วันคล้ายวันเกิดของฉัน กลับเป็นวันตายของแก...: ( เจ้าปอนกับเจ้าปุยเป็นพี่น้องกัน ทั้ง ๆ ที่มันไม่มีอะไรเหมือนกันเลยซักอย่างเดียว ไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตา นิสัยใจคอ ความประพฤติ แต่ในเมื่อเจ้าของเก่าเขายืนยันว่ามันออกมาจากท้องแม่เดียวกัน พวกเราก็พร้อมจะเชื่อเช่นนั้น ทั้งสองมาอยู่บ้านเราเมื่อ 6 - 7 ปีก่อน...ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านั้น หลังจากเจ้าฮันนี่จากไปด้วยโรคชรา แม่เคยปรารภว่าไม่เอาอีกแล้ว เลี้ยงเจ้าพวกนี้ทีไรแม่เป็นได้เสียน้ำตากับมันทุกครั้งทุกทีไป แต่แล้วแม่เขาก็เปลี่ยนใจ เมื่อได้เห็นเจ้าสองตัวนี้... อีกอย่าง แม่เขาแอบคิดว่าตัวเขาก็แก่ปูนนี้แล้ว ไม่แน่...เจ้าสี่ขารุ่นนี้อาจจะต้องเป็นฝ่ายหลั่งน้ำตาให้เขาแทนมั่งก็เป็นได้ เมื่อมาอยู่บ้านเราได้สองปีกว่า ๆ จากที่เคยเป็นพี่น้องกัน ทั้งสองก็แอบงุบงิบเปลี่ยนสถานะ (โดยการรู้เห็นเป็นใจและยุยงส่งเสริมของแม่เราเอง) มาเป็นแฟนกัน ปีต่อมาเจ้าปอนก็ท้อง...แต่เคราะห์ร้าย มันถูกรถมอเตอร์ไซค์เฉี่ยวในช่วงที่แรกตั้งครรภ์ แต่อาการมันดูเหมือนไม่เป็นอะไรมากนัก ยังกินข้าวกินน้ำได้ตามปกติ พวกเราก็เบาใจ คิดว่าคงโดนไม่แรงมาก แต่ผลมาออกตอนมันคลอดลูก ปรากฏว่าลูกมันทั้ง 4 ตัวตายหมด ฉันยังจำภาพที่มันคาบลูกตัวสุดท้ายที่ออกมาตอนหลัง (ซึ่งเราคิดว่าหมดแค่สามตัว) เอามาวางไว้แทบเท้าแม่ แล้วเงยหน้าขึ้นมองแม่ด้วยนัยน์ตาที่ปรอย...นั่นเป็นอีกครั้งที่แม่ต้องเสียน้ำตาให้มัน... หลังจากนั้น เราจึงฉีดยาทำหมันให้มัน เพราะเจ้าปอนมันตัวเล็ก คาดว่าถ้าตั้งท้องอีกก็คงจะซ้ำรอยเดิม เจ้าปอนเป็นหมาเรียบร้อย ในขณะที่เจ้าปุยเป็นหมาที่ค่อนข้างจะชอบเที่ยวนอกบ้าน เจ้าปอนมักจะทำตัวเป็นช้างเท้าหลัง ตามติดเจ้าปุยออกไปเที่ยวข้างนอกบ่อย ๆ มิไยที่พวกเราจะดุด่าว่ากล่าวมันก็ไม่เคยจะรับฟัง เจ้าปุยเคยถูกรถของน้องสาวเราทับทั้งตัวมาแล้วเพราะความที่มันชอบไปวิ่งเล่นใกล้รถใครก็ตามที่เข้ามาที่บ้าน นั่นก็สร้างความหวาดเสียวให้กับพวกเราเป็นที่ยิ่งแล้ว แต่มันก็ทนทายาด ไม่ยักกะเป็นไร กินยา ทายาอยู่สองวันก็วิ่งปร๋อเหมือนเดิม เมื่อวันที่ 19 ก.ย.ที่ผ่านมาเป็นวันคล้ายวันเกิดของฉัน ช่วงเช้าเจ้าสองตัวยังวิ่งนำหน้าฉันไปวัดที่อยู่ใกล้ ๆ บ้าน ...ไม่ได้มีลางบอกเหตุใด ๆ ให้ฉันได้สังวรระวังเลยสักนิด ไม่เช่นนั้นฉันคงจะแบ่งอานิสงส์แห่งบุญที่ทำไปให้แกสักนิดก็ยังดีตอนกรวดน้ำรับพร... ในตอนเย็น หลังจากที่เอาข้าวเอาน้ำให้เจ้าสองตัวเสร็จสรรพ ขณะที่ฉันกำลังอาบน้ำอยู่ ก็แว่วได้ยินเสียงวี๊ดว๊ายดังมาจากหน้าบ้าน พร้อมทั้งเสียงสุนัขหลายตัวเห่าพร้อมกันดังขรมไปหมด สักครู่ก็มีเสียงคนมาเรียกที่หน้าบ้าน แต่ทั้งสบู่และแชมพูเต็มเนื้อเต็มตัวฉันไปหมด จึงยังออกมาไม่ได้ ... เมื่อออกมาจากห้องน้ำ ขณะที่กำลังแต่งตัวอยู่ฉันก็แว่วเสียเจ้าปุยเห่าสั้น ๆ ที่หน้าบ้าน ในใจก็ไม่คิดอะไร คิดว่าคงเกิดอุบติเหตุขึ้นนิดหน่อย เจ้าปุยกับเจ้าปอนกินข้าวอยู่ก็เห่ากัน เล่นกันตามประสา ข้างนอกมืดมากแล้ว เมื่อลงมาจากบนบ้านฉันก็ลืมความคิดที่จะออกไปดูเหตุการณ์หน้าบ้านเสียสนิท ด้วยความหิว...บวกกับเสียงต่าง ๆ ก็เงียบลงไปแล้ว... แต่...ขณะที่ฉันกำลังกินข้าวอยู่ ก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งมาเรียกที่หน้าประตู "ครู ครู มาดูหมาครูหน่อยครับ มันนอนตายอยู่ข้างถนนนี่" (เขาเรียกฉันว่าครู ทั้งที่ฉันไม่ได้ทำอาชีพครูหรอก ) ฉันใจหายวาบ รีบเปิดประตูบ้านออกไปมือไม้สั่น...แล้วก้ได้เห็นเจ้าปอนนอนลืมตาโพลงอยู่ข้างถนน... เล่าต่อไม่ได้แล้ว...น้ำตามันจะไหล... ภาพนี้เป็นเพียงภาพเดียวของเจ้าสองตัวที่มีอยู่ในเครื่อง เจ้าปอนคือเจ้าตัวขาว ๆ เล็ก ๆ ค่ะ ไปดีเถอะนะเจ้า... บล็อกนี้ขออุทิศให้แกแล้วกัน   Create Date : 21 กันยายน 2551     Last Update : 7 ธันวาคม 2555 23:32:46 น. Counter : 890 Pageviews.   19 comment Share Tweet

อาลัยหา...จรัล มโนเพ็ชร...คนช่างฝันผู้ยิ่งใหญ่ วันนี้...วันที่ ๓ กันยายน เมื่อ ๗ ปีก่อน ศิลปินเพลงกำเมืองผู้ยิ่งยงคนหนึ่งได้อำลาจากโลกนี้ไปอย่างไม่มีวันกลับ สร้างความตื่นตะลึงรวมทั้งความเศร้าโศกอาลัยอย่างเหลือล้นให้กับบรรดาแฟนเพลง มิตรแก้วสหายคำทั้งหลาย... ครั้งหนึ่งในชีวิต ฉันเคยได้มีโอกาสพบปะ อู้เอิ้นทักทายกับ "อ้ายจรัล"... อ้ายบอกฉันในครั้งนั้นว่า "ฮ้องอ้ายก่ะได้เน้อ อี่นาย..." เมื่อเห็นฉันมีท่าทีขัดเขิน และตกประหม่าที่ได้มาพบนักร้องคนโปรดเข้าอย่างไม่คาดคิด และค่อนข้างจะเป็นการเผชิญหน้าในระยะใกล้ ฉันอึกอัก เมื่อผู้ที่พาฉันไปยังร้านอาหาร" ไม้กลางกรุง" แห่งนั้นเสนอให้ฉันขอเพลงจากอ้ายจรัล ณ ห้วงเวลานั้นฉันทั้งตื่นเต้นและประทับใจกับการเข้ามาทักทายพูดคุยอย่างเป็นกันเองของอ้ายจรัลจนลืมเลือนชื่อเพลงทุกเพลงประดามีที่ฉันเคยชื่นชอบชื่นชม ... ในวัยที่กำลังสับสน และแสวงหา ฉันคงเผลอไผลแสดงออกถึงวี่แววบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ในใจ ให้คนที่ผ่านโลก ผ่านผู้คนมามากมายอย่างอ้ายจรัลรู้สึกได้ อ้ายจรัลบอกฉันสั้น ๆ ว่า..."กำเดียวอ้ายจะฮ้องเพลงนี้หื้ออี่นายก่ะแล้วกั๋น...ถ้าฟังหื้อดีเน้อ..." เพียงครู่เดียว เสียงเพลง "รางวัลแด่คนช่างฝัน" เวอร์ชั่นที่เพราะที่สุดในโลกสำหรับฉัน ก็ดังกระหึ่มขึ้น... แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ ที่ได้พูดคุย แต่นั่นก็เป็นช่วงเวลาที่สำคัญที่สุดช่วงหนึ่งในชีวิตของฉันทีเดียว...ทุกครั้งที่เกิดความสับสน ทุกข์ท้อต่อการดำเนินตามความฝัน ฉันจะย้อนรำลึกถึงแววตาและน้ำเสียงของอ้ายจรัลในวันนั้น ซึ่งยังคงประทับมั่นอยู่ในใจฉันตราบจนทุกวันนี้... แม้จะล่วงเลยมาเนิ่นนาน...เกือบยี่สิบปีทีเดียว... กลอนบทนี้ แต่งไว้เมื่อหลายปีก่อน ขอนำมาแปะไว้ตรงนี้อีกที่ก็แล้วกัน เพื่อเป็นการรำลึกถึงอ้ายจรัล ในวันครบรอบแห่งการจากไปเป็นปีที่ ๗... ~ แด่ คนช่างฝัน “จรัล มโนเพ็ชร” ~ จากความรัก ความฝันอันยิ่งใหญ่ ด้วยแรงใจ แรงศรัทธามหาศาล จึงทุ่มเท ทั้งชีวิตจิตวิญญาณ สร้าง-สืบสาน “เพลงกำเมือง” เลื่องลือไกล เสียงสะล้อ ซอซึง ตึง ตึงก้อง ลอยละล่องผ่านป่า “ฟ้าใสใส” “บ้านบนดอย” ไร้แสงสี ศิวิไลซ์ แต่น้ำใจ “ลูกข้าวนึ่ง” ซาบซึ้งดี ร่าย “ลำนำแห่งขุนเขา” เข้าผสม ขับอารมณ์ “ล่องแม่ปิง” เวียงพิงค์ศรี เขียนเรื่องราว งามงด บทกวี สื่อวิถี ชีวิน ท้องถิ่นเรา หยิบ”มิดะ” “มะเมี๊ยะ” มาขับขาน “ ดวงดอกไม้” คือตำนาน อันหวานเศร้า โถ “อุ๊ยคำ” ขื่นขม ซมซบเซา “เสเลเมา” ถีบ”สามล้อ” บริการ “พี่สาวครับ” “หนุ่มเจียงใหม่” ใคร่ถามถึง ครุ่นคำนึง ห่วงหา “ตากับหลาน” “ลุงต๋าคำ” ดีดซึงขลัง อลังการ “อาขยาน ล้านนา” ฟังน่าคิด คือ”จรัล มโนเพ็ชร” เพชรแห่งศิลป์ คือ”กวิน” คือ”ครู” ผู้ประสิทธิ์ เพลงกำเมือง เลื่องลือไกลไปทั่วทิศ คือ”ชีวิต จิตวิญญาณ” ของ ”ล้านนา” ฟ้ามืดครึ้ม มัวหม่น ฝนโปรยสาย “ซึงสุดท้าย” อ่อนแรงโรย อย่างโหยหา ซึงสิ้นสาย จึงสิ้นเสียง จำเรียงลา เสียงซึงพร่า สั่นสะท้อน ก่อนลับลง “รางวัลแด่ คนช่างฝัน” อันยิ่งใหญ่ คือแรงใจ แรงศรัทธา อานิสงส์ แม้รูป-นาม แห่งชีวิต ได้ปลิดปลง แต่เพลงฝัน นั้นยืนยง นิรันดร์กาล ..   Create Date : 03 กันยายน 2551     Last Update : 5 กันยายน 2557 10:56:05 น. Counter : 1920 Pageviews.   8 comment Share Tweet

อุ่น...อ้อม ถนอมขวัญ ~ แด่'แม่'ทุกคนบนโลกใบนี้ อุ่น รักแม่อุ่นล้ำ .ฉ่ำทรวง อ้อม..อกแม่ห่วงหวง .ห่วงเจ้า ถนอม..ลูกดั่งหนึ่งดวง .นัยเนตร แม่นา ขวัญ..แม่เอยขวัญเกล้า ลูกน้อมกราบกรานฯ กราบ...ตักเคยกรุ่นเกื้อ ..เกยนอน กราบ อกแม่อาทร .กล่อมเฝ้า กราบ ขวัญแม่อาวรณ์ ..ยามห่าง แรมลา กราบ แม่ ณ แทบเท้า .เทิดไว้แทบกมลฯ พระคุณแม่มากล้น ..คณนา สุดจักเปล่งวาจา ..กล่าวถ้อย ยิ่งใหญ่กว่าภูผา ..พื้นแผ่น ดินเฮย หากเอ่ยคำเรียงร้อย ..มิรู้สิ้นคำฯ **(ใคร ๆ เขาให้ดอกมะลิกันในวันแม่ แต่แม่ของจขบ.นี้ชอบดอกแก้วมากกว่า ก็เลยขออนุญาตแหวกแนว มอบช่อดอกแก้วหอมกรุ่นแทนนะคะ...สีก็ขาวบริสุทธิ์ดุจรักของแม่ไม่แพ้กัน... )   Create Date : 12 สิงหาคม 2551     Last Update : 12 สิงหาคม 2551 20:40:56 น. Counter : 1861 Pageviews.   10 comment Share Tweet

~ การตอบแทนคุณพ่อแม่สูงสุด ~ (พุทธพจน์) พระพุทธพจน์ การตอบแทนคุณพ่อแม่สูงสุด ภิกษุทั้งหลาย ! เรากล่าวการกระทำตอบแทนไม่ได้ง่ายแก่ท่านทั้งศอง ท่านทั้ง ๒ คือใคร ? คือ มารดา ๑ บิดา ๑ ภิกษุทั้งหลาย ! บุตรพึงประคับประคองมารดาด้วยบ่าข้างหนึ่ง พึงประคับประคองบิดาด้วยบ่าข้างหนึ่ง เขามีอายุ มีชีวิตอยู่ตลอดร้อยปี และเขาพึงปฏิบัติท่านทั้งสองนั้น ด้วยการอบกลิ่น การนวด การให้อาบน้ำและการดัด และท่านทั้งสองนั้น พึงถ่ายอุจจาระ-ปัสสาวะบนบ่าทั้งสองของเขานั่นแหละ ภิกษุทั้งหลาย ! การกระทำอย่างนั้น ยังไม่ชื่อว่าอันบุตรทำแล้ว หรือทำตอบแทนแล้วแก่มารดาบิดาเลย ภิกษุทั้งหลาย ! อนึ่ง บุตรพึงสถาปนามารดาบิดาในราชสมบัติ อันเป็นอิสราธิปัตย์ในแผ่นดินใหญ่อันมีรัตนะ ๗ ประการมากหลายนี้ การกระทำกิจอย่างนั้น ยังไม่ชื่อว่าอันบุตรทำแล้วหรือทำตอบแทนแล้วแก่มารดาบิดาเลย ข้อนั้นเพราะเหตุไร ? เพราะมารดาบิดามีอุปการะมาก บำรุงเลี้ยง แสดงโลกนี้แก่บุตรทั้งหลาย ส่วนบุตรคนใด ; ยังมารดา บิดาผู้ไม่มีศรัทธาให้สมาทานตั้งมั่นใน ศรัทธาสัมปทา ยังมารดา บิดาผู้ทุศีล ให้สมาทานตั้งมั่นใน สีลสัมปทา ยังมารดา บิดาผู้ตระหนี่ ให้สมาทานตั้งมั่นใน จาคสัมปทา ยังมารดา บิดาผู้ทรามปัญญา ให้สมาทานตั้งมั่นใน ปัญญาสัมปทา ภิกษุทั้งหลาย ! ด้วยเหตุมีประมาณเท่านี้แล การกระทำอย่างนั้น ย่อมชื่อว่าอันบุตรนั้นทำแล้ว และทำตอบแทนแล้ว แก่มารดาบิดา ฯ (*คัดจากพระสูตรท้ายเล่ม หนังสือทำวัตรเช้า-เย็นแปลไทย พิมพ์เผยแผ่โดยวัดสนามใน ต.วัดชลอ อ.บางกรวย จ.นนทบุรี หน้า ๑๓๑)   Create Date : 11 สิงหาคม 2551     Last Update : 12 สิงหาคม 2551 20:25:06 น. Counter : 776 Pageviews.   13 comment Share Tweet

ต่างคนต่างมุมมอง... เมื่อคืนนี้ที่หมู่บ้านของเรามีการประชุม เพื่อประชาคมลงมติว่าด้วยการวางแผนพัฒนาหมู่บ้าน อันเป็นโครงการที่สืบเนื่องมาจากนโยบาย SML ของรัฐบาล ที่หมู่บ้านหลังดอยของแม่ไก่ก็ได้ส่วนแบ่ง... เอ๊ย...งบประมาณในการพัฒนาหมู่บ้านมาจำนวนหนึ่ง ...ไม่มากหรอก ถ้าเอาจำนวนคนในหมู่บ้านมาหารจำนวนเงินที่ได้ คงได้คนละไม่ถึงยี่สิบบาท...55 ฉะนั้น จึงจำต้องมีการจัดทำโครงการขึ้นมา แล้วเสนอไปยังอำเภอ (หรือเทศบาลหว่า...ไม่แน่ใจ แหะ ๆ ) ถกเถียงกันอยู่ร่วมชั่วโมง...แต่หาข้อยุติไม่ได้จนแล้วจนรอด ทั้ง ๆ ที่เป็นการประชุมครั้งที่สามแล้ว...เฮ้อ... ทั้งนี้ก็เพราะ... ต่างคนต่างมุมมอง แม้นมีสองย่อมต่างสอง ต่างใจต่างใครครอง ต่างคนต้องครองใจตน ต่างเหตุต่างปัจจัย ก่อเกิดให้แตกต่างผล ต่างกรรมบันดาลดล ต่างดิ้นรนพ้นวงกรรม ต่างคนต่างความคิด ต่างแต่จิตจะชี้นำ กรรมใดใครกระทำ ผลกรรมนั้นรับกันไป ทำดีผลคือ”ดี” ส่วน ”ได้” ดีด้วยหรือไม่ เป็นเรื่องของภายใน อยู่ที่ใจ มองให้เป็น ทำชั่วผลคือ”ชั่ว” ...กรรมติดตัวเจ้าตัวเห็น รู้แยกแตกประเด็น รู้แล้วเป็น”เช่นนั้นเอง!” *ภาพประกอบจากฟอร์เวิดเมล์   Create Date : 23 พฤษภาคม 2551     Last Update : 2 ตุลาคม 2551 20:47:36 น. Counter : 1395 Pageviews.   8 comment Share Tweet

• ชวนศึกษา(ธรรมะ)
• ชวนปฏิบัติ(ธรรม)
• เปิดบ้านแม่ไก่-ทักทายกันหน่อย
• หนังสือเก่า...อยากเล่าต่อ
• นิย๊าย ~ นิยาย
• นิย๊าย-นิยาย(๒)
• นิยายฝาหรั่ง & หนังสือแปล
• นิยายสายจีน
• วรรณกรรมเยาวชน
• สาระ(ค)ดี-ดี (Non-fiction)
• อ่านตามเกม
• ชวนดู(K)ซีรี่ยส์
• ฅนเมือง อู้กำเมือง
• เรื่องเล่าจากหลังดอย
• ปกิณกะ ซะป๊ะ ~ ซะเป้ส
• บทกวีที่ผูกพัน
• เดินทางไกลกับ"ไซอิ๋ว"
• บ่นบ้า' ตามอารมณ์ '
• สารบัญหนังสือในบล็อก

• เมณี
• บังอร-บังเอิญ
• โมกสีเงิน
• ป้ามด
• แม่เฮือน
• ปลิวตามลม
• นวลกนก
• January Friend
• ดอกเสี้ยวขาว
• อั๊งอังอา
• กวินทรากร
• Zhivago
• BoOKend
• ทิวาจรดราตรี
• นัทธ์
• nikanda
• โสดในซอย
• นายแจม
• narumol_tama
• Chulapinan
• แพนด้ามหาภัย
• beer87
• yjam
• วินนี่ย์หมีพูห์
• เจ๋วะรัฐถะ
• ammataya
• ลูกปัดแก้ว
• กะว่าก๋า
• นิงัย
• ร่มไม้เย็น
• แก้วกังไส
• พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
• ศรีสุรางค์
• แพรจารุ
• last_tibetstone
• malarn cha
• หอมกร
• JewNid
• กิ่งไม้ไทย
• หวานเย็นผสมโซดา
• komyooth
• PTNCenter
• rngja
• dream-devil
• เหมือนพระจันทร์
• kangsadal
• PhueJa
• ปลายทางของสายรุ้ง
• ปลาทองแก้มยุ้ย
• Pribtaa
• วิรตี
• Friday Story
• อุ้มสม
• ~:พุดน้ำบุศย์:~
• สามปอยหลวง
• ดอยสะเก็ด
• lovereason
• คนสวยที่ไม่เคยสวย
• PZOBRIAN
• ออโอ
• เรียวรุ้ง
• Webmaster - BlogGang

• olddreamz
• เมืองแจ๋ม
• เปิดโลกลำปาง
• ฅนเมือง
• โลกล้านนา
• ธรรมะดอทคอม
• Yahoo !
• Google
• คนเมืองฟังกำเมือง
• คำไท - คำถิ่น
• คลังภาพ
• BlogGang.com