..คุณนนท์ลูกชายคุณวิวัฒน์น่ะ ไม่ได้เป็นบ้าแบบเดินรำป้อตามข้างถนนที่เราเคยพบเห็นกันเสียเมื่อไหร่ เค้ามีปัญหากระทบกระเทือนทางจิตใจเลยเปลี่ยนเป็นคนไม่พูดไม่จา พ่อหยุดพักหอบหายใจ แม่เลยรีบเสริมขึ้นคุณวิวัฒน์กับภรรยาต้องเดินทางไปต่างประเทศหลายเดือน ทางนี้ก็เป็นห่วงลูกชายจะจ้างคนแปลกหน้ามาคอยดูแลก็ไม่ไว้ใจ ไอ้ครั้นจะให้เอิงไปอยู่ดูแลเฉยๆก็กลัวลูกสาวเราจะเสื่อมเสียเอิงยังไม่เคยเจอหน้าตานนท์สักครั้งเดียว แล้วจู่ๆจะให้หนูไปอยู่กินกับเค้าเนี่ยนะ หนูไม่เอาหรอกคิดว่าทำเพื่อพ่อแม่สักครั้งไม่ได้หรือพ่อพยายามหว่านล้อมให้หนูตอบแทนเรื่องอื่นไม่ได้หรือคะ แล้วเรื่องเรียนของหนูล่ะจะให้ทำยังไงฉันยกไม้เด็ดมาต่อรองแกก็ไปขออาจารย์พักเรียนไว้สักเทอมก็ได้นี่หว่า เค้าไปแค่สามเดือนหลังจากนั้นแกก็ไปเรียนไม่เห็นจะมีปัญหาเลยแค่แต่งงานพอเป็นพิธีใช่มั้ยคะ แล้วก็ เออ...ไม่ต้องมีอะไรกันใช่หรือเปล่า พอหลังจากคุณลุงคุณป้ากลับมาก็ทำเรื่องหย่าแยกย้ายกันไปตัวใครตัวมัน ฉันสรุปเออ ข้าไม่กลัวทางฝ่ายนั้นจะมีอะไรกับแกหรอกไอ้เอิง แต่ข้ากลัวแกจะไปมีอะไรกับเค้าน่ะสิ พูดจบพ่อก็หัวเราะดังเอิ้กๆเป็นที่สบอารมณ์ยิ่งนักฉันเดินทอดน่องมาเรื่อยๆเลียบริมสายน้ำ บรรยากาศยามเย็นที่เงียบสงบ มีลมพัดโชยมาเบาๆหอบเอากลิ่นไอดินมาจางๆ ทำให้เด็กสาวค่อยสดชื่นขึ้น ฉันใช้เท้าเขี่ยก้อนหินก้อนเล็กก้อนน้อยให้มันร่วงลงสู่สายน้ำมาตลอดทาง คุณนัทนนท์..ลูกชายคนเดียวของคุณลุงวิวัฒน์มีปัญหากระทบกระเทือนจิตใจ ตัวพ่อเองก็ไม่รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้น เมื่อลูกชายผู้มีพระคุณมาขอความช่วยเหลือก็ไม่อาจปฏิเสธ ฉันฟังเงื่อนไขที่ทางฝ่ายนั้นเสนอมาหลังจากหย่ากันเป็นที่เรียบร้อย ฉันจะได้รับเงินสดจำนวนมากเอาการเป็นค่าตอบแทน เช้าวันรุ่งขึ้นฉันเดินทางเข้ากรุงเทพ มาพบอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อขอพักการเรียนไว้หนึ่งภาคการศึกษา โดยให้เหตุผลว่า..ต้องเข้าพิธีแต่งงานกับคนบ้า และดูแลสามีเป็นเวลาสามเดือน...นางสาว สริญญา เธอต้องการระบุในใบขอพักการเรียนว่า..เพื่อเข้าพิธีแต่งงานกับคนบ้าแน่นะ.. อาจารย์ที่ปรึกษาขยับแว่นลงจ้องมองเด็กสาวที่อยู่ตรงหน้าเหตุผลนี้ใช้ไม่ได้หรือไงคะ ฉันย้อนถามเสียงใสเปล่าหรอก ตามระเบียบของมหาวิทยาลัยสามารถทำได้อยู่แล้วไม่ว่าเธอจะมีเหตุผลอะไร เพียงแต่อาจารย์ไม่แน่ใจเท่านั้นอาจารย์มีอะไรไม่แน่ใจคะระหว่างเธอกับผู้ชายคนนั้น คนไหนจะบ้ามากกว่ากัน..นายนนท์แค่ยกแรกนายก็ทำให้ฉันหน้าแตกเสียแล้ว ...ฉันรับใบคำร้องขอพักการเรียนมาจากอาจารย์ด้วยอารมณ์ขุ่นมัวเลยพาลไปถึงเจ้าบ่าวในอนาคตอย่างช่วยไม่ได้ เลยเดินลงส้นเท้าดัง ปัง ปัง แถมปิดประตูห้องเก็บของใช้ส่วนตัวดัง โครม ! ตั้งใจมาทำเรื่องพักการเรียนวันนี้เพราะช่วงเช้าไม่มีเรียน อีกเหตุผลหนึ่งเพื่อเลี่ยงตอบคำถามบรรดาเพื่อนๆตัวแสบทั้งหลายแต่เสียงปิดประตูที่ดังโครมครามทำให้บรรดาเพื่อนของเธอพากันยื่นหน้าออกมามองหาคนอารมณ์บูดตั้งแต่เช้าใครวะมาซ่าแถวนี้ อ้าวไอ้เอิงนี่ มาทำไมแต่เช้าไม่มีเรียนนี่หว่า ยายมินเพื่อนคนสนิทตรงเข้ามาฉุดแขนเมื่อเห็นเธอกำลังง่วนอยู่กับการเก็บข้าวของลงกระเป๋าสะพายใบเขื่องไอ้นี่ถามไม่ยอมตอบ โดนอาจารย์ไล่ออกหรือไงเปล่า..ฉันมายื่นดรอปกับอาจารย์หนึ่งเทอมเธอพูดไปแต่มือก็ยังเก็บของเหมือนเดิมดรอปไปไหน ไปทำอะไร หรือพ่อแกตายวะ เสียงฝ่ามือกระทบแขนยายมินเพื่อนรักดัง เพี๊ยะเตี่ยแกน่ะสิตาย ชั้นจะแต่งงานต่างหาก แล้วไม่ต้องถามด้วยว่าฉันกับเค้าใครมันบ้ามากกว่ากัน ฉันพยายามนึกหน้าเจ้าบ่าวในอนาคตให้น่าเกลียดน่ากลัวเข้าไว้จะได้ไม่อยากพูดถึงเรื่องนี้เออก็ดีว่ะ ขายออกกับเค้าสักที ตกลงแกจะดรอปเทอมนึงใช่มั้ยใช่..หลังจากนั้นฉันก็จะหย่ากับเค้า แล้วจะกลับมาเรียนต่อ ฉันพูดหน้าตาเฉยอะไรขอแกวะแต่งสามเดือนแล้วก็หย่า ทำยังกะเล่นขายของอย่างนี้จะไปสนุกตรงไหนฉันไม่ได้แต่งกับเค้าเพราะความสนุกหรือความรักอะไรหรอก แกเอาใบขอดรอปชั้นไปดูตรงเหตุผลแล้วจะเข้าใจมินตราอ่านข้อความในใบขอพักการเรียนนั้นอุทาน..เฮ้ย.ออกมาแล้วเอามือทาบอกตัวเองเข้าพิธีแต่งงานกับคนบ้า..เฮ่อ..ตกลงแกกับเค้าใครมันบ้ามากกว่ากันวะสองคนแล้วนะที่พูดทำนองเดียวกัน ฉันกระชากใบขอดรอปจากมือเพื่อนรักแล้วยัดมันลงในกระเป๋าถืออย่างไม่ใยดีว่าแล้วแกต้องพูดแบบนี้ จบเรื่องเมื่อไหร่ชั้นจะเดินทางไปเที่ยวต่างประเทศให้หายบ้าแน่ๆพูดจบเอิงก็โบกมือลาเพื่อนรักอย่างหงอยๆแล้วพี่ต้นล่ะ แกบอกเค้าหรือยังเอิงหยุดกึกเมื่อได้ยินคำพูดของเพื่อนไม่บอกดีกว่าแค่สามเดือนเท่านั้น ฉันกลัวเค้าจะคิดมากเอิงนึกถึงภาพผู้ชายใสซื่อมีแต่ความจริงใจ ที่มีให้เธอตลอดเวลาที่คบกันมาสามปี หากรับรู้ว่าเธอจะเข้าพิธีแต่งงานถึงจะเป็นแค่ในนามจะทนรับสภาพความผิดหวังได้หรือไม่เอิงกลัวใครจะคิดมากเหรอ เสียงอันคุ้นเคยดังขึ้นกระชากหัวใจสาวน้อยให้ไหววูบพี่ต้น..มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ฝืนใจทักทายทั้งที่ยังไม่แน่ใจว่าเขาได้ยินหมดแล้วหรือยังก็นานพอจะเข้าใจเรื่องราวทั้งหมดเข้าใจก็ดีแล้วค่ะ เอิงจะได้ไม่ต้องเสียเวลาเล่าให้ฟังเอิงคิดดีแล้วหรือ เจ้าหมอนั่นยังไงก็เป็นผู้ชาย ถึงแม้ว่าจะบ้า ไม่ใช่สิสภาพจิตใจไม่สมบูรณ์ แต่เอิงอาจจะพลาดเข้าสักวันพลาด? มันจะพลาดยังไงคะ พี่ต้นคิดไปถึงไหนกันแน่ เหมือนไม่เชื่อใจไม่ให้เกียรติเอิงใช่ค่ะพี่ต้น ถ้านายนั่นคิดจะรุ่มร่ามกับไอ้เอิงมีหวังต้องนอนหยอดน้ำข้าวต้มแน่ จะกลัวก็แต่ไอ้เอิงมันไปทำอะไรเค้าน่ะสิแกหมายความว่ายังไง ไอ้ม๋าต๋าไม่พูดเปล่านิ้วมือทั้งสองขยุ้มเข้าที่ต้นแขนของมินตราแล้วบิดอย่างแรงโอ้ยๆ มินตราโว้ยไม่ใช่ม๋าต๋า พอแล้วๆพอเธอคลายมือออกมินตราเพื่อนรักค่อยๆถอยฉากออกมา แต่ยังช้ากว่าเอิงที่คว้าข้อมือเอาไว้ทันแกยังไปไหนไม่ได้ ฉันต้องการเพื่อนเจ้าสาวทำเค้าเจ็บแล้วยังมาใช้งานอีก แล้วจะไปจัดงานที่โรงแรมไหนล่ะ แม่เจ้าสาวสามเดือนจัดที่บ้านพ่อฉัน ที่สระบุรีจัดที่บ้านแกจะบ้าเหรอ ที่นั่นน่ะเค้าใช้จัดงานศพแกไม่ต้องห่วง พ่อฉันเค้าเตรียมล้อมรั้วกั้นส่วนฮวงซุ้ยเอาไว้ชั่วคราวแล้ว ถ้าแกไม่ไปงานแต่ง..ก็เตรียมไปงานศพตัวเองรู้ไว้เสียด้วยเออก็ได้วะ ไว้ใกล้ถึงวันงานรบกวนคุณเอิงโทรมาบอกดิฉันด้วยนะเจ้าคะ ไม่น่าออกจากบ้านมาเลยรู้แบบนี้ไปดูหนังยังจะดีเสียกว่าเอิงบีบมือเพื่อนเป็นเชิงขอบใจ เมื่อมินตราเดินเลี่ยงไปออกอีกประตู เอิงก็หันมาทางพี่ต้นซึ่งกำลังยืนคอยอย่างกระวนกระวายพี่ต้นยังมีเรื่องคาใจอยู่เหรอคะชายหนุ่มพยักหน้ายอมรับพี่ต้นคะตลอดเวลาที่พี่คบกับเอิง เอิงเคยทำอะไรให้พี่ไม่สบายใจบ้างหรือเปล่า สามปีที่เราคบกันถึงแม้เพียงพอวัดความจริงใจที่เรามีให้กันได้ แต่เราก็ไม่เคยสัญญาว่าจะมีกันและกันตลอดไปไม่ใช่เหรอคะ เราทั้งสองยังอยู่ในวัยเรียนยังมีโอกาสที่จะเจอคนอื่นได้ตลอดเวลา ถ้าพี่ต้นยังมีใจที่มั่นคงพี่ยังจะกลัวอะไรอีก ในเมื่อเอิงก็ไม่มีหัวใจให้ใครอีกแล้วครับแล้วพี่จะรอจนกว่าจะถึงวันนั้นฉันถือโอกาสบอกลาเพื่อนสนิทอีกหลายคนจนเกือบหมดเวลาเรียนในช่วงบ่าย พอลงจากอาคารเรียนก็พบคนงานที่บ้านมายืนรออยู่ที่บันไดมาทำธุระแถวนี้เหรอนายชมเปล่าครับนายท่านให้มารอรับคุณหนูที่บ้านมีเรื่องด่วนหรือไงถึงต้องมารอรับถึงที่เอิงไม่รอฟังคำตอบก้าวเดินนำหน้าคนขับรถไปยังที่จอดรถสำหรับบุคคลภายนอก เห็นแม่นงไขกระจกลงแล้วกวักมือเรียกอยู่ไหวๆข้ารอแกอยู่ตั้งนานสองนาน จนแข้งขาจะเป็นตะคริวอยู่แล้ว พ่อชัยบ่นอุบอิบเมื่อลูกสาวก้าวขึ้นรถ มือไม้ก็คอยนวดเฟ้นต้นขาทั้งสองข้างแล้วยกโขยงมาทำอะไรกันคะคุณลุงวิวัฒน์เค้านัดคุณพ่อให้ไปหาที่บ้านกำชับให้พาหนูไปด้วยแน่ะจ๊ะเค้านัดกับข้าตั้งแต่เช้า นี่ก็ผัดผ่อนมาจนบ่ายเพราะมัวรอแกคนเดียว แทนที่จะได้กินกาแฟสงสัยได้กินแต่น้ำเปล่า แล้วแกมัวไปทำอะไรมาหรือต้องร่ำลาคนทั้งมหาลัย พ่อชัยไม่วายเหน็บแนมลูกสาวพ่อก็แปลก คุณลุงวิวัฒน์ก็ยิ่งแปลกกันไปใหญ่ จะนัดอะไรทำไมไม่บอกล่วงหน้า แบบนี้หนูไม่คุยด้วยแล้ว อยากไปไหนก็ไปถึงเมื่อไหร่ก็ปลุกด้วยก็แล้วกันเอิงนอนพิงเบาะอย่างเหนื่อยล้า แกล้งปิดตาลงเมื่อเห็นพ่อชัยหันหลังมาทำท่าจะโวยวาย ฝ่ายพ่อเมื่อเห็นลูกสาวหลับตาพริ้มขัดใจที่ทำอะไรไม่ได้ก็เลยมาลงที่คนขับรถแทนแล้วแกมัวรออะไร ทำไมไม่รีบออกรถ ไปเร็วสิบ้านคุณวิวัฒน์ใหญ่โตโอ่อ่าสมฐานะ อาณาบริเวณกว้างขวาง ดูท่าเจ้าของบ้านจะชอบปลูกต้นไม้เห็นได้จากไม้พุ่มไม้ดอกที่ปลูกเรียงรายตามทางเดินเล็กๆที่ทอดยาวไปด้านหลังตัวตึก เอิงชอบบ้านลักษณะแบบนี้มีพื้นที่ให้ทำกิจกรรมของคนในครอบครัว ไม่ใช่กลับมาถึงบ้านเปิดประตูก็ถึงเตียงนอนที่ออกโฆษณาปาวๆเรียกว่าบ้านสำหรับคนรุ่นใหม่หลังจากนายชมนำรถเข้าจอดเทียบถึงหน้าประตู เจ้าของบ้านทั้งสองก็ออกมาต้อนรับและเชื้อเชิญไปยังห้องรับแขกด้านใน ระหว่างนั้นคุณวิวัฒน์ก็เอ่ยปากขอโทษทีจู่ๆก็นัดให้มาหาถึงบ้านผมต้องขอโทษทุกคนที่ไม่ได้บอกกล่าวล่วงหน้า พอดีวันนี้ตานนท์เพิ่งออกจากโรงพยาบาล รวมกับญาติทางฝ่ายภรรยาที่แวะมาเยี่ยมเยียนถึงบ้าน ผมเลยถือโอกาสนี้แนะนำลูกชายผมให้ทุกคนได้รู้จัก...จะพามาดูตัวก็บอกสิ ไม่เห็นต้องพูดจาอ้อมค้อมเลย..เอิงเถียงในใจให้เอิงดูตัวพี่เค้าหรือคะ หรือเอิงยังมีโอกาสปฏิเสธอีก หัวหงอกหัวดำในห้องรับแขกพากันหันมามองเด็กสาวในชุดนักศึกษาเป็นตาเดียวกันยายเอิงช่วยพูดจาให้มันมีสัมมาคารวะหน่อยจะได้มั้ยพ่อชัยเริ่มมีสีหน้าบึ้งตึงก็จริงนี่คะ ที่หนูยอมทำอยู่นี่ก็เต็มที่แล้วทำอะไรของแกเต็มที่ ทำให้ชั้นขายหน้าล่ะไม่ว่า ทีแรกก็นึกว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วทำไมค่อยมาออกฤทธิ์ออกเดชเอาที่นี่เอิงพยายามสะบัดตัวให้หลุดจากการรวบของแม่นงเบาๆ แต่ไม่เป็นผล สุดท้ายเธอถูกแม่ดึงให้นั่งลงที่เก้าอี้รับแขกตัวยาวและยังรวบตัวเอาไว้หลวมๆคุณลุงคุณป้าหรือใครก็ได้ในที่นี้ช่วยบอกเอิงได้มั้ยคะ ว่าคุณนนท์เค้ามีปัญหาอะไร ทำไมถึงต้องให้หนูมาคอยดูแลทั้งที่คุณลุงก็มีฐานะดี จะจ้างคนสักสิบหรือยี่สิบคนก็ทำได้ลูกเอิง!!แม่นงปรามเสียงเข้มปล่อยเขาเถอะคุณนง..ทำไมหนูถึงต้องรู้ให้ได้ล่ะว่าลูกชายของลุงเค้ามีปัญหาอะไรทางใจ ในเมื่อข้อตกลงของเราก็ออกชัดเจน มันคือการแต่งงานที่ไม่มีความรักหรือความใคร่เข้ามาเกี่ยวข้อง ลุงไม่ไว้ใจใครเท่าครอบครัวของหนู ถ้าหนูคิดว่าเป็นการเปลืองตัวลุงก็ยอมจ่ายชดเชยตามสัญญาถ้าหนูไม่รู้ปัญหาที่แท้จริงเกิดทำลูกชายคุณลุงเป็นบ้า..ขอโทษค่ะหนูจะบอกว่าเกิดทำให้สภาพจิตใจลูกชายคุณลุงแย่ไปกว่าเดิม ทุกคนห้ามมาลงที่หนูนะคะนั่นก็แล้วแต่หัวใจของหนู ลุงมอบสิทธิ์ขาดให้หนูจัดการอยู่แล้วหากตานนท์เป็นอะไรไประหว่างที่อยู่ด้วยกันก็คิดเสียว่าเป็นเวรกรรมของเขา..แล้วเราคงได้เห็นดีกัน.!!!...เอิงเชิดหน้ายิ้มรับโดยดุษฎี จริงอย่างคุณลุงว่า อย่างไรก็ตามการแต่งงานครั้งนี้ก็ไม่มีเหตุผลอยู่แล้วสำคัญที่เราจะยอมรับหรือปฏิเสธมันเท่านั้น
วันที่: 2 2548 เวลา:0:52:38 น. 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [