ไปทัวร์มาก็หลายครั้ง......เพิ่งมีครั้งนี้แหละ.........ที่ลูกทัวร์ต้องยกกระเป๋าชั่งน้ำหนักเช็คอินเองความวุ่นวายเล็กๆน้อยๆ หน้าสนามบินโกลกัตต้า คือ.....รถบัสที่มารับมันไม่พอกับจำนวนคน ก็เลยต้องแย่งกันขึ้น.....หุหุ.....มันส์อาหารมื้อแรกเราทานกันที่ร้านนี้ เอิ่ม....แต่มันไม่ใช่ร้านอาหารนี่นามันเป็นเธคดีๆนี่เอง ทางเดินเข้าไปมืดมาก เข้าไปแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึง มองไม่เห็นอะไรเลย นี่รูปด้านในร้าน ถ่ายหม่ามี้ซะหนึ่งรูป ใช้แฟลตแรงสุด เพราะร้านมืดมาก ส่วนอาหารไม่ต้องพูดถึง........แหลก.......เกือบไม่ได้ แง แง แง แงสภาพริมท้องถนนทั่วไปของเมืองโกลกัตต้า จะเต็มไปด้วยขยะ และอึวัว สกปรกจริงๆ เนื่องจากการไปพุทธคยาเราต้องนั่งรถไฟไป รูปนี้ถ่ายหน้าสถานีรถไฟ ส่วนกลุ่มคนที่เห็น เค้าเป็นพวกยกกระเป๋า ยกได้ทีละหลายใบ ใบใหญ่ๆทั้งนั้น แถมยังวางไว้บนหัวด้วย แข็งแรงมากๆ เรียกว่าพวกผ้าแดงละกันพวกพ่อค้า ที่ขายของตามสถานี เห็นแล้วแปลกดี คนประเทศนี้ชอบใช้หัวซะจริง จนท.รถไฟที่อินเดีย เออ....น่ารักดี เลยขอซักรูป หลังๆ เพื่อนๆมาดูบอก "แกนี่สงสัยชอบคนในเครื่องแบบ" เพราะหลังๆ มีรูปคนในเครื่องแบบอีกเพียบ แต่ปล่าวหรอกย่ะ ชั้นแค่เห็นว่ามันแปลกดี ก็เท่านั้นเอง.....งิงิอ๊ะ.....มาแล้วๆ รถไฟมาแล้ว (ดู๊ดู...ทำเป็นเด็กไปได้) ครั้งนี้เป็นรถไฟตู้นอนนะคะ เพราะต้องเดินทางไกล หลายชั่วโมง ประมาณ 6-7 ชั่วโมง สภาพบนรถไฟก็โอนะคะ สะอาดดี(แค่มีหนูวิ่งไปมา) ห้องน้ำก็โอเค ไม่มีถังเก็บ ลงพื้นเลย แต่ที่ชอบก็คือ ของกินค่ะ แจกไม่อั้น เดี๋ยวมาๆ แต่ที่พีทชอบที่สุดคือ บาเยียค่ะ มันอร่อยม๊าก..............มาก คือ พีทว่าบาเยียบนรถไฟที่เค้าแจกอร่อยที่สุดค่ะ ไปซื้อกินที่อื่น มันไม่อร่อยเท่านี้อ่ะ สภาพบนรถไฟค่ะ พีทได้นั่งชั้นสอง (คือมันมีสามชั้น บน กลาง ล่าง) ชั้นล่างสบายที่สุดอ่ะ ชั้นสองก็ยังดี ชั้นสามนี่โหดสุด สูงด้วย แถมยกหัวทีติดเพดานเลย แต่ก็.....สู้ตายค่ะ ชั้นสองก็อย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ นี่คือยืดตัวสุดๆได้เท่านี้เองค่ะ เมื่อยมากๆ เอาไว้นอนอย่างเดียวจริงๆ