• หมายเหตุประเทศสยาม
• ฉายาสยาม อัลบั้ม

หนังสือล้ำค่าเรื่อง ตุ๊กตาศิลาจีน วัดโพธิ์ (๑) หนังสือเรื่อง ตุ๊กตาจีน วัดโพธิ์ The Chinese Stone Figures of Wat Pho เป็นหนังสือปกแข็ง ขนาด ๑๐" x ๑๓" พิมพ์ครั้งแรกจำนวน ๕,๐๐๐ เล่ม เมื่อพุทธศักราช ๒๕๔๘ พิมพ์ที่โรงพิมพ์อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิง ใช้กระดาษพิเศษ เป็นหนังสือภาพขาวดำซึ่งใช้เวลาบันทึกภาพถึง ๔ ปี ตั้งแต่พุทธศักราช ๒๕๔๓ จนถึงพุทธศักราช ๒๕๔๗ โดยใช้กล้อง Hasselblad ฟิล์มโกดัก T-Max 100 หนังสือหนา ๔๐๐ หน้า มีภาพงดงามในเล่มมากกว่า ๓๗๐ ภาพ ขยายขนาดใหญ่เต็มหน้าแสดงวิจิตรศิลป์ชัดจน หนังสือตุ๊กตาจีน วัดโพธิ์ ดึงดูความสนใจตั้งแต่แผ่นปกหน้า ซึ่งคัดเลือกตุ๊กตาขุนนางจีนฝ่ายบู๊หนวดยาวงาม สวมหมวกขุนนาง ที่ประดับอยู่ ณ พระระเบียงพระอุโบสถชั้นในด้านทิศตะวันออกมาแสดง และออกแบบชื่อหนังสือเป็นแบบฝ้ายจีน คำว่า ตุ๊กตาศิลาจีน ลักษณะเป็นอักษรปลายพู่กันจีน เช่นเดียวกับภาพบนปกหลัง เป็นภาพขุนนางฝ่ายบู๊ ประดับซุ้มประตูทรงมงกุฎประตูที่ ๑๖ ของวัด แผ่นหุ้มปกนี้ออกแบบโดย พันธุ์ศักดิ์ จักกะพาก ใบพาดปกด้านหน้า เป็นลวดลายไก่ ส่วนด้านหลังเป็นลวดลายแพะดึงดูดสายตาให้สนใจเปิดหน้าต่อไป หน้าแรกแสดงภาพประตูหินแกะสลักลายดอกไม้ เปิดเพียงครึ่งบาน มีตุ๊กตาศิลารูปคนยืนเยี่ยมหน้าเสมือนมีความหมายว่า กำลังเริ่มเปิดประตูเข้าสู่ความรู้เรื่อง ตุ๊กตาศิลาจีน วัดโพธิ์ ปกในเป็นชื่อหนังสือ “ตุ๊กตาศิลาจีน วัดโพธิ์” ภาษาไทยและอังกฤษ ถัดไปเป็นภาพรอยพระพุทธบาทอันงดงามยิ่งซ้อนบนภาพ “พระนอนวัดโพธิ์” พลิกต่อไปพบภาพพระบรมราชานุสาวรีย์ พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว พระมหาเจษฎาเจ้า รัชกาลที่ ๓ ผู้ทรงปฏิสังขรณ์วัดพระเชตุพน และได้พระราชทานตุ๊กตาศิลาจีน ประดับไว้ในพระอาราม ภาพต่อไปเป็นภาพสมเด็จพระสมณเจ้ากรมพระปรมานุชิตชิโนรส ผู้ทรงพระนิพนธ์วรรณกรรมโคลงดั้นเรื่องปฏิสังขรณ์ วัดพระเชตุพน ครั้งรัชกาลที่ ๓ พุทธศักราช ๒๓๘๘ และ ภาพอาคารเจดีย์เสนาสนะของวัดพระเชตุพน คำนำหนังสือตุ๊กตาศิลาจีนฯ ของพระธรรมปัญญาบดี (ถาวร ติสฺสานุกโร) เจ้าอาวาสวัดพระเชตุพน กล่าวถึง ที่มาของหนังสือเรื่องนี้ ตอนหนึ่งว่า “ตุ๊กตาศิลาจีน เป็นปฏิมากรรมอันงดงามล้ำคุณค่าที่ พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว พระมหาเจษฎาเจ้ารัชกาลที่ ๓ ทรงพระราชอุทิศไว้ในคราวที่ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ปฏิสังขรณ์วัดพระเชตุพนครั้งใหญ่โปรดเกล้าฯ ให้ตั้งประดับไว้ทั่วทั้งพระอาราม เพื่อเป็นสิริมงคลตามคติจีน สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส ได้ทรงพรรณนาถึงตำแหน่งที่ตั้งตุ๊กตาจีนนี้ไว้ในโคลงดั้นเรื่อง ปฏิสังขรณ์วัดพระเชตุพน มีมากนับพันชิ้น ถึงแม้จะชำรุดเสียหายไปตามกาลเวลา ซึ่งล่วงมากว่า ๑๐๐ ปี แต่ก็ยังหลงเหลืออยู่อีกมาก ควรจะต้องรักษาไว้ให้ลูกหลานไทยได้ชื่นชม เพราะประจักษ์พยานสำคัญอันแสดงถึงสัมพันธไมตรีอันดีระหว่างไทยกับจีนที่มีมายาวนาน ปรากฏหลักฐานอยู่บนภาพสลักลายเส้น บนแผ่นศิลาที่ฐานเสาประทีปด้านหน้าพระวิหารทิศพระโลกนาถ แสดงเส้นทางการค้าขายในสมัยรัชกาลที่ ๓ มีทั้งทางบกใช้ช้าง ม้า ลา และโคเป็นพาหนะ และทางนำใช้เรือสำเภาทั้งของไทยและจีนเป็นพาหนะ นอกจากการค้าขายสินค้าแล้ว ยังมีการแลกเปลี่ยนศิลปวัฒนธรรมประเพณี คติ ความเชื่อ และในยุคนั้น มีคนจีนอพยพเข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภารกันมาก ดังนั้น ทางวัดจึงได้รวบรวมเรื่องราวความเป็นมาอันทรงคุณค่าทางประวัติศาสตร์ เพื่อให้อนุชนรุ่นหลังได้ซาบซึ้งถึงคุณค่าและร่วมกันหวงแหนรักษาไว้เป็นสมบัติของชาติ ได้อาศัยผู้รู้หลายท่านช่วยกันค้นคว้า และตรวจสอบหลักฐานให้ถูกต้องสมบูรณ์ที่สุด ต้องใช้เวลาศึกษาค้นคว้าเรียบเรียงถึง ๕ ปี...” จากคำนำดังกล่าว จะเห็นได้ว่าการถ่ายภาพ การค้นคว้าเรียบเรียงเนื้อหาสาระต่าง ๆ ในหนังสือ ตุ๊กตาศิลาจีน ได้มีการเตรียมการอย่างดี และมีผู้รู้ร่วมดำเนินการเพื่อให้หนังสือเรื่องนี้ มีคุณค่า เป็นทั้งหนังสือศิลปะและหนังสือประวัติศาสตร์ จึงปรากฏว่า เรื่องที่นำเสนอในเล่มให้ความรู้อย่างกว้างขวางตั้งแต่หน้าแรกจนหน้าสุดท้าย เป็นหนังสือภาพ และหนังสือวิชาการศิลปะที่อ่านสนุกเพลิดเพลิน มีความรู้ทั้งด้านประวัติความเป็นมาของ ตุ๊กตาศิลาจีน เชิงประวัติศาสตร์และเชิงศิลปะประมวลได้อย่างครบถ้วนสมบูรณ์ หนังสือตุ๊กตาศิลาจีน วัดโพธิ์ เสนอเนื้อหาสาระสำคัญจัดได้เป็น ๖ บท คือ ๑. วัดโพธิ์ กล่าวถึงประวัติความเป็นมาของวัดโพธิ์ ดังใจความสำคัญที่ว่า “...เป็นวัดเก่าที่มีมาแต่ครั้งกรุงศรีอยุธยา เดิมชื่อ วัดโพธาราม ต่อมา เมื่อ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ทรงบูรณะปฏิสังขรณ์ครั้งใหญ่ จนปรากฏมีโบราณวัตถุ โบราณสถานมากมายใหญ่โตใช้เวลาถึง ๗ ปี ๕ เดือน ๒๘ วัน (เริ่มแต่ปี พ.ศ.๒๓๓๒) สิ้นพระราชทรัพย์ไม่ต่ำกว่า ๕,๘๑๑ ชั่ง ใช้กำลังคน ๒๐,๐๐๐ เศษ วัดนี้ จึงกลายเป็นวัดประจำรัชกาลที่ ๑...ต่อมาในรัชสมัย พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงปฏิสังขรณ์และก่อสร้างศาสนวัตถุสถานเพิ่มเติมอีก และโปรดให้รวบรวมสรรพวิชาความรู้ต่าง ๆ มาจารึกลงแผ่นศิลาประดับไว้รอบวัด เพื่อเป็นแหล่งศึกษาของมหาชน จึงได้รับการยกย่องว่า เปรียบเสมือนมหาวิทยาลัยเปิดสำหรับประชาชน...” ๒.  พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวกับการสร้างวัดในศิลปะจีน บทนี้กล่าวถึงพระราชประวัติ และการที่พระองค์ทรงค้าสำเภา นำความมั่งคั่ง และความมั่นคงมาสู่เศรษฐกิจของประเทศไทย และยังทรงพระกรุณาพระราชทานข้าวกล้องไปกับนายเรือสำเภา เพื่อให้ทานคนยากจนอดอยากที่เมืองจีน พระอัจฉริยภาพด้านการช่าง การบูรณะปฏิสังขรณ์วัดต่างๆรวมทั้งการสร้าง เรือสำเภาขนาดใหญ่ที่วัดยานนาวา การบูรณะปฏิสังขรณ์วัดพระเชตุพนฯ โดยเฉพาะการค้าสำเภากับจีน ได้นำช่างจากจีนมาสร้างสรรค์ศิลปกรรมต่าง ๆ ตลอดจนคนจีนเข้ามาพึ่งพระบรมโพธิสมภาร โดยมากับเรือสำเภาที่ไปค้าขาย และคนจีนได้มาเป็นกำลังสำคัญในการขุดคลอง ก่อสร้างวัด ทำโรงเลื่อย สร้างตึกแถว ทำถนน และการที่ทรงมีพระราชนิยมในด้านช่างศิลป์ของจีน ๓.  กำเนิดตุ๊กตาศิลาจีน ให้ความรู้เกี่ยวกับความสามารถของคนจีนในการแกะสลักและสร้างรูปเคารพ ใช้ทั้งทองคำ เงิน สำริด เหล็ก กระดูก งา ดินเผา เครื่องเคลือบ ไม้ หยก หิน เป็นต้น และตุ๊กตาที่สร้างโดยทั่วไปเป็นตุ๊กตามงคล ตุ๊กตาเทพ ตุ๊กตาตัวละคร ตุ๊กตาประวัติศาสตร์ และตุ๊กตาศิลาที่วัดพระเชตุพน มีตุ๊กตาชนิดต่างๆผสมผสานกัน เช่น รูปขุนนางและกษัตริย์ รูปนักบวช รูปบุคคล รูปเทพ รูปสัตว์เทพ รูปสัตว์ รูปชาวตะวันตก รูปอาคารจำลอง และสิ่งของเครื่องใช้ มีทั้งขนาดเท่าคนจริงและขนาดย่อม ล้วนมีความงดงามลวดลายละเอียดประณีต ๔.  วัตถุประสงค์ของการสร้างตุ๊กตาศิลาจีน โดยเฉพาะรูปทวารบาลหรือรูปนักรบ เพื่อป้องกันมิให้ผีปีศาจมารบกวน ๕.  การนำตุ๊กตาศิลาจีนเข้ามาในประเทศไทย เนื่องจากพระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดการบูรณะปฏิสังขรณ์พระอาราม และทรงสร้างใหม่ถึงราว ๗๓ วัด ทรงชื่นชมศิลปะจีน ประกอบกับทรงส่งสำเภาไปค้าขายกับประเทศจีน จึงโปรดให้นำตุ๊กตาศิลาจีนกลับมากับเรือ เป็นอับเฉา และวัดพระเชตุพนฯ มีตุ๊กตาจีนมากที่สุดมากกว่า ๑,๐๐๐ ตัว รองลงมาคือ วัดอรุณราชวราราม ๓๐๔ ตัว ในบทนี้มีภาพลายเส้นสลักบนแผ่นศิลา ภาพเรือสำเภาไทย ประดับอยู่ที่หน้าวิหารพระโลกนาถ และเรือสำเภาของจีน ที่นำชาวจีนเข้ามาสู่แผ่นดินไทยที่อุดมสมบูรณ์ ๖.  ประเภทของรูปจำหลักศิลา อธิบายระบบขุนนางจีนฝ่ายบู๊ (ทหาร) ฝ่ายบุ๋น (พลเรือน) ซึ่งตุ๊กตาจะมีลักษณะหน้าตาและเครื่องแต่งกายแตกต่างกัน อธิบายตุ๊กตารูปนักบวช บุคคล สตรีชั้นสูง สตรีสามัญ เด็กชาย เด็กหญิง เทพ พระอรหันต์ เซียน ท้าวจตุโลกบาล ฮก ลก ซิ่ว สัตว์ในตำนาน สัตว์ สิงโต แพะ ม้า ลิง เสือ กวาง หมู ช้าง ชาวตะวันตก อาคารจำลอง เขามอ อธิบายเกี่ยวกับการสร้างสวนของจีนในเมืองสำคัญต่าง ๆ และการสร้างสวนของไทยในรัชกาลที่ ๑ ที่ ๒ และที่ ๓ อธิบายซุ้มโขลนทวาร ซึ่งเป็นซุ้มประตูสิริมงคล ที่พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงสร้างไว้ที่หน้าประตูทางเข้าพระวิหารทิศตะวันออกมุขหลัง ตรงหน้าพระพุทธโลกนาถ ซึ่งเป็นพระพุทธรูปยืนองค์ใหญ่สูง ๒๐ ศอก (๑๐ เมตร) ซึ่งในปัจจุบันชาวไทยเชื้อสายจีนได้สร้างซุ้มประตูจำลองประเภทเดียวกับซุ้มโขลนทวาร เป็นประตูจีนเฉลิมพระเกียรติ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช ในมหามงคลพระชนมพรรษา ๗๒ พรรษา ไว้ที่วงเวียนโอเดียน สามแยกหัวถนนเยาวราช อธิบายเสามังกร เรียกว่า เสาฮั้วเปียก เป็นเสาศิลามีมังกรพันงดงามมาก นอกจากนี้ยังอธิบายเรื่องสิ่งของเครื่องใช้ เช่น กระถางต้นไม้ กระถางธูป แท่นบูชา แจกัน กระถางบัว กลอง ฯลฯ Free TextEditor   Create Date : 30 มีนาคม 2554     Last Update : 30 มีนาคม 2554 19:53:50 น. Counter : 2365 Pageviews.   2 comment Share Tweet

หนังสือต้องห้าม : ความรู้ที่ขาดหายไปในประวัติศาสตร์ หนังสือต้องห้าม : ความรู้ที่ขาดหายไปในประวัติศาสตร์       หลายคนคงจำกันได้ว่าหลังเหตุการณ์การทำลายชีวิตนักศึกษาอย่างเหี้ยมโหดในวันที่ 6 ตุลาคม 2519 รัฐบาลเผด็จการในสมัยนั้น ยังได้มีการติดตามทำลายหนังสืออีกมากมาย ทั้งที่เป็นเอกสารสิ่งพิมพ์ซึ่งเสนอข่าวสาร บทความ และข้อเขียนแสดงความคิดเห็นอันส่อไปในทางก่อให้เกิดความแตกแยกความสามัคคีในชาติ หรือชี้นำผู้อ่านให้เกิดความนิยมเลื่อมใสในลัทธิคอมมิวนิสต์ หรือให้เกิดความปั่นป่วนหรือกระด้าง หนังสือเหล่านี้ได้ถูกประกาศรายชื่อเป็นหนังสือต้องห้าม จำนวน  219 รายชื่อ ซึ่งปัจจุบันก็ยังไม่มีการยกเลิก ดังนั้น หากว่าผู้ใดที่มีหนังสือเหล่านี้ไว้ในครอบครอง จำเป็นต้องเผาและทำลายหนังสือทิ้งทุกเล่ม เพื่อความปลอดภัยของชีวิตตนเองและครอบครัว จึงมีผลให้หนังสือนับล้านเล่มถูกเผา เล่มแล้วเล่มเล่า ถูกฝัง  ถูกทำลาย และปัจจุบันได้กลายเป็นหนังสือหายากในที่สุด                                                                      สุลักษณ์  ศิวรักษ์ ปัญญาชนสยามคนสำคัญ เล่าให้ฟังถึงสถานการณ์ต้องห้ามบางส่วนในช่วงนั้นผ่าน ช่วงหลังแห่งชีวิต ว่า"สถานการณ์ในเมืองไทยเลวร้ายลงไปทุกที  นิสิตนักศึกษาถูกจับเข้าคุก และถูกทรมานอย่างไร้ศักดิ์ศรี ยังพวกที่หนีเข้าป่าก็มีมากยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ รวมถึงพวกที่หาทางหนีออกมาเมืองนอกและพวกที่ติดอยู่เมืองนอก ข้าพเจ้าปรึกษาหารือกับคุณป๋วยและลูกชายของท่านอีกสองคน และเพื่อนฝูงที่อยู่ต่างประเทศ ร่วมกันตั้ง มูลนิธิมิตรไทย (Mitra Thai Trust) ขึ้น เพื่อช่วยคนในเมืองไทย แม้ที่เข้าป่าไป หรือติดอยู่ในคุก รวมถึงคนไทยที่ตกยากอยู่ต่างประเทศ จากเหตุการณ์ในครั้งนี้ เราเห็นความจำเป็นที่ต้องออกนิตยสารภาษาไทย ให้ชื่อว่า 'มิตรไทย' เพราะเมืองไทยในช่วงนั้นปิดกั้นเสรีภาพในการแสดงออกทุก ๆ ทาง แม้ข่าวสารข้อเท็จจริงก็ปรากฏออกมาไม่ได้ โรงพิมพ์บางแห่งถูกล่ามโซ่แท่นพิมพ์ ดังนั้นการตีพิมพ์นิตยสารมิตรไทย นอกจากจะให้ข้อมูลแล้ว ยังต้องการเสนอทัศนะในทางเสรี  โดยต้องการให้นิตยสารนี้แพร่หลายทั่วไป ทั้งในหมู่คนไทยที่เมืองนอกและต้องการแอบเอาเข้าไปจำหน่ายจ่ายแจกในเมืองไทยอีกด้วย"   เช่นเดียวกับ ธนาพล  อิ๋วสกุล  บรรณาธิการ นิตยสาร "ฟ้าเดียวกัน" ที่ได้เขียนถึง "หนังสือต้องห้าม : ความรู้ที่ถูกจองจำ" ให้เข้าใจว่า "ตลาดหนังสือหลัง 14 ตุลา มีความเปลี่ยนแปลงทั้งในเรื่อง 'ปริมาณ'  ที่มีการเกิดขึ้นของสำนักพิมพ์อิสระ ที่มุ่งขายความคิดมากกว่าผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ ทำให้มีหนังสือออกมาเป็นจำนวนมาก ขณะที่ 'คุณภาพ' ก็มีการเปลี่ยนแปลงอย่างสำคัญ 14 ตุลา นำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงทางภูมิปัญญาครั้งใหญ่ของสังคมไทย และเหตุการณ์ 14 ตุลา ยังนำมาซึ่งการปลดปล่อยงานเขียนในทศวรรษ 2490 ที่ถือเป็นงาน "ต้องห้าม" ให้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง นับเฉพาะหนังสือ โฉมหน้าศักดินาไทย ของ จิตร ภูมิศักดิ์ ก็ได้รับการตีพิมพ์นับหมื่นเล่มในเวลาไม่กี่เดือน จนต้องมีการจัดสัมมนาว่าด้วยหนังสือเล่มนี้โดยเฉพาะ" จึงเป็นที่น่าสังเกตว่าผู้มีอำนาจสมัยนั้น มิได้มีความรู้ในการห้ามเสียด้วยซ้ำ หนังสือหลายเล่มก็ดูเพียงชื่อผู้เขียน เช่น จงพิทักษ์เจตนารมณ์ประชาธิปไตยสมบูรณ์ของวีรชน 14 ตุลาคม โดย ปรีดี  พนมยงค์  หลายเล่มก็ดูเพียงชื่อหนังสือ เช่น ชาวนาไทยกับการเปลี่ยนแปลง ของ สุเทพ สุนทรเภสัช  กระบวนการห้ามหนังสืออย่างบ้าคลั่งนี้ทำให้ รังสรรค์ ธนะพรพันธุ์ ถึงกับทิ้งงานวิชาการโดยสิ้นเชิง เมื่อ กลยุทธในการแก้ปัญหาความยากจนในประเทศไทย ของเขาได้กลายเป็น 1 ใน 219 หนังสือต้องห้าม หากเราจะมองย้อนประวัติศาสตร์ของการห้ามหนังสือ จะเห็นได้ว่ามีความเป็นมาพร้อม ๆ กับการกำเนิดขึ้นของหนังสือ ดังภาพบันทึกเหตุการณ์เมื่อ 2,200 ปีที่แล้ว ที่จักรพรรดิจิ๋นซีฮ่องเต้บัญชาให้เผาหนังสือทุกเล่มในราชอาณาจักรของพระองค์ ถือเป็นปฏิบัติการเผาหนังสือที่เก่าแก่ที่สุด จนถึงปัจจุบันการห้ามหนังสือยังมีอยู่ โดยข้ออ้างสำคัญ คือ เรื่องความสงบเรียบร้อยและศีลธรรมอันดีงามของประชาชน แม้กระทั่งหนังสือที่ขายดีที่สุดในโลกเรื่องหนึ่งอย่าง แฮร์รี่ พอตเตอร์ ก็ถูกห้ามจากโบสถ์คริตสต์บางแห่ง เนื่องจากขัดกับหลักศาสนานั่นเอง   แฮร์รี่ พอตเตอร์ เป็นหนังสือที่ถูกห้ามโดย  สมาคมห้องสมุดโรงเรียนและสมาคมห้องสมุดแห่งชาติ สหรัฐ                                                           ความเป็นจริงในปัจจุบันยังมีคนหนุ่มสาวที่แสวงหาความรู้ ความจริง ในสังคมอีกหลายคนที่ใฝ่ฝันอยากอ่านหนังสือที่ถูกห้ามอ่านเหล่านี้ ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้พวกเขาไม่เคยรู้เลยว่ามีหนังสือเหล่านี้อยู่ และถึงแม้ว่าจะรู้จักก็คงไม่ต้องการอ่านอะไรมากนัก ถ้าหากรัฐไม่ออกคำสั่งให้เป็นหนังสือที่ห้ามอ่านและห้ามแตะต้อง ครอบครอง จึงทำให้ต้องอยากลองอ่านกันสักครั้งว่าเป็นอย่างไร เป็นเพราะเหตุใด ทำไมถึงต้องห้ามอ่าน ถ้าอ่านแล้วจะส่งผลต่อสังคมอย่างไร แม้ว่าเวลาต่อมาหลายเล่มในหนังสือต้องห้าม ก็ได้ถูกแนะนำให้เป็นหนังสือดีที่คนไทยควรอ่าน โดยหลักเกณฑ์หนึ่งในการคัดเลือก คือ จะต้องเป็นหนังสือที่โดดเด่น มีอิทธิพลต่อความคิด อารมณ์ความรู้สึก ของผู้อ่านจำนวนมากในยุคหนึ่ง ๆ และมีผลสืบเนื่องมาจนถึงปัจจุบัน ซึ่งในจำนวน ๑๐๐ เล่มหนังสือดีที่คนไทยควรอ่าน ที่เลือกมานี้ มีถึง ๗ เล่มที่เคยเป็นหนังสือต้องห้ามในวาระต่าง ๆ กัน อาทิ  นิราศหนองคาย โดย นายทิม สุขยางค์ / ทรัพย์ศาสตร์ โดย พระยาสุริยานุวัตร / แลไปข้างหน้า โดย กุหลาบ สายประดิษฐ์ / กบฏ ร.ศ. 130 โดย เหรียญ ศรีจันทร์ และ เนตร พูนวิวัฒน์ /โฉมหน้าศักดินาไทย และ กวีการเมือง ของ จิตร ภูมิศักดิ์ / พิราบแดง ของ สุวัฒน์ วรดิลก หนังสือ (เคย)ต้องห้าม ปัจจุบันถูกจัดให้เป็นหนังสือดี ๑๐๐ เล่มที่คนไทยควรอ่าน นิราศหนองคาย โดย ทิม สุขยางค์ วรรณคดีที่ถูกสั่งเผาในรัชกาลที่ ๕ ทรัพย์ศาสตร์ โดย พระยาสุริยานุวัตร แลไปข้างหน้า โดย กุหลาย สายประดิษฐ์ กบฏ ร.ศ. 130 โดย เหรียญ ศรีจันทร์ และเนตร พูนวิวัฒน์                                                                                       โฉมหน้าศักดินาไทย โดย จิตรภูมิศักดิ์ กวีการเมือง โดย จิตรภูมิศักดิ์ พิราบแดง โดย สุวัฒน์ วรดิลก รายชื่อหนังสือต้องห้าม (ปัจจุบันยังไม่มีการยกเลิก) ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง กำหนดชื่อเอกสารและสิ่งพิมพ์ที่ห้ามผู้ใดมีไว้ครอบครอง       ด้วยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย ได้พิจารณาแล้วเห็นว่าเอกสารสิ่งพิมพ์ต่อไปนี้ เป็นเอกสารสิ่งพิมพ์ซึ่งเสนอข่าวสาร บทความ และข้อเขียนแสดงความคิดเห็นอันส่อไปในทางก่อให้เกิดความแตกแยกความสามัคคีในชาติ หรือชี้นำผู้อ่านให้เกิดความนิยมเลื่อมใสในลัทธิคอมมิวนิสต์ หรือให้เกิดความปั่นป่วนหรือกระด้างกระเดื่องในหมู่ประชาชน หรือให้ประชาชนล่วงละเมิดกฎหมายแผ่นดิน คือ 1. การเมืองเรื่องของประชาชน เขียนโดย แนวร่วมประชาชาติกันทรารมย์ 2. เก้าอี้ป่า เขียนโดย เก้าอี้ป่า 3. การ์ตูนปฏิวัติจากจีนใหม่ หญิงแดง จดหมาย ขนไก่ กองทหาร เขียนโดย หวาซาน หลิวจี้อิ่ว 4. การปฏิวัติของจีน เขียนโดย กองบรรณาธิการ สังคมศาสตร์ปริทัศน์ 5. การศึกษาปฏิวัติประชาชนลาว เขียนโดย ไกรสร พรหมวิหาร 6. ก่อนไปสู่ภูเขา แปลโดย สถาพร ศรีสัจจัง 7. กาพย์กลอนเหมาเจ๋อตุง แปลโดย ประไพ วิเศษธานี 8. เข้าโรงเรียน เขียนโดย กวั่นหวา 9. ข้อขัดแย้งระหว่างสหภาพโซเวียต กับ จีน เขียนโดย กองบรรณาธิการหนังสือพิมพ์เหยินหมิน ยึเป้า และกองบรรณาธิการนิตยสารหงฉี 10. คติพจน์ประธานเหมาเจ๋อตุง ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน แต่พิมพ์ที่สำนักพิมพ์ต่างประเทศ ปักกิ่ง และสุนทรการพิมพ์ หจก.จรัลสนิทวงศ์ บางพลัด      กรุงเทพมหานคร 11. คัมภีร์นักปฏิวัติ เขียนโดย กลุ่มอิสานปฏิวัติ 12. คาร์ลมาร์กซ์ ผู้สร้างทฤษฎีนิรันดร เขียนโดย วิตาลี ไวกอดสกี 13. ความชัดเจนทางประวัติศาสตร์ของเผด็จการ ชนชั้นกรรมาชีพ ไม่ปรากฏผู้เขียน แต่พิมพ์ที่สุวิทย์การพิมพ์ ซอยอรรถสิทธ์ สาธรใต้ กรุงเทพฯ 14. เคียงข้างกันสร้างสรรค์โลก เขียนโดย แสงเสรี 15. ความคิดของเหมาเจ๋อตุง เขียนโดย สุรัฐ โรจนวรรณ 16. โจวเอินไหล ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน แต่พิมพ์ที่วัชรินทร์การพิมพ์ 364 ถนนพระสุเมรุ กรุงเทพฯ 17. จะวิเคราะห์ชนชั้นในชนบทอย่างไร เขียนโดย กลุ่มเยาวชนรับใช้ชาติ 18. จากโฮจิมินห์ ถึง เปลื้อง วรรณศรี เขียนโดย สุชาติ สวัสดิ์ศรี 19. จรยุทธ-ใต้ดิน เขียนโดย ตะวันฉาย 20. จีนคอมมิวนิสต์ เขียนโดย สนอง วิริยะผล 21. จิตใจปฏิวัติ ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน แต่พิมพ์ที่สาธารณรัฐประชาชนจีน 22. จีนแผ่นดินแห่งการปฏิวัติตลอดกาล เขียนโดย Jan Myrdal & Gun Kessle 23. ลัทธิสังคมนิยมแบบเพ้อฝันและแบบวิทยาศาสตร์ แปลโดย อุทิศและโยธิน 24. ลัทธิวัตถุนิยมทางประวัติศาสตร์ เขียนโดย ตะวันฉาย 25. ลัทธิเลนิน กับลัทธิแก้สมัยใหม่ เขียนโดย ชมรม 13 26. ลัทธิเลนินจงเจริญ เขียนโดย กองบรรณาธิการนิตยสารหงฉี 27. ลัทธิมาร์กซ์-เลนิน ว่าด้วยทฤษฎีสังคมนิยมที่เป็นวิทยาศาสตร์ แปลโดย ศูทร ศรีประชา 28. ว่าด้วยรากฐานทางสังคมกลุ่มหลินเปียวที่ค้านพรรค เขียนโดย เหยาเหวินหยวน 29. วิจารณ์คำแถลงของพรรคคอมมิวนิสต์อเมริกา กระจกส่องพวกลัทธิแก้ ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน แต่พิมพ์ที่ธเนศ วรการพิมพ์ 489 ถนนบำรุงเมือง กรุงเทพฯ 30. วิพากษ์ลัทธิแก้ ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน แต่พิมพ์ที่ สมชายการพิมพ์ 270/77 ซอยวิมลสรกิจ บางยี่ขัน กรุงเทพมหานคร 31. วิวัฒนาการความคิดสังคมนิยม เขียนโดย ชาญ กรัสนัยปุระ 32. ว่าด้วยรัฐบาลรวม เขียนโดย เหมาเจ๋อตุง 33. วิเคราะห์การต่อสู้ของพรรคลาวด๋อง เขียนโดย ธีรยุทธ บุญมี 34. วิวัฒนาการของมาร์กซิสม์ เขียนโดย น.ชญานุตม์ 35. วัฒนธรรมจีนใหม่ เขียนโดย ไจ๋เปียน 36. วี.ไอ.เลนิน-รัฐ เขียนโดย ชมรมหนังสือแสงดาว 37. วีรบุรุษสู้รบ เขียนโดย สหพันธ์นิสิตนักศึกษาอีสานแห่งประเทศไทย 38. ว่าด้วยประชาธิปไตยรวมศูนย์ แปลโดย เศรษฐวัฒน์ ผดุงรัฐ 39. ลัทธิวัตถุนิยมวิภาษ และวัตถุนิยมประวัติศาสตร์ เขียนโดย โจเซพ สตาลิน ประกาย สุชีวิน แปล 40. ภาวะของศิลปะใต้ระบอบเผด็จการฟาสซีสม์ เขียนโดย จิตติน ธรรมชาติ 41. หลักลัทธิเลนิน เขียนโดย บำรุง ไพรัชวาที 42. หนทางการปฏิวัติไทย ไม่ปรากฏผู้แต่ง และไม่ปรากฏสถานที่พิมพ์ 43. 50 ปี พรรคคอมมิวนิสต์คิวบา 50 ปี สหพันธ์สตรีคิวบา ไม่ปรากฏชื่อผู้แต่ง แต่พิมพ์ที่ ประจักษ์การพิมพ์ กรุงเทพฯ 44. เดินทางทัพทางไกลไปกับประธานเหมา เขียนโดย เฉินชางเฟิ่ง 45. เดินทางไกลครั้งที่ 2 เขียนโดย เหยิน จางหลิน 46. หยางกึนซือวีรชนอมตะ เขียนโดย ว่างเฮา 47. เหมาเจ๋อตุง ผู้นำจีนใหม่ เขียนโดย เทิด ประชาธรรม 48. นอร์แมน เบทูน แปลโดย ศรีนรา 49. บนเส้นทางไปสู่สังคมนิยมจีน เขียนโดย ธีรยุทธ บุญมี 50. บทกวีเพื่อผู้ถูกกดขี่ เขียนโดย วิทยากร เชียงกูล 51. คาร์ลมาร์กซ์ ค่าจ้าง ราคา และกำไร แปลโดย ประสาท ลีลาเธียร 52. บันทึกของไพ่ฉวิน ม่านเทียนเสื่อ แปลโดย แจ่ม จรัสแสง 53. ประวัติศาสตร์ 30 ปี ของพรรคคอมมิวนิสต์จีน เขียนโดย หูเฉียวมุ เจอดจำรัสแปล 54. ถังเหล่ยเวียดนาม เขียนโดย อุดร ทองน้อย 55. ทหารน้อยจางก่า เขียนโดย สีกวงเย่า 56. แถลงการณ์พรรคคอมมิวนิสต์ เขียนโดย คาร์ล มาร์กซ์ เฟรเดอริค เองเกลส์ 57. บทวิเคราะห์วรรณกรรมยุคศักดินา เขียนโดย จิตร ภูมิศักดิ์ 58. ปัญหาลัทธิเลนินในยุคของเรา เขียนโดย ชมรม ดาวรุ่ง 59. แนวร่วมปลดแอกของโฮจิมินห์ เขียนโดย บัณฑูร เวชสาร 60. นิพนธ์ปรัชญา 4 เรื่องของประธานเหมาเจ๋อตุง แปลโดย ชมรมหนังสือรวงข้าว 61. แนวทางแห่งการต่อสู้ แนวทางแห่งชัยชนะ เขียนโดย กลุ่มพลังชน 62. นักศึกษาจีนแนวหน้าของขบวนการปฏิวัติสังคม แปลโดย เทิด ธงธรรม วรรณา พรประเสริฐ 63. ด้วยเลือดและชีวิต เขียนโดย จิตร ภูมิศักดิ์ 64. แนวร่วมเอกภาพเพื่อการปลดแอกแห่งชาติ เขียนโดย ชมรมหนังสืออิสรภาพ 65. ทฤษฎีการเมืองว่าด้วยเศรษฐศาสตร์การเมือง สำหรับชนชั้นกรรมาชีพ แปลโดย เมธี เอี่ยมเจริญ 66. ชีวทัศน์หนุ่มสาว ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน แต่พิมพ์ที่บริษัทบพิธการพิมพ์ 70 ถนนราชบพิธ กรุงเทพมหานคร 67. ชีวทัศน์เยาวชน ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน และไม่ปรากฏที่พิมพ์ 68. ชาวนาไทยกับการเปลี่ยนแปลง แปลโดย สุเทพ สุนทรเภสัช 69. เช กูวารา นายแพทย์นักปฏิวัติผู้ยิ่งใหญ่ เขียนโดย ศรีอุบล 70. ชีวิตในคอมมูน เขียนโดย สันติสุข 71. ชนกรรมาชีพทั่วโลก จงสามัคคีกันคัดค้านศัตรูร่วมกับเรา เขียนโดย สำนักพิมพ์เข็มทิศ 72. ซ้ายทารก เขียนโดย วี.ไอ.เลนิน 73. สืบทอดภารกิจปฏิวัติ เขียนโดย ชมรมดาวรุ่ง 74. สุนทรพจน์ของประธานเหมาเจ๋อตุง ไม่ปรากฏชื่อผู้แต่ง แต่พิมพ์ที่ศรีเพ็ชรการพิมพ์ 169/120 ตรอกวัดดีดวด บางกอกใหญ่ กรุงเทพมหานคร 75. สงครามปฏิวัติ เขียนโดย ชมรมดาวรุ่ง 76. สงครามกองโจรของ เช กูวารา แปลโดย ฤตินันทน์ 77. สรรนิพนธ์ โฮจิมินห์ แปลโดย วารินทร์ สินสูงสุด ปารวดี วรุณจิต 78. เสียงร้องของประชาชน แปลโดย จิรนันท์ พิตรปรีชา 79. สงครามยืดเยื้อ เขียนโดย เหมาเจ๋อตุง 80. สรรนิพนธ์เลนิน คอมมิวนิสต์ปีกซ้าย โรคไร้เดียงสา แปลโดย นพคุณ ศิริประเสริฐ 81. สรรนิพนธ์เลนิน เพื่อคนจนในชนบท แปลโดย พัลลภา ปั้นงาม 82. สงครามอุโมงค์ เขียนโดย เจ๋อเหมย ปี้เหลย 83. สตรีกับภารกิจแห่งการปฏิวัติ เขียนโดย จินดา ไชยโยทยาน 84. ยืนหยัดเคียงบ่าเคียงไหล่ ต่อสู้กับคลื่นลม ไม่ปรากฏผู้เขียน และไม่ปรากฏที่พิมพ์ 85. ระลึกคอมมูนปารีสครบร้อยปี เขียนโดย ชมรมหนังสือตะวันแดง 86. ศัพทานุกรมปรัชญา เขียนโดย เมธี เอี่ยมเจริญ 87. สาธารณรัฐประชาชนจีน แปลโดย ถ่องแท้ รจนาสัณห์ 88. เมาเซตุง เขียนโดย ศิรวิทย์ 89. ยูโกสลาเวีย เป็นสังคมนิยมจริงหรือ ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน แต่พิมพ์ในสาธารณรัฐประชาชนจีน 90. ปัญหาปฏิวัติประเทศไทย เขียนโดย กลุ่มชนภูเขา 91. เอกสารสมัชชาผู้แทนทั่วประเทศครั้งที่ 10 ของพรรคคอมมิวนิสต์แห่งประเทศจีน เขียนโดย กลุ่มเยาวชนรักชาติ 92. โฉมหน้าใหม่ของประวัติศาสตร์ไทย เขียนโดย สายใย เทอดชูธรรม 93. พระเจ้าอยู่ที่ไหน เขียนโดย นายผี 94. พระสงฆ์ลาวกับการปฏิวัติ เขียนโดย คำตัน 95. แล้วเราก็ปฏิวัติ ไม่ปรากฏผู้เขียน แต่พิมพ์ที่ เจริญวิทย์การพิมพ์ บ้านพานถม กรุงเทพมหานคร 96. รัฐกับการปฏิวัติ เขียนโดย วี.ไอ.เลนิน 97. เลนินจักรวรรดินิยมชั้นสูงสุดของทุนนิยม แปลโดย ประสาท ลีลาเธียร 98. ว่าด้วยปัญหาที่ดินและชาวนาของประธานเหมาเจ๋อตุง ไม่ปรากฏผู้เขียน และไม่ปรากฏที่พิมพ์ 99. วีรสตรีจีนปฏิวัติหลิวหูหลาน แปลโดย วีรจิตร 100. อัลเยนเด้วีรปฏิวัติ เขียนโดย สูรย์ พลังไทย       อาศัยอำนาจตามคำสั่งของคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ฉบับที่ 43 ลงวันที่ 21 ตุลาคม พ.ศ.2519 ข้อ 2 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย จึงขอประกาศให้ทราบทั่วกันว่าเอกสารสิ่งพิมพ์ รวม 100 ฉบับ ตามรายชื่อข้างต้นซึ่งต้องห้ามมิให้ผู้ใดมีไว้ครอบครอง ประกาศ ณ วันที่ 3 มีนาคม 2520 สมัคร สุนทรเวช รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย ------------------------------------------------------------------ ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง กำหนดชื่อเอกสารและสิ่งพิมพ์ที่ห้ามผู้ใดมีไว้ครอบครอง       ด้วยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย ได้พิจารณาแล้วเห็นว่าเอกสารและสิ่งพิมพ์ต่อไปนี้ เป็นเอกสารและสิ่งพิมพ์ซึ่งเสนอข่าวสาร บทความ และข้อเขียน แสดงความคิดเห็นอันส่อไปในทางก่อให้เกิดความแตกแยกความสามัคคีในชาติ หรือชี้นำให้ผู้อ่านเกิดความนิยมเลื่อมใสในลัทธิคอมมิวนิสต์ หรือให้เกิดความปั่นป่วนหรือกระด้างกระเดื่องในหมู่ประชาชน หรือให้ประชาชนล่วงละเมิดกฎหมายแผ่นดินไม่ว่าวิถีทางใด อันเป็นการทำลายความมั่นคงของชาติ ตามบัญชีรายชื่อต่อไปนี้ 1. กบฏ-วรรณกรรมซาดิสม์ เขียนโดย โกสุม พิสัย 2. กบฏปากกา จัดพิมพ์โดย ชมรมสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 3. กวีการเมือง เขียนโดย โยธิน มหายุทธนา 4. การต่อสู้ทางชนชั้นและการปฏิวัติสังคม ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน 5. การต่อสู้ของกรรมกรไทย ไม่ปรากฏผู้เขียน 6. การศึกษาเพื่อมวลชน เขียนโดย จักรกฤษณ์ นาคะรัต เสกสรรค์ ประเสริฐกุล นิโคลัส เบนเนสท์ จูเลียส ไนเยียเร รวบรวมโดย สมาน เลือดวงหัด เริงชัย พุทธาโร 7. การศึกษาสำหรับผู้กดขี่ เขียนโดย เปาโลว์ แฟร์ แปลโดย ช. เขียวพุ่มแสง 8. การปฏิวัติชนชั้นกรรมาชีพกับลัทธิแก้ ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน 9. กอ.รมน. องค์การสัตว์นรกของอเมริกันในประเทศไทย เขียนโดย ยอดธง ทับทิวไม้ 10. กลุ่มทุนนิยมผูกขาดในประเทศไทย เขียนโดย ณรงค์ เพชรประเสริฐ 11. กลั่นมาจากสายเลือด เขียนโดย วัฒน์ วรรลยางกูร 12. กรรมกรในระบบนายทุน เขียนโดย สุภชัย มนัสไพบูลย์ 13. กลยุทธ์ในการแก้ปัญหาความยากจนในประเทศไทย เขียนโดย รังสรรค์ ธนะพรพันธุ์ 14. กงล้อประวัติศาสตร์จีน เขียนโดย สุวรรณ วิริยะผล 15. การวิจัยเพื่อขายชาติ เขียนโดย รัก เอกราชไม้กล้า 16. ก่อนสู่เส้นทาง จัดพิมพ์โดย องค์การนิสิตมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒบางแสน 17. ก่อนกลับบ้านเกิด จัดพิมพ์โดย ชมรมนักแปลนิรนาม 18. กฎหมายสหภาพแรงงานประชาชนจีน ธรรมนูญสหภาพแรงงานประชาชนจีน การประทับแรงงาน เขียนโดย แก้ว กรรมาชน 19. กรณีพิพาทไทย-ลาว จัดพิมพ์โดย กลุ่มนักศึกษา ปัญหาไทย-ลาว 20. ขบวนการกรรมกรในประเทศไทย เขียนโดย พิชิต จงสถิตย์วัฒนา 21. ขบวนการเรดการ์ด เขียนโดย จำลอง พิศนาคะ 22. ขบวนการคอมมิวนิสต์ในประเทศไทย เขียนโดย สุชาติ สวัสดิ์ศรี 23. ความเรียงว่าด้วยศาสนา เขียนโดย ยอร์จ ทอมสัน แปลโดย จิตร ภูมิศักดิ์ 24. ความเป็นเอกภาพของชาติกับปัญหาสามจังหวัดภาคใต้ เขียนโดย ปรีดี พนมยงค์ แช่ม พนมยงค์ อำนาจ ยุทธวิวัฒน์ ภูเขาไฟ สุพจน์ ด่านตระกูล สุภัทร์ สุคนธาภิรมย์ 25. คาร์ลมาร์กซ์ แปลโดย จิตร ภูมิศักดิ์ 26. โครงสร้างสถานการณ์ จัดพิมพ์โดยกลุ่มนักศึกษาประชาชนเพื่อต่อต้านสงครามจิตวิทยา 27. คู่มือรัฐประหาร เขียนโดย พันศักดิ์ วิญญรัตน์ 28. ใครละเมิดอำนาจอธิปไตย เขียนโดย เขียน ธีระวิทย์ พันศักดิ์ วิญญรัตน์ สุชาติ สวัสดิ์ศรี 29. คัมภีร์ของผู้ถูกกดขี่ เขียนโดย เปาโลว์แฟร์ แปลโดย จิราภรณ์ ศิริสุพรรณ 30. คำประกาศของความรู้สึกใหม่ เขียนโดย สุชาติ สวัสดิ์ศรี 31. คำประกาศเพื่อสังคมใหม่ เขียนโดย จูเลียส ไนยาเร แปลโดย สันติสุข โสภณศิริ 32. ครอง จันดาวงศ์ และชีวิตบนเทือกเขาภูพานของ จิตร ภูมิศักดิ์ ไม่ปรากฏผู้เขียน 33. คาร์ลมาร์กซ์ แรงงานรับจ้างและทุน เขียนโดย คาร์ลมาร์กซ์ แปลโดย รจเรข ปัญญาประสานชัย 34. คิดอย่างเยาวชนใหม่ จัดพิมพ์โดย กลุ่มหนังสือตะวันแดง 35. จงพิทักษ์เจตนารมย์ประชาธิปไตยสมบูรณ์ของวีรชน 14 ตุลาคม เขียนโดย ปรีดี พนมยงค์ 36. จงร่วมกันสร้างสรรค์สังคมนิยม เขียนโดย กิม อิล ซอง แปลโดย กิตติกุล 37. จากเล็กซิงตันถึง สิบสี่ตุลา จัดพิมพ์โดย ชมรมรัฐศึกษา สจม.พรรคจุฬาประชาชน 38. จีน หลังการปฏิวัติ เขียนโดย สิทธิสถิตย์ 39. โฉมหน้าจีนใหม่ จัดพิมพ์โดย องค์การบริหาร องค์การนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 40. โฉมหน้าศักดินาไทย เขียนโดย สมสมัย ศรีศูทรพรรณ 41. มนุษยธรรมกับการต่อสู้ทางชนชั้น เขียนโดย เสกสรรค์ ประเสริฐกุล 42. มาร์กซ์ จงใจจะพิสูจน์อะไร อย่างไร? เขียนโดย สุภา ศิริมานนท์ 43. ศัตรูประชาชน แปลโดย กวี ศรีประชา 44. เศรษฐกิจในระบอบประชาธิปไตยแผนใหม่ เขียนโดย เสิ่นจื้อหย่วน แปลโดย ส.ว.พ. 45. เศรษฐกิจของจีน (โดยสังเขป) เขียนโดย เจิ้งสือ 46. เศรษฐศาสตร์เพื่อมวลชน เขียนโดย วิภาษ รักษาวาที 47. ศัพทานุกรมปรัชญาว่าด้วยจิตนิยมวัตถุนิยม เขียนโดย เมธี เอี่ยมเจริญ 48. แนวทางการต่อสู้ของ นักเรียน นิสิต นักศึกษา จัดพิมพ์โดย กลุ่มนักศึกษาประชาชนเพื่อพัฒนาชนบท 49. แนวร่วมปลดแอกประชาชนชาวไทย เขียนโดย โดนัลด์ อี วีเทอร์บี แปลโดย แสงเพลิง 50. แนวทางการศึกษาประวัติศาสตร์โลก เขียนโดย ฌี่ชุน แปลโดย ศรีอุบล 51. นิพนธ์ 5 บท ประธานเหมาเจ๋อตุง จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์ปฏิวัติ 52. ร้อยกรองจากซับแดง เขียนโดย ประเสริฐ จันดำ 53. รุ่งอรุณ ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน 54. แด่เยาวชน ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน 55. เบทูนนายแพทย์นักปฏิวัติ ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน 56. ปลุกผีคอมมิวนิสต์ เขียนโดย ธนาลัย 57. ปัญหาและแนวทางการต่อสู้ของผู้หญิง เขียนโดย ฤดี เริงชัย 58. หลักเศรษฐศาสตร์มาร์กซิสต์เบื้องต้น เขียนโดย เอิร์นเนสท์ แมนเดล แปลโดย ทวี หมื่นนิกร 59. หลักลัทธิเลนินกับการต่อสู้ด้วยอาวุธ เขียนโดย เอ.นูเบอร์ก แปลโดย รุ่งอรุณ ณ บูรพา 60. หลักลัทธิมาร์กซ์เลนิน เล่ม 1-3 แปลโดย ทวี หมื่นนิกร 61. โต้ลัทธิแก้ไทยวิจารณ์แห่งวิจารณ์ เขียนโดย อุทิศ ประสานสภา 62. ตะวันสีแดงส่องทาง เขียนโดย อุดร ทองน้อย 63. ตะวันสีแดง เขียนโดย สุทัศน์ เอกา 64. ตะวันดวงใหม่แห่งบูรพา เล่ม 1-2 เขียนโดย ทวี เกตะวันดี 65. ตื่นเถิดชาวเอเชีย เขียนโดย วี.ไอ.เลนิน 66. ไทย-ไท จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์ ไทย-ไท 67. วิญญาณปฏิวัติ เขียนโดย สีหนาท 68. ทนายแก้ต่างของลัทธิล่าเมืองขึ้นใหม่ จัดพิมพ์โดย สำนักพิมพ์ภาษาต่างประเทศปักกิ่ง 69. ด้วยมือที่หยาบกร้าน เขียนโดย นายผี รมย์ รติวัน ช.เพ็ญแข คุณาวุฒิ ไพฑูรย์สุนทร ศิริรัตน์ สถาปนวัฒน์ 70. เดินทางซ้าย เขียนโดย ณรงค์ วิทยไพศาล 71. พิทักษ์เจตนารมณ์วีรชน จัดพิมพ์โดย ฝ่ายเอกสารและสิ่งพิมพ์ งานรำลึกวีรชน 14 ตุลา ศูนย์กลางนิสิตนักศึกษาแห่งประเทศไทย 72. วิพากษ์ นายผีโต้ลัทธิแก้ไทยวิจารณ์แห่งการวิจารณ์ อุทิศ ประสานสภา เขียนโดย อำนาจ ยุทธวิวัฒน์ 73. วิพากษ์ ทฤษฎีจอมปลอม เขียนโดย กระแสทาน พรสุวรรณ 74. พลิกฟ้า คว่ำแผ่นดิน เขียนโดย รวี โดมพระจันทร์ 75. วีรชนอาเซีย จัดพิมพ์โดย กองบรรณาธิการ สังคมศาสตร์ปริทัศน์ 76. ทัศนคติ ชีวิตที่ก้าวหน้า จัดพิมพ์โดย กลุ่มพัฒนา วัฒนธรรม 77. โลกทัศน์เยาวชน เขียนโดย อนุช อาภาภิรม 78. ไทยกึ่งเมืองขึ้น เขียนโดย อรัญ พรหมชมภู 79. วิเคราะห์วรรณกรรมแนวประชาชน เขียนโดย นศินี วิทูธีรศานต์ 80. ที่เขาเรียกกันว่าลัทธิแก้นั้นหมายความว่ากระไร และความเป็นมาแห่งลัทธิรีวิสชั่นนิสม์ เขียนโดย ปรีดี พนมยงค์ 81. ฟ้าทอง เขียนโดย อนุช อาภาภิรม 82. ยุทธวิธีของชาวบอลเชวิค เขียนโดย เจ.วี สตาลิน แปลโดย นพพร สุวรรณพาณิช 83. ผู้หญิง (1) เขียนโดย ปนัดดา เลิศล้ำอำไพ จีรนันท์ พิตรปรีชา ศรีศักดิ์ นพรัตน์ สุขสันต์ เหมือนนิรุทธ์ 84. เยาวชนผู้บุกเบิก แปลโดย ศรีสารคาม 85. สรรนิพนธ์เหมาเจ๋อตุง (ทุกภาค ทุกตอน) เขียนโดย เหมาเจ๋อตุง 86. สรรนิพนธ์การทหารเหมาเจ๋อตุง เขียนโดย เหมาเจ๋อตุง 87. ผ่าตัดพุทธศาสนา จัดพิมพ์โดย ฝ่ายวิชาการองค์การนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ 88. วันกรรมกร นครราชสีมา ไม่ปรากฏผู้เขียน 89. ซ้องกั๋ง แบบอย่างลัทธิยอมจำนน เขียนโดย ศิวะ รณชิต 90. ศาส์นศยาม ไม่ปรากฏผู้เขียน 91. โลกทัศน์เยาวชน ฉบับเสียงเยาวชน เขียนโดย อนุช อาภาภิรม 92. สภาพการกดขี่ขูดรีด ชาวนา ชาวไร่ไทย เขียนโดย จรัส จัณฑาลักษณ์ 93. เยาวชนแดง “นิทานพื้นเมืองยุคปฏิวัติ” ไม่ปรากฏชื่อผู้เขียน 94. ระบบทุนนิยมในสังคมไทย เขียนโดย จันดา สระแก้ว 95. กบฏ ร.ศ.130 เขียนโดย ร้อยตรี เหรียญ ศรีจันทร์ ร้อยตรี เนตร พูนวิวัฒน์ 96. ไทย-ไดเจสท์ ฉบับที่ 4 ปีที่ 1 พฤษภาคม 2518 บรรณาธิการบริหาร มนตรี จึงสิริอารักษ์ 97. LENIN SELECTED WORKES 98. LENIN ON WORKERS CONTROL AND THE NATIONNALISATION OF INDUSTRY 99. LENIN ON THE UNITY OF THE INTERNATIONAL : COMMUNIST MOVEMENT 100. MARX ENGELS LENIN 101. MAN AND THE SCIENTIFIC AND TECHNOLOGICAL REVOLUTION 102. SOCIALISM TODAY 103. TERIA Y CRITICA PROGRESO 104. YOUTH AND THE PARTY       อาศัยอำนาจตามคำสั่งของคณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ฉบับที่ 43 ลงวันที่ 21 ตุลาคม พ.ศ.2519 ข้อ 2, ข้อ 4 และข้อ 5 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย จึงขอประกาศให้ทราบทั่วกันว่าเอกสารและสิ่งพิมพ์ รวม 104 ฉบับ ตามบัญชีรายชื่อข้างต้นนี้ เป็นเอกสารและสิ่งพิมพ์ซึ่งต้องห้ามมิให้ผู้ใดมีไว้ครอบครอง       อนึ่ง ให้เจ้าของผู้ครอบครองเอกสารและสิ่งพิมพ์ ตามบัญชีรายชื่อข้างต้นนี้ และเจ้าของผู้ครอบครองเอกสารและสิ่งพิมพ์ตามประกาศกระทรวงมหาดไทย ในราชกิจจานุเบกษา ฉบับพิเศษ เล่ม 94 ตอนที่ 18 วันที่ 11 มีนาคม พุทธศักราช 2520 นำส่งมอบแก่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ณ ท้องที่ที่ตนอาศัยอยู่ ภายในกำหนด 30 วัน นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป ประกาศ ณ วันที่ 6 ตุลาคม 2520 สมัคร สุนทรเวช รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย Free TextEditor     Create Date : 05 มีนาคม 2554     Last Update : 5 มีนาคม 2554 8:42:21 น. Counter : 4779 Pageviews.   5 comment Share Tweet

จิตรกรรมฝาผนัง มรดกแผ่นดินสยาม เรียบเรียงโดย รักสยาม หนังสือเก่า //www.lovesiamoldbook.com “งานศิลปะจิตรกรรมระดับเขียนประดับบนฝาผนังของพุทธสถานของไทย จำเป็นจะต้องใช้ช่าง หรือนายช่างจิตรกรที่ผ่านมาฝึกฝนมาอย่างจัดเจนแล้วเท่านั้น ด้วยงานจิตรกรรมฝาผนัง (Mural Painting) เป็นงานที่ใช้เนื้อที่ของฝาผนังอย่างใหญ่โตมโหฬาร โดยเฉพาะภาพระดับครูคือต้องใช้ฝีมือครูช่างโดยแท้ เช่นภาพมารผจญ ภาพเทพชุมนุม ภาพทวารบาล และภาพปางสำคัญต่างๆ ในคัมภีร์ปฐมสมโพธิกถา หรือทศชาติชาดกนั้น ถือเป็นระเบียบเลยทีเดียวว่าต้องใช้ฝีมือครูโดยแท้ หาปล่อยให้ศิษย์ทำงานกันเองไม่” ****จาก น. ณ ปากน้ำ จิตรกรรมฝาผนังหนึ่งในสยาม*****               จิตกรรมฝาผนังไทย ของสำนักพิมพ์เมืองโบราณ ถือว่าเป็นหนังสือที่ทรงคุณค่าชุดหนึ่ง ที่ได้รวบรวมเรื่องราว พร้อมรายละเอียดเกี่ยวกับจิตรกรรมฝาผนังไทยในยุคต่าง ๆ ตั้งแต่สมัยอยุธยาจนถึงรัตนโกสินทร์ หนังสือแต่ละเล่มจะนำพาผู้อ่านสู่การค้นพบเรื่องราวต่าง ๆ มากมายจากภาพจิตรกรรมไทย ทั้งเทคนิควิธีการและลักษณะเฉพาะของภาพจิตรกรรมไทยในยุคต่าง ๆ ตามสถานที่ต่าง ๆ                 การศึกษาและได้เรียนอดีตจากจิตรกรรมฝาผนังไทย เปรียบเสมือนเป็น กุญแจไขสู่ ประวัติศาสตร์ โดยไม่ต้องใช้ คำบรรยายใดๆ เลย นอกจากนี้เทคนิคการวาดภาพ ก็เป็นศาสตร์ อีกแขนงหนึ่ที่คนทั่วไป โดยเฉพาะจิตรกรในปัจจุบัน ไม่ควรมองข้าม เพราะจิตรกรรม ฝาผนัง เหล่านี้ เป็นเสมือนตำรา ที่สามารถค้นคว้าได้ อย่างไม่มีวันสิ้นสุด                 ความงดงามของลวดลายเส้น สีสัน หรือแม้แต่องค์ประกอบ ในการจัดวางภาพแต่ละภาพ ล้วนถ่ายทอดมาจาก ฝีมือของจิตรกรชั้นครูทั้งสิ้น ปัจจุบันความงดงามเหล่านี้ กำลังเสื่อมสลาย ไปตามกาลเวลา อีกไม่นาน ชนรุ่นหลัง คงได้ศึกษา ภาพจิตรกรรมเหล่านี้ ได้จากหนังสือเท่านั้น                   ผลงานจิตรกรรมฝาผนังไทย ของเมืองโบราณชุดนี้ ปัจจุบันจัดเป็นหนังสือหายากไม่ค่อยมีให้เห็นในตลาดหนังสือเก่า เนื่องจากได้พิมพ์มาเป็นเวลานานแล้ว อีกทั้งผลงานแต่ละเล่มอยู่ในช่วงเวลาที่ ปราชญ์ศิลปิน ที่รู้จักในนาม    น. ณ ปากน้ำ  ศิลปินแห่งชาติ ได้เป็นผู้ถ่ายทอดความงดงามและคำบรรยายประกอบทุกเล่ม                  หนังสือชุดนี้ให้ความรู้เบื้องต้นที่ดี โดยบอกเทคนิคการวาดภาพฝาผนัง บอกแบบการเขียนภาพเหล่านี้ และเล่าถึงพัฒนาการของภาพเขียนในแต่ละยุคสมัย  อีกทั้งผู้เขียนเล่าความรู้เรื่องภาพเขียนฝาผนังของไทยโดยสังเขป แล้วยกภาพงดงามต่างๆ พร้อมบทบรรยายภาพ ที่ชวนให้เราเห็นชีวิตชีวาในภาพเหล่านั้น บอกการจัดวางภาพและการใช้สี ความงดงามและอ่อนช้อยในภาพได้อย่างน่าทึ่ง ขอคัดบางบทบางตอนของหนังสือกล่าวว่า "งานศิลปะจิตรกรรมระดับเขียนประดับฝาผนังของพุทธสถานของไทยจำเป็นจะต้องใช้ช่าง หรือนายช่างจิตรกรที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างจัดเจนแล้วเท่านั้น ด้วยงานจิตรกรรมฝาผนัง (Mural Painting) เป็นงานที่ใช้เนื้อที่ของผนังอย่างใหญ่โตมโหฬาร โดยเฉพาะภาพระดับครูคือต้องใช้ฝีมือครูช่างโดยแท้" นอกจากนั้น ยังได้เล่าถึงครูเขียนภาพคนดังเช่น ครูคงแป๊ะ และครูทองอยู่ ซึ่งก่อนหน้านี้ชื่อของสองท่านนี้คงว่างเปล่าสำหรับคนอ่าน แต่เมื่อได้อ่าน ท่องทศชาติผ่านจิตรกรรม แล้วก็ทำให้ยินดี ว่าได้ยินชื่อของผู้คนที่เคยได้ยินมาก่อน และได้เห็นฝีมือนักเขียนชั้นครูของท่านทั้งสองได้น่าชื่นใจ (ยามที่เราท่องไปในดินแดนที่ไม่รู้จัก สิ่งเล็กน้อยที่ทำให้สำเหนียกว่าคุ้นเคยมาก่อน ย่อมเป็นความอุ่นใจอย่างยิ่ง) ในเล่มได้แสดงฝีมือวาดของจิตรกรเอกชั้นครู คือ ครูคงแป๊ะ ซึ่ง "ขึ้นชื่อลือชาในการเขียนภาพผู้คนจำนวนมาก มีท่าทางลูกเล่นแพรวพราวหาคนเทียบได้ยาก" และ ครูทองอยู่ ที่ "เขียนภาพวิมาน ขบวนราชรถอันโอ่อ่าได้สง่างามโอฬารวิเศษยิ่งหาคนเทียบไม่ได้" อ่านอย่างนี้แล้วน่าจะทำให้ผู้อ่านอยากไปชมฝีมือครูทั้งสองท่าน ซึ่ง "ทั้งคู่เคยเขียนชาดกตอนถนัดของตนเช่นนี้ อันเคยมีปรากฏที่ผนังพระอุโบสถวัดอรุณราชวรารามมาแล้ว (พระอุโบสถที่มีภาพเขียนลือชื่อนี้ ต่อมาไฟไหม้เสียหายหมด ปัจจุบันเป็นภาพเขียนของฝีมือช่างในสมัยรัชการที่ ๖)" แต่ผู้เขียนบอกว่าเรายังสามารถชมภาพชั้นครูของทั้งสองได้จาก "อุโบสถวัดบางยี่ขัน กับวัดดาวดึงษาราม อีกเป็นต้น" น่าแปลกใจว่าอ่านหนังสือชุดนี้แล้วอยากไปวัดที่มีงานเขียนสวยๆ ด้วยอยากชมภาพเหล่านี้ด้วยตา หนังสือเล่มนี้เป็นเรื่องหนึ่งที่เตือนใจว่าการอ่านนั้นเป็นความรื่นรมย์และสนุกสนานเพียงใด เป็นความรู้ที่งอกงามเติบโตจากเรื่องนี้ไปเรื่องนั้น และต่อๆ กันไปไม่รู้จบสิ้น จากแรงบันดาลใจหนึ่งไปสู่อีกแรงบันดาลใจหนึ่ง  การชมภาพงดงามโดยมีผู้รู้มาบอกเล่าให้ฟังนั้น นับเป็นสิ่งที่หาค่ามิได้  โปรดติตามผลงานจิตรกรรมฝาผนังไทย ที่ร้านรักสยามหนังสือจะนำมาให้ทุกท่านได้เป็นเจ้า ของเพื่อร่วมชื่นชมความงามและภูมิปัญญาของบรรพบุรุษของเรา ประวัติ ผู้เขียน น. ณ ปากน้ำ (๒๔๗๑-๒๕๔๔) นามปากกาของ ประยูร อุลุชาฎะ เกิดที่สมุทรปราการ สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยศิลปากร เขียนงานวิจารณ์ศิลปะใน สยามรัฐสัปดาห์วิจารณ์ ชาวกรุง ใช้นามปากกา น. ณ ปากน้ำ เขียนเรื่องศิลปะวรรณคดี และนามปากกา พลูหลวง เพื่อเขียนเรื่องโหราศาสตร์ ได้รับยกย่องให้เป็นศิลปินแห่งชาติสาขาทัศนศิลป์ในปี พ.ศ. ๒๕๓๕ Free TextEditor   Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2554     Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2554 21:47:52 น. Counter : 7256 Pageviews.   5 comment Share Tweet

16 มกราคม วันครู "คิดถึงครู" โดย อาจารย์จักรพันธุ์ โปษยกฤต ศิลปินแห่งชาติ   สิบนิ้ว จะประนม เหนือเกศา ไหว้พระพุทธ พระธรรม ล้ำโลกา พระสงฆ์ ทรงศีลา ว่าโดยจง คงคา ยมนา มาเป็นเกณฑ์ พระสุเมรุ หลักโลก สูงระหง ดิน น้ำ ลม ไฟ อันมั่นคง จึงดำรง ได้รอด เป็นกายมา ลูกจะไหว้ คุณบิดา และมารดร ครูพัก อักษร สิ้นทั้งหลาย อนึ่งจะ บังคม องค์นารายณ์ อันสถิต แทบสาย สมุทรธา อนึ่งจะ บังคม บรมพงศ์ ทรงหงส์ เหิรระเห็จ พระเวหา ไหว้องค์ พระอิศวร เจ้าโลกา พระนารายณ์ รามา ธิบดี ไหว้พระ ฤๅษีสิทธิ์ และคนธรรพ์ พระวิษ ณุกรรณ อันเรืองศรี สาบสรร เครื่องเล่น ในธรณี จึงได้มี ปรากฏ แต่ก่อนมา ที่นี้จะไหว้ตาครูสน เป็นนายประตูครูคน ทุกแหล่งหล้า ไหว้ครูมี ช่างประทัด ถัดลงมา ครูเพ็ง เก่งว่า ข้างสุพรรณ จะไหว้ ตาครูเหล่ ชอบเฮฮา พันรักษา ราตรี ดีขยัน ตาทองอยู่ ครูละคร กลอนสำคัญ ตาหลวงสุวรรณ รองศรี ที่บรรลัย ทีนี้จะไหว้ครูปี่พาทย์ ของระนาดฤาดี ปี่ไฉน ทั้งครูแก้ว ครูพัก เป็นหลักชัย ครูทองอินทร์ นั่นแหล่ะใคร ไม่เทียมทัน มือก็ตอด หนอดหนัก ขยักขย้อน ตาพูนมอญ มิใช่ชั่ว ตัวขยัน ครูมีแขก คนนี้ เขาดีครัน เป่าทยอย ลอยลั่น บรรเลงลือ รับตา เจกปลอด ยอดเสภา ทั้งครูน้อย เจรจา คนนับถือ อีกครูแจ้ง แต่งอักษร ขจรลือ ครูอ่อนว่า พิมพ์ระบือ ลือขจร ครั้นจะร่ำ ไปนัก จะชักช้า ทีนี้จะว่า เสภา ตามครูสอน ในโอกาสวันที่ 16 มกราคม 2554 นี้ตรงกับวันครู จึงขอหยิบยกบทกลอนเสภา ที่มีการเล่นมาแต่โบราณ เพื่อรำลึกนึกถึงพระคุณครู บทเสภาดังกล่าวมีมาตั้งแต่สมัยอยุธยา ทำให้เราได้รู้ว่าการไหว้ครูหรือการนับถือครูบาอาจารย์นั้นมีมาแต่ครั้งโบราณ นับเป็นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งที่สืบทอดกันมาแต่ครั้งโบราณไม่ว่าจะแสดงการละเล่นใดก็ตาม จะมีบทไหว้ครูเพื่อให้ผู้แสดงมีขวัญและกำลังใจในการแสดงในแต่ละครั้งและที่สำคัญเพื่อเป็นการระลึกถึงพระคุณครูผู้ประสิทธิประสาทวิชา นับเป็นสิ่งดีงามของชาวสยามที่สืบทอดกันมาจนถึงปัจจุบัน                ในโอกาสวันครู ร้านรักสยามขอแนะนำหนังสือดี ที่ผู้เขียน อ.จักรพันธุ์ โปษยกฤต ศิลปินแห่งชาติได้บันทึกเรื่องราวต่าง ๆ ระหว่างครูกับศิษย์ ผ่านหนังสือที่มีชื่อว่า “คิดถึงครู” ชีวิตของศิลปินทั้งหลายไม่ว่าจะร่ำเรียนศาสตร์ในสาขาวิชาไหน กว่าจะมีความรู้ความสามารถที่สมบูรณ์พร้อม แน่นอนย่อมต้องประกอบด้วยคุณสมบัติหลายอย่าง ทั้งพรสวรรค์ พรแสวง ความมานะอดทน ความขยันหมั่นเพียร นอกจากนี้ย่อมต้องมีแม่แบบหรือบุคคลที่อุดมด้วยความรู้ ช่วยถ่ายทอดและสั่งสอนศิลปะวิทยาต่างๆ ที่ดีพร้อม ให้ด้วยความเมตตา เราหมายรู้เรียกบุคคลผู้มีพระคุณผู้นี้ว่า “ครู” จักรพันธุ์ โปษยกฤต (ศิลปินแห่งชาติสาขาทัศนศิลป์ (จิตรกรรม) ประจำปีพุทธศักราช ๒๕๔๓) ชื่อนี้ น้อยนักที่จะไม่มีใครรู้จัก เพราะผลงานศิลปะที่งดงามเป็นเอกลักษณ์ของท่านได้ปรากฏออกสู่สายตาสาธารณชนมากมายนับไม่ถ้วน ทั้งงานจิตรกรรม งานทัศนศิลป์ งานหุ่นไทย และงานวิจิตรศิลป์อื่นๆ แสดงให้เห็นถึงความเป็นผู้มีความสามารถและความรู้ทางด้านศิลปะที่ได้รับการถ่ายทอดและสืบทอดความรู้จากครูบาอาจารย์หลายๆ ท่าน ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกที่งดงามเรียบง่ายของหนังสือ “คิดถึงครู” และรูปลักษณ์ภายในของการจัดวางภาพประกอบที่สวยงามลงตัวและการบรรยายเนื้อเรื่อง จากตัวอักษรโลดแล่นผ่านงานเขียนที่สร้างจินตนาการให้กับผู้อ่านอย่างน่าอัศจรรย์ เหล่านี้คือ “ศิลปะการออกแบบหนังสือ” และ “ศิลปะการเล่าเรื่อง” ที่อาจารย์จักรพันธุ์ได้นำเสนอเป็นงานศิลป์อันวิจิตรโดดเด่นเป็นเอกลักษณ์ของท่านอีกชิ้นหนึ่ง หน้าปกหนังสือพื้นสีขาวสะอาด มีรูปวาดสีน้ำมันภาพดอกสีบัวชมพู จัดอยู่บนอ่างสีน้ำเงินเข้มลายมังกรว่างบนผืนผ้าเหลืองอมส้ม ข้างใต้ภาพเป็นตัวอักษรลายมือสองบรรทัด บรรทัดแรกมีตัวอักษรสีชมพูเขียนว่า “คิดถึงครู” นั้นคือชื่อหนังสือ และบรรทัดล่างตัวอักษรสีเทาเป็นชื่อผู้เขียนคือ “จักรพันธุ์ โปษยกฤต” คิดถึงครูเป็นหนังสือที่เกิดจากความสัมพันธ์และความผูกพันระหว่างครูท่านต่างๆ กับอาจารย์จักรพันธุ์ เป็นหนังสือที่น่าอ่านและชวนติดตามจนวางหนังสือไม่ลง เมื่อได้หยิบและพลิกหน้าหนังสือเปิดออกอ่าน เสน่ห์ของหนังสือเล่มนี้อยู่ที่การเล่าเรื่องต่างๆ ด้วยถ้อยคำและภาษาที่เข้าใจง่ายเป็นเอกลักษณ์ เรื่องราวต่างๆ ถูกเล่าผ่านหัวข้อที่อาจารย์จักรพันธุ์ตั้งขึ้น ซึ่งแบ่งเป็นตอนๆ เพื่อสื่อความหมายถึงคุณครูท่านนั้นๆ และมีหลายตอนที่กล่าวถึงครูดนตรีไทย ครูนาฏศิลป์ และครูหุ่นไทย “คิดไปใจหายไม่วายโศก” “เหมือนเดือนดับลับโลก ไม่แลเห็น” “ไม่หวนคืนกลับหลัง ดังเคยเป็น” ๓ ตอนที่อาจารย์จักรพันธุ์เล่าถึงความหลังเกี่ยวกับนักระนาดผู้ยิ่งใหญ่ “ครูบุญยงค์ เกตุคง” ถึงบรรยากาศและความรู้สึกตลอดช่วงระยะเวลาที่อาจารย์ได้ร่วมงานกับคุณครูบุญยงค์ เมื่อครั้งเล่นหุ่นกระบอกครั้งแรก เรื่องพระอภัยมณี ตอนหนีนางผีเสื้อสมุทร พ.ศ. ๒๕๑๘ จวบจนถึงการบรรจุเพลงหุ่นกระบอก เรื่องตะเลงพ่าย และเล่าที่มาที่ไปถึงการบรรจุเพลงต่างๆ ในเรื่องตะเลงพ่ายด้วย เช่น เพลงตระพญาม่าน ๔ ไม้ ที่ใช้ตอนพระมหาอุปราชออกตรวจพล นอกจากคุณครูบุญยงค์แล้ว อาจารย์ยังเล่าถึงคุณครูท่านต่างๆ อีก คือ คุณครูจำเนียร ศรีไทยพันธุ์ คุณครูบุญยัง เกตุคง คุณครูอร่าม อินทรนัฏ คุณครูวงษ์ รวมสุข ครูผู้มากความสามารถในเชิงการเชิดหุ่นกระบอกและมีทีเด็ดท่าไม้ตายอยู่ที่การเชิดตัวหนุมานให้ตีลังกาหกคะเมนได้ ในตอนหนุมานจับนางเบญจกาย “หากวิชาความรู้ที่ร่ำเรียนสืบทอดมาทั้งชีวิต เป็นมรดกที่ครูบาอาจารย์ให้จำเพาะเจาะจง ใช้ว่าจะมีจะได้ทุกคนไป ถึงอยากได้ก็ไม่ได้ ถึงอยากมีก็ไม่มี เพราะเจ้าของท่านไม่ให้ การมอบมรดกอันหาค่าไม่ได้นี้ ท่านเรียกว่าประสิทธิ เป็นการให้ด้วยใจ จากจิตถึงจิต ไม่ได้เลื่อยลอย ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของครูบาอาจารย์ และวาสนาของศิษย์เท่านั้น” ประโยคขึ้นต้นอันแสนลึกซึ้งที่อาจารย์จักรพันธุ์เขียนเล่าเรื่องในตอน “สิบนิ้วลูกจะยกขึ้นประนม ๔” ในตอนนี้เล่าบรรยายถึงคุณครูอีกท่านหนึ่งที่มีความสำคัญในการวางรากฐานเรื่องหุ่นกระบอกให้แก่อาจารย์จักรพันธุ์ คือ “คุณครูชื้น สกุลแก้ว” ซึ่งมีเรื่องสนุกๆ เกิดจากประสบการณ์ต่างๆ ทั้งที่คุณครูชื้นเล่าเรื่องเก่าให้แก่อาจารย์ฟังและเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวอาจารย์เอง อย่างเรื่องพ่อครูฤๅษีที่บูชาอยู่บนหิ้งสูงกลางบ้านของคุณครูชื้น ท่านเล่าว่า “หัวพ่อแก่เป็นฝีมือคุณมณี ใช้ดินจอมปลวกปั้น แล้วปิดกระดาษ พ่อ (ครูเปียก ประเสริฐกุล) ต้องไปขอให้หลวงปู่รอด วัดนายโรง ที่เป็นอาจารย์ของพ่อเบิกพระเนตรให้หัวหุ่นพ่อแก่นี่ หลวงปู่ดำน้ำลงไปเบิกพระเนตรให้ใต้น้ำเชียวนะ พ่อครูถึงได้ศักดิ์สิทธิ์เหลือเกิน” นอกจากนี้ ยังมีเรื่องความศักดิ์สิทธิ์ลี้ลับของตัวหุ่นกระบอกสินสมุทร ตัวดั้งเดิมที่เก็บรักษามาตั้งแต่ครั้งคณะหุ่นนายเปียก ประเสริฐกุล ซึ่งคุณครูชื้นหวงนักหวงหนา และยังมีเรื่องราวอีกหลายตอนที่ชวนสนุกและน่าจดจำ เป็นเกร็ดความรู้เล็กๆ น้อยๆ ที่อาจารย์จักรพันธุ์ท่านได้เขียนสอดแทรกไว้อย่างถี่ถ้วนจริงๆ หนังสือเล่มนี้ นอกจากเป็นบันทึกความทรงจำเรื่องราวต่างๆ ระหว่างครูกับศิษย์แล้ว “คิดถึงครู” ยังนับเป็นบทบันทึกสำคัญของชีวิตอันทรงคุณค่าของศิลปินแต่ละท่านได้อย่างงดงาม เช่นเดียวกับความงามและความละเอียดอ่อนของภาพแต่ละภาพที่อาจารย์จักรพันธุ์ โปษยกฤต ได้รังสรรค์ไว้ให้โลกได้ชื่นชม ข้อมูลอ้างอิง //www.chakrabhand.org/ //www.thailifemusic.com/ Free TextEditor   Create Date : 15 มกราคม 2554     Last Update : 15 มกราคม 2554 22:55:44 น. Counter : 11991 Pageviews.   4 comment Share Tweet

The Kingdom and People of Siam:พระราชอาณาจักรและราษฎรสยาม – สนธิสัญญาเบาว์ริง ตอนที่ 1 ด้วยร้านรักสยาม หนังสือเก่า ได้รับหนังสือเล่มหนึ่ง ชื่อ “The Kingdom and People of Siam” Volume 2 ซึ่งผู้เขียนหนังสือเล่มนี้คือ “เซอร์ จอห์น บาว์ริง” เป็นบุคคลผู้มีบทบาทสำคัญในช่วงปลายรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว จนถึงช่วงต้นรัชกาลพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว อีกทั้งยังได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอัครราชทูตไทยประจำลอนดอนและยุโรป ถือได้ว่าเป็นตัวแทนคนแรกของไทย ก็ว่าได้มีบรรดาศักดิ์เป็น “พระยาสยามมานุกูลกิจ สยามมิตรมหายศ” พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว “Kingdom and People of Siam” แปลเป็นไทยในชื่อ “พระราชอาณาจักรและราษฎรสยาม” หนังสือ 2 เล่ม ของบาว์ริง เมื่อประสบความสำเร็จในการทำสัญญากับสยามแล้ว เบาว์ริงกลับไปฮ่องกง และก็เขียนหนังสือขึ้นมาหนึ่งเรื่อง คือ The Kingdom and People of Siam ท่านเขียน “คำนำ” เสร็จเมื่อ เดือนสิงหาคม 2399 (1856) ประมาณ 1 ปีครึ่งหลังจากกลับออกไปจากเมืองไทย และตีพิมพ์เป็นครั้งแรกที่กรุงลอนดอน เมื่อปี 2400 (1857) หรือสองปีภายหลังการลงนามสนธิสัญญา นับเป็นหนังสือสำคัญที่สุดเล่มหนึ่ง เกี่ยวกับสยามประเทศ หนังสือชุดนี้มี 2 เล่ม หนาถึงเกือบ 1 พันหน้า มีทั้งหมด 16 บทพร้อมทั้งภาคผนวก อีก 7 ตอนด้วยกัน หนังสือชุดนี้ เต็มไปด้วยเรื่องราวต่างๆของสยาม ตั้งแต่เรื่องสภาพภูมิศาสตร์ ประวัติศาสตร์ ประชากร ผลิตผลธรรมชาติ ประเทศราชของสยาม ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ ไปจนถึง “บันทึกประจำวัน 1 เดือนเต็ม” ของเบาว์ริงเอง ที่จดไว้อย่างละเอียดตั้งแต่เรือมาถึงสันดอน ปากน้ำเจ้าพระยาเมื่อ 24 มีนาคม จนถึงวันลงนามสนธิสัญญา 18 เมษายน และออกเรือจากสยาม ไปเมื่อ 24 เมษายน รวมแล้ว 1 เดือนเต็ม  เซอร์จอห์น เบาว์ริง เซอร์จอห์น เบาว์ริง เป็นคนละเอียดละออ (รู้เรื่องระบบบัญชี) ดังนั้น จึงเก็บรายละเอียด ข้อมูลสยามมากมายเหลือจะคณานับ นอกเหนือ เนื้อหาที่น่าสนใจแล้ว เบาร์ริงยังมีรูปประกอบ คับคั่งอีกด้วย ทั้งหมด 19 รายการ มีรูปงามๆ ของแม่น้ำเจ้าพระยา วัง วัด พระแก้วมรกต ช้างเผือก และพระฉายาทิศลักษณ์ ของ “พระเจ้ากรุงสยาม” รวมทั้ง “แผนที่สยามประเทศ” สมัยนั้น ดังที่กล่าวแล้วว่า หนังสือชุดนี้พิมพ์ครั้งแรกเมื่อปี 1857 (พ.ศ. 2400) ที่กรุงลอนดอน และกลายเป็นหนังสือหายาก มีคนเล่นกันแบบเก็บ “ของเก่า” ทำให้ไม่สะดวกสำหรับการศึกษา ค้นคว้า แต่น่าดีใจที่ว่าในปี พ.ศ. 2512 (1969) สำนักพิมพ์อ๊อกซฟอร์ดได้นำมาตีพิมพ์ซ้ำ และให้ “ศ. เดวิต วัยอาจ” เขียนคำนำให้ แต่ในการพิมพ์ครั้งหลังนี้ได้ตัดบางอย่างที่สำคัญทิ้งไปอย่างน่าเสียดาย นั่นคือพระราชลัญจกรตัวหนังสือขอมเขมร และจีนของพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ที่ทรงประทับตีตรา ไปใน “พระราชสาสน (จดหมาย)” ถึงเบาว์ริง                                                 ต้นฉบับ The Kingdom and People of Siam Volume 2 สำหรับตราตัวหนังสือจีนนั้นอาจจะเป็นตราเดียวกับที่ทรงประทับเวลาไป “จิ้มก้อง” กรุงปักกิ่ง ซึ่งมีการส่งเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อปี 2396 (1853) ก่อนหน้าการทำสัญญาเบาว์ริง 2 ปี และใช้พระปรมาภิไธยเป็นภาษาและตัวหนังสือจีนว่า “แต้ปิ๋ง” คือพระแซ่ “แต้” พระนาม “ปิ๋ง” ตามเสียงแต้จิ๋ว (หรือ “เจิ้ง” ในเสียงจีนกลาง) พระนามว่า “ปิ๋ง” หรือ “หมิง” แปลว่า “สว่าง” นี่เป็นธรรมเนียมมาแต่สมัยสมเด็จพระเจ้ากรุงธนบุรี (ตากสิน) จนกระทั่งรัชกาลที่ 1 ที่ 2 ที่ 3 และที่ 4 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ที่กษัตริย์ทุกองค์จะส่ง “จิ้มก้อง” ไปเมืองจีนและใช้ “พระแซ่แต้” ในการติด ต่อกับกรุงปักกิ่ง สำหรับจักรพรรดิจีนที่พระจอมเกล้าฯ ทรงติดต่อด้วย คือ "พระเจ้าฮำฮอง" (Xianfeng 1851-1861) ซึ่งมีสนมเอกลือชื่อ "ซูสีไทเฮา" จีนกำลังอ่อนแอมาก และในที่สุดเมื่อสยาม คบฝรั่ง ไทยก็เลิกส่ง "จิ้มก้อง" แถมรัชกาลที่ 4 "ทรงสวด" ด้วยว่าถูกจีนหลอกมาหลายร้อยปี เบาว์ริงได้เอกสารหลักฐานของไทยสมัยนั้นไปมากมาย ไม่ว่าสำเนาศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหง (แถมพระจอมเกล้าฯ ทรงแปลเป็นภาษาอังกฤษให้เป็นตัวอย่างไป 1 บรรทัดด้วยว่า My father named Surindradity, my mother, Lady Suang, my elder brother ) เบาว์ริงได้ บทความประวัติศาสตร์สยาม ที่รัชกาลที่ 4 ทรงแต่งเองเป็นภาษาอังกฤษ ส่งไปตีพิมพ์มาก่อนแล้วที่เมืองจีน เบาว์ริงนำพระราชสาส์นส่วนพระองค์มารวมตีพิมพ์ไว้ด้วย เช่น ในบทที่ 2 (หน้า 65-66) ของเล่มแรก ที่รัชกาลที่ 4 ทรงเล่าไปว่า “ต้นตระกูล” ของพระองค์ท่านเป็น “มอญปนจีน” อย่างไร โยงกลับไปมอญหงสาวดี (พะโค) ที่อพยพมาในสมัยพระนเรศวร สืบลูกหลานมาสมัยโกษาปาน แล้วก็ไป ตั้งหลัก แหล่งที่ “สะแกกรัง” (อุทัยธานี) เมืองชายแดน โดยทรงกล่าวถึงพระปฐมบรมมหาชนกนาถ (บิดาของรัชกาลที่ 1) ไว้ว่า “...ท่านผู้เป็นอภิชาตบุตร คนดังกล่าวได้ถือกำเนิดขึ้นที่นั่น และได้กลายเป็นผู้มีความชำนาญ และมีความรู้ความสามารถในทางราชการ ท่านได้ออกจาก ‘สะเกตรัง’ ไปยังอยุธยา ที่ซึ่งได้รับ คำแนะนำ ให้เข้ารับราชการ และได้สมรสกับธิดารูปงามของครอบครัวคหบดีจีน ที่ร่ำรวย ที่สุด ในย่านที่อยู่อาศัยของชาวจีนภายในกำแพงเมือง ตรงมุมด้านตะวันออกเฉียงใต้ของอยุธยา...” นี่เป็นข้อมูลที่มีเสน่ห์และน่าสนใจมากจากหนังสือสองเล่มของเบาว์ริง เราจะไม่พบข้อมูลเช่นนี้ ในเอกสารประวัติศาสตร์ของไทย ที่ให้ภาพ “ผู้นำใหม่” รุ่นหลังการเสียกรุงศรีอยุธยา พ.ศ. 2310 ที่ลงมาตั้งกรุงธนบุรี และกรุงรัตนโกสินทร์นั้นเป็นมี “ความหลากหลาย” ทางชาติพันธุ์ เป็น “จีนปนไทย” อย่างในกรณีของพระเจ้ากรุงธนบุรี (ตากสิน) ที่มีบิดาเป็นจีนแต่มารดาเป็นไทย ในขณะที่พระพุทธยอดฟ้า (รัชกาลที่ 1) มีบิดาเป็นไทย (มอญ) แต่มารดาเป็นจีน นอกเหนือจากเรื่องประวัติศาสตร์อันละเอียดอ่อน และหาไม่ได้ในฉบับภาษาไทยเองแล้ว ยังมีทั้งเรื่องกฎหมาย เรื่องการพิพากษาคดีความ เรื่องทาส เรื่องประเพณี อะไรต่อมิอะไร ที่เบาว์ริงนำเอาไปจากบางกอกหรือหารวบรวมได้เองในเมืองจีน (ฮ่องกงของท่านในสมัยนั้น มีทั้ง นักปราชญ์ราชบัณฑิตฝรั่ง มิชชันนารี การตีพิมพ์ หนังสือพิมพ์และวารสาร อยู่คับคั่ง นับว่าเป็นโลกของ “ความรู้สมัยใหม่”) สิ่งเหล่านี้ เบาว์ริงทั้งรวบรวมทั้งให้ทำการแปล เป็นภาษาอังกฤษ แล้วก็ตีพิมพ์ไว้ในหนังสือ 2 เล่มของท่านอย่างละเอียด นี่ทำให้หนังสือของท่านน่าสนใจอย่างยิ่ง เบาว์ริง “ตัด ต่อ และแปะ” กลายเป็นเสมือน “คู่มือประเทศสยาม” อย่างดี ผงาดขึ้นมาเคียงบ่าเคียงไหล่กับหนังสือคลาสิกอย่างของลาลูแบร์สมัยอยุธยา (Loubere, Simon de la, Du Royaume de Siam. Amsterdam, 1691, Description du Royaume de Siam, Amsterdam, 1700, 1713, ซึ่ง สันต์ ท. โกมลบุตร. แปลไว้ใน จดหมายเหตุลาลูแบร์ฉบับสมบูรณ์. กทม. สำนักพิมพ์ก้าวหน้า, 2510 หรืออีกเล่มหนึ่งของสังฆราชปัลเลอกัวซ์ (Bishop Pallegoix: Description du Royuame Thai ou Siam, 1852) ที่แปลเป็นไทยแล้ว คือ “เล่าเรื่องกรุงสยาม” ท่านสังฆราชใช้ทั้งชีวิตในกรุงสยาม แต่เบาว์ริงอยู่ในเมืองหลวงของเราเพียง 1 เดือนเท่านั้นเอง หนังสือของฝรั่งเศสทั้ง สองเล่มนี้ เบาว์ริงใช้ทั้งอ้าง ทั้งอิง และทั้งยกข้อความมาใส่ไว้ในหนังสือใหม่ของท่านอย่างมากมาย Free TextEditor   Create Date : 06 ธันวาคม 2553     Last Update : 6 ธันวาคม 2553 1:42:15 น. Counter : 5680 Pageviews.   1 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• รักสยามหนังสือเก่า
• facebook : Lovesiamoldbook
• BlogGang.com