• เที่ยวไป.....ตามใจฉัน
• นิยาย.....เหงาๆ
• Environmental
• Home

เจ้าดอกราตรี.....เพราะความสวยของเจ้าเป็นที่หมายปอง เจ้าดอกราตรี.....เพราะความสวยของเจ้าเป็นที่หมายปอง ที่ตามใจเรียกเจ้าดอกไม้ในรูปว่าดอกราตรีน่ะ ชื่อนี้ไม่ใช่ชื่อที่แท้จริงของมันหรอกนะค่ะ แต่เป็นเพราะดอกมันจะบานเฉพาะตอนกลางคืนเท่านั้น นี่เลยเป็นตัวแทนของชื่อที่เหมาะสมกะมันที่สุด ความงามที่อยู่แค่เพียงหนึ่งราตรีเท่านั้น มันจะบานแค่คืนเดียวเท่านั้นจริงๆ จะเริ่มบานประมาณสี่ทุ่มแล้วก็หุบตอนหกโมงเช้า มีช่วงเวลาที่สวยงามในชีวิตของมันแค่แปดชั่วโมง เป็นช่วงเวลาที่แสนสั้นเหรือเกิน เหมือนกับความฝันที่เกิดแค่เพียงตอนหลับ ตื่นขึ้นมาก็สลายไป ถึงแม้ช่วงเวลางดงามของมันจะแสนสั้น แต่ก็ยังมีคนอยากเป็นเจ้าของมัน เจ้าดอกตะบองเพรช ดอกที่ตามใจถ่ายมานี้แท้จริงแล้ว มันคือดอกของเจ้าต้นตระบองเพชร ต้นมันเมื่อไม่มีดอกดูช่างน่ากลัวเหลือประมาณ แต่พอมีดอกดอกมันก็อ่อนหวานจนไม่น่าเชื่อเลย ตอนนี้พอดอกมันออกตามใจก็เริ่มรู้สึกกังวลใจเล็กน้อย กะความสวยของมัน เลยถ่ายรูปเก็บไว้ดูเปนที่ระลึกซะก่อนที่คัยจะมาคว้ามันไปอีก เพราะตอนนี้ที่หน้าบ้านเหลือแค่เจ้านี่เพียงต้นเดียวเท่านั้น เมื่อก่อนเคยชะล่าใจคิดว่าคงไม่มีคัยที่บ้า มาขโมยเจ้าตระบองเพรชยักษ์หรอก เลยเอาไปวางไว้ริมประตูรั้วด้านนอก ก็คิดว่าต้นมันสูงเกือบสองเมตร แถมกระถางก็หนักมาก แล้วหนามยังเยอะอีกด้วย แต่เราลืมคำนึงถึงความสวยของมัน จนกระทั้งตอนนี้เพื่อนของมันหายไปแล้วสองต้น เหลือมันอยู่โดดเดี่ยวเดียวดายเท่านั้น เราจึงได้คำนึงถึงความสวยของดอกมัน ที่สวยจนถึงกับมีคนมาขโมยมันไป แม้ว่าตัวมันจามีหนามและความหนักเป็นอุปสรรค เจ้าโจรก็ยังอุตส่าห์เอามันไปจนได้ เฮ้อ.....เจ้าตระบองเพรชของฉัน คนขโมยนี่ช่างไม่นึกถึงจิตใจเจ้าของเลย ที่อุตส่าห์เฝ้าถนอมเลี้ยงดูมันมา พอเห็นดอกมันสวยหน่อยแล้วติดใจ ขโมยไปซะงั้น ลืมศีลข้อห้าไปทันที ที่สำคัญกว่านั้นมันหายไปตั้งสามวัน คนที่บ้านเพิ่งจารู้กัน เพราะไม่เคยคิดว่าคัยจะขโมยมันเลยไม่ได้สังเกตุ (ก็ต้นไม้มันเยอะมากอะ) แล้วเป็นช่วงที่ที่บ้านงานยุ่งกัน วันที่สามที่มันหายที่รู้ก็เพราะ ป้าตามใจเดินดูต้นไม้ระหว่างรอตามใจแต่งตัว แกเห็นว่าต้นตระบองเพรชหายไป แกก็ถามว่าคนสวนที่ดูแลรดน้ำต้นไม้ ว่าเจ้าตระบองเพรชสองต้นมันหายไปไหน คัยย้ายที่มันรึเปล่า คนสวนเป็นต่างชาติก็พูดไม่รู้เรื่อง ก็เลยไปเรียกคนงานอีกคนที่พูดไทยได้มาถาม คนสวนเค้าว่ามันหายไปสามวันแล้ว เราก็ถามว่าทำไมไม่บอก (นี่ถามโดยใช้คนแปลนะ อินเตอร์ซะไม่มี) เค้าก็บอกว่านึกว่าอาอีกคนเอาไปเลยไม่ได้บอก ตามใจก็เลยโทรหาอา อาว่าแกไม่ได้เอาไป อ้าวกลายเป็นหายไปจริงๆเหรอเนี๊ย แล้วพอรู้วันหายแน่นอนก็เลยมาเปิดกล้องวงจรปิดดู เห็นว่ามีรถมาจอดที่หน้าประตูรั้วตอนตีสามจริงด้วย เจ้าโตเกียวไปยืนเห่าที่ประตู (น้องหมาน้อยพันธุ์พิทบลู) แต่รูปมันไม่ชัดเพราะมุมที่ติดกล้องกะรั้วไกลกันมาก ป้าตามใจเจ็บใจมาก จนถึงกะสั่งเปลี่ยนที่ติดกล้อง โจรน๊าโจรไมทำกันได้ ขโมยแม้กระทั่งต้นไม้ แต่จาโทษโจรฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ ก็เจ้าดอกไม้ของเรามันสวยยั่วยวนด้วยนี่หน่า เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าอย่าไว้ใจโจร แม้แต่ต้นไม้ที่หนามเต็มต้น และหนักแสนหนัก มันก็ขโมยได้ ตอนนี้ก็เหลือเจ้าต้นที่ออกดอกนี่ต้นเดียวแล้ว ไม่รู้วันไหนมันจาถูกยกตามไปอยู่กะเพื่อนมัน คิดว่ามันคงอยากไปเหมือนกันมั้ง ไม่งั้นมันไม่ออกดอกมายั่วตายั่วใจซะขนาดนี้หรอก เมื่อก่อนมันเป็นต้นเดียวที่ไม่ค่อยออกดอก แต่เดี๋ยวนี้ดอกเยอะมาก มันคงน้อยใจคิดว่าเค้าทิ้งมันไว้ เพราะไม่มีดอกกระมัง ก็เลยเรียกร้องความสนใจ เผื่อที่จะได้ไปอยู่กะเพื่อนของมันบ้าง โดดเดี่ยวรอวันพบเจอเพื่อนของมัน   Create Date : 08 กรกฎาคม 2553     Last Update : 8 กรกฎาคม 2553 16:04:46 น. Counter : 849 Pageviews.   2 comment Share Tweet

My Home วันนี้ตื่นเช้าเป็นพิเศษมานั่งรอตักบาตรพระ (ปกติตื่นปุ๊บเตรียมของเสร็จเปิดประตูรั้วพระก็ถึงหน้าบ้านพอดี) วันนี้เลยมีเวลานั่งชมบรรยากาศยามเช้า เออสวนบ้านเรามันก็สวยเหมือนกันเนอะ พอตักบาตรเสร็จก็เดินไปหยิบกล้องมาถ่ายรูปไว้ซะหน่อย เออมันสวยจริงๆด้วย ก็เลยอยากอวดคนอื่นบ้าง (คนหลงรักสวนบ้านตัวเองอย่าว่ากันเลยเนอะ) เอาเป็นว่าวันนี้เราจะพาท่านทั้งหลายชมสวนบ้านเราดีกว่า ไม่ได้พาไปเที่ยวที่อื่นที่ไกลหรอกนะ เอาล่ะการเดินทางมาเที่ยวบ้านเราเริ่มจาก... ขับรถข้ามสะพานท้าวเทพกระษัตรี (สะพานที่สร้างให้รถเดินทางเข้าภูเก็ตทนสะพานสารสิน) อ่ะหรือถ้ามาเครื่องบินก็มาตามทางหลวง402 ผ่านอนุเสาวรีย์ท้าวเทพกระษัตรีท้าวศรีสุนทร(ย่ามุกย่าจัน) วีรสตรีที่ปกป้องเกาะภูเก็ตให้เราได้อาศัยอยู่ทุกวันนี้ ถ่ายรูปเก็บไว้ตอนเอาพวงมาลัยฝีมือตัวเองไปสักการะท่าน ภูมิใจมาก...พันรอบฐานได้สามรอบพอดีแป๊ะ เอ่อบรยายเหมือนพาเที่ยวเลยเนอะ (แค่คนอยากอวดสวนหน่ะ....อย่าถือสาหาความเลยนะ) เอาล่ะหลังจากนั้นก็ขับมุ่งเข้าเมืองตามทางหลวง402 จากนั้นก็หาดูเองแล้วกันเนอะว่าหลังไหน อิอิอิ เป็นบ้านเดี่ยวติดหลวง402 ไม่บรรยายหมดล่ะกันเนอะ กลัวเจ้าหนี้จะตามมาหาเราง่ายเกินไป เอาเป็นว่าไปหากันเอาเองล่ะกัน ดูรูปแล้วก็พิจารณาช่วยติชมด้วยนะค่ะ ว่าควรจะเปลี่ยนแปลงตรงมุมไหนเพิ่มเติม หรือควรจะปลูกอะไรเพิ่มเติมอีก เอ้าจอดรถได้ถึงบ้านเราแล้ว อิอิอิ เดินเข้ามาถึงประตูรั้วก็จามองเห็นต้นไม้นานาชนิด อะอะอย่าเดินเข้ามาทางนี้นะ น้องโตเกียวกำลังนอนอยู่ มานั่งรอเจ้าของบ้านตรงนี้ก่อนนะค่ะ ถ้าก่อนเที่ยงมุมนี้ก็นั่งรอได้นะค่ะ มุมนี้มองออกมาจากที่จอดรถ อะอะอย่านึกว่าทางเดินไปรีสอร์ทล่ะ ทางเดินจากหลังบ้านไปบ้านพักคนงานตะหาก สวนหลังบ้านคล้ายๆป่าดิบชื้นเข้าไปทุกวันแล้วค่ะ เอาล่ะพาชมสวนแล้วพาชมดอกไม้บ้าง มาบ้านนี้ไม่เห็นดอกหิรัญญิกาที่พันรอบรั้วแสดงว่าไปผิดบ้านน่ะ หิรัญญิกาบ้านนี้ออกดอกสองฤดูคือฤดูดอกน้อยกะดอกมาก ออกดอกตลอดปีค่ะต้นนี้น่ะ ตามมาด้วยชวนชมสีหวาน ทะเลาะกันดีนักจับมาไว้คู่กันซะเลย อิอิอิ สองดอกอันนี้คงเห็นกันบ่อย... แต่เจ้ากล้วยไม้แคระหน่ะซ่าน่าดูออกได้ตลอดทั้งปี เจ้าบัวยังตูมกันทั้งสองกระถาง เจ้าดอกบัวเริ่มแย้มงามเชียว เจ้าดอกบัวจอมขี้อาย จะบานเฉพาะตอนกลางคืนพอสายๆหน่อยจะหุบ นี่ก็อีกดอกเจ้าโบตั๋นที่กลางวันไม่ได้เห็นดอกมันหรอก วันนี้อวดแค่นี้ก่อนนะเอ้ยไม่ช่ายพาชมแค่นี้ก่อนนะ ว่างๆผ่านมาก็แวะเข้ามาทักทายกันได้นะค่ะ จะเลี้ยงกาแฟตอบแทนที่อุตส่าห์หากันจนเจอ อิอิอิ   Create Date : 19 มิถุนายน 2553     Last Update : 4 กรกฎาคม 2553 10:55:37 น. Counter : 764 Pageviews.   12 comment Share Tweet

• maistyle
• ดอกกรรณิการ์
• เลื้อย
• ดอกหญ้าในHouston
• oldymind
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com