ข้าน้อยนำกลอนนี้มาเสิร์ฟช้า
ลืมไปว่า "วันสุนทรภู่" วันนี้
เสียเวลาไปนั่งเขียนเรียนวิธี...
เพื่อเขียนกลอนบทนี้ได้ "แค่กลอน"

ใช่กวีกวีมณีศิลป์จินต์งามงด
เป็นแค่บทเรียงถ้อยยังร่อยร้อน
พอแก้ขัดไปวัดได้ยามบ่ายตอน
เหล่ากวีใหญ่อย่าข้อน ขอขมา...

/|\\

โอย..ตายแล้ว ถ้าไม่แอบมาดูจะลืมไปแล้วนะเนี่ยว่าวันนี้เป็นวันสุนทรภู่ สุดยอดนักเขียนแฟนตาซีล้ำยุค...
จริงๆแล้วท่านเป็นสุดยอดของนักจินตนาการเลยนะ คิดดูทั้งนางเงือก นางยักษ์ เมืองฝะหรั้ง....ถ้าแกเกิดสมัยนี้นะเรื่องของท่านเอาไปสร้างหนังฮอลี่วูดตะลึงเลยล่ะ ลอร์ด ออฟ เดอะริง นี่อาจจะยอมแพ้พี่ภัยที่แค่เป่าปี่ เพียงใช้ดนตรีก็ปราบได้สารทิศ...แต่เราต้องให้ผู้กำกับ ลอร์ดฯ มาทำให้นะ ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อมือคนทำหนังเมืองไทย...เขาจะด่าเราไหมหว่า
ลุงบูลย์ไปดูบล๊อคคนดัง เนื้อหอมตุ่ยๆฝั่งขะโน้นดูสิ...ขนาดไม่ได้อยู่ปัดกวาดบ้านช่องนะ อู้ย...ทั้งแม่ยก ป้ายก น้องยก เข้าไปปัดกวาดเช็ดถูจนเราหาที่ลงไม่ได้เลยล่ะ กว่าจะใช้วิชามารแฝงตัวลงไปได้แทบตาย
ทีบ้านเรานะรกอยู่ยังไงก็อยู่ยังงั้น...บ้านไม่มีเฟอร์นิเจอร์ยังไงก็ยังโล่งเหมือนเดิม...ตามันร้อนผ่าวๆแฮะ
ลุงบูลย์เร่งนายอินทร์ให้เขารีบๆพิมพ์ลายข้างโลงเร็วๆหน่อยสิ จะได้ท๊อปอวอร์ดแซงหน้าคนบ้านโน้นเสียหน่อย..
อ้อ..เกือบลืมบอก เห็นพ่ออ่านตลาดหุ้นแล้วหัวเราะได้ก็สบายใจมาหน่อยหนึ่ง...แกคงอยากแค่อ่านแล้วจริงๆ ที่ลุงบูลย์ส่งแมสเสจไปน่ะ เพิ่งไปเปิดดู...บ้านนี้ถ้าปลายแปรงไม่ไปเข็คดูเขาดูไม่ดูกันหรอกค่ะ...เขารับสาย โทรออกสองอย่าง ขนาดโทรออกยังเปิดสมุดหาเบอร์เล้ย....โฮะ..โฮะ...โฮะ นินทาอีกแล้วตู.......

...ยี่สิบหกเมถุนมาศ
ประกาศก้องโลกเกริกไกล
วันนี้เป็นวันคล้าย
วันกำเนิดเกิดคนดี

พระศรีสุนทร "ภู่"
ทั่วโลกรู้ครูกวี
กาพย์กลอนท่านมากมี
สั่งสอนชนทั่วแดนดิน

นิราศทั้งเก้าเรื่อง
ก็ปราดเปรื่องทั้งศาสตร์ศิลป์
พระอภัยฯเรืองระบิน
เป็นสุดยอดกลอนนิทาน

ครบวารกาลสมัย
เชิญผองไทยระลึกท่าน
สุนทรภู่ลือขาน
รัตนกวีศรีมิ่งเมือง


...มากราบท่านภู่ด้วยคนครับ..

หลานปลายแปรง

เรามันแค่หิ่งห้อยกระจิริด
อย่าไปคิดเทียบทาบอินทรีใหญ่
บารมีเขาคลุมเมืองเบื้องฟ้าไกล
แต่ลุงไซร้แก่ก็แก่ ยักแย่ยักยัน...

แม้มีแค่ลุงหลานสองบ้านนี้
ที่สัมพันธ์กันดีมีห้วงฝัน... (ฝันในเรื่องเดียวกันจ๊ะ)
เราก็คุยกันได้ใช่สำคัญ
เพราะเรานั้นใช่ดารามากบารมี

เขาเปิดบล็อกก็เพราะที่มีแฟนคลับ
มีระดับ มีเกรด หลายเฉดสี...
เป็นดารา เป็นนักเขียน นักดนตรี...
ส่วนลุงนี้แค่ไอ้เท่งนักเลงตะลุง

แต่ปลายแปรงก็ใช่ย่อยไม่น้อยนัก
มีคนชมภิรมย์รักเป็นดาวรุ่ง
ลุงไม่ไปอิจค่าคนมุง
เราก็ฟุ้งแค่ลุงหลานจะเป็นไร...

เรามีเพื่อนเพียงหนึ่งถึงจะน้อย
ดีกว่าร้อยเพื่อนคิดจิตผลักไส
เกลือหนึ่งเม็ดดุจเพชรค่าอ่าอำไพ
ดีกว่าน้ำเค็มเติมเต็มใส่ในทะเล

...ลุงพอใจในสิ่งที่ลุงเป็นลุงอยู่แล้วจ้ะปลายแปรง ส่วนหนังสือนายอินทร์ ลุงว่าลุงพลาดไปแล้วที่ไปไชโยโห่ร้อง เพราะจริง ๆ เขาอาจจะไม่พิมพ์ก็ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีความแน่นอน...

ปลายแปรงยังเด็ก รีบ ๆ ทำงานเถอะ เอางานนั่นแหละเป็นเพื่อน รู้มั้ยว่าต่อไปนี้... คนที่มีเพื่อนน้อยจะยิ่งมีน้อยลงไปอีก เพราะทางเวบใหญ่เขาให้คนสมัครเป็นสมาชิก สมาชิกเท่านั้นที่จะเข้ามาโพสต์ได้

แด่คุณ big-lo


ขอขอบคุณที่ไปเยือนเป็นเพื่อนบ้าน
จึงตามรอยมาประสานสิ้นสงสัย
ห้องให้เขียนก็แสนสวยขออวยชัย
เป็นสุขใน "วันสุนทรภู่" ครูแห่งกลอน

บอร์ดสีฟ้ามีป่าเขาลำเนาสวย
ยิ่งชูช่วยจิตสบายหายรุ่มร้อน
ว่างว่างจะมา-ไปไม่ขาดตอน
เพื่ออ่านกลอนในบอร์ดของยอดกวี

ตอนลุงบูลย์แก้ไขบล๊อคมันจะมีช่องตรงแถวเดียวกับที่เพิ่มรูป เป็นรูปอักษรอินฟินิตี้คล้ายเลข 8 คลิกแล้วใส่ชื่อเว็บที่ต้องการลิงก์เช่น //www.sakulthai.com/ อะไรทำนองนี้ แล้วเวลาเรา พับบลิชก็จะขึ้นให้
ลองเล่นดูค่ะ...เพิ่งทำเป็นเหมือนกันแหละ....งงอยู่ตั้งนานเวลาเขาส่งอีแมวมาหาเขาใส่อันโน้นอันนี้ให้เราคลิกเข้าไปหา ทำไมเราทำไม่ได้หว่า...หรือของเราเวอร์ชั่นเก่า เพิ่งรู้แจ้งไม่นานนี้เช่นกันแล

..ต๊าย ตาย ถ้าไม่ได้เข้า blog ของอาบูลย์ ลืมไปเหมือนกันค่ะว่าวันนี้เป็นวัน "สุนทรภู่" ครูกลอน ยังไงละขอกราบท่านด้วยคนที่ blog อาบูลย์นี่แหละ..

คุณหทัยชนกครับ
มีเรื่องขำ ๆ เมื่อราว ๒ ปีที่แล้ว อาไปที่จันทบุรี จะไปนอนที่เขาชะเมา บ้านพักของนักเขียนใหญ่ วัธนา บุญยัง ไปกับอุเทน แสงศรัทธา และฉมังฉาย ก่อนถึงเขาชะเมาอาขอไปไหว้อนุสาวรีย์สุนทรภู่ เด็ก ๆ ทั้ง ๓ คนที่ไปด้วยบอกว่า "อา ถ้ามาไหว้สุนทรภู่ อาต้องว่าเป็นกลอนนะ ไม่งั้นขอพรท่านไม่ให้"

อาเลยจำใจพูดเป็นกลอน ยังนึกขำ ๆ อยู่เลย แต่ก็ว่าไปได้จนจบนะแหละ คือขอว่าขอให้เขียนกลอนได้สักเศษ ๑ ส่วน ๑๐๐ ของสุนทรภู่ก็พอ

จากนั้นก็เลยซื้อหนังสือประวัติและผลงานของท่านมาเล่มหนึ่ง

ตื่นได้แล้วค่ะลุงบูลย์
เช้านี้ยำมะเขือเผาให้พ่อกะแม่มาทานด้วยกันเร็ว.....แต่เผากะเวฟนะไม่ค่อยจะหอม ต้มไข่สามลูกฝานแว่นราดน้ำปลาพริก หอมซอย....มาเร็วคนชอบมะเขือ
มีผักเหมียงผัดไข่ด้วย....ต้องรอกลางวันแม่ครัวที่ทำน้ำชุปอร่อยที่สุดในตะกั่วปาจจะมาสำแดงสีมือ ต้องชมแกให้เวอร์ๆเข้าไว้แกตำจนเสียงครกดังไปถึงปากทางเลยล่ะ...จริงๆแล้วปลายแปรงขี้เกียจทำน่ะ แกบอกว่าผู้ชายเดินผ่านจะได้รู้ว่าลูกสาวบ้านนี้ฝีมือมั่งคงเสียงครกหนักแน่น...หนุ่มๆเดินเข้ามา อ้าว...ป้า
แกบอกว่าเธอสองคนอย่ามีลูกเชียวนะฉันไม่อยากเป็นย่า ยาย ทุกวันนี้ ออกหลาดยังเป็นแค่ป้า บางทีเขาก็เรียกจี๊...อย่าเชียวนะ
ก็ตามใจแกนะ....
มากินข้าวเช้ากันดีกว่า

โอ๊ยตาย ๆ ปลายแปรง...
ดันมาพูดเรื่องอาหารของชอบของลุงบูลย์แต่เช้า ลุงบูลย์ก็ชอบมะเขือเผา แต่ผักเหลียงผัดไข่นี่จะกินแต่ผักเหลียง ไข่เขี่ยออกข้างๆ กินไข่มาก ๆ ทีไรปวดเส้นใต้ขา พวกหมูเนื้ออะไรก็กินมากไม่ค่อยได้ แต่ผักเหลียงต้มนี่กินเข้าไปเยอะๆ นอนหลับสบายมาก

คิด ๆ อยากกลับไปกินมังสวิรัติอีกครั้ง... เคยกินมา ๕ ปี ตอนหนุ่ม ๆ มาพังตอนมารับรางวัลเรื่องสั้นเดลินิวส์ ปี ๒๕๒๙ พอเป็นนักเขียนกิเลสท่วมหัว เลยกลับทางเก่า อ้างว่าต้องเข้าสมาคม

เออ ไม่รีบมีลูกแต่หนุ่ม ๆ ต้องคิดดูให้ดี เพราะถ้าไปมีตอนอายุมากยิ่งลำบาก ตัดสินใจให้ดีว่าจะเอามีหรือไม่มี ถ้าจะมีต้องรีบมี ตานุก็ตอนนี้จะเป็นลุงแล้วไม่ใช่หรือ(มีหลาน) หรือว่ามีแล้ว

เรื่องที่เขียนแล้วได้ลงเอาให้พ่ออ่านบ่อย ๆ เผื่อจะกลับมาเขียน แฮ่ ๆ แต่ดูท่าจะยากพอ ๆ กับแร่ในลำธารบ้านปลายฟ้าวันนี้ เพราะมันถูกขุดไปในสมัยที่แกหนุ่ม ๆ หมดแล้ว

เฮ้อ...

ลอยเรือหน้า เทพธิดา อาลัย
ได้อาศัย ร่มเงา ท่านเจ้าของ
รำพันพิลาป* ล้ำท่วงทำนอง
เรือนำ-จะล่องคลองมหานาค

เรือคอยท่า เทพธิดา อาลัย*
ได้อาศัยร่มเงาท่านเจ้าของ
รำพันพิลาป-ล้ำท่วงทำนอง
เรือนำจะล่องคลองมหานาค

ขอขอบคุณคุณพุ่มแม้มาช้า
มาร้องรำในธาราหน้าบ้านผม
ขอจับมือถือแขนแสนนิยม
เราชมรมสุนทรภู่ครูเดียวกัน

ว่าง ๆ มาอีกนะครับ

ขอบคุณนะค่ะที่ให้
ดูกรนะคะ
นู๋จาเอาไปส่งประกวด

ขอบใจ

บอกเรียงความสุนทรภู่ค่ะ

บอกทีคิกไม่ออกแย้ว