Bloggang.com : ลีโอลัคนา - มนุษย์ผู้มาจากอนาคต

Bloggang.com : weblog for you and your gang

มนุษย์ผู้มาจากอนาคต

จากคุณ : เจี๊ยบ (ลีโอลัคนา)

"ตั้งแต่อดีตกาลมาแล้ว ที่มีเรื่องเล่าลือกันว่า มีมนุษย์ต่างดาวมาเยือนโลกบ่อยๆ จนตกเป็นข่าวตามหน้าหนังสือพิมพ์และนิตยสารลึกลับกันครึกโครม แต่จนกระทั่งปัจจุบัน เราก็ยังไม่สามารถค้นพบตัวมนุษย์ต่างดาวเหล่านี้เลย แน่นอน มันไม่ใช่เรื่องโกหกหรือยกเมฆขึ้นมาหลอกลวงแต่อย่างใด เพราะมีหลักฐานชัดเจนในการค้นพบแต่ละครั้ง และ ผู้ที่รอดชีวิตกลับมา ต่างก็ยืนยันกันเป็นเสียงเดียวว่า มันมีรูปร่างหน้าตาที่ผิดกับมนุษย์ทั่วไป และยานพาหนะที่ใช้ก็ทันสมัยมาก ที่สำคัญ เป็นสิ่งที่ไม่มีอยู่บนโลกใบนี้ เพราะแม้แต่ประเทศยักษ์ใหญ่อย่าง สหรัฐอเมริกา ก็ยังยอมรับว่า เทคโนโลยีของ เขาเหล่านั้นสูงกว่าตนอย่างเทียบไม่ติดเลย แน่นอนข้าพเจ้าเห็นด้วย เพราะ ...... ข้าพเจ้าเป็นหนึ่งในผู้รอดชีวิตจากการถูกจับกุมตัวไปทำการทดลองของมนุษย์ต่างดาวเหล่านั้น !

ข้าพเจ้าได้สเก็ตซ์รูปภาพของมนุษย์ต่างดาวที่เจอมากับตัวเอง ดังนี้ มันมีลักษณะ ..................... "

กวีปิดหนังสือในมือลงอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เมื่อข้อความสำคัญที่เขาอยากรู้มาขาดหายไปอย่างน่าเสียดาย เขาลุกขึ้นอย่างเชื่องช้า มองไปที่งานประดิษฐ์ของเขาที่ยังคั่งค้างอยู่ พลางรำพึงกับตัวเองว่า ฉันจะต้องรู้ให้ได้ว่าข้อความที่ขาดหายไปเป็นยังไง และมนุษย์ต่างดาวหน้าตาเป็นยังไง !

*******************************************************************************************************

" แม่ครับ บันทึกของคุณตา เรื่องมนุษย์ต่างดาวนี่เป็นจริงแค่ไหนครับ ? " กวีถามมารดาในขณะที่นางกำลังนั่งช็อบปิ้งทางเครื่องสั่งสินค้าจอใหญ่อยู่

" 100 % เลยจ้ะลูกรัก เพราะคุณตาของลูกท่านเจอด้วยตัวเองเลยทีเดียว บุรุษลึกลับผู้มากับจานบิน UFO ! "

" ในบันทึก คุณตาบรรยายลักษณะกับสเก็ตซ์รูปของมันไว้ด้วยครับ แต่ขาดหายไปน่าเสียดายจังครับ "

ผู้เป็นมารดา มองหน้าลูกชายอย่างพิจารณา ก่อนจะพูดอย่างเหนื่อยหน่ายว่า

" มันคงขาดหายไปตอนน้ำท่วมโลกเมื่อปี 2000 กระมังจ้ะ "

กวีตาลุกขึ้นมาทันทีด้วยความตื่นเต้น " น้ำท่วมโลกหรือฮะ ! "

ผู้เป็นมารดาทำตาลอยเมื่อคิดถึงเหตุการณ์ในครั้งนั้น " ใช่จ้ะ เพราะน้ำท่วมโลกนี่แหละที่ทำให้เราต้องอพยพมาอยู่ที่นี่ "

เสียงของเธอฟังดูเศร้าสร้อยลงเมื่อพูดว่า

"และลูกก็เสียคุณตาไปพร้อมกับความหายนะของโลกและมนุษย์ ถ้าไม่ได้พ่อของลูกช่วยไว้แม่ก็คง ......... "

" โอแม่ครับ ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำให้แม่รู้สึกเศร้าเลยนะครับ ผมขอโทษครับแม่ "

กวีพยายามปลอบมารดา และ โอบเธอไว้ในอ้อมแขน " แม่ช่างตัวเล็กและอ่อนแอเหลือเกิน เราจะต้องดูแลแม่ให้ดี "

กวีให้สัญญากับตัวเอง ในขณะที่มารดาของเขาปล่อยอารมณ์ไปไกลเมื่อคิดไปถึงอดีตที่ผ่านมา

" มันก็ไม่เลวนักหรอกในการที่เรายังมีชีวิตอยู่ ถึงอะไรๆจะเปลี่ยนแปลงไปจนน่าใจหายก็เถอะ ! " แล้วเธอก็กอดลูกชายไว้แน่นด้วยความหวงแหน

******************************************************************************************************

วันนี้ทั้งวัน กวีง่วนอยู่กับงานชิ้นโบว์แดงที่เขาทำค้างไว้

" เราต้องทำให้สำเร็จให้ได้ และประวัติศาสตร์จะต้องจารึกชื่อของเราในฐานะผู้ค้นพบ ยานพาหนะข้ามกาลเวลา ! " กวียิ้มกว้างเมื่อคิดว่าตัวเขานี่แหละจะเป็นผู้ไขความลับของจักรวาล ! และฝันหวานไปถึงว่าเขาอาจจะมีโอกาสได้พบมนุษย์ต่างดาวอีกด้วย

" ช่างเป็นความรู้สึกที่ดีอะไรอย่างนี้นะ " กวีคิด " จะมีใครสักกี่คนที่มีโอกาสเหมือนเรา ! "

2 ปีต่อมาไทม์แมชชีนก็เสร็จสมบูรณ์ และกวีก็พร้อมที่จะเดินทางกลับไปสู่อดีตที่เขากระหายอยากรู้จัก กวีกับทีมงานวิจัยของเขาตั้งเวลาย้อนกลับไปยังโลกในอดีตเมื่อปี 1960 ซึ่งเป็นปีที่มีมนุษย์ต่างดาวปรากฏบ่อยที่สุด เผื่อจะมีโอกาสได้พบมนุษย์ต่างดาวเป็นของแถมด้วย

" จุดประสงค์ของการเดินทางข้ามกาลเวลาในครั้งนี้ คือการสำรวจดินแดนของบรรพบุรุษของพวกเรา เพื่อเอามาเปิดเผยให้แก่คนในยุคปัจจุบันได้รับรู้ถึงอารยธรรมที่รุ่งเรืองในอดีต ที่เราไม่เคยได้สัมผัส ดังนั้น เราจึงต้องเตรียมพร้อมให้มากที่สุด เพื่องานวิจัยของพวกเรา " กวีกล่าวกับลูกทีมของเขาก่อนที่จะเดินทาง

*******************************************************************************************************

โลกในปี 1960

ดึกมากแล้วแต่ชายคนหนึ่งยังนอนไม่หลับ เขารู้สึกว่าจะต้องเกิดเรื่องอะไรที่พิเศษขึ้นแน่ๆในคืนนี้ " จรัส " เป็นนักหนังสือพิมพ์ เขาเขียนบทความเกี่ยวกับเรื่องลึกลับมานานพอสมควร ตั้งแต่มีมนุษย์ต่างดาวมาเยือนโลกครั้งแรกเมื่อ 3 ปีก่อน ดังนั้นเขาจึงต้องพกกล้องติดตัวอยู่ตลอดเวลาเผื่อจะถ่ายรูปมนุษย์ต่างดาวได้บ้าง คงจะดีไม่น้อยถ้าเราสามารถไขปริศนาลึกลับนี้ได้

เป็นไปได้ไหมนะที่ สหรัฐอเมริกา กำลังทำการทดลองอะไรที่เป็นความลับอยู่ แล้วปกปิดชาวโลก? ช่างน่าละอายจริงๆถ้าเป็นอย่างนั้น ในขณะที่จรัสกำลังคิดอะไรเพลินๆนั้น เขาก็สังเกตเห็นแสงสว่างวาบขึ้นเหนือขอบฟ้า

" ฝนจะตกแล้วหรือนี่ น่าเบื่อจริงๆ คืนนี้ก็ไม่ได้อะไรอีกตามเคย " จรัสคิด แต่แล้วเขาก็เหลือบไปเห็นวัตถุอย่างหนึ่งล่องลอยอยู่บนฟ้าและกำลังร่อนลงมา ลักษณะของมันประหลาดมาก เขาแน่ใจได้เลยว่าเขากำลังได้ข่าวที่น่าตื่นเต้นแล้ว ! ยานประหลาดลำนั้นร่อนลงที่ลานกว้างแห่งหนึ่ง จรัสตามไปสังเกตุการณ์อย่างใกล้ชิด วิญญาณนักข่าวทำให้เขาไม่ใส่ใจกับอะไรทั้งสิ้น นอกจากสิ่งที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้าและที่สำคัญมันจะทำเงินให้เขาอย่างมหาศาลทีเดียว ถ้าเขาสามารถถ่ายรูปมันได้ล่ะก็ !

ยานลำนั้น ทำด้วยโลหะทั้งลำ รูปร่างเหมือนไข่ดาว จรัสรับรู้ได้ถึงรังสีความร้อนที่แผ่กระจายออกมาจากยานลำนั้น ทันใดประตูยานก็เปิดออก มีควันสีขาวพวยพุ่งออกมาจากตัวยาน เมื่อควันนั้นจางลง เขาก็เห็นเงาลางๆของคน 2 - 3 คน เดินลงมา

*******************************************************************************************************

" คราวนี้คงจะมาถูกที่ซะทีนะ " กวีบ่น ดันตั้งเวลาคลาดเคลื่อนไปซะได้ ถ้าเขาอดเจอมนุษย์ต่างดาว ใครจะรับผิดชอบนะ เขาคิดอย่างขุ่นเคือง เจ้าคนหนึ่งในทีมดันซุ่มซ่ามไปปรับเวลาย้อนหลังจากที่เขาตั้งไว้ตั้ง 3 ปี! แต่ช่างเถอะ ในที่สุดเขาก็มาถึงจนได้นี่นะ โลกมนุษย์ที่แม่ของเขาเคยอาศัยอยู่ น่าเสียดายที่อีก 140 ปีนับจากนี้มันจะถูกลบออกไปจากประวัติศาสตร์ เขาสั่งให้ทีมงานของเขาเก็บตัวอย่างที่น่าสนใจบนโลกไปอย่างละนิดละหน่อยเพื่อประกอบงานวิจัยของเขา ลูกทีมของเขาคนหนึ่งพบตัวชายคนหนึ่ง ซุ่มอยู่ในบริเวณที่เขาจอดยาน กวีมองชายคนนั้นอย่างดูถูก ดูเขาซิ กลัวลนลานยังกับเห็นอะไรนะ อ้อ ยังกับเห็นมนุษย์ต่างดาวแน่ะ กวีนึกภูมิใจในผลงานของตนมากที่สามารถทำให้มนุษย์ตื่นตะลึงได้ถึงขนาดนี้

" ทำไมโลกถึงได้มีอารยธรรมล้าหลังอย่างนี้นะ " กวีคิด

" แถมมนุษย์โลกยังมีร่างกายที่อ่อนแอเสียนี่กระไร ดีนะที่เกิดน้ำท่วมโลกในปี 2000 ไม่งั้นเขาก็คงมีร่างกายเหมือนมนุษย์พวกนี้เป็นแน่ " กวีส่ายหน้าอย่างผิดหวัง งั้น มนุษย์ต่างดาวคงเป็นความหวังเดียวของเราที่จะเรียนรู้อารยธรรมจากพวกเขาได้! กวีคิด เขาสั่งให้ลูกทีมนำจรัสไปปล่อยในระหว่างเดินทางกลับสู่อนาคตที่เขาจากมา

" แล้วเราจะกลับมาอีก " กวีพูดกับลูกทีมของเขา

" แต่เราจะต้องกลับไปสรุปงานวิจัยของเราก่อน และปรับปรุงยานของเราอีกหน่อย เราจะกลับมาอีกครั้งในปี 2000 เพื่อทำวิจัยเกี่ยวกับวันสิ้นโลก! "

********************************************************************************************************

จรัสหมดสติไปนานทีเดียว สิ่งสุดท้ายที่เขาจำได้ก่อนสติจะดับวูบลงไปด้วยความกลัวสุดขีด ก็ตอกย้ำความเข้าใจของจรัสได้ดี ว่า เขาได้เผชิญหน้ากับมนุษย์ต่างดาวที่เขาค้นหา จรัสรีบกลับบ้านเพื่อสเก็ตซ์รูปมนุษย์ต่างดาวที่เขาพบ และเขียนบันทึกเกี่ยวกับประสบการณ์ที่เขาได้พบมาอย่างละเอียด แต่เขาไม่ได้ส่งไปตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ เพราะเขาตระหนักดีว่า สิ่งที่เขาเขียนมันบ้าสิ้นดี ในสายตาของคนอื่นๆ และเขาจะถูกประนามว่าบ้า และถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาลในที่สุด ดังนั้นเขาจึงเก็บบันทึกที่เขาเขียนเอาไว้ในกล่องเหล็กใบหนึ่ง เพื่อเป็นสมบัติแก่ลูกหลานของเขาต่อไปในอนาคต

ดาริน บรรจงหยิบรูปที่บิดาของเธอมอบให้ขึ้นมาดูด้วยความรัก มันเป็นรูปของสิ่งมีชีวิตชนิดหนึ่งที่มีลักษณะแปลกกว่ามนุษย์โดยทั่วไป ตัวสูงใหญ่ ตาโตแดงน่ากลัว แขนขาค่อนข้างเล็ก หัวโต สวมชุดสีเงินยวง ซึ่งพ่อของเธอบอกว่ามันเป็นมนุษย์ต่างดาวที่เขาได้พบมากับตัวเอง และกำชับให้เธอเก็บสิ่งนี้เอาไว้ให้ดี ซึ่งเธอเองก็ทำตามคำสั่งสอนของบิดาเป็นอย่างดี เธอเก็บรูปลงกล่องเหล็กใบเดิม เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู

" ผมกลับมาแล้วครับแม่ " กวีทักทายมารดาพลางสวมกอดอย่างคิดถึง

The end

Create Date : 21 มีนาคม 2550

Last Update : 23 มีนาคม 2550 11:23:22 น.

4 comments

Counter : 329 Pageviews.

เหมือนโดเรมอนเลยมีไทม์แมชชีนด้วย สนุกดีค่ะ อย่าลืมเอาเรื่องดีๆมาให้อ่านใหม่นะ

โดย: retrojass

วันที่: 22 มีนาคม 2550 เวลา:18:38:04 น.

ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านค่ะ

เรื่องสั้นที่ลงในตอนนี้เขียนเอาไว้นานแล้วค่ะ
แล้วจะทยอยนำเรื่องอื่น ๆ มาลงเรื่อย ๆ ค่ะ

โดย: ลีโอลัคนา

วันที่: 22 มีนาคม 2550 เวลา:21:20:38 น.

อืมมมม

อย่างนี้นี่เอง
กระชับและโยงกันดี ไม่สับสน
ผมดีใจที่ได้อ่านครับ
ดีใจที่ได้อยู่ที่นี่ ดีใจที่เห็นเพื่อนๆหลายคนทำแบบเดียวกันกับเรา ทำให้เรารู้สึกว่าไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไป

รักแมวอ้วนและแมวเด็กครับ

โดย: อุกเงียว (อุกเงียว

) วันที่: 29 มีนาคม 2550 เวลา:16:34:46 น.

ไม่รู้จะสั้นไปหรือเปล่าสำหรับเรื่องสั้น ดีใจที่ชอบกันค่ะ

โดย: ลีโอลัคนา

วันที่: 30 มีนาคม 2550 เวลา:10:02:41 น.

ลีโอลัคนา

Location :
นราธิวาส Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

มาทำความรู้จักกันเล็กๆ น้อยๆ นะคะ เจี๊ยบเองเล่นพันทิปมานานแล้วตั้งแต่
สมัยเพิ่งเปิดบอร์ดใหม่ๆ ก็ว่าได้

ตอนนั้นใช้ล็อกอินว่าเจี๊ยบกับอูฐสนธยา
ที่มี 2 ชื่อ ก็เพราะพันทิปมีการปรับปรุง
ระบบเรื่อยๆ จึงต้องสมัครใหม่หลายรอบ

ได้ประจำอยู่ห้องสมุดและถนนนักเขียน และร่วมสนุกเขียนเรื่องสั้นมาหลายเรื่อง เสียดายที่ผลงาน+กระทู้ที่เซฟเก็บไว้
ได้สูญหายไปหมดเสียแล้ว T__T

ต่อมาเมื่อเรียนจบก็ห่างหายไปเสียนาน จนได้หวนกลับมาอีกครั้งเมื่อไม่นานมานี้
ปัจจุบันจะขลุกอยู่ห้องหมาในจตุจักรค่ะ

Group Blog

All Blogs

Friends' blogs

[Add ลีโอลัคนา's blog to your web]

Links

BlogGang.com