ชีวิตหลังจบโรงเรียนชายล้วน หลังจากที่ไม่ได้เข้ามาดู+เข้ามาเขียนบล็อคเลยตลอด 2 ปี เต็มๆ!  (นิดเดี่ยวเองเนอะ ^^) ก็ไม่มีได้หายตัวไปไหนหรอกครับแค่ตั้งใจเรียนเกินไป กลับมาครั้งนี้ผมก็ได้จบจากโรงเรียนอัสสัมชัญแล้วกลายสภาพจากเด็กนักเรียน-นุ่งขาสั้น เป็น นิสิตกางเกงยาวเสียแล้วที่สำคัญไม่ใช่นิสิตธรรมดา แต่เป็นนักเรียนทหารด้วยนะครับ อิๆ  (พอดีสอบติดที่แพทยพระมงกุฎครับ :))                                               จะว่าไปแล้วก็จบมาเกือบปีแล้วล่ะ อ้าว! แล้วทำมั้ยพึ่งจะมาเขียนล่ะเนี่ย? อธิบายง่ายๆครับ ความทรงจำจะมีค่าได้เราต้องบ่มให้เข้าที่ก่อนไง ผมล้อเล่นน่ะครับ คงเป็นเพราะว่าช่วงหลังๆเรียนหนักไปหน่อยมากกว่า (จะเชื่อผมกันมั้ยเนี่ย 555+) จากวันนั้นถึงวันนี้ก็เกือบจะปีหนึ่งแล้ว ผมยังจำได้ว่าทุกครั้งที่มีรุ่นพี่เข้ามาพูดแนะแนวที่ห้อง รุ่นพี่ทุกคนจะพูดตรงกันว่า "เมื่อเราจบไปจากโรงเรียนนี้แล้วน้องๆจะรู้สึกได้ว่าไม่มีเพื่อนที่ไหนที่เราจะรู้สึกสนิทและสามารถเชื่อใจกันได้มากกว่าเพื่อนในระดับมัธยมหรอกผมก็ไม่รู้เหมื่อนกันว่าจริงรึเปล่า" แต่ที่รู้คือทุกวันนี้ทุกครั้งที่ดูรูป หรือวิดีโอเก่าๆผมเป็นอันต้องหัวเราะทุกครั้งไป เหมือนทุกครั้งที่ได้รำลีกถึงเวลาเก่าๆพวกนั้น ทำให้เราได้กลับไปคิดถึงเวลาเหล่านั้น และทุกครั้งไปที่รู้สึกได้ว่าหัวใจกำลังพ่องโต (อันนี้ก็ไม่ทราบหรอกนะครับ ว่าทำมันเขาถึงอธิบายว่ามันโตขึ้นนะครับ^^ โดยส่วนตัวคิดว่าคงเป็นความรู้สึกที่เรารู้สึกอบอุ่นที่หัวใจมั้งครับ)                                                                                                  ตอนนี้เพื่อนๆทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไป ต่างคนต่างเรียน แม้เวลาอาจจะไม่ค่อยมีแต่เราก็ยังนัดทำกิจกรรมด้วยกันเสมอๆครับ ไม่ว่าจะเป็นการกินข้าว เตะบอล ดูหนัง หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำมั้ยเราถึงติดอดีตมากอย่างนั้นล่ะ แล้วเพื่อนใหม่ในมหาวิทยาลัยไม่มีหรอ? สำหรับผมแล้วมันไม่ใช่การยึดติดหรอกครับ ผมว่ามันน่าจะเป็นความผูกผันมากกว่าที่ทำให้เรายังคงเก็บอดีตนั้นไว้ ส่วนเพื่อนใหม่ก็ต้องมีแน่นอนแต่อาจจะเป็นเพราะเวลาที่อยู่ร่วมกันยังน้อยมั้งครับ เราก็เลยยังไม่ผูกผันเหมือนเพื่อนที่โรงเรียน แต่ที่แน่นอนคือเพื่อนทุกคนจะถูกเก็บไว้ในความทรงจำตลอดไปครับ ปล. ช่วงนี้นํ้าท่วมขอให้ทุกคนรักษาสุขภาพนะครับ  Free TextEditor   Create Date : 09 พฤศจิกายน 2554     1 comment Last Update : 9 พฤศจิกายน 2554 11:34:03 น.     Counter : 651 Pageviews.   Share Tweet

จดหมายถึงอธิการ สวัสดีครับ ก่อนอื่นต้องขอโทษที่ไม่ค่อยได้อัพบล็อกใหม่เลย เพราะผมก็พึงกลับมาจากเที่ยว แล้วก็เปิดเรียนทันที จากนั้นก็มีแต่การบ้าน.....................................เยอะมาก ไม่มีเวลาเลย เขียนบล็อกไปก็เหนี่อยไป โอ้ชีวิต ต่อๆ เหตุการณ์บ้านเมืองก็ไม่ดี เศรษฐกิจก็ไม่ดี แต่นี่ล่ะชีวิตที่เราหนีไม่ได้ครับ ยังไงก็สู้ตายครับ วันพรุ่งนี้ก็ไปเรียน ร.ด. วันสุดท้ายแล้ว ไม่ต้องเกรียนแล้ว.............. มาเข้าเรื่องกันดีกว่าหลังจากมั่วไปนาน เรื่องก็มีอยู่ว่า.... นักเรียนโครงการพิเศษอย่างผมต้องเขียนจดหมายถึงท่านอธิการ เพื่อเสนอแนะเรื่องโครงการในอนาคต และผมก็ต้องเขียนกับเขา ซึ่งคุณครูก็ได้กำหนดหัวข้อมาสี่หัวข้อได้แก่ 1. ความคิดเห็นของตัวเองกับโครงการ 2. เป้าหมายของชีวิต 3. สิ่งที่ต้องการให้โรงเรียนทำ และ 4. ข้อเสนอแนะ ต่อตัวเองและโรงเรียน มันไม่ยากเลย แต่เขาจะให้เขียนจดหมายทำไมครับเนี่ย รู้ไหมมันเปลื้องเวลา ล้อเล่น ^_^ ก็ไม่มีอะไรครับชีวิตก็เรียนต่อไป ไม่ทันไรก็สอบอีกแล้วววววว ขอตัวไปทำการบ้านก่อนน่ะครับ แล้วจะได้อ่านหนังสือต่อครับ   Create Date : 26 พฤศจิกายน 2551     1 comment Last Update : 26 พฤศจิกายน 2551 18:33:20 น.     Counter : 463 Pageviews.   Share Tweet

เชิญชมละครเวทีของโรงเรียนคับ ( อสช The Unintended) ไม่ได้โฆษณาขายของน่ะครับ ก็ไม่มีอะไรมากมาย ก็แค่เห็นว่ามันเป็นงานของโรงเรียนที่มีรุ่นพี่เขาแสดงด้วย ทำร่วมกับโรงเรียนผู้หญิงข้างๆ (แต่ไม่รู้ว่ากับ คอนแวนต์ หรือ ศึกษา ครับ) มีเนื้อเรื่องย่อๆว่ามีเด็กคนหนึ่งได้มาพบกับ ภราดา ฟ.ฮีแลร์ โดยการย้อนไปในอดีตอย่างอุบัติเหตุครับทำให้เขาได้เรียนรู้สิ่งต่างๆมากมายจากการได้เจอกับ ภราดา ฟ.ฮีแลร์ครับ ( อะไรประมาณนี่ล่ะ ) การแสดงจะมีขึ้นในวันที่ 2 พฤศจิกายน ครับ งานจะจัดขึ้นที่โรงเรียนอัสสัมชัญแผนกมัธยม ห้อง Saint Louis Maria Grand Hall ครับ รายละเอียดเพิ่มเติมอ่านได้ที่นี่ครับ //assumption123.com/ac_the_unintended/   Create Date : 07 กันยายน 2551     3 comment Last Update : 7 กันยายน 2551 9:03:39 น.     Counter : 466 Pageviews.   Share Tweet

ผลงานวิชาภาษาอังกฤษของโรงเรียนแบบอลังกาล.....ลงานทำเอง งานให้ทำ MV ประกอบเพลงโดยใช้รูปภาพ หรือภาพเคลื่อนไหวอะไรก็ได้ เป็นงานวิชาภาษาอังกฤษของทางโรงเรียนที่ครูให้ทำครับ ทำกันเป็นกลุ่ม 7 คนครับ กลุ่มผมมาด้วยความมั่นใจเพื่อนผมลูกครึ่งญี่ปุ่นตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะใช้เพลง Move along เป็นเพลงที่ใช้ทำครับ โดยมันก็อุตส่าหบ้าไปเอาวีดีโอของพีธีเปิดโอลิมปิคมาตัดต่อครับ แล้วมีนับถอยหลังด้วยครับ มันทำอะลังกาลมากกกกก แต่เสียดายภาพไม่ดีเท่าไรใน youtube ที่มิสเขาเอาลงเพราะมันดันลืมแปลง File MV ไปเปลี่ยนเป็น .wmv จาก Uleadตอนแรก ทำให้ต้องแก้ไขแบบรวดเร็ว แบบหน้าอย่างเดียว (แบบเฉพาะหน้าไง) คุณภาพก็เลยไม่ดี ยังไงก็ตามไม่รู้จะพูดอะไรต่อแล้ว ? ไปดูเอาเองละกัน (ขี้เกียจพิมพ์แล้ว) เชิญชมครับ!!! และนี้ตัวอย่างของเพื่อนๆกลุ่มอื่นในห้องครับ เพลง Superman ของ Five for fighting ครับ ส่วนอันนี้เพลง Reach for the star ของ Tata Young ตอนเปิด Asian gameครั้งที่ 13 ที่กรุงเทพครับ และอันสุดท้ายเพลง Bye Bye ของ Mariah Carey ครับ Enjoy ครับ 555   Create Date : 06 กันยายน 2551     3 comment Last Update : 6 กันยายน 2551 22:29:52 น.     Counter : 335 Pageviews.   Share Tweet

ชีวิตในโรงเรียน ชีวิตในโรงเรียน ( ฉบับ Intro ) ทดสอบ ทดสอบ สวัสดีครับ หลังจากที่ได้แนะนำโรงเรียนลงblogแรกเปิดตัวไปแล้ว publish ไปแล้ว ก็เกิดคันมืออยาก publish อีกจึงถึงเวลามาเล่าชีวิตในโรงเรียนฉบับ intro แล้วกัน........ ...................................................................... มีconcept ที่จะเล่าเกี่ยวกับความคิดเห็น และวิถีชีวิตของนักเรียนโรงเรียนชายล้วนแห่งนี้ กาลครั้งหนึงมีชีวิตของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 ที่ก็คงจะไม่แปลกไปกว่านักเรียนคนอื่น แต่ก็อาจจะมีอะไรแปลกๆ แฝงอยู่เช่นเดียวกัน แต่โดยภาพรวมแล้วก็มีความสุขดี (เขียนอะไรว๊ะเนี่ย) อาจจะเป็นเพราะว่าโรงเรียนนี้เป็นโรงเรียนชายล้วนฉะนั้นหลายคนอาจจะได้เห็นพฤติกรรมที่แปลกๆไปบาง เช่น การเตะบอลชิงแชมป์โลกของห้องโดยผู้เข้าแข่งขันจะต้องเตะลูกบอลอย่างไร้จุดหมาย และผู้ที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามก็ต้องพยายามหลบให้ได้ มิเช่นนั้นได้ไปที่นั้นเป็นแน่ (ห้องน้ำไง ทำไมหรือ ไปดูว่า “หน้าข้ายังหล่ออยู่ไหม”) แต่ถ้าอาการเข้าแทรก แล้วเบื่อ ผู้เข้าแข่งขัน(จริงๆก็เพื่อนในห้อง) ก็จะพร้อมใจกันเปลี่ยนลูกบอลอันกลมๆนั้น เพื่อเล่นเบสบอล หรือแม้กระทั่งกอล์ฟ นี่แสดงถึงความคิดอันสุดยอด และสร้างสรรค์ที่คนไม่อาจจะมองข้ามไปได้ฉะนั้นทุกคนต้องหันมามองพร้อมชมว่า (“มันเล่นอะไรของมันว่ะ”) แต่ทว่านักเรียนทุกคนได้เห็นจนเคยชินแล้ว นอกเหนือจากพฤติกรรมที่แปลกๆ โรงเรียนนี้ยังมีการตกแต่งที่แปลกๆที่ถ้าคุณเดินเข้าจากประตูหน้าคุณอาจสงสัยว่า “เฮ้ย เรามาถูกหรือเปล่า” เพราะข้างหน้ามีการตกแต่งที่ถ้าไม่รู้จริงๆว่าอยู่ที่ไหนทุกคนอาจคิดว่า เราเดินมาแค่ 100 เมตร แต่รู้สึกเหมือนไปเที่ยวที่เนเธอร์แลนด์ เพราะมีวงเวียนที่ใช้ปลูกต้นไม้สวยๆงามๆ พร้อมการปูทางเท้าที่ไม่ใช่ของกทม. ทางเดินเข้าก็โอ๋และความรู้สึกนี้อาจจะสมบูรณ์เพียงแค่มีเธอ (ดอกทิวลิป) ก็พอแล้ว แต่นี่เป็นแค่การเริ่มต้นของตอนจบเท่านั้น (แล้วเราจะเขียนทำไม และเพื่ออะไรกัน ?) ขอบคุณภาพจาก Assumpboard ครับ   Create Date : 03 กันยายน 2551     1 comment Last Update : 3 กันยายน 2551 14:33:52 น.     Counter : 362 Pageviews.   Share Tweet