"ที่ว่างของงานเขียน..เล็กๆแต่อบอุ่น [Love&Warmth]"
Group Blog
 
All Blogs
 
ห้องปิดตายกับเจ้าชายในฝัน



คืนวันฝนตก

(ตอน..ห้องปิดตายกับเจ้าชายในฝัน)

เจ้ากอล์ฟ





คืนวันฝนตกหนัก......

......ดอกไม้ที่เคยสีสวยกลิ่นหอมสำหรับใครใคร ถูกทอดทิ้งอยู่ ณ มุมหนึ่งของห้องที่มืดสนิท ท่ามกลางความอ้างว้างมีเพียงประตูหนึ่งบานที่ถูกลงกลอนเอาไว้อย่างแน่นหนา ทุกอย่างรอบข้างช่างเงียบงัน ไม่มีสิ่งไหนเลยนอกเสียจากเสียงลมหายใจของเธอที่เข้าออกอย่างช้า ๆ และแผ่วเบา เสมือนชีวิตของดอกไม้ที่ถูกเด็ดออกจากต้นเพียงเพื่อให้ใครบางคนเชยชม น้ำตาของความโศกเศร้าเอ่อล้นทุกครั้งยามที่เธอนึกถึงเรื่องเก่าๆ ขึ้นมา มันเป็นความเจ็บปวดเสียเหลือเกินสำหรับความรักของหล่อนในครั้งนั้น.....

ก่อก...ก่อก....เสียงเคาะประตูจากภายนอกห้องดังขึ้น
“ ฟ้าครับ....คุณอยู่ข้างในใช่ไหม ” เสียงของชายคนหนึ่งเอ่ย
“ ค่ะ นั่นใครกัน “ หญิงสาวสวยตอบอย่างเศร้าซึม พร้อมยกแขนขึ้นปาดรอยน้ำตาที่พึ่งไหลไปไม่นาน
“ เอ่อ...เปิดประตูสิครับ คุณก็จะรู้ว่าผมเป็นใคร “ ชายหนุ่มพูดเชิงอ้อนวอน
“ ไม่ค่ะ ฟ้าไม่เปิด ฟ้าไม่อยากเจอใคร ตอนนี้อยากอยู่คนเดียว อยากร้องไห้อยู่ตรงนี้ คุณลืมไปเสียเถิด ฟ้าจะไม่เปิดประตูพบใครทั้งนั้น “ เสียงของสาวสั่นเครือสะอึกสะอื้น
“ นานเพียงใดแล้วที่เธอจมน้ำตาทนทุกข์ทรมานกับความรักที่ผิดหวังนี้ “ เสียงที่นุ่มนวลของชายหนุ่มเอ่ยถามหญิงสาว
“ จะกี่เดือน กี่ปี หรือนานเท่าใดก็ช่างปะไร ฟ้าลืมไม่ได้ ฉันรักเขามากนัก ถึงแม้ว่าวันนี้มีแต่ความเหงาใจ ฟ้าก็จะทนยอมรับความเจ็บปวดนี้ไว้เองแต่เพียงผู้เดียว “ สาวที่เคยสวยดั่งดอกไม้สำหรับใครคนหนึ่งเริ่มร้องไห้อีกครั้ง
“ อย่าปิดกั้นตัวเองต่อไปอีกเลยครับ เพียงแค่ฟ้าเปิดประตูออกจากห้องแคบๆ ห้องนี้ ฟ้าก็จะเห็นโลกที่งดงาม โลกที่ยังมีแสงอาทิตย์สาดส่องยามกลางวัน พระจันทร์ที่ฉายแสงยามค่ำคืน มีดอกไม้ที่บานยามเช้า แสงหิ่งห้อยวับวาวยามย่ำค่ำ และยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างมากมายให้ฟ้าได้เห็น ซึ่งมันต่างจากห้องเก่าๆของคุณที่มืดมิดน่ากลัวไม่มีแม้แต่สิ่งใดๆแม้กระทั่งวิญญาณ“ ชายหนุ่มพยายามเกลี้ยมกล่อมให้สาวสวยใจอ่อน
“ คุณไปเสียเถอะค่ะ ฟ้าขอบคุณมากที่เป็นห่วง แต่ฉันลืมเรื่องราวความรักที่เคยผ่านมาไม่ได้ สิ่งเดียวที่ทำให้ฟ้าพอจะบรรเทาความเจ็บปวดได้ก็มีเพียงน้ำตาเท่านั้น ยิ่งได้ร้องยิ่งรู้สึกว่าได้อยู่ใกล้ๆ เขา ฟ้าจะอยู่คนเดียวแบบนี้ตลอดไป” หญิงสาวเอ่ยในขณะที่นึกถึงคนรักเก่าจนร้องไห้ตาแดงก่ำ
“ ถ้าเป็นเช่นนั้นผมจะรอคุณอยู่หน้าห้องนี่ล่ะครับ จะคอยเฝ้า และคุยเป็นเพื่อนกับคุณตรงนี้ไม่ไปไหนจนกว่าคุณจะออกมาพบกับผม” ชายหนุ่มยืนยันหนักแน่น

......ความเงียบเกิดขึ้นภายในห้องนี้อีกครั้ง ฟ้านั่งอยู่บนพื้นก้มหน้ากอดเข่าทั้งสองข้างไว้ หยดน้ำตาไหลลงอาบแก้มทั้งสองข้าง ชีวิตของสาวผู้แสนสวยคนนี้ต้องบอบช้ำทางใจ ทั้งๆ ที่เธอดูแลเอาใจใส่กับความรักที่เธอมีเป็นอย่างดี แต่ใยโชคชะตาช่างโหดร้ายแยกคนสองคนให้จากกันดั่งในนิยายหลายๆ เรื่องที่เคยอ่านมา ยิ่งเงียบมากเท่าใดภาพในวันเก่าก็ถูกผุดขึ้นมาในจินตนาการของเธอทุกครั้ง ตอนนี้บรรยากาศในห้องแคบๆ ของฟ้าเสมือนดังถูกสายฝนห่าใหญ่ที่พัดพาความเศร้าและความผิดหวังถาโถมเข้าใส่หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอเลยทีเดียว......

..............................................


คืนวันฝนตกโปรยปราย....

…..หญิงสาวสวยนอนทอดกายเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง ข้างกายของเธอเป็นชายหนุ่มหน้าหน้าตาดีผิวสีดำแดง กำลังนอนพักอยู่ด้วยความอ่อนเพลีย นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของผู้หญิงอย่างเธอที่ถูกสัมผัสทางกายอย่างจริงจัง และเร่าร้อนจากผู้ชาย ตัณหาความสุขที่เกิดขึ้นได้แบ่งปันกันและกันแก่ทั้งสองฝ่ายที่ได้ยินยอมพร้อมใจในเพลงรักบทนี้ เหมือนเธอกับเขาได้ช่วยกันย่อโลกแห่งความสุขสมหวังมาสู่อ้อมกอดของกันและกันเพียงสองคน.....

“ พี่ต้นคะ พี่ต้นคิดอย่างไรกับฟ้าในตอนนี้บ้าง” หญิงสาวเอ่ยปากถามเพื่อความแน่ใจในความรู้สึกของตนเอง
“ พี่ก็รักฟ้ามากสิครับ ถ้าพี่ไม่รักฟ้าพี่จะทำแบบนี้กับสุดสวยอย่างนั้นหรือ” ต้นแฟนหนุ่มของฟ้าตอบกลับ พลางเอามือลูบไปตามท่อนขาที่ขาวเนียนของเธอไปมาอย่างช้า ๆ
“ สัญญานะพี่ต้นว่าจะรักฟ้าคนเดียวตลอดไป ฟ้าไม่เคยให้ใครมากเท่าพี่ต้นเลย ฟ้ารักพี่ต้นมากนะ” สาวงามเอ่ยพลางมองชายที่ตัวเองรักด้วยสายตาที่จริงจังกับเรื่องที่พูด
“ รักก็รักสิครับ ฟ้าอย่ากังวลไปเลยนะ ฟ้าสวยออกขนาดนี้ ถ้าพี่ทิ้งไป พี่ก็คงเป็นคนที่โง่ที่สุดในโลกแล้วล่ะ” ต้นพูดตอบพลางซุกหน้าไซร้ไปตามซอกมุมต่างๆ บนเรือนร่างที่เรียวงามได้สัดส่วนของหญิงสาว
“ พี่ต้นอย่านะ “ ฟ้าดิ้นตัวไปมาด้วยอาการสั่นสะท้าน

.....ไม่มีคำตอบใดๆ จากปากของชายหนุ่ม หรือเป็นเพราะเขากำลังง่วนอยู่กับการบรรเลงเพลงจูบไปทั่วเรือนร่างของแฟนสาว เริ่มจากอกอิ่มคู่งาม ผ่านมายังหน้าท้องที่แบนราบ ไปจนถึงเรียวขาที่ขาวเนียน ทำเอาสาวฟ้าอ่อนไปทั้งตัวตามการเคลื่อนไหว ความต้องการของเขาเปรียบดังสายฝนพรำที่โปรยปรายลงมาให้หัวใจของหญิงสาวชุ่มฉ่ำไปด้วยบรรยากาศแห่งความรัก นี่ใช่ไหม....คือเจ้าชายในฝันที่เธอเฝ้าคอยและค้นหามานานแสนนาน.....

..............................................


คืนวันฝนตกหนัก......

......ดอกไม้ที่เคยสีสวยกลิ่นหอมสำหรับใครใคร ถูกทอดทิ้งอยู่ ณ มุมหนึ่งของห้องที่มืดสนิท ท่ามกลางความอ้างว้างมีเพียงประตูหนึ่งบานที่ถูกลงกลอนเอาไว้อย่างแน่นหนา ทุกอย่างรอบข้างช่างเงียบงัน ไม่มีสิ่งไหนเลยนอกเสียจากเสียงลมหายใจของเธอที่เข้าออกอย่างช้า ๆ และแผ่วเบา น้ำตาของความโศกเศร้าเอ่อล้นทุกครั้งยามที่เธอนึกถึงเรื่องเก่าๆ ขึ้นมา.....

ก่อก...ก่อก....เสียงเคาะประตูจากภายนอกห้องดังขึ้น
“ ฟ้าครับ....คุณยังอยู่ใช่ไหมครับ ” เสียงของชายคนหนึ่งเอ่ย
“ ค่ะ ฟ้าอยู่ค่ะ แล้วคุณไม่คิดจะไปไหนบ้างหรือคะ ฉันได้ยินเสียงคุณทุกวันเลย นี่ก็ผ่านมาเกือบสองเดือนแล้ว “ ฟ้าถามด้วยความฉงนในบุรุษปริศนาผู้นี้
“ ครับใช่ ผมอยู่ที่หน้าห้องของฟ้ามานานพอสมควรแล้ว แล้วคุณเล่า..พร้อมที่จะออกมาพบกับผมหรือยัง “ ชายหนุ่มเอ่ยด้วยเสียงที่ฟ้าฟังแล้วรู้สึกอบอุ่น
“ คือฟ้า...ฟ้าไม่แน่ใจในความรู้สึกตัวเอง ฟ้ายังรักเขาคนนั้น ฟ้าไม่สามารถลืมเขาได้ ขอเวลาให้ฟ้าตัดสินใจอีกจะได้ไหม แล้วฟ้าสัญญาว่าจะออกจากที่นี่เพื่อพบกับคุณ “ หญิงสาวน้ำตาเริ่มคลออีกครั้งยามพูดถึงคนรักเก่า
“ สิ่งที่ผมได้พูด ได้คุยกับฟ้าตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา ขอให้คุณเป็นคนคิด คนตัดสินใจด้วยตนเองเถิด ไม่มีใครที่จะบังคับชีวิตของใครได้หรอก ผมยินดีนะ และมีความสุขมากที่ได้คุยกับฟ้า ในเมื่อฟ้ายังตัดสินใจที่จะออกมาพบผมไม่ได้ ผมก็คงจะต้องไปแล้ว และสักวันหนึ่งคุณจะคิดได้ด้วยตัวเอง ลาก่อนครับ” ชายหนุ่มเอ่ยคำร่ำลากับหญิงสาว
“ เดี๋ยว.....เดี๋ยวก่อนค่ะคุณ อย่าเพิ่งจากไปไหนเลยนะ ให้เวลาฟ้า ขอเวลาตัดใจกับอดีตที่เลวร้ายของตัวเองก่อนจะได้ไหม” หญิงสาวพูดด้วยความกลัวที่จะเสียชายคนนี้ไป

.....ชายหนุ่มไม่เอ่ยอะไรกลับมา เสียงทุกอย่างเงียบสนิทราวกับว่าคนที่อยู่หน้าห้องนั้นได้จากไปแล้ว ฟ้าเริ่มกระวนกระวายใจแต่ก็ไม่รู้จะทำอย่างไร น้ำตาที่เป็นเพื่อนกับหญิงสาวมาตลอดนั้นได้ไหลออกมาทักทายกับแก้มสีชมพูระเรื่อทั้งสองข้างอีกครั้ง ตอนนี้บรรยากาศในห้องแคบ ๆ ของฟ้าเสมือนดังถูกสายฝนห่าใหญ่ที่พัดพาความเศร้าและความผิดหวังถาโถมเข้าใส่หัวใจดวงน้อยๆ ของเธอเลยทีเดียว......

..............................................


คืนวันฝนตก.....

.....ความกลัวเริ่มเข้ามาแทนที่ความโศกเศร้าภายในใจของเธอ ห้องมืดมิดแห่งนี้จะกลับเป็นห้องที่เงียบสนิทอีกครั้งถ้าชายหน้าห้องจากไป ผ่านมาเกือบสองเดือนที่เขามาคุย มาคอยปลอบโยน และให้กำลังใจกับฟ้าเสมอ แล้วจะเป็นอะไรไปเล่าที่เธอจะออกไปพบกับเขาไม่ได้ หรือเขาจะเป็นเจ้าชายในฝันตัวจริงของนางฟ้าที่ไร้ปีกคนนี้......

“ คุณคะ รอฟ้าก่อน ฟ้าตัดสินใจแล้วว่าฟ้าจะออกไปพบกับคุณ “ หญิงสาวร้องเรียกสุดเสียงพร้อมกับรีบมาที่ประตูบานเดียวของห้องที่อ้างว้างแห่งนี้

.....ฟ้าไขกุญแจเพื่อปลดล็อคประตูห้องที่ปิดตายมาเนิ่นนานแห่งนี้ ห้องของหัวใจที่ไม่เคยมีผู้ใดจะย่างกรายเข้ามาได้ บัดนี้ถูกเปิดออกแล้ว สิ่งแรกที่เธอแลเห็นเป็นภาพของผู้ชาย และผู้หญิงหลายคนที่เดินไปมากันขวักไขว่ มีทั้งผู้เฒ่าผู้แก่ คนหนุ่มคนสาว มีเด็กเล็กวิ่งไล่จับกันอย่างสนุกสนาน บางคนหัวเราะ บางคนร้องไห้ ฟ้าทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ว่างตัวหนึ่ง พลางมองโลกที่มีชีวิตชีวาใบนี้ด้วยรอยยิ้มที่งดงามที่สุดที่เธอเคยปริปากมา สายฝนได้ตกโปรยลงมาอย่างช้าๆ หยดน้ำจากฟากฟ้าได้พัดพาสิ่งเลวร้ายในอดีตของเธอให้จางหายไป ถึงแม้วันนี้จะไม่มีเจ้าชายในฝันที่เธอตามหา มีเพียงผู้ชายธรรมดาทั่วไปเท่านั้น แต่มันก็ไม่แปลกแต่อย่างใด เพราะเธอเองก็เป็นแค่นางฟ้าเดินถนนคนหนึ่ง....เช่นกัน.....
...........................................


**เรื่องสั้นนี้เขียนขึ้นเพื่อเป็นกำลังใจให้ผู้หญิงคนหนึ่งและผู้หญิงอีกหลายๆคนบนโลกใบนี้


Create Date : 24 ตุลาคม 2549
Last Update : 9 เมษายน 2551 19:49:09 น. 16 comments
Counter : 1421 Pageviews.

 
ความรักสวยงามพอๆกับที่น่ากลัว


โดย: รัน IP: 202.29.54.64 วันที่: 24 ตุลาคม 2549 เวลา:18:48:53 น.  

 
อ่านแล้วนึกถึงเพลงนี้เลย T-T


ชื่อเพลง/Title : เพื่อเธอ
อัลบัม/Album :
ศิลปิน/Artist : หิน เหล็ก ไฟ


เนื้อร้อง

เธอเหม่อลอยในความมืดมน
สับสนเสียใจเหลือเกิน
กรีดตัวเองไม่เจ็บเท่าใจ
ไร้คนสิ้นหนทาง ทุกอย่าง
จบเกมแล้วเธอพ่าย
อยากตายเพื่อหนึไป ไม่มีคำอธิบาย
แต่อยากตอกย้ำให้เธอรู้ว่า

คำปลอบโยนใดที่เธอต้องการ
แท้จริงอยู่ที่เธอ
อยากให้ใครมาเข้าใจ
สุดท้ายมีเพียงเธอ อ้อมกอด
โอบตัวเองเสียบ้าง
เนิ่นนานเท่าไร มากมายเท่าไร
ที่เธอนั้นมีแต่ให้

* แต่นี้.....จะหวังพึ่งใครไม่ได้อีก
ถูกแล้ว....ชีวิตดำเนินต่อไป
ความรัก...เก็บเหลือไว้ให้ตัวเองบ้าง
ชีวิตเธอมีไว้...เพื่อเธอ

ไม่อาจเป็นเธอคนเดิมเหมือนเก่า
แต่ขาดเขาเธอคงไม่ตาย
ยังมีความหมายและคุณค่า ทุกอย่าง
ยังไม่ลบลืมเลือน
เจ็บปวดยังฝังใจ แต่เธอจะก้าวไป
เพื่อชีวิตของเธอวันหน้า

(*)

ไม่อาจคาดหวังอะไร
ไม่มีใคร มีแต่เธอ...

(*)

ลองฟังดูนะคะ

//www.icygang.com/jukebox/media_file/Stone_metal_fire-puer_ter.wma

(=^.^=) ฟ้าหลังฝนย่อมงดงามเสมอค่ะ


โดย: น้องเจ้าค่ะ (blue mint ) วันที่: 24 ตุลาคม 2549 เวลา:20:02:54 น.  

 
เป็นอุทาหรณ์สอนใจผู้หญิงหลาย ๆคนได้ดีเชียวค่ะ เข้าใจความรู้สึกของนู๋ฟ้าจัง


โดย: Nueng (Nueng_Zaa ) วันที่: 24 ตุลาคม 2549 เวลา:20:50:40 น.  

 
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันนะครับ เรื่องแบบนี้อาจจะไม่มีใครผิดใครถูก ต่างคนต่างต้องยอมรับมันให้ได้และดำรงอยู่ต่อไปเท่านั้นเอง^_^


โดย: เจ้ากอล์ฟ (ChronoCross ) วันที่: 24 ตุลาคม 2549 เวลา:22:21:40 น.  

 
ความรักที่สมหวัง เปรียบเหมือนน้ำทิพย์ชะโลมใจ ที่มีแรงขับเคลื่อน ให้พลังใจฮึกเฮิม ที่จะต่อสู้กับอุปสรรคทุกอย่างที่ขวางกั้น แต่เป็นเหมือนยาพิษยามพลาดหวัง ซึ่งอานุภาพของมันสามารถ ทำให้ดวงใจที่แกร่งแกร่งปานภูผา กลับอ่อนยวบไร้แรงผงาดไม่อาจสู้อีกต่อไป แม้เพียงแค่อุปสรรคเล็กน้อย แต่ถึงอย่างไร ความรักก็เป็นเพียงส่วนหนึ่งของชีวิต ที่ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป คนที่มีสติเท่านั้น ที่จะสามารถกำกับความรักให้อยู่ในคอนโทรลได้ สามารถพิชิตความรักได้ ผู้ที่ฉลาด ย่อมรู้ว่า ความรักก็เหมือนกับผีเสื้อน้อย ที่มีสีสันสวยงาม ยามเมื่อเราพยายามจะไขว่คว้ามันมาเชยชม มันกลับบินหนีเราไป แต่เมื่อใดที่เรายืนนิ่ง มันกลับโผผินบินมาจับตัวเรา ฉะนั้น จงรัก แต่รักเพียงครึ่ง อย่าเทใจจนหมด ต้องเผื่อความผิดหวังไว้บ้าง


โดย: Niveta IP: 58.9.112.146 วันที่: 25 ตุลาคม 2549 เวลา:16:19:43 น.  

 
ลึกซึ้ง...เข้าถึงอารมณ์....

อยากรู้จังว่า..เธอคนนั้น....รู้สึกอย่างไร


โดย: มด X IP: 58.8.22.127 วันที่: 25 ตุลาคม 2549 เวลา:19:35:53 น.  

 
นี่ถ้าคุณกอล์ฟเขียนช่วงหน้าฝน คงมีคนอินมากมายกว่านี้แน่ๆ อิอิ


โดย: YaM_NoT วันที่: 25 ตุลาคม 2549 เวลา:20:22:25 น.  

 
หายไปนานไม่ได้เข้ามาเลยค่ะ ช่วงนี้มีเรื่องเศร้าๆมากมาย มาเจอเรื่องนี้อีก บ่อน้ำตาแตก เหมือนกับมาตอกย้ำ แต่ยังไงก็จะสู้ต่อไปหวังว่าจะได้เจอคนดีๆกับเขาบ้าง แล้วจะแวะมาอีกนะคะ


โดย: Wind IP: 222.123.36.163 วันที่: 27 ตุลาคม 2549 เวลา:3:00:49 น.  

 
โอ้วมีคนแวะมาเยี่ยมมากมาย
**หนูแยม นี่ก็หน้าฝนแย่นะ ตกทุกวันเลย-.-
**คุณwind ขอให้สู้ต่อไปนะครับ อะไรที่ผ่านแล้วก็ให้ผ่านไป เหงาๆก็แวะมาที่นี่ได้บ่อยๆนะ
**คุณniveta อธิบายมาลึกซึ้งเชียว ขอบคุณครับ


โดย: เจ้ากอล์ฟ (ChronoCross ) วันที่: 28 ตุลาคม 2549 เวลา:4:26:31 น.  

 
กลับมาแล้วนะครับคุณเจ้ากอล์ฟ


โดย: คนธรรมดา IP: 58.9.100.43 วันที่: 29 ตุลาคม 2549 เวลา:10:53:12 น.  

 
คนเราจะแกร่งได้มากขึ้นเมื่อก้าวผ่านความเจ็บปวด
เป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่กำลังตกอยู่ในห้วงอารมณ์นี้นะคะ
ถึงจะเจ็บยังไง คนฉลาดก็เรียนรู้ที่จะปรับตัวเองเพื่อให้อยู่สู้กับวันพรุ่งนี้ได้อยู่แล้วล่ะ
ขึ้นอยู่กับว่าใครจะมองเห็นทางออกจากห้องมืด ช้าหรือเร็วเท่านั้นเอง


โดย: แร่ใยหิน วันที่: 29 ตุลาคม 2549 เวลา:14:19:55 น.  

 

ตัดต่อเรื่องดี อ่านแล้วรู้สึกเห็นใจผุ้หญิงมากขึ้น


โดย: ไข่เจียว IP: 58.9.121.43 วันที่: 30 ตุลาคม 2549 เวลา:2:10:25 น.  

 
ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมกันครับ

**โอมกลับมาแล้วพร้อมเรื่องใหม่ด้วยหรือเปล่ารออยู่นะ


โดย: เจ้ากอล์ฟ (ChronoCross ) วันที่: 30 ตุลาคม 2549 เวลา:15:19:11 น.  

 
อ่านแล้วได้เรียนรู้ว่า .......

เวลาเดินตากฝนให้กางร่มด้วย เด๋วเปียก


โดย: aus_aus วันที่: 31 ตุลาคม 2549 เวลา:20:17:49 น.  

 
อ่านแล้ว นึกถึงตัวเอง เคยนะ เคยเป็นแบบนี้มาก่อน โดนมากเลยค่ะ สุดท้ายเวลาจะคอยเป็นยารักษาแผลใจของเราเอง
**ถึงผู้ ญ ทุกคน**
อย่าเอาหัวใจไปผูกติด กับเท้าของใคร เมื่อเค้าเดินออกจากใจเราไปแล้ว เราจะเจ็บ!


โดย: kan IP: 58.10.128.41 วันที่: 19 ธันวาคม 2549 เวลา:2:02:04 น.  

 
ถูกต้องครับ คุณ kan อย่าไปยึดติด แต่บางครั้งมันอาจจะทำให้เราเหงา เราเศร้าบ้าง ก็เป็นแค่เพียงบางเวลาเท่านั้นล่ะครับ สู้ๆกันต่อไป


โดย: เจ้ากอล์ฟ (ChronoCross ) วันที่: 22 ธันวาคม 2549 เวลา:11:12:09 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ChronoCross
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]










Friends' blogs
[Add ChronoCross's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.