ว๊าย อ่านยากจัง เด๋วต้องแก้ก่อง แล้วค่อยแปะต่อ

มาแปะต่อหละ
l
l
l
18 มค. 2550 วันนี้แม่ปลุกให้ตื่นตั้งแต่ 6 โมงกว่า เฮ้อ ได้นอนไปนิดเดียวเอ๊ง ตื่นมาน้ำก้อกินไม่ได้ หิวน้ำจัง (ทางห้องผ่าตัดเค้าจะมารับเราประมาณ 9 โมงนะที่จำได้ แม่จารีบให้ตื่นมาทำไม๊) เออ ตื่นก้อตื่นฟะ อาบน้ำเปลี่ยนเป็นชุดสีเขียวสำหรับเข้าห้องผ่าตัด เสื้อใน กกน. นี่ไม่ต้องใส่ แหวน กำไล เครื่องประดับทั้งหลาย ห้ามค่ะ เสร็จแล้วก้อมานอนรอที่เตียง พยาบาลเข้ามาเอา Dormicum มาให้เป็นครึ่งเม็ดpremed หุหุ กินไปแล้วก้อนอนรอ เมื่อไรมันจาหลับฟะ รอแล้วรอเล่าเฝ้าแต่รอ

……..อ้าวเผลอหลับไปแป๊ปนึง มีรถเข็นเตียงมารับแล้วหละ กี่โมงแล้วก้อไม่รุ้ เดาๆเอาว่า 8-9 โมงหละมั้ง เข้าก้อเข็นไปห้องผ่าตัดที่ตึกศูนย์การแพทย์ ตอนที่นอนอยู่บนเตียงก้อเริ่มมึนๆเพราะ Dormicumแล้วหละ จำได้ว่าหาวไปตลอดทาง

……….ไปถึงห้องผ่าตัดก้อไปนอนรอต่ออีกแป๊บนึงก้อมีคนมาเข็นต่อ เป็นเพราะสายตาสั้นมากด้วยหละ เลยมองไม่เห็นอะไรเลยว่าลักษณะห้องมันเป็นไง รู้แต่ว่ามีหลอดไปเป็นแผงๆอยู่ตรงหน้า คล้ายๆกะที่เคยดูในหนังอะ แล้วใครไม่รู้ก้อเข้ามาเด๋วจาแทงเข็มน้ำเกลือนะคะ เจ็บหน่อยนะคะ เข็มมันใหญ่ค่ะ (ตรูคิดในใจ แล้วไมพี่ไม่ใช้เข็มเล็กๆหน่อยหละคะ) ว่าแล้วเค้าก้อแทงที่หลังมือซ้ายอะ เจ็บสมคำที่เค้าบอกเลย แล้วเค้าก้อเอามือที่เจาะเนี่ยไปมัดไว้ข้างๆเตียงมั้ง แล้วก้อถอดชุดที่เราใส่ เอาสายอะไรไม่รู้เยอะแยะมาแปะไว้ แล้วก้อมีเสียงถามว่า หมอผ่าตัดมายัง พอรู้ว่ามาเค้าเลยบอกว่างั้นดมยาเลยนะ ก้อมีเสียงบอกว่าคุณ เด๋วจาให้ดม Oxygen นะคะ (ฮ่วย รู้หรอกน่าว่าดมยาสลบ อย่าหลอกกันได้ปะ) ให้สูดเข้าช้าๆลึกๆนะคะ เราก้อสูดไปได้ 2-3 ทีมั้ง แล้วก้อหายไปเลย

………………………มารู้ตัวอีกทีบ่ายโมงแล้วหละ โอ้จอร์จปวดท้องมากเลยเป็นความรู้สึกแรก ก้อเลยพูดออกมา “พยาบาลปวดท้องๆๆ” แล้วก้อรู้สึกเย็นๆที่หน้าเพราะว่ามีหน้ากาก Oxygenอยู่ (คราวนี้ของจริง) พยาบาลเลยบอกเด๋วจะฉีดยา Diclofenac ให้นะคะ
....แง๊วฉีด IM เข้าก้นอะ เจ็บอีกแล้วตรู หลังฉีดยารู้สึกว่ายาออกฤทธิ์ตรงเฉพาะบริเวณที่ฉีดอะ คือมันเจ็บ เจ็บอย่างเดียวแต่ไม่หายปวดเลย เราก้อเลยร้องบอกพยาบาลอีก คราวนี้ได้ยินเค้าพูดว่า เวลา 13.30 น. ฉีด Morphine ก้อเลยได้รู้เวลาที่แท้จริง จากนั้นเราก้อรู้สึกเจ็บคอ ระคายคอ เหมือนจะมีเสมหะ ก้อร้องบอกพยาบาลอีก “พยาบาลมีเสมหะๆ” เค้าก้อมาถอดหน้ากากให้แล้วก้อเอากระดาษมารับเสมหะ สักพักเราร้องอีก “ปวดฉี่ๆ” พยาบาลก้อบอกฉี่ได้เลย (คือจริงๆเค้าจะเอาสายสวนปัสสาวะมาคาเอาไว้ที่ท่อปัสสาวะเลย แป่ว โง่นี่) ยังไม่หมดเรายังตั้งหน้าตั้งตาร้องต่อไป “พยาบาลหนาวๆๆ” พยาบาลคงเบื่ออีนี่ แม่ม ร้องอยู่ได้ เค้าก้อเอาอะไรเรียกไม่ถูก เหมือนเป็นแผ่นความร้อนใหญ่ๆมาตั้งไว้เหนือตัวเรา มันดีขึ้นหวะ ไม่ค่อยหนาว แล้วสักพักได้ยินคนแก่ๆที่นอนอยู่ในห้องนั้นบอกหนาว คราวนี้ได้ยินพยาบาลบอกว่าให้หาผ้าไปห่มเพราะไม่มีเครื่องให้ความอบอุ่น…….


สัก 2 โมงได้มั้งเค้าก้อเข็นเรามาที่ ward พอมาที่ห้อง สิ่งแรกที่ทำคือบอกผู้ช่วยพยาบาลให้ช่วยเอาลิปมันมาทาปากให้หน่อย เพราะว่ารู้สึกว่าปากมันแห้งมากๆ แป่ว!คิดแล้วก้อขำอะ ผู้ช่วยเค้าคงขำเราเหมือนกัน แล้วก้อถามเค้าว่าเห็นญาติเราบ้างไหม เค้าก้อไปดูข้างนอกไม่เจอใครเลย
อ้าว แม่หายไปไหนเนี่ย ก้อเลยบอกเค้าให้ช่วยโทร xxxxให้หน่อย พอติดก้อบอกพี่แบงค์ให้ช่วยโทรตามแม่ให้ที
แง๊หนูปวดท้องจัง ก้อรอสักพักแม่ก้อมา แม่ไปกินข้าวหลังจากที่นั่งรอมานานเราก้อยังไม่กลับมาจากห้องผ่าตัดซะที จนแม่หิวเลยไปหาข้าวกิน

รู้สึกทรมานมากเลย มือซ้ายที่เจาะน้ำเกลือก้อปวด รำคาญเจ้าสายสวนฉี่อีกเกะกะ นอนลำบากมาก นอนหงายไม่ได้ท้องตึงสุดๆ เสียวสะดืออีก ต้องนอนตะแคงทางซ้ายเท่านั้น นอนได้แป๊ปนึงก้อเมื่อย พลิกตัวแต่ละทีโอ๊ยลำบากจริง ต้องค่อยๆพลิก พลิกแรงก้อเจ็บแผลสุดๆ

หลังจากนั้นเพื่อนก้อมาเยี่ยมก้อถามว่าเป็นไงปวดไหม พอรู้ว่าปวดก้อไปเรียกพยาบาลให้มาฉีดยา ปรากฏว่าฉีดไม่ได้ ต้องรอ 5 โมงเย็น เอาวะ ทำไงได้ ก้อต้องรอต่อไป พอ 5 โมงเกือบ 6 โมงพยาบาลมาฉีด Pethidine ให้ มันร้อนไปทั้งแขนสุดๆ สักพัก เวียนหัว อยากอ้วก เลยต้องเรียกพยาบาลมาฉีด Dramamine ให้อีกรอบ คราวนี้มันชาไปทั้งมือต้องให้แม่กะพี่เล็กมาบีบมือให้อีก จากนั้นก้อนอนซมยังกะศพอยู่บนเตียง

นอนก้อไม่หลับหรอกมันปวดทรมาน แถมมีปวดต้นแขนอีก พยาบาลบอกว่าเป็นเพราะเกร็งมากเกินไป กรรม แล้วจะทำไงหละฟะตรู ทำไงได้ก้อต้องอดทนต่อไป สรุปทั้งคืนก้อนอนพลิกไปพลิกมา โอดๆโอยๆอยู่คนเดียว ส่วนแม่ก้อ zzZzzZzzZzz

อะมาแปะต่อ จาจบแล้วววววว

l
l
l
19มค. 2550 วันนี้รู้สึกว่าตรงที่แทงน้ำเกลือมันบวมๆ เจ๊บเจ็บ แต่ท้องก้อปวดน้อยลง วันนี้ก้อยังให้งดอาหารอยู่ดี หมอที่ผ่ามาเยี่ยมเราก้อบอกว่าเจ็บตรงไหนบ้าง เจ็บสะดือ เจ็บที่แทงน้ำเกลือ ปวดแขน หมอบอกว่าเราขี้บ่น แง๊ว ก้อมันเจ็บจริงๆนี่หว่า

หมอบอกว่าเราไม่ได้มีแค่ Chocolate cyst อย่างเดียว ที่หลังมดลูกยังมีพังผืดอีก 3 cm. แล้วก้อด้านบนยังมีก้อนเนื้ออีก หมอตัด Chocolate cyst กับ ก้อนเนื้อนั้นออกไป ส่วนพังผืดยังเอาไว้อยู่ เพราะหมอกลัวว่าถ้าต่อไปจะท้องมดลูกจะเล็ก จะขยายไม่ได้ ส่วนชิ้นเนื้อที่ตัดไปเด๋วหมอจะนัดมาฟังผลอีกที แล้วก้อถ้าอยากกลับบ้าน วันนี้จะให้กลับได้เลย แต่แม่เรายังไม่อยากให้กลับ ก้อเลยขอหมออยู่ต่ออีก 1 วัน

เราก้อเลยถามหมอเรื่องสายน้ำเกลือกับสายสวนว่าจะเอาออกได้หรือยัง ไม่ใช่ว่าอยากกินข้าวหรอกนะ แต่มันเจ็บที่แทงเข็มมากๆแล้วก้อรู้สึกลำบากในการนอนด้วย หมอก้อบอกว่าเอาออกได้เลย เย้ๆๆดีใจสุดๆจาได้เลิกทรมานซะที
จากนั้นก้อมีคนทยอยมาเยี่ยมกันอย่างมากมายทั้งคนที่บ้าน ที่ทำงาน พยาบาล ผู้ช่วย พี่ clerk ที่ward เพื่อนๆพี่ๆน้องๆทั้งหลายแหล่ รวมทั้งปลาหมึกยักษ์กะคุณแอบกดก้อมา จริงๆไม่ต้องมาก้อได้นะ 2 คนนี้เข้ามาด้วยประโยคสุดอุบาทว์ “นี่ หน้าตาดูไม่เหมือนคนป่วยเลยนะ” พูดมาได้ไงฟะ มรึงใช้ส้นteen คิดก่อนพูดรึป่าว .................

ก้อไม่มีอะไรแล้วหละ คิดว่าหมดเรื่องเล่าแล้วอะนะ เพราะวันรุ่งขึ้นบ่ายๆก้อได้กลับบ้านแล้วก้อได้พักต่ออีก 14 วัน เด๋ววันที่ 30 มค. ก้อต้องไปฟังผลชิ้นเนื้ออีกที ไม่รู้ว่าจาต้องได้ผ่าอีกไหม บอกตามตรงครั้งเดียวก้อพอแล้วหละ


ไปฟังผลชิ้นเนื้อ ก้แม่มีอะไรผิดปกติหละ เป็นเยื่อบุมดลูกเจริญผิดที่ ไม่ได้เป็นเนื้องอก มะเร็งหรือเนื้อร้ายอะไร หมอก้อให้เรา follow up ทำ ultrasound ทุกๆ6เดือน


แจ๋วหลบ....จบแล้วคร๊าบบบผ้ม
ทุกท่านที่ทนอ่านเรื่องไร้สาระของเรา

โชคดีไม่เป็นอะไรมาก
ผล Follow up เป็นอย่างไรบ้างครับ
ขอให้โชคดีนะครับ

เราเคยผ่าตัดมาสี่ครั้งเองอ่ะ
ครั้งแรกไส้ติ่งแตก
ครั้งที่สองผ่าระบบลำไส้
ครั้งที่สามผ่าส่องกล้องเนื้องอกในมดลูก
ครั้งที่สี่ตัดมดลูก

หูย..ประสบการณ์นะเนี่ย... แต่ครั้งสุดท้ายหมอ อาจารย์หมอ พยาบาลน่ารักมาก 555 เลยหายเร็ว ...ที่จริงก็น่ารักทุกครั้งอะแหละ... แต่ครั้งสุดท้ายเนี่ยทุกๆคน คงเป็นห่วงความรู้สึกเรามากหน่อย แหะ.. ก็เรายังเวอจิ้นแต่ต้องมาตัดมดลูกนี่นา...

ผลF/U ก้อดีนะคะ ไม่มีถุงน้ำอะไรเพิ่ม มดลูกดูแข็งแรงดี
คุณกรวี ผ่าตัดมาเยอะจังเลย

จะเป็นบ้าติ