BlogGang.com : : The Lover is loving - เมื่อผมไปบวช ตอนที่สอง

Group Blog

เรื่องที่อยากเล่าสู่กันฟัง

All Blogs

เมื่อผมไปบวช ตอนที่สอง

ท่านผู้อ่านที่รัก ผ่านพ้นวันพ่อมาแล้ว ผมเชื่อว่าทุกท่านคงมีพ่อเป็นของตัวเองกันทุกๆ คนนะครับ  และคงได้บอกรักพ่อกันแล้วทุกคน แต่ถ้าใครยังไม่บอก ก็ขอให้รีบบอกนะครับ เพราะว่าความรักพ่อ ไม่ได้ทำได้เฉพาะแค่วันพ่อเท่านั้น เราทำกันได้ทุกวัน และหวังว่าทุกๆท่านคงจะรักพ่อมากขึ้นทุกวันครับ

กลับมาเรื่องที่ผมไปบวชต่อ ตอนที่แล้วถึงตอนที่ผมเตรียมตัวบวช ต้องนุ่งขาวห่มขาว ถือศีลแปด และไปนอนที่วัดมาหนึ่งคืน ด้วยความที่ไม่ชินสถานที่ ทำให้นอนไม่ค่อยหลับ กว่าจะหลับก็เกือบเช้าแล้ว

ช่วงที่ผมเตรียมตัวอยู่ ก็ต้องทำทุกอย่างให้เหมือนพระจริงๆ ไม่ว่าจะเดินตามพระบิณฑบาตโดยไม่ใส่รองเท้า กินข้าวมื้อเดียว กวาดลานวัด ทำวัตร นั่งสมาธิ ยังฟิตอยู่ครับ ผมยังฟิตอยู่

และแล้วก็มาถึงวันที่ผมจะต้องบวชเป็นพระภิกษุแล้ว เช้าวันที่ 1 ตุลาคม 2548 ผมตื่นขึ้นมาด้วยความคึกคักเป็นพิเศษ วันนี้หล่ะ เราจะได้ทำให้พ่อแม่ได้ภูมิใจ เราจะได้ทำหน้าที่ลูกที่ดี มันคงจะเป็นวันที่พ่อแม่ผมมีความสุขมากอีกวันหนึ่ง

ตามธรรมเนียมของการบวชนั้น ผู้ที่จะบวชจะต้องปลงผม และแต่งชุดขาวให้เรียบร้อยเรียกว่านาค ซึ่งมีเรื่องราวสมัยพระพุทธกาลดังนี้ ก่อนนั้นได้มีพญานาคตนหนึ่ง ได้มีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา และต้องการที่จะออกบวชเป็นพระภิกษุ แต่ด้วยกฎที่มีไว้ มนุษย์เท่านั้นที่มีสิทธิ์ออกบวชเป็นพระภิกษุ พญานาคตนนั้นก็เลยแปลงร่างเป็นมานะหนุ่มรูปงาม และได้ไปขอบวชและก็ได้บวชเป็นพระภิกษุดังใจหมาย

ต่อมาพระพุทธเจ้าได้มาทราบว่ามีพญานาคแปลงกายมา และเป็นพระภิกษุอยู่ ซึ่งขัดกับข้อบัญญัติในพระพุทธศาสนา จึงได้ดำเนินการสึกพระที่เป็นพญานาคแปลงกายนั้น แต่พญานาคก็ได้ขอร้องพระพุทธิเจ้าเป็นครั้งสุดท้ายเนื่องจากมีความเลื่อมใสในพระพุทธศาสนาเป็นอย่างยิ่ง โดยขอว่า ต่อไปผู้ที่จักบวชเป็นพระภิกษุ ขอให้เรียกว่านาคก่อนเถิด พระพุทธเจ้าทรงรับคำ และก็เรียกขานว่านาคสืบต่อกันมา

ผ่านการปลงผมปลงคิ้ว ใส่ชุดนาคเสร็จสรรพเรียบร้อย ก็ถึงเวลาที่จะเข้าอุโบสถทำพิธีแล้วหล่ะครับ เนื่องจากผมมีเวลาเตรียมตัวแค่สามวัน ในการซ้อมพิธีและบทสวดมนต์ต่างๆ ผมจึงยังจำขั้นตอนไม่ค่อยได้ ยิ่งว่านั้นบทสวดมนต์ต่างๆ ผมท่องได้ไม่แม่นเอาซะเลย แถมในพิธี ต้องนั่งคุกเข่าสวดมนต์อีก คิดว่าท่านผู้อ่านคงเคยนั่งคุกเข่าสวดมนต์กันมาแล้ว เมื่อยและปวดสุดทานทนเลยครับ เนื่องจากน้ำหนักผมก็ไม่ใช่น้อยๆ คนผอมๆนั่ง ยังปวดเลยครับ คิดดูแล้วกันว่าถ้าเป็นผม มันจะขนาดไหน

พิธีการของผมเริ่มขึ้นประมาณเที่ยงครึ่ง เริ่มด้วยการแห่นาคพร้อมทั้งเครื่องอัฐบริขารรอบพระอุโบสถสามรอบท่านผู้อ่านคงอยากจะรู้ใช่มั้ยครับว่าใครเป็นคนถือหมอน ตามธรรมเนียมแล้วคนที่ถือหมอนจะต้องเป็นคนที่จะครองรักกันในอนาคต หรือแฟนนั่นเองครับ แต่เนื่องจากเกิดมาตั้ง 26 ปีแล้วยังไม่เคยมีแฟนเลยซักคน คนถือหมอนก็เลยกลายเป็นน้องสาวของผมแทน (แต่ตอนนี้ผมมีความรักแล้วหล่ะ เธอเป็นผู้หญิงที่ผมรอคอยเลยทีเดียวหล่ะ ว่างๆจะมาเล่ากันอีกเรื่อง)

หลังจากแห่ครบสามรอบ ก็ต่อด้วยพิธีการในอุโบสถ การนั่งคุกเข่าท่องเอสาหังสามจบ ผ่านไปได้แค่จบเดียว ปวดเข่า ปวดขาซะแล้วครับท่าน ยังเหลืออีกสองจบ และยังมีบทอื่นๆอีกเยอะมากเลย พอเริ่มปวดขา สมาธิเริ่มแตกครับ พอสมาธิเริ่มแตก บทสวดที่เดิมก็สวดไม่ค่อยจะได้อยู่แล้ว ยิ่งหลงยิ่งลืมเข้าไปใหญ่ สวดสองคำผิดคำ ไปเรื่อยเลยครับ อาศัยดำน้ำเอาบ้างพระอุปัฌฌาย์บอกให้บ้าง ผลผ่านไปได้คือผ่านไปได้อย่างทุลักทุเลที่สุด

หลังจากนั้นต้องออกไปข้างนอก ถอดชุดนาค ใส่จีวร เหมือนพระเต็มตัวแล้วครับตอนนี้ ปัญหาเกิดขึ้นอีกหล่ะครับ ผมห่มจีวรไม่เป็นครับท่าน ได้ซ้อมมาไม่กี่ทีเอง ได้อาศัยพระท่านช่วยห่มให้ แต่ก็ไม่ดีเท่าไหร่ ต้องรีบกลับเข้าไปทำพิธีต่อ นั่งคุกเข่าอีกแล้วครับท่าน อะไรมันจะลำบากยากเย็นขนาดนั้นการบวชเนี่ยะ ใจผมเริ่มคิดเมื่อนั่งคุกเข้ามันทรมานสังขารเหลือเกิน
เนื่องจากผมห่มจีวรไม่ได้ดีเท่าไหร่ ดังนั้นก็มีปัญหาเวลากราบ ปรากฏว่าจีวรหลุดครับพี่น้อง ตายหล่ะวา ทำยังไงทีนี้ ต้องแก้ปัญหาอีกแล้ว ทั้งบาตรที่ต้องสะพาย ก็ได้แต่ยัดๆจีวรให้มันพออยู่ ดังนั้นถ้าใครเห็นพระบวชใหม่ห่มจีวรผิดระเบียบไม่สวย ไม่ใช่ใครหรอกครับ อาตมาเอง

และแล้วพิธีการบวชก็เสร็จลงอย่างทุลักทุเลเมื่อเวลา 13.59 น. เลขสวยมั้ยครับ และในเวลานั้นเอง ผมได้เกิดใหม่อีกครั้ง แต่เกิดในเพศของพระภิกษุนามว่า ติขปัญโญ แปลว่าผู้ทรงปัญญา

ติดตามต่อตอนหน้าครับ

Create Date : 07 ธันวาคม 2548

Last Update : 7 ธันวาคม 2548 19:14:10 น.

1 comments

Counter : 420 Pageviews.