"ที่ว่างของงานเขียน..เล็กๆแต่อบอุ่น [Love&Warmth]"
Group Blog
 
All Blogs
 
The Brooklyn Bridge สะพานข้ามฝัน


The Brooklyn Bridge สะพานข้ามฝัน

ลุงรัน



ในราวเกือบเที่ยงคืนคืนหนึ่ง จู่ ๆ เสียงโทรศัพท์ปลุกให้ผู้เขียนให้ลุกขึ้นมาจากที่นอน เพื่อนคนหนึ่งของผู้เขียนได้โทรศัพท์มาหา เขาบอกว่า รู้สึกหมดอาลัยในชีวิต เนื่องจากเพื่อนคนนี้เพิ่งประสบกับอุบัติเหตุรถคว่ำมาหยกๆ เส้นประสาทที่กระดูกสันหลังขาด ทำให้ไม่สามารถที่จะเดินเหินได้อย่างคนปกติทั่วไปได้อีก ผู้เขียนได้พยายามพูดจาปลอยโยนเขา สักพัก เขาจึงวางโทรศัพท์ไป
หลังจากนั้น ผู้เขียนเกิดแรงบันดาลใจบางอย่าง ประกอบกับมีข้อมูลเกี่ยวเรื่องตำนานการสร้างสะพานบรู๊คลินอยู่ในมืออยู่บ้าง ผู้เขียนลงมือเขียนงานเขียนชิ้นหนึ่งขึ้นทันที เมื่อเสร็จแล้ว จึงรีบส่งเมล์ไปให้เขาในค่ำคืนนั้น....




1

ที่นิวยอร์กกว่าร้อยปีก่อน ในวันหนึ่งของฤดูหนาวอันเย็นยะเยือก หมอกขาวลอยคลุ้งเหนือพื้นน้ำอันไพศาล ทันใดนั้น เรือเฟอรี่ที่ จอห์น เอ. โรบลิง วิศวกรชาวสหรัฐฯโดยสารมา เพื่อข้ามไปยังอีกฟากฝั่งหนึ่งของแม่น้ำ ได้เกิดแล่นไปติดอยู่บนธารน้ำแข็งในแถบบรู๊คลิน พลันประกายไฟแห่งฝันจึงผุดวาบขึ้นในห้วงความคิดของชายชรา โรบลิงคิดสร้างสะพานข้ามแม่น้ำตะวันออก (The East River) เชื่อมต่อระหว่างแมนฮัตตันกับบรู๊คลิน
“มันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก สหาย”
“มันก็เพียงฝันโง่ ๆ ของคนโง่ๆ เท่านั้นแหละพวก”
เสียงตอบรับจากบรรดาผู้เชี่ยวชาญด้านการสร้างสะพานที่มีต่อฝันของเขา ทว่าโรบลิงมิได้นำพาต่อเสียงเหล่านั้น เขาชักชวนวอชิงตัน-ลูกชายให้ร่วมเดินทางไปค้นหาฝันครั้งนี้ร่วมกัน

2
แล้วในปี 1870 ฝันของสองพ่อลูกก็ได้เริ่มต้นขึ้น เมื่อแรกเริ่ม ทุกอย่างดูจะไปได้สวย แต่เหมือนสายฟ้าฟาดใส่ลงกลางฝัน ในระหว่างการก่อสร้างฐานรากของสะพาน จู่ ๆ ก็ได้เกิดอุบัติเหตุร้ายแรงขึ้นที่ห้องใต้น้ำสำหรับสร้างสะพาน โรบลิงผู้พ่อตาย วอชิงตันผู้ลูกได้รับบาดเจ็บสาหัส สมองบางส่วนถูกทำลาย กลายเป็นคนพิการ ไม่สามารถเดิน พูด และเคลื่อนไหวได้อย่างที่เคยเป็นมา มีเพียงนิ้วมือเพียงนิ้วเดียวเท่านั้นที่สามารถขยับเขยื้อนได้
แต่อุบัติเหตุครั้งนั้นไม่สามารถโค่นทำลายจิตใจมั่นคงดุจภูเขาน้ำแข็งของวอชิงตันลงไปได้ ในระหว่างที่พักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาล อาศัยนิ้วมือเพียงนิ้วเดียวที่สามารถเคลื่อนไหวได้ วอชิงตันได้คิดสร้างรหัสในแบบฉบับของตัวเองขึ้นมา เพื่อใช้สื่อสารกับเอมิลี่ -ภรรยาคู่ทุกข์คู่ยากของเขา ทั้งนี้เพื่อเดินหน้าสานฝันของเขาต่อไป วอชิงตันได้ใช้สัญญาณนิ้วมือที่คิดขึ้น แตะไปที่แขนของเอมิลี่เพื่อให้เธอโทรไปหาวิศวกร ผู้ควบคุมการสร้างสะพาน จากนั้นด้วยวิธีการสื่อสารแบบเดียวกัน เขาใช้มันถ่ายทอดคำสั่งผ่านเอมิลี่ไปยังวิศวกร แม้ดูจะเป็นสิ่งที่งี่เง่าและแทบจะเป็นไปไม่ได้ แต่ในที่สุด การก่อสร้างสะพานก็ได้เริ่มต้นขึ้นใหม่อีกครั้ง มันกินระยะเวลายาวนานร่วม 13 ปีที่วอชิงตันใช้นิ้วสื่อสารกับเอมิลี่ เพื่อควบคุมการสร้างสะพานจนแล้วเสร็จลงเมื่อวันที่ 13 พฤษภาคม ค.ศ.1883



3
ทุกวันนี้…หากใครได้มีโอกาสเดินทางไปเยือนมหานครนิวยอร์ก คุณจะได้เห็นสะพานบรู๊คลิน-สะพานแขวนแห่งแรกของโลก ความยาว 6,000 ฟุต สัญลักษณ์อย่างหนึ่งของเมืองนี้ ที่ยังคงยืนตระหง่านประกาศชัยชนะของชายพิการ-เจ้าของฝันที่ครั้งหนึ่งคนกว่าครึ่งโลกต่างพากันหัวเราะเยาะว่า เป็นเพียงฝันโง่ๆ ของคนโง่ๆ เท่านั้น…
…………….

รุ่งเช้าวันถัดมา... เพื่อนคนเดิมได้โทรศัพท์มาหาผู้เขียนอีกครั้ง เขากล่าวคำขอบอกขอบใจกับผู้เขียนเสียยกใหญ่ เพราะจากงานเขียนของผู้เขียนนั่นเองที่ทำให้เขามีพลังใจที่จะลุกขึ้นมามองตัวเองอย่างมีค่าอีกครั้ง เขาได้เรียนรู้แล้วว่า
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะต้องไม่หยุดฝัน และต้องฝ่าฟันอุปสรรคในชีวิตเพื่อก้าวไปสู่ความฝันของเราให้จงได้”
……………………………


Create Date : 24 สิงหาคม 2549
Last Update : 17 ตุลาคม 2549 9:47:29 น. 11 comments
Counter : 2037 Pageviews.
Share

 
มาเจิมอีกสักหน่อย อิอิ


โดย: blue mint IP: 58.9.28.149 วันที่: 24 สิงหาคม 2549 เวลา:15:10:36 น.  

 
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ
พอดีเป็นนักกายภาพบำบัดค่ะ
ฝากบอกเพื่อนจขบ.ด้วยว่าให้ขยันออกกำลังกายและก็สู้ต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ป.ล.จขบ.เป็นน่ารักมากค่ะ อยากให้คนซักครึ่งโลกเป็นแบบคุณ
โลกคงจะสงบสุขนะคะ


โดย: I am SeRaPh วันที่: 25 สิงหาคม 2549 เวลา:20:27:38 น.  

 
ขอบคุรครับที่แวะมาเยี่ยมเยียนจ้า
เดี่ยวจะทยอยอัพไปเรื่อยๆนะ อย่าพลาดล่ะ


โดย: กิ่งไผ่..ไหวเอน IP: 58.147.65.228 วันที่: 26 สิงหาคม 2549 เวลา:14:24:51 น.  

 
อย่าทิ้งความฝันแม้วันสุดท้าย ขอเป็นให้ทุกคนไปให้ถึงความฝันของตัวเอง


โดย: Natnalin IP: 202.29.54.250 วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:3:56:18 น.  

 
ดีค่ะ ชอบอ่ะ


โดย: nute IP: 203.209.106.187 วันที่: 29 สิงหาคม 2549 เวลา:9:36:35 น.  

 
ถ้าชอบก็แวะมาพักเหนื่อยที่นี่ได้เสมอนะครับ

^_^ที่นี่บลอคเล็กๆแต่อบอุ่น พร้อมจะคลายเหนื่อยด้วย

เรื่องราวดีๆ มากมาย


โดย: กิ่งไผ่..ไหวเอน IP: 124.157.169.25 วันที่: 30 สิงหาคม 2549 เวลา:9:20:38 น.  

 
เท่ มากมาย


โดย: น้ำปู IP: 202.12.74.5 วันที่: 17 ตุลาคม 2549 เวลา:14:59:28 น.  

 
เรื่องนี้ขออนุญาติไปลง hi 5 นะค่ะ อาจารย์


โดย: mam () IP: 202.149.25.239 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:20:18 น.  

 
เรื่องนี้ขออนุญาติเอาไปลงใน hi 5 นะค่ะ


โดย: mam IP: 202.149.25.235 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:30:04 น.  

 
เรื่องนี้ขออนุญาติเอาไปลงใน hi 5 นะค่ะ
//www.hi5.com/friend/profile/displaySameProfile.do?userid=174181685


โดย: mam IP: 202.149.25.239 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2551 เวลา:23:30:32 น.  

 
ตามลิงค์จากห้องกล้องมา
เพราะชอบบทความนี้ค่ะ
มาอ่านที่บล๊อกแล้วยิ่งประทับใจ


โดย: ดา ดา วันที่: 17 สิงหาคม 2553 เวลา:12:25:45 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

ChronoCross
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]







Friends' blogs
[Add ChronoCross's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.