สวัสดีครับคุณลุงบูลย์

ใครได้ซ้อนท้ายรถคันนี้ เหมือนเหาะได้ หยุดไม่อยู่จริงๆรับ

บทกลองที่ได้รับเกียรติให้ลงในต่วยตูนย่อมไม่ธรรมดา

ฝีมือการแต่งกลอนที่มีเอกลักษณ์แบบนี้

พบที่ไหนคงเดาชื่อผู้แต่งได้ไม่ยาก

หวังว่าคุณลุงบูลย์คงสบายดีนะครับ

อยากนั่งรถไปกับพี่คงดีแน่
คงไม่แก่ตายก่อนตอนพี่ซิ่ง
ยมบาลกวักมืออือของจริง
พาน้องซิ่งชนก้อนหินสิ้นใจตาย

สวัสดีครับลุง ไปแบบน้ำขุ่นๆ ไม่ถนัดแฮะ

ไม่ได้เข้ามาหลายวัน ไม่ได้จำพรรษานะครับ แต่มีเรื่องขัดข้องบางประการทำให้เข้าเน็ตไม่ได้เลย

ลุงสบายดีนะครับ

ผมเข้าไปที่บล็อกลูกสาวลุง ถามว่าคุณอิ๊ดเป็นลูกไม้ที่หล่นไกลหรือใกล้ต้น หมายถึงผลงานทางด้านเขียนหนังสือนะ แต่คงมัวทำงานฝีมือเพลิน เลยไม่ได้ตอบให้ทราบ งานนี้คุณพ่อต้องแถลงด่วน 555

สวัสดีครับคุณลุง

คลิกเข้ามาเจอรูปมอเตอร์ไซค์ล้อเดียว ทำเอาตาโตเลย มีจริงหรีอเนี่ย ขี่ได้จริงหรือเนี่ย แปลกจังนะครับ วันนี้คุณลุงลงเรื่องราวกระชากวัยไปเลย บทกลอนบ่งบอกว่าสมัยหนุ่ม ๆ คุณลุงอาจเป็นนักซิ่งก็ได้ ใช่ไหมครับ ฮี่


ขอบคุณคะแนนโหวตจากคุณลุงมากครับ

สวัสดีคุณ น้ำ ฟ้า ป่า เขา

ภาพมอไซค์เสริชหาจากเน็ตครับ เห็นมีล้อเดียวเข้ากับเรื่องก็เลยเอามาลงประกอบ

ตอนหนุ่ม ๆ ใช่แล้วครับชอบขับมอเตอร์ไซค์ระยะทางเป็นสี่ห้าร้อยกิโล แบบว่าจากพังงามาชุมพรไป-กลับ อะไรเทือกนี้ เคยถูกโจรมอไซค์ไล่ปล้นบนภูเขาระหว่างชุมพร-กระบุรี แต่บิดหนีทัน อาศัยทางโค้งบนเขา แบบว่าโจรมี ๒ คน แต่ลุงคนเดียวเลี้ยวโค้งได้คล่องกว่า จึงเอาตัวรอดได้ พอพ้นทางบนเขาลุงหลบเข้าตลาดชุมชนเขาฝาชี ที่อยู่เลยกระบุรี ปล่อยให้มันเลยไปราวครึ่งชั่วโมงแล้วจึงขับไปต่อ

ถ้ามีกลอนฮาๆ เก่าๆที่เคยเขียนไว้

ลุงอย่าลืมเอามาให้อ่านกันอีกนะคะ

คิดง่าคงมีเพียบแน่ๆ ใช่ป่าว

ที่ภูเก็ต ยังมีเขามาก กล้วยเถื่อนยังมีมาก ลุงเชื่อไหมว่ามีคนทำอาชีพนี้ หาใบกล้วยเถื่อนที่ขึ้นอยู่ตามป่าเขาลงมาขายในเมือง ผมเคยเห็นเขาออกจากบ้านแต่เช้า กลับตอนเย็นๆ ข้างหลังมอเตอร์ไซค์บรรทุกใบกล้วย คะเนน้ำหนักแล้วน่าจะได้หลายร้อยบาท

ที่ต้องหาใบกล้วยเถื่อนมาขาย เพราะพื้นที่ปลูกกล้วยตานีเอาไว้ขาย มันไม่ค่อยจะมีแล้วนะซิ ส่วนใหญ่ที่ปลูกกัน ก็ปลูกตามบ้าน ไว้กอสองกอ เอาไว้ทำขนมกินเอง ด้วยเหตุนี้ใบกล้วยเถื่อนในป่าจึงเข้ามามีบทบาทในชีวิตประจำวัน

ต้นอ่อนมันต้มส้ม แกงส้มกระดูกหมู ต้มกะทิ แกงส้มปลา ทำได้สารพัดเลยลุง อร่อยด้วย รับรองไม่มีสารเคมีแน่นอน

แหม..เขียนถึงกล้วยเถื่อนแล้วคิดถึงต้นเต่าร้าง อยากกินต้มกะทิยอดเต่าร้างแน่ะ ลุงเคยกินไหมครับ หวานอร่อยนักแล ถ้าไม่มีอะไรลงบล็อก ผมคงเข้าป่าไปหาต้นต้นร้างมาเขียน คงจะเข้าท่านะลุงนะ

สวัสดีค่ะ...คุณลุงบูลย์

กลอน คุณลุงสนุกจังค่ะ เห็นภาพตามเลยทีเดียว

ทำให้นึกถึงเพลงบทหนึ่งที่ร้องว่า...

...เเฟนของใครมอเตอร์ไซค์ทำหล่น...

อิ..อิ..อิ (ไม่รู้เพลงใครเหมือนกันค่ะ จำได้แค่นี้)

ลุงคะ

สถานีรถไฟอันล่าสุด ไม่อยากจะขาดลุงเลย

สำคัญต่อจิตใจมั่กๆ

แวะไปนะคะ