| ต้องลางาน 2 วันไปจัดการเรื่องที่ดินอันน้อยนิด เพื่อเปลี่ยนจาก น.ส.3ก เป็นการออกโฉนด ยุ่งยากมากค่ะ..เพราะที่ดินรอบข้างได้เปลี่ยนเป็นโฉนดร่วม 20 ปีมาแล้ว แต่ที่ดินของเรายังเป็น น.ส.3ก อยู่เลย ทำไมเป็นเช่นนั้น....
ก็คงต้องยอมรับว่า..ด้วยความไม่ใส่ใจและวางเฉย อาจพูดได้ว่า..พ่อจะไม่ยอมรับมรดกที่ย่ายกให้ด้วยซ้ำไป พ่อยอมที่จะอยู่บ้านเช่าหลังเล็กๆ.. ยากที่จะเดาเหตุผลได้ว่าเพราะอะไร ....หยิ่งในศักดิ์ศรี หรืออาจจะเจียมเนื้อเจียมตัวในความยากจน หรืออาจจะน้อยเนื้อต่ำใจ หรืออาจจะติดที่..(ตอนนั้นพ่อเป็นตำรวจอยู่ที่ อ.พะโต๊ะค่ะ) ที่สุด..พ่อก็ยอมมาสร้างบ้านหลังน้อยๆในที่ดินผืนนี้
สู้ๆค่ะ ด้วยเหตุผลเพราะจะได้ช่วยกันดูแลลูกสาวคนที่สอง ก็น้องสาวของฉันเอง...แต่ตอนนี้เธอไม่อยู่แล้วค่ะ ทุกคนจำอายุของบ้านได้แม่นยำ เพราะหลังจากสร้างบ้านเสร็จและเข้าไปอยู่ไม่ทันถึงปี ก็เกิดพายุและน้ำท่วมครั้งรุนแรงที่สุดของชาวจังหวัดชุมพร สร้างความสูญเสียให้กับผู้คนชาวชุมพรเป็นอย่างมาก พายุลูกนั้นก็คือ.....ซีต้า (เกิดราว พ.ศ. 2540 เกิดต่อจากพายุเกย์ค่ะ) หลังจากเกิดภัยพิบัติครั้งนั้น ทำให้ชาวจังหวัดชุมพรต้องหันกลับมามอง โครงการแก้มลิง...ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่ฯ ได้พระราชทานแนวความคิดเอาไว้...นานแล้ว แต่ไม่มีใครใส่ใจ...จะด้วยเหตุใดก็ยากที่จะเดา หลังจากโครงการแก้มลิงสำเร็จลุล่วง จากจังหวัดที่ต้องประสบกับน้ำท่วมทุกปี กลายเป็นจังหวัดที่ไม่เคยเจอน้ำท่วมอีกเลย ทำให้ชาวจังหวัดชุมพรทุกคนรู้สึกซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณอย่างหาที่สุดมิได้
ต้องตัดหญ้าก่อนที่จะมีการวัดที่ค่ะ 
ดื่มน้ำมะพร้าวอ่อนกันมั๊ยคะ 
เหนื่อยมาก 
นักสำรวจจำเป็นค่ะ..ต้องใส่รองเท้าบู๊ทค่ะ..งูกะปะเยอะ 
จากเหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้ชาวจังหวัดชุมพร ไม่เคยนิ่งดูดายอีกเลยเลย และได้เกิดการเรียนรู้ว่า... การได้เป็นผู้ให้...ย่อมเป็นสุขนักหนา .......... กลับมาเรื่องที่ดินต่อค่ะ... พ่อของฉันก็พยายามที่จะขอเปลี่ยนเป็นโฉนดอยู่หลายครั้ง ก็ติดขัดตรงที่ข้างเคียงอยู่เจ้าเดียว..ก็คือที่ดินของพี่ชายแท้ๆของตัวเองนั่นเอง เสาหลักเขต..หายเรี่ยมเชี่ยม ไม่เจอเลยสักหลักเดียว เฮ่อๆๆๆๆ ถ้าฉันเป็นลุง...ก็คงจะบอกน้องชายของตัวเองแล้วล่ะ “มึงไปจัดการเรื่องที่ดินได้แล้ว..อย่าปล่อยไว้เนิ่นนาน เดี๋ยวกูจะชี้หลักเขตให้เอง” จนเดี๋ยวนี้...ลุงก็ตายจากโลกนี้ไปหลายปีแล้ว ก็ยังไม่ได้ทำ ยิ่งตอนนี้ยิ่งยุ่งยากเข้าไปใหญ่เลยค่ะ... เพราะลูกของลุงเขาก็บอกว่า..เขาไม่รู้ว่าเขตแดนอยู่ตรงไหน ชี้ไม่ถูก...ไม่ชี้....5555 ฉันก็ได้แต่คิดในใจว่า...ถ้าฉันเป็นเขาซึ่งมีโฉนดแล้วมันสามารถวัดจากส่วนของเขาได้ ฉันยินดีที่จะออกค่าใช้จ่ายในการวัดให้... เราก็ได้แต่คิดนะ ได้แต่เข้าใจ...ว่าคนเรามันต่างกันจริงๆ บางคน...ชีวิตนี้มีแต่คำว่าให้ บางคน...ชีวิตนี้มีแต่คำว่าอยากได้อยากเอา เป็นเรื่องธรรมดาจริงๆ ฉันลางานไป 2 วันครั้งนี้มีเป้าหมายชัดเจน คือ ยังไงก็ต้องออกโฉนดให้ได้ แม้อาจจะต้องสูญเสียที่ดินของพ่อบางส่วนก็ตาม เพียงให้เขาชี้เท่านั้นเพียงพอ สุดท้ายเขายอมชี้ค่ะ เฮ่อ!...โล่งอก เมื่อคำนวณออกมาแล้ว ที่หายไป 2 ไร่ กับอีก 1 งาน 555555555 บอกหลานว่าช่างเต๊อะ...ตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้ ฉันจุดธูปบอกพ่อ.... พ่ออย่าโกรธหนูนะ...มันอาจจะหายไปจริงๆโดยที่ไม่มีใครเอาไปก็ได้(ได้แต่คิดบวก) เมื่อชาวบ้านมาถามด้วยความห่วงใย ก็บอกเขาไปตรงๆว่าที่หายไปประมาณ 2 ไร่ 1 งาน ทุกคนตกใจ ต่างพูดเป็นเสียงเดียวว่า... ไม่น่าจะเป็นไปได้ ต้องคุยกับเจ้าหน้าที่ใหม่แล้วล่ะ เฮ่อ....จะต้องเหนื่อยอีกรึนี่
| 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [