'หัวใจ๋ข้า หัวใจ๋เจ้า ห้อยอยู่เก๊าเดียวกั๋น' *
*คลิกเพื่ออ่านคำแปลเจ้า :)
เรื่องของ"พ่อ" (๖.๑)

ตอน...เรื่องของแม่

(เรื่องของแม่ค่อนข้างยาววว...ไปนิด ขออนุญาตแบ่งเป็นสองตอนแล้วกันนะคะ)

พ่อกับแม่รู้จักกันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็กน้อยวัยละอ่อน เพราะอยู่บ้านในละแวกเดียวกัน ถ้าจะสาวไปลึก ๆ พ่อกับแม่ก็อาจจะนับเนื่องเกี่ยวดองเป็นเครือญาติกันด้วยซ้ำ... แต่ก็ห่างเต็มที

แม่บอกว่า...ตั้งแตเป็นเด็กจำความได้ จนเติบโตขึ้นมาเป็นสาวรุ่น...และเป็นสาวใหญ่ในเวลาต่อมา...'พ่อ' ไม่เคยใกล้กรายเข้ามาอยู่ในสายตาสายใจของแม่เลยแม้แต่น้อย...ทั้งนี้ก็เพราะแม่มีอายุมากกว่าพ่อถึงสามปี...ซึ่งก็ดูเหมือนว่านั่นจะเป็นช่องว่างระหว่างวัยที่ห่างกันพอสมควรทีเดียวในสมัยนั้น...ตอนที่พ่อบรรพชาเป็นสามเณรเมื่ออายุ ๑๓ ปี แม่ก็เริ่มเป็นสาวรุ่นวัยสิบหก มีบ่าวบ้านเหนือบ้านใต้แวะเวียนมาแอ่วหาจนหัวกะไดบ้านพี่สาวของแม่ที่แม่อาศัยอยู่ด้วยไม่เคยแห้งแล้ว...

แม่เป็นเด็กกำพร้าเช่นเดียวกับพ่อนั่นแหละ แต่แม่โชคดีกว่าพ่อหน่อยตรงที่มาเป็นกำพร้าเอาตอนที่โตมากแล้ว...แม่บอกว่า ตากับยายตายในเวลาไล่ ๆ กันตอนแม่อายุสิบสี่สิบห้า
อีกอย่างหนึ่งที่แม่คิดว่าแม่โชคดีกว่าพ่อก็คือ แม่มาจากครอบครัวที่ค่อนข้างใหญ่ ด้วยแม่มีพี่น้องรวมกันทั้งหมดถึง ๙ คน
ชีวิตในวัยเด็กของแม่ถึงแม้จะค่อนข้างแร้นแค้นด้วยความยากจน เพราะตากับยายมีลูกเยอะ หากแม่ก็อบอุ่นอยู่ท่ามกลางความรักของพ่อแม่และพี่ ๆ น้อง ๆ
แม่เป็นลูกคนรองสุดท้อง มีพี่สาวสี่คน พี่ชายสามคน และมีน้องชายอีกหนึ่งคน...ซึ่งน้องชายคนนี้นี่เองที่มีบทบาทสำคัญในการชักนำพ่อให้เข้ามาในชีวิตของแม่

ก่อนที่ตากับยายจะเสียชีวิตนั้น พี่สาวคนหนึ่งของแม่ก็เพิ่งเสียชีวิตไปไม่นาน ด้วยอาการ 'ผิดเดือน' (เชื่อว่าเกิดจากการที่ผู้หญิงเมื่อคลอดลูกแล้ว ไม่ได้อยู่ไฟจนครบเดือนตามแบบที่โบราณทำ ๆ กันมา - เรื่องราวชีวิตของป้าคนนี้ก็น่าสนใจมาก ซึ่งฉันได้แอบ ๆ บันทึกตามคำบอกเล่าของแม่กับป้าไว้บ้างแล้ว วันหลังจะอามาเขียนเล่าสู่กันฟัง)... และพี่สาวอีกคนที่ถัดจากแม่ขึ้นไปก็เพิ่งออกเรือนไปกับครูหนุ่มต่างบ้าน ดังนั้น เมื่อตากับยายตายลงไป แม่....ซึ่งเป็นลูกสาวคนเดียวที่ยังไม่ได้แต่งงานจึงต้องย้ายไปอาศัยอยู่กับพี่สาวคนโตกับพี่เขย ที่มีอายุห่างกับแม่เกือบสามสิบปี จนเรียกได้ว่าสามารถเป็นแม่คนใหม่ให้แม่ได้เลยทีเดียวแหละ...

เมื่อมาอยู่กับพี่สาวแม่ต้องทำหน้าที่เป็นกึ่ง ๆเพื่อนเล่น กึ่ง ๆ พี่เลี้ยงให้กับหลาน ๆ ที่มีวัยน้อยกว่าแม่ไม่กี่ปี และแต่ละคนก็ซนเป็นเซียน...ป้า – พี่สาวคนโตแม่คงจะเจริญรอยตามยาย เพราะป้ามีลูกมากถึงแปดคนด้วยกัน แม่จึงไม่ค่อยรู้สึกเหงา หรือว้าเหว่นักตอนที่เสียพ่อกับแม่ไป...

ถึงตอนนี้...แม่บอกว่าตากับยายบุญน้อยนักที่ไม่ได้อยู่เห็นหลาน ๆ ลูกของแม่ แต่ฉันกลับคิดว่าพวกเราต่างหากที่ไม่มีบุญ ไม่มีโอกาสได้อยู่ใกล้ชิดกับญาติผู้ใหญ่ไม่ว่าจะเป็นปู่กับย่า หรือตากับยาย...เพราะทุกครั้งที่ฉันได้ยินได้ฟังแม่พูดถึงตากับยาย ฉันรู้สึกว่าฉันสามารถสัมผัสได้ถึงไออุ่นของความรักความอาทรที่ตากับยายมีต่อแม่ ซึ่งไหลวนอวลอายอยู่ในตัวแม่แล้วถ่ายทอดมาถึงพวกเรา ตลอดถึงบรรดาลูก ๆ ของพวกเรา...หลาน ๆ ของแม่

กลับมาเล่าเรื่องของพ่อต่อ...

ตอนที่พ่อเริ่มคบหาดูใจอยู่กับสมศรีนั้น แม่เองก็มีคนรักอยู่แล้วเช่นกัน คนรักของแม่เป็นคุณครู ซึ่งก็ด้วยความเป็นคุณครูนี่แหละที่ทำให้เขาสามารถแหวกวงล้อมหนุ่ม ๆ แถวนั้นจนเข้าถึงตัวแม่ได้ เพราะแม่ของฉันเป็นคนสวย...(ไม่เข้าใจเล้ย...พ่อก็หน้าตาดี แม่ก็สวย ทำไม๊...ทำไมเราถึงได้ออกมาอัปลักษณ์อัปราชัยเช่นนี้...เฮ้อ...มีบ่น ๆ แหะ ๆ )

แต่ความเป็นคุณครูก็ใช่ว่าจะเป็นใบรับประกันความประพฤติของคนได้เสมอไป..แม่บอกว่า...คุณลุงคนนั้น (ขอเรียกคุณลุงเถอะ ก็เขาอายุมากกว่าแม่ตั้งสามสี่ปี)
อะไรก็ดีหรอก ใจดี ใจกว้าง มาแอ่วหาแม่ก็มักจะมีอะไรติดไม้ติดมือมาฝากแม่กับคนที่บ้านแม่เป็นประจำ แต่เขาก็มีข้อเสีย...ข้อเสียใหญ่ ๆ ของเขาที่แม่มองเห็นตั้งแต่ก่อนเริ่มคบหากันแล้ว...มีอยู่สองประการ...

ซึ่งทั้งสองประการนี้ก็เป็นสิ่งที่ทำให้แม่ต้องคิดหนักอยู่เอาการ นั่นก็คือ...
หนึ่ง เขาเป็นคนเจ้าชู้มาก...มากจนทำให้แม่นึกถึงคำเปรียบเปรยที่แม่เคยอ่านในหนังสือที่เขาบอกว่า...เจ้าชู้ประตูดิน หมูหมาเกี้ยวสิ้นไม่เลือกหน้า...ประมาณนั้นเลยทีเดียว
และ... ประการที่สอง เขาเป็นมนุษย์คอทองแดง...สามารถดื่มเหล้าแทนน้ำได้ตลอดเวลา...แม่บอกว่า ที่แม่คิดหนักก็เพราะแม่ไม่อยากเป็นม่ายก่อนวัยอันควรหากคิดจะตกร่องปล่องชิ้นกับคุณครูคนนั้น ถึงแม้ทั้งพี่สาวกับพี่เขยจะสนับสนุนเต็มที่ก็ตามด้วยเห็นแก่หน้าตา ฐานะทางสังคม และอามิสเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาหยิบยื่นให้...

พี่สาวแม่เขาเป็นห่วงกลัวแม่จะต้องกลายเป็น 'สาวเคิ้น' (สาวเทื้อ -โอลด์เมดนั่นแหละ) ด้วยความเรื่องมาก - เลือกมากของแม่ เพราะตอนนั้นแม่ก็มีอายุปาเข้าไปยี่สิบหกปีแล้ว...ก็ผู้หญิงอายุ ๒๖ ปีที่ยังไม่ได้แต่งงานในสมัยห้าถึงหกสิบปีก่อน....สามารถเรียกว่าเป็นสาวแก่... เปรียบเป็นมะพร้าวก็เป็นมะพร้าวทึนทึกนั่นเลยทีเดียว...

แต่..แม่บอกว่า...ตัวแม่เองไม่ได้คิดกังวลในเรื่องนั้นเท่าไหร่นักหรอก อาจจะเป็นด้วยตอนที่แม่เป็นสาวรุ่น ๆ อายุ ๑๒ - ๑๓ ปี แม่เคยได้มีโอกาสเข้าไปใช้ชีวิตอยู่ในเมือง โดยไปอยู่กับญาติของแม่ที่มีตำแหน่งเป็นถึง 'หม่อม' ของเจ้าคนหนึ่ง...
นั่นทำให้แม่ได้เห็นถึงรูปแบบชีวิตที่หลากหลายและซับซ้อน แตกต่างไปจากชีวิตอันราบเรียบของชาวชนบทมากมายนัก...หลายชีวิตอยู่แบบจำทน...หลายคนอยู่แบบจำยอม...เพียงเพราะความเป็นผู้หญิง ทำให้ไม่มีสิทธิ์ 'เลือก' อย่างนั้นหรือ?











Create Date : 29 ตุลาคม 2550
Last Update : 7 ธันวาคม 2550 20:06:02 น. 8 comments
Counter : 600 Pageviews.
Share

 
เร็วจังเลยค่ะวันนี้ ว่างแล้วซิ

สัญญาใจของเรา

คิดถึงค่ะวันนี้มีอะไรจะเล่าให้ฟังค่ะ

เดี๋ยวมาค่ะ


โดย: โมกสีเงิน วันที่: 29 ตุลาคม 2550 เวลา:12:13:07 น.  

 
^
^
ฮ่า...ว่องไวปานวาสิษฐีสาวเชียวคุณโมก


โดย: แม่ไก่ วันที่: 29 ตุลาคม 2550 เวลา:12:17:21 น.  

 


Best Graphics - MySpace/Hi5/Friendster



มาสวัสดีวันจันทร์คะ...มีความสุขมากๆๆนะคะ


โดย: vintage วันที่: 29 ตุลาคม 2550 เวลา:12:19:12 น.  

 
ไม่ใช่ว่องไวค่ะ

แต่เรามีสัมผัสพิเศษ สื่อถึงกันงัยคะ
ก็เลยรู้ว่าอัพบล๊อกแล้ว

เห็นมั้ยคะเฉือนกันแค่ 2 นาที
โมกเก่งที่สุดเรยค่ะ อิ อิ อิ


โดย: โมกสีเงิน วันที่: 29 ตุลาคม 2550 เวลา:15:57:27 น.  

 
อาบน้ำ รัปทานอาหาร เสร็จแล้วก็ช่วยมาเล่าเรื่องความรักของพ่อไก่ แม่ไก่ต่อหน่อยนะค่ะ......... เรื่องเล่าของคุณแม่ไก่ คิดจะออกเป็นรายปักษ์ รายสัปดาห์ หรือรายวันดี กำลังรออ่าน...555มีขู่


โดย: dalanda วันที่: 29 ตุลาคม 2550 เวลา:20:22:49 น.  

 
ขอบคุณคุณวินเทจสำหรับดอกไม้สวย ๆ ค่ะ...
คุณโมกฯเก่งจริง ๆ แม่ไก่ตอบเมล์แล้วนะคะ เช็คด่วน

หนูดา...อั๊พบล็อกตัวเองมั่งดิ...เล่าเรื่องรถก็ได้นะ หรือจะเล่าเรื่องธุรกิจก็ได้ จะตามไปอ่าน


โดย: แม่ไก่ วันที่: 30 ตุลาคม 2550 เวลา:16:15:46 น.  

 


ผมนั่งอ่านจนจบทุกเรื่อง

ขอบคุณนะครับสำหรับเรื่องราวดีๆ

ที่เล่ายังไงก็เล่าไม่จบนะครับ

พระของลูกๆ


...."พ่อกับแม่"








โดย: ห่วงใย วันที่: 21 พฤศจิกายน 2550 เวลา:6:57:26 น.  

 
^
^
ยิ้นดีเจ้าที่เข้ามาอ่าน


โดย: แม่ไก่ วันที่: 28 พฤศจิกายน 2550 เวลา:15:42:19 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

แม่ไก่
Location :
ลำปาง Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [?]

**หลังไมค์เจ้า**





Cute Clock Click!



เออสิ,มาอยู่ใยในโลกกว้าง
เฉกชลคว้างมาเมื่อไรไม่นึกฝัน
ยามจากไปก็เหมือนลมรำพัน
โบกกระชั้นสู่หนไหนไม่รู้เลย

รุไบยาต ~ โอมาร์ คัยยัม
สุริยฉัตร ชัยมงคล : แปล




Latest Blogs

~ท่านหญิงในกระจก/แสงเพลิง ~

~เพชรรากษส/อลินา ~

~มนตร์ทศทิศ/ราตรี อธิษฐาน ~

~เมื่อหอยทากมีรัก 1-2/"ติงโม่"เขียน/พันมัย แปล ~

~ให้รักระบายใจ/"ณกันต์"เขียน ~

~ผมกลายเป็นแมว/Abandoned/Paul Gallico เขียน(ภูธนิน แปล) ~

~พ่อค้าซ่อนกลรัก & หมอปีศาจแสนรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~

~อาจารย์ยอดรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~

~จอมโจรพยศรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~


สารบัญหนังสือ: รวมลิงก์หนังสือที่รีวิวในบล็อก # ๑ + ๒
Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add แม่ไก่'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.