|
แสงแดดและดอกไม้
แสงแดดยามเช้าปลอมตัวเป็นเด็กตัวเล็กที่มีแสงเรืองรองในร่างกาย เขาลงมาวิ่งเล่นอยู่รอบ ๆ บ้าน วิ่งอยู่บนสะพาน นั่งอยู่บนเสาไฟฟ้า กระโดดไปมาบนผิวน้ำ ดูมีความสุขมาก เช้าวันนี้ เขากำลังเดินอยู่บนสนามห-้าและได้ยินเสียงเพลงไพเราะมาจากนกตัวหนึ่ง "สวัสดีจ้ะ" แสงแดดทักทาย "สวัสดี สวัสดี" นกร้องตอบ "เธอร้องเพลงเก่งจังเลย "สอนฉันบ้างได้ไหมจ๊ะ" "เธอมีอะไรมาแลกไหมล่ะ" นกว่า "ถ้ามีสิ่งแลกเปลี่ยนฉันจะสอนให้" แสงแดดไม่มีอะไรแลก จึงเดินจากนกมาด้วยความเสียใจ เดินไปไม่นาน เขาก็พบห้องที่มีสีเทียนหลายแท่งกำลังวาด และระบายสีรูปผีเสื้อแสนสวยกันอยู่อย่าง ขะมักเขม้น แสงแดดประหลาดใจมากที่สีเทียนวาดรูปได้ "สวัสดีจ้ะ ฉันอยากวาดรูประบายสีได้อย่างพวกเธอจังเลย พวกเธอสอนฉันด้วยได้ไหมจ๊ะ" "สวัสดีแสงแดด" พวกสีเทียนร้องตอบ "พวกเราสอนให้เธอวาดรูปก็ได้จ้ะ แต่เธอมีอะไรให้พวกเราเป็นการตอบแทนหรือเปล่า" แสงแดดไม่มีอะไรจะมอบให้เป็นสิ่งตอบแทนได้ เขาจึงเดินจากมาด้วยความเศร้าสร้อย เมื่อเดินต่อไป แสงแดดก็พบกับแว่นตาที่กำลังอ่านหนังสืออยู่อย่างตั้งใจ แสงแดดตื่นเต้นมากที่แว่นตาอ่านหนังสือได้ เขาอยากรู้ว่าในหนังสือเล่าถึงเรื่องอะไรบ้าง "สวัสดี" เขาทักแว่นตาเบา ๆ "สวัสดี" แว่นตาตอบโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง "กำลังอ่านหนังสือสนุกทีเดียว" "ฉันอยากอ่านหนังสือได้เหมือนเธอจังเลย เธอพอจะสอนฉันได้ไหมจ๊ะ" "ได้สิ" แว่นตาตอบ "แต่เธอมีอะไรตอบแทนให้ฉันหรือเปล่าล่ะ ฉันต้องได้รับสิ่งตอบแทนด้วยนะ" "ฉันไม่มีสิ่งใดให้กับเธอเลย" แสงแดดพูดด้วยความเศร้าใจ แสงแดดไม่มีสิ่งใดตอบแทนเช่นเคย จึงต้องเดินจากมาอย่างสิ้นหวัง เขาเดินไปในที่ต่าง ๆ อย่างเงียบเชียบ ไม่รู้สึกสนุกเหมือนเคย "สวัสดีแสงแดด ดีจังเลยที่เธอเดินผ่านมาทางนี้" ดอกไม้เล็ก ๆ ร้องทักอย่างดีใจมาจากใต้พุ่มไม้ "สวัสดีดอกไม้" เขายิ้มให้กับดอกไม้ "ฉันกำลังหัดบานอยู่จ้ะ ฉันจึงอยากเจอเธอ และอยากขอร้องให้เธอมายืนอยู่ใกล้ ๆ ฉัน ฉันอยากได้แสงแดดที่อบอุ่นพอดีจ้ะ" ในที่ซึ่งดอกไม้ยืนอยู่นั้น มืดครึ้มเกินกว่าสิ่งมีชีวิตต่าง ๆ จะเจริ-เติบโตได้เต็มที่ แต่ถึงอย่างไร ดอกไม้เล็ก ๆ ก็มีความตั้งใจที่จะบานให้ได้อย่างสมบูรณ์ แสงแดดดีใจมากที่มีโอกาสได้ช่วยเหลือผู้อื่น "ตกลง ฉันจะให้แสงที่อบอุ่นแก่เธอนานเท่าที่เธอต้องการ" "ขอบใจมากแสงแดด แต่ฉันไม่มีสิ่งใดจะตอบแทนให้เธอเลยนะจ๊ะ" ดอกไม้กล่าวเศร้า ๆ แสงแดดรู้ดีว่าดอกไม้จะรู้สึกเศร้าเสียใจเพียงใด หากเขาปฏิเสธที่จะให้แสงกับเธอ เขาจึงยิ้มและบอกว่า "ไม่เป็นไรหรอก ฉันเต็มใจช่วยเธอจ้ะ" แล้วแสงแดดก็เดินไปเปล่งประกายให้แสงสว่างที่อบอุ่นแก่ดอกไม้ที่ใต้พุ่มไม้นั้น ในที่สุดดอกไม้ก็สามารถเผยอกลีบเป็นดอกไม้บานที่สวยงามได้สมความตั้งใจ แสงแดดรู้สึกภูมิใจที่ได้เห็นดอกไม้บาน เขามีความสุขมาก เขาจึงคิดว่าจะช่วยเหลือผู้อื่นด้วยความเต็มใจในทุกครั้งที่มีโอกาส โดยไม่หวังว่าจะได้รับผลตอบแทนใด ๆ เลย ตั้งแต่นั้นมา แสงแดดก็เดินทางไปในที่ต่าง ๆ เพื่อให้ความอบอุ่นแก่ต้นไม้ ถนน บ้าน เสื้อผ้า ถุงเท้า แม่น้ำ แมว จักรยาน คน รองเท้า ฯลฯ ด้วยความสุขใจจนทุกวันนี้ ลองมอบสิ่งที่เรามีอยู่ให้กับผู้อื่น โดยที่ไม่หวังสิ่งตอบแทนดูสิ แล้วเราจะรู้สึกดีกับสิ่งที่เราได้ทำลงไป ยังมีความต้องการอีกมากมายจากคนรอบข้าง ซึ่งเราสามารถช่วยได้ ลองหาดูแล้วเราก็จะพบนะจ๊ะ
Create Date : 11 พฤศจิกายน 2552 |
Last Update : 11 พฤศจิกายน 2552 13:28:44 น. |
|
0 comments
|
Counter : 426 Pageviews. |
|
|
|
| |
|
|
Location :
สมุทรปราการ Thailand
[Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 19 คน [?]
|
ผู้ประกาศกรุงเทพธุรกิจทีวี พิธีกรรายการแกะรอยหยักสมองและ World Class Smart Thai สนใจประวัติศาสตร์ ศาสนา ปรัชญา ต่างประเทศ เทคโนโลยี สังคม และชนชั้น
ติดตามทวิตเตอร์ได้ที่ @atis_kttv นะครับ
|
|
|
|
|
|
|
|
|