายกัน คนบางคน แม้จะชอบกันมากแต่ถ้าทรรศนคติไม่ตรงกันก็อาจจะไปไม่รอด หรือถ้าจะรอดได้ฝ่ายที่มีทรรศนคติที่ไม่ตรงจะต้องเลือกเป็นใบ้และเป็นช้างเท้าหลังทางความคิด หรือรวมทั้งไม่มีอิสระในการตัดสินใจ ชีวิตคู่ต้องบินไผพร้อมๆกัน

แล้ว เราจะข้ามเวลามาพบกัน

เมื่อมันถึงเวลาของการเดินทางของเส้นทาง .. destination

เป็นบทความที่ให้แง่คิดมาก ขอบคุณนะคะ สาวน้อย

Good Nite from BKK and Goodie Day to the USA จ้าาา

พี่บะหมี่

อ่านแล้วเศร้าขั้นรุนแรง มันโดน และโดน

เศร้าด้วยคนพี่ฝน T___T

ชอบเม้นท์ของพี่ๆเพื่อนๆข้างบนด้วยคับ มานั่งอ่านแล้วยิ่งซึ้ง ชอบทุกคนเลยอ่ะ

ข้อความที่เป็นสีน้ำเงิน เล็กชอบทุกคำเลย ตั้งแต่บรรทัดแรก ถึงสุดท้าย

ซึ้งมากกกก

ดีค่าพี่บะหมี่ ขอบคุณมากๆ สำหรับเม้นท์ยาวๆ ได้ใจแบบนี้นะคะ เห็นด้วยกับพี่นะคะว่าบางทีเส้นทางเค้าก็กำหนดมาให้เราต้องเจอกับใครซักคน ซึ่งเราอาจจะต้องเลือกที่จะไปจากใครซักคนก็ได้

ชอบที่บะหมี่เขียนตรงนี้อ่ะค่ะ "แต่ในชีวิต คนเรา อาจจะต้องผ่านน้ำตา อาจจะพบเจอมากกว่าคนที่ใช่ ณ ตอนนี้ เพราะบางทีเค้าอาจจะใช่มากกว่าด้วยเหตุผลที่แตกต่าง ชีวิตคู่ไม่ได้อาศัยแค่เรื่องบางรส แต่ชีวิตคู่นั้นจะต้องประกอบไปด้วยความเข้าใจ และทรรศนะคติที่ตรงกันหรือคล้ายกัน" ช่างโดนใจ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ดีๆ แบบนี้คะพี่

มดจัง -- อย่าเศร้าไปเลยตะเอง เดี๋ยวพอได้คิดตกตะกอนอีกซักพักก็จะได้คำตอบที่ดีเองน้า.. เป็นกำลังใจให้จ้า

นุ้งเล็กกี้ -- ใช่ๆ พี่ก็ชอบอ่ะ ตรงที่พี่เน้นตัวหนาสีน้ำเงินนี่แบบโดนเนอะ ปัญหาคือเราจะได้เจอคนที่จะอยู่กับเราไปจนแก่เฒ่ารึเปล่านี่สิ

สวัสดีค่ะคุณฝน ความรักก็อย่างนี้นะคะ ผิดหวังสมหวังเราหักอกเขาเขาหักอกเรามั่งแต่สักวันก็จะเจอคนที่ใช่ในที่สุดเองเนอะ..

หวัดดีจ๊ะ น้องฝน ขอบใจที่เอาบทความดีๆ มาฝากให้แง่คิดกัน

พี่มองอีกมุมนึงนะ เวลาคนเราใช้ชีวิตร่วมกันนานๆ มักจะลืมคำว่าเกรงใจ และเห็นความสำคัญซึ่งกันและกันน้อยลง ละเลยในสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่เคยทำให้อีกฝ่ายรู้สึกดี มันเป็นธรรมดา และเกิดกับทุกคนไม่ว่าจะเป็น แฟน สามี พ่อแม่ พี่น้อง และเพื่อน เพราะในแต่ละช่วงจังหวะชีวิต คนแต่ละคนมีวิถีทางหาคุณค่าให้ชีวิตของตนแตกต่างกัน มันไม่ผิดที่เราเจอคนที่ใช่กว่า แต่มันขึ้นอยู่กับว่าเราจะแฮนเดิ้ลสถานะการณ์นั้นๆ ในแบบไหน

ความรักมันจะสมบูรณ์ที่สุด ก็ต่อเมื่อเกิดจากคนสองคนมอบความรักให้แก่กัน และเกิดอย่างเป็นธรรมชาติที่สุด มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยถ้าเราจะรั้งคนที่เค้าไม่รักเราแล้ว เพียงเพราะว่าเรายังรักเค้าอยู่ พี่จะเตือนตัวเองเสมอ ว่าถึงแม้พี่เจอคนที่ใช่ และสมหวังได้อยู่ร่วมกัน แต่ใครจะรู้ว่าเมื่อไหร่เราจะต้องจากกัน พบกันวันนึงก็ต้องมีจาก ไม่ว่าจะไปเจอคนที่ใช่กว่า หรือว่าล้มหายตายจากกันไป เพราะฉะนั้นเมื่อเรายังมีเวลาร่วมกัน ก็อยากจะทำดีที่สุด พยายามไม่ละเลยสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ไม่ take it for granted (พี่เป็นบ่อยมากๆ) โดยเฉพาะกับพ่อแม่พี่น้องของเรา จะนึกถึงก็เมื่อยามที่เราทุกข์ จริงไหม

แวะมาเยี่ยมบล๊อกนี้ครับ และ มาขอบคุณที่แวะไปฟังเพลงที่ผมร้องนะครับบบบบ

จริง ๆ เคยเเวะมาอ่านเเล้ว เเต่บอกตรง ๆ ว่า วันนั้นไม่อินกะอารมณ์ทำนองนี้ค่ะ

วันนี้มาอ่านอีกรอบบวกกะอ่านเมนท์ของ คุงปุ้ม ก็บอกได้เลยว่า ทุก ๆ อย่างบนโลกนี้ไม่มีความเเน่นอน จงรัก เเละ ภักดี อาจจะมีอยู่กับคนหลาย ๆ คน เเต่ไม่ใช่คนทุกคนบนโลกใบนี้

สุขสันต์วันเกิดนะคะ ขอให้มีความสุขมากค่ะ