Bloggang.com : นางฟ้าโดดเดี่ยว - เดือนหน้าก็ครบปี

Diary วันชินๆ ของฉัน

เดือนหน้าก็ครบปี

ตึกรูปทรงสูง ชะลูด สูงแบบผอมๆ ถ้าจะเทียบกับคนก็คงจะเป็นคนที่ผอม สูง
ประมาณนั้นใช่แล้ว นั่นเป็นที่ทำงานของฉันเอง เดือนหน้าก็จะครบปีแล้วล่ะที่ได้มาทำงานที่นี่ อะฮ้า...เร็วชะมัดเลย เวลามันช่างผ่านไปไวมากกกกกใครบอกถ้าได้ทำงานต่างจังหวัดแล้วเวลาจะเหลือเยอะ เพราะไม่ต้องเจอกับรถติดเหมือน กรุงเทพฯ เมืองที่ฉันตัดสินใจหันหลังให้เพราะเบื่อกับรถติดเนี่ยแหละ (แต่ก็แอบคิดถึงเหมือนกันนะ ตัวเอง)

วันนี้ อารมณ์เปลี่ยว เอ๊ย อารมณ์อาลัยอาวรณ์ปีเก่า มันมักจะเกิดกับฉันทุกครั้งก่อน วันคริสมาสควบปีใหม่ ที่ไม่ว่าจะเดินไปทางไหน แสงสีเขียวสีแดงของต้นคริสมาสกับชุดซานตาครอสก็เต็มเมืองไปหมด ฉันก็จะมานั่งคิดว่า เฮ่ย... จะผ่านไปอีกปีแล้วเหรอ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเลย (แฟนก็ยังหาไม่ได้) ยิ่งนับวันโอกาสก็ยิ่งจะหมดไป 555 อายุมากขึ้นนะ แต่ไม่ได้แก่ เหอๆๆๆ

กลับมาที่ตึกสูงแบบผอมๆ กันต่อ ใช่แล้ว มันเป็นโรงแรมเปิดใหม่ของเมืองนี้แหละ โครงการพันแปดร้อยล้านโล้น ที่ฉันภูมิใจในการเป็นส่วนหนึ่งของ Opening Team ที่นี่ และยังจะอยู่ต่อไป เติบโตไปพร้อมๆ กันกับองค์กรนี้ ที่ฉันรักและทุ่มเท ดิฉันรักเด็กค่ะ ฮ่วย ...

มันเป็นโรงแรมเปิดใหม่ของเมืองนี้ อันดับแรกเลยที่ฉันตัดสินใจอยากมาทำงานที่นี่ (แต่เขายังไม่ได้ตัดสินใจจะรับ) ก็เพราะฉันอยากกลับบ้าน บ้านเกิดที่จากไปนานกว่าสิบปี จะยังมีใครต้อนรับอยู่ไหม สองก็คือคุณภาพชีวิตน่าจะดีขึ้น จะไปไหนก็ไปถึงได้ราวกับเหาะ ไม่ต้องเผื่อเวลารถติดเหมือน กทม. แต่ข้อเสียก็มีนะ คือจะอ้างว่ามาสายเพราะรถติดไม่ได้เนี่ยสิ ฮา...

เอาไว้ว่างๆ จะมาเล่าให้ฟังนะ กับ Project พันแปดร้อยล้านโล้นของที่ทำงานฉันให้ฟัง

รักเด็กค่ะ
นางฟ้าโดดเดี่ยว