รู้สึกเหมือนแม่ตามเลยอ่ะค่ะ ว่าลดแบบไม่มีที่สิ้นสุดอ่ะ
ไม่รู้ว่าจะถึงเป้าหมายเมื่อไหร่น้อออ... อิอิ
แต่เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหล่ะเนอะ

อู๊ย..หวั่นใจเหมือนกันเลยอ่ะค่ะ บ๊ะจ่างเนี่ย อิอิ
แต่แม่ตามสงสัยต้องหาจัดเวลาสำหรับบ๊ะจ่างสักมื้อ ฮ่าๆ
ปีนึงมีสักหนเนอะ อิอิ

อย่าหวั่นไหวกับบะจ่างค่ะ ตอนยังไม่กินก็หวั่นไหวเป็นธรรมดาค่ะ พอกินไปแล้วซิ รู้สึกผิดทันที เอาออกมาก็ไม่ได้แล้วด้วย ที่บอกก็เพราะว่านุชพลาดไปแล้วค่ะ เมื่อวานนี้ เซ็งสุด ๆ มันเกิดมาเพื่อทำลายฉันจริง ๆ ฟาดไปเต็ม ๆ ค่ะ 1ลูก กินเสร็จนึกในใจ ไม่ควรตามใจคนในออฟฟิศเลย + ใจมันอยากด้วยค่ะไม่ต้องโทษใคร อยู่ที่ตัวเรานี่แหละ

ผมว่าการไดเอท เหมือนกับเป็นการปรับพฤติกรรมการกิน การออกกำลังกาย การใช้ชีวิตครับ
ถ้าเราสามารถปรับให้เป็นปกตินิสัยได้ ก็จะไม่รู้สึกเหนื่อยหรือเครียด
เพราะว่าเราคงไม่ได้กินไข่ต้ม โยเกิร์ต นมแบบนี้ไปตลอดชีวิตแน่ๆ

เราต้องรู้ว่า เวลาที่เอาอะไรเข้าปาก มันเป็นสารอาหารที่เป็นประโยชน์หรือโทษ
แล้วหลังจากกินเราควรจะจัดการกับมันยังไง เท่านั้นเอง

ค่อยๆ ปรับกันไปครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ

ไปเถอะค่ะคุณแม่คนสวย
เดี๋ยวไปเห็นสาวๆๆหุ่นเฟิร์มๆๆในยิมเค้าออกกำลังกาย
ผู้หญิงออกกำลังมีเสน่ห์น่ะค่ะ
ปั่นจักรยาน 20 นาที
เล่นกรรเชียงบก 10 นาที
วิ่งบนลู่ 10 นาที
เล่นเวทเทรนนิ่ง 10 นาที (ยกขา,ยกแขน)
เข้าห้อง steam.room 10 นาที
แบ็บเดียว 1 ชม.
สู้ๆๆๆน่ะค่ะ บ๊ะจ่างปีนี้ไม่ได้กินปีหน้ากินก็ได้ หรือไม่ก็
กินวันที่เราได้น้ำหนักจนพอใจแล้ว เพราะเดี๋ยวนี้หาซื้อ
กินที่ไหนก็ได้