ทั้งหมดนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องกับฝัน...หวาน...อาย...จูบ แต่อย่างใด
แต่เป็นตอนต่อไป ของคนที่เอะอะก็อาเจียน


ใครที่เป็นโรคเมารถ เมาเรือ อยู่แล้ว
70-80% ของผู้ป่วยพวกนี้ เวลาผ่าตัด มักจะมีโอกาสที่จะคลื่นไส้อาเจียนได้มากกว่าคนธรรมดาทั่วไป
แทนที่จะได้ออกจากโรงพยาบาลหลังผ่าตัดได้เร็ว ก็อาจจะต้องเสียเวลาจัดการกับอาการคลื่นไส้อาเจียนหลังผ่าตัดอีก
จัดว่าเป็นพวกเคราะห์ซ้ำกรรมซัดแบบหนึ่ง


ในขณะที่คนปกติก็อาจมีอาการคลื่นไส้อาเจียนได้ราวๆ 25%
ขึ้นกับยาสลบที่ใช้ ระยะเวลาและชนิดของการผ่าตัด
รวมไปถึงการใช้ยาที่เป็นอนุพันธุ์ของฝิ่นในการระงับปวดหลังการผ่าตัด
ซึ่งขอบอกว่าได้ผลดีแบบโลกสงบสุขได้ทันควัน
แต่ผลข้างเคียงก็คือ อาจจะอาเจียนหมดไส้หมดพุง
ดังนั้น การป้องกันสำหรับผู้ป่วยที่มีประวัติอาเจียนได้ง่าย
คือการให้ยาระงับปวดที่ไม่ใช่กลุ่มอนุพันธ์ของฝิ่น เช่นกลุ่ม NSAIDs
หรือหลีกเลี่ยงการใช้ยาสลบที่ใช้สูด หรือ ไนตรัสออกไซด์


การใช้ยาแก้อาเจียนในกรณีนี้ที่ได้ผลดีคือ
การให้ยา Droperidol ร่วมกับกลุ่มยาต้านซีโรโตนิน ที่เคยกล่าวไปแล้ว เช่น
Ondansetron, Granisetron, Dolasetron, Palonosetron
(จำง่ายๆก็คือ อะไรที่ลงท้ายด้วย -setron)
หรือให้ Dexamethasone ร่วมกับกลุ่มยาต้านซีโรโตนิน


ซึ่งเด็กซาเมธาโซนเป็นยาที่ราคาไม่แพง แต่ได้ผลดี ทั้งในการใช้เดี่ยวๆ
และใช้ร่วมกับยาตัวอื่นเพื่อลดการคลื่นไส้อาเจียน

ในขณะที่ Droperidol ก็เป็นยาที่ได้ผลดีในการป้องกันการคลื่นไส้อาเจียน
แต่ก็อาจเสี่ยงต่อการเกิดอาการหัวใจเต้นเร็วได้ (torsade de pointes)
ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงเรื่องโรคหัวใจก็อาจต้องหลีกเลี่ยงยาตัวนี้


นอกจากนี้ก็อาจให้ยา Aprepitant เพื่อป้องกันอาการคลื่นไส้อาเจียนหลังผ่าตัด
โดยให้กิน 40 mg ภายใน 3 ชั่วโมงก่อนการให้ยาสลบค่ะ