• 365วันรักเรโอะ毎日レオ
• บันทึกหนูน้อยおなかに赤ちゃんいる
• แม่บ้านหวานเย็น 主婦の生活
• ชีวิตหอมหวาน ビーのＬＩＦＥ
• ความรักอบอวล ビーの愛
• ท่องเที่ยวหอมหวน ビーの旅行
• แกลเลอรี่หวานขม 撮った写真
• ของฝากชื่นใจ お土産
• จดหมายรักรัญจวน ともちゃへ
• สมุดเยี่ยมบ้านกล้วยหอมจ้า

Happy Birthday my REO อ้วนน้อยครบหนึ่งขวบแล้วจ้า 18 October 2011 เด็กอ้วนอายุครบหนึ่งขวบแล้ว ปีนี้ได้ไปฉลองวันเกิดที่เมืองไทย มีคุณตา คุณยาย น้าเบียร์และป้านิดป้ากิ๊ก อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา ขาดก็แต่ปะป๊าที่นั่งเหงาเฝ้าบ้านที่ญี่ปุ่นคนเดียว ไม่ได้มาร่วมเป่าเค้กอวยพรวันเกิดให้หนู คาดว่าปะป๊าต้องแอบเศร้า ร้องไห้คนเดียวแน่เลย อิอิ ตอนนี้หนูเริ่มเดินได้บ้างแล้ว เดินห้าหกก้าวก็ล้ม ก็นะอยู่เมืองไทยหนูแทบไม่ได้เท้าติดพื้น มีคนอุ้มตลอด ไม่ก็นั่งรถเข็น พอดีบ้านคุณตาคุณยายไม่เหมาะกับเด็กซนอย่างหนูด้วย ของเต็มไปหมด แอบอันตราย หนูพูดได้แต่คำอะไรก็ไม่รู้ไม่เป็นภาษา แต่ก็น่ารัก อาจ้า อาจ้า ไปวันๆ เมื่อไหร่จะเรียกหม่ามี้ได้น้าาาา หนูเป็นเด็กที่ไม่ชอบทำตาม หม่ามี้พยายามสอนให้หนูบ๊าย บาย หนูก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง ถ้าบอกให้ทำจะไม่ทำ อาจจะทำบางเวลา อย่างเวลาส่งปะป๊าไปทำงาน เวลาปะป๊าหันหลังให้ หนูจะบ๊ายบายเต็มที่ พอปะป๊าหันหน้ามาหนูก็ไม่บ๊ายบายซะงั้น แอบกวนนะเนี่ย ฮ่า ฮ่า หนูทำตามที่หม่ามี้บอกได้บ้าง แต่ก็แล้วแต่อารมณ์ หม่ามี้รู้สึกหนูจะแอบมีสายตาเจ้าเล่ห์เล็กน้อย ท่าทางโตขึ้นจะซนไม่เบานะเนี่ย หนูติดหม่ามี้มากกกกกกกก ตั้งแต่กลับมาญี่ปุ่น หนูก็ไม่ยอมห่างหม่ามี้เลย ไปไหนต้องไปด้วย ไม่เห็นหน้าก็ร้องทันที หม่ามี้ทำอะไรไม่ได้เลย ต้องคอยอยู่ข้างๆหนู จะนั่งหน้าคอมทำนู่นนี่นั้น หนูก็มาร้องไห้ไม่ยอมอีก ตอนนี้เลยวุ่นวายชีวิตกับหนูเช้าจรดเย็น หนูกินข้าวเก่งขึ้นมาก กินหมดตลอด ชอบกินข้าวกับซุปมิโซะ กินทุกอย่างที่ขวางหน้า เสียดายที่หนูแพ้นม ไข่ แป้ง ไม่งั้นหนูคงได้อ้วนกว่านี้เป็นแน่ มีเค้ก ขนมอร่อยๆรอหนูอยู่ ตั้งแต่กลับจากไทยหนูก็นอนยาว มีตื่นมาตอนตีห้ามาป่วนหม่ามี้ทำเบนโตะเล็กน้อย แต่พอส่งปะป๊าไปทำงานเสร็จก็นอนต่อกันทั้งแม่ทั้งลูกจนเกือบสิบเอ็ดโมง แล้วหนูก็นอนกลางวันอีกทีตอนบ่ายสองบ่ายสาม ชีวิตเริ่มเป็นระบบดีขึ้นมาก หม่ามี้ไม่เหนื่อยมากเหมือนแต่ก่อนแล้ว -------------------------------------------------------------- กว่าจะได้อัพก็ผ่านมาเกือบสองเดือนแล้ว ช่วงนี้หม่ามี้ยุ่งวุ่นวายชีวิตกับหนูมาก ซน ซ่าส์ ป่วน กวน มากมาย แต่ยังไงก็รักมากนะจ๊ะ อ้วนน้อยของหม่ามี้   Create Date : 06 พฤศจิกายน 2554     Last Update : 11 ธันวาคม 2554 8:38:58 น. Counter : 3010 Pageviews.   3 comment Share Tweet

เด็กอ้วนครบ 11 เดือน ยิ่งโตก็ยิ่งกวน ป่วน แต่ก็น่ารัก 18 September 2011 อีกแค่เดือนเดียวก็จะครบขวบแล้ว เวลาผ่านไปเร็วมากมาย สิบเอ็ดเดือนเต็มที่เฝ้าฟูมฟักเด็กอวบคนนี้ หม่ามี้เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก แต่มีความสุขมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกว่า^-^ ไม่น่าเชื่อว่าหนูจะโตเร็วขนาดนี้ ตอนนั้นยังเป็นเบบี๋ตัวเล็กๆหน้าแหลมๆอยู่เลย ตอนนี้กลายเป็นเด็กน้อยตัวใหญ่ยักษ์ซะแล้ว ช่วงที่ผ่านมาหนูมีฟันเพิ่มขึ้นมาเป็นหกซี่แล้วน้า ของบนสี่ ข้างล่างสอง หนูชอบกัดนู่นนี่นั่นเป็นที่สุด โดยเฉพาะกัดนมหม่ามี้ เวลากินนมชอบแอบกัด พอหม่ามี้ร้องโอ้ยเจ็บ หนูยิ่งได้ใจ ยิ้ม หัวเราะร่า แล้วก็ค่อยๆกัดอีก ร้ายนักนะอ้วนนนนน เดี๋ยวนี้หนูแอบเดินได้นิดนึงแล้ว เปลี่ยนจากคลานเป็นเกาะกำแพง เดินเกาะไปรอบบ้าน หม่ามี้ล่ะกลัวหนูพลาดล้ม ต้องคอยดูไม่ห่างสายตาเลยล่ะ หนูเดินแบบปล่อยมือได้ก้าวสองก้าว เคยเดินได้เยอะสุดสามก้าว หม่ามี้ดีใจมากๆ แต่ก็แอบคิด ต่อไปจะเหนื่อยมากขึ้น ถ้าหนูเดินได้ วิ่งได้ หม่ามี้คงผอมลง หนูนอนกลางคืนดีขึ้น มีแค่บางคืนที่ไม่ยอมนอน แต่ก็ไม่โหดกับหม่ามี้เหมือนก่อน กลางวันก็ยังคนนอนง่ายมากเหมือนเดิม ทำไมกลางคืนไม่นอนง่ายๆอย่างนี้บ้างน้า หนูเลิกกลัวคนแปลกหน้าแล้ว ตอนพาหนูไปงานครบรอบ49วันของคุณย่า หนูก็เล่นกับญาติปะป๊าได้ดี ไม่งอแงเท่าตอนกลับไปคราวก่อน เดี๋ยวอาทิตย์หน้ากลับไทย หวังว่าหนจะเล่นกับคุณตาคุณยาย ถ้าจะให้ดีให้ติดไปเลยก็ได้ หม่ามี้จะได้พักผ่อนหย่อนใจ อิอิ หนูยังกินข้าวน้อยเหมือนเดิม วันๆจะกินแต่นมหม่ามี้ นมหม่ามี้แฟ่บไปหมดแล้ว ไม่ใช่แค่นม ตัวหม่ามี้ก็แฟ่บไปด้วย สงสัยอาหารที่หม่ามี้ทำไม่อร่อยอะเปล่าน้า หนูขี้อ้อนมาก สมกับที่เค้าว่ากันว่าลูกชายจะอ้อนแม่ บางวันตื่นมาก็จะเห็นหนูนอนหลับฟุบบนตัวหม่ามี้ บางทีก็ชอบเอาหัวมาไถๆนอนตักบ้าง เวลาหม่ามี้นั่งหนูก็มาเกาะเดินรอบๆตัวไม่ห่างไปไหน แถมถ้าทำไม่สนหนู หนูจะร้องอ้อนสุดๆไปเลย หม่ามี้รักเรโอะมากนะลูก รักมากที่สุดในโลกเลย คิดไม่ออกเลยว่าถ้าไม่มีหนู หม่ามี้จะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ได้ยังไง แค่ได้เห็นรอยยิ้มของหนู หม่ามี้ก็มีความสุขสุดๆแล้ว   Create Date : 19 กันยายน 2554     Last Update : 19 กันยายน 2554 13:20:30 น. Counter : 1748 Pageviews.   14 comment Share Tweet

10เดือนเต็มๆ ความน่ารักของอ้วนน้อยเกิน100 18 August 2011 อ้วนน้อยครบสิบเดือนเต็ม เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกินเวลาเลี้ยงลูกเนี่ย ยุ่ง วุ่น มากกกกกกก ก็เลยรู้สึกเวลาเดินเร็ว? ช่วงนี้ดูเหมือนเรโอะจะสูงขึ้น ก็เลยดูผอมลง(มั้ง) ส่วนสูงไม่รู้ แต่น้ำหนักล่าสุด 11 กิโลกรัม คาดว่าคงไม่หนักไปกว่านี้อีกแล้วสักพัก คงไว้เท่านี้นะลูกน้าาา หม่ามี้ไม่อยากเปลี่ยนไซส์ผ้าอ้อม มันเปลืองงงงงงง ฮ่าาาา เรโอะคลานเร็วมากๆๆๆๆๆๆ หนีแทบไม่ทันเวลาถ่ายรูป จะคลานมาหาอย่างรวดเร็วปานสายฟ้า(เว่อร์ไปนั่น) ชอบเล่นที่ผลักเดินที่สุด ต้องไปจับหันให้เดินวันๆไม่รู้กี่รอบ เดี๋ยวนี้เล่นคนเดียวได้แป๊บๆก็เรียกร้องหา ไม่ยอมอยู่คนเดียวต้องให้ไปนั่งข้างๆ ต้องเล่นกับอ้วน ไม่งั้นมีวีน หม่ามี้ไม่ต้องทำมาหากินอะไรแล้ว ติดหม่ามี้เป็นตังเม แกะกันไม่ออก เห็นเผลอๆก็รีบไปล้างจาน แต่อ้วนก็รู้ทัน รีบคลานตามมาทันที มาเกาะแข้งเกาะขาไม่ยอมไปไหน เกาะอย่างเดียวไม่พอ ทำเสียงร้องออดอ้อนอีก ถ้าทำไม่สน องค์จะลง กรี๊ดลั่นบ้านอีก เฮ้อ กลางคืนเป็นค้างคาวไม่หลับไม่นอน ทั้งๆที่พยายามไม่ให้นอนกลางวันมาก ไม่ให้นอนหลังสามโมงเย็น กลางคืนจะได้นอน ปรากฎว่าสองทุ่มกว่าสามทุ่มก็ง่วง นอนให้หลงดีใจ เที่ยงคืน ตีหนึ่ง ตื่นมาเล่นอีก วันดีคืนดีตีสามตื่นมายันเช้า กลางคืนหม่ามี้ได้นอนอย่างเก่งไม่เคยถึงสามชั่วโมงเลยนะลูก ทีนอนกลางวันล่ะง่ายมาก นอนเองยังได้ หันไปอีกทีนอนก้นโด่งซะแล้ว หม่ามี้ก็รีบนอนตามทันที เก็บแรงไว้รบกับหนูต่อตอนดึก นี่เห็นว่าอ้วนน่ารักมากนะนี่ ถึงได้ไม่โกรธไม่ว่าหนู อิอิ สิ้นเดือนกรกฎาคุณย่า(แม่เลี้ยงของปะป๊า)ของเรโอะเสีย เลยต้องไปไซตามะ บ้านเกิดปะป๊าอาทิตย์นึง เรโอะเลยได้เจอคุณปู่เป็นครั้งแรก ปะป๊าก็ได้เจอพ่อหลังจากไม่ได้เจอมานับสิบปี ไม่รู้มีเรื่องอะไรมากมายถึงไม่ยอมไปเจอปีนึงคุยโทรศัพท์ครั้งนึง แต่การไปครั้งนี้ทำให้ปะป๊าเกิดอาการต่อมกตัญญูทำงาน เห็นพ่อแก่ลงไปมาก แล้วยังต้องอยู่คนเดียวอีก ก็เลยตัดสินใจจะกลับไปอยู่ไซตามะ ไปอยู่ใกล้ๆพ่อ และถ้าพ่อตกลงก็จะอยู่ด้วยกันเลย ซึ่งตอนนี้ปะป๊าก็ยังไม่กล้าบอกพ่อตัวเอง ว่าอยากกลับไปอยู่ด้วย บอกแค่ว่าจะย้ายไปทำงานที่ไซตามะ กลับมาสู่เรื่องเรโอะกับคุณปู่ คุณปู่ใจดีแบบสุดๆๆๆๆๆ เล่นกับเรโอะอย่างสนุกสาน ให้รื้อของได้เต็มที่ บอกว่าอย่าว่าอย่าโกรธเรโอะ เพราะการเล่นการรื้อคืองานของเด็กวัยนี้ ทั้งๆที่คุณปู่กำลังเสียใจเรื่องคุณย่า แต่ท่านก็ยิ้ม คุย ให้การต้อนรับหม่ามี้และเรโอะเป็นอย่างดี ไปจองโรงแรมให้นอนทั้งๆที่เราจะนอนบ้านคุณปู่ก็ได้ แต่คุณปู่คงจะเกรงใจ เพราะศพคุณย่ายังนอนอยู่ในบ้าน เอาจริงๆก็แอบกลัวเหมือนกัน แหะแหะ เรโอะดี๊ด๊าเข้าหาคุณปู่มากกกกกกกกก ปกติกลัวคนจะแย่ แค่ป้าๆมาทักยังร้องลั่น แต่นี่คลานเข้าใส่ ไปเกาะแกะคุณปู่เฉยเลย รวมถึงอาๆทั้งหลาย เรโอะก็ไม่กลัว ให้ทุกคนอุ้มได้ หรือจะรู้ว่านี่คือญาติตัวเองมั้ง เรโอะมีลูกพี่ลูกน้องหลายคนทีเดียว รวมที่จะเกิดเดือนหน้าอีกก็แปดคน ต่อไปจะไม่เหงาแล้ว ถ้าย้ายไปอยู่แถวนู่น จะมีญาติๆมาเล่นด้วยแล้ว อยู่ด้วยกันยี่สิบสี่ชั่วโมงมาตลอดเกือบสิบเดือน ก็มีวันต้องห่างกับอ้วนชั่วคราว ช่วงที่ต้องไปร่วมพิธีงานศพ คือวันที่ไปฟังสวด(เทียบกับงานไทย) กับวันเผาซึ่งเป็นวันถัดไป ไม่ได้พาเรโอะไปร่วมพิธีด้วย เพราะพิธีศพที่นี่เคร่งครัด เงียบสงบมากกกกกกกกก ไม่มีเสียงคุยหรืออะไรเลย ทุกคนตั้งใจร่วมพิธีมาก ก็เลยต้องพาเรโอะไปฝากเลี้ยงที่เนอสเซอรรี่ยี่สิบสี่ชั่วโมง เค้าคิดชั่วโมงละ 840yen ฝากไปสองวัน วันละหกชั่วโมง ครั้งแรกที่ไปส่งอ้วน น้ำตาไหลพราก คิดถึงสุดๆ ไม่เป็นอันทำอะไร นั่งคิดถึงอ้วนอย่างเดียว ร้องไห้ไปหลายรอบมาก แถมยังมีโทรศัพท์มาอีกว่าอ้วนไม่ยอมกินอะไร แต่ก็ต้องทำใจ พองานเสร็จก็รีบไปรับทันที ต่อไปจะไม่ห่างอ้วนไปไหนอีกแล้ว คิดถึงมากกกกกกกกก อ้อ ลืมเล่าไปว่าการเดินทางครั้งนี้ เป็นครั้งแรกที่พาเรโอะนั่งรถนานขนาดนี้ ปะป๊าขับไปง่วงไปก็ต้องจอดนอนเป็นระยะๆ กว่าจะถึงก็เกือบสิบชั่วโมง มัวแต่จอดนอน เด็กอ้วนของเราก็น่ารัก นอนตลอดเหมือนกัน ชอบนอนบนรถมาก สงสัยที่นั่งจะสบาย เห็นขึ้นรถทีไรหลับทุกที เดือนหน้าต้องพากลับไทยแล้ว ไม่รู้บนเครื่องจะเป็นยังไง สมัยตอนพากลับมาญี่ปุ่นตอนยังไม่ครบสองเดือน นอนนิ่งตลอดเส้นทาง สบายมั่กมาก แต่ตอนนี้คุณเธอคงไม่ยอมนอนแน่ๆ เตรียมตัวเตรียมใจกันแต่เนิ่นๆละ เดือนนี้รูปน้อยหน่อย เพราะช่วงที่ไปไซตามะไม่ได้ถ่ายเลย วุ่นกันทั้งวัน งานศพญี่ปุ่นเค้าไม่ถ่ายรูปด้วย ก็เลยมีรูปน้อยเช่นนี้แล แล้วเจอกันเดือนหน้านะจ๊ะ จริงๆว่าจะอัพพวกขนมทั้งหลายที่ทำ งานศพแบบญี่ปุ่นแบบละเอียด แต่ด้วยความกวน ป่วนสุดๆของเด็กอ้วน ก็เลยทำให้ทำไม่ได้จ้า ไว้ว่างๆจะลงนะจ๊ะ   Create Date : 18 สิงหาคม 2554     Last Update : 18 สิงหาคม 2554 14:21:44 น. Counter : 1457 Pageviews.   10 comment Share Tweet

อ้วนน้อยครบ9เดือน จากหมูน้อยกลายเป็นลิงอ้วน-ปลิงยักษ์-จิ้งจกอวบ อ้วนน้อยครบเก้าเดือนแล้ว เร็วเหมือนโกหก แป๊บๆครบเก้าเดือนเต็มๆแล้วนะจ๊ะอ้วนน้อย ช่วงชีวิตแปดเดือนของหนูพัฒนาการดีขึ้นมากมาย จากเมื่อเดือนที่แล้วหนูเริ่มลุกขึ้นมานั่ง คลาน เกาะยืน เดือนนี้หนูยิ่งเก่งไปกันใหญ่ คลานเร็วมากกกกกกกกกกกก หม่ามี้ไปห้องน้ำแป๊บๆ หนูรู้ตัวปุ๊บ รีบคลานตามไปเฝ้าทันที เรียกว่าไปไหนไม่ได้เลย หนูคลานตามด้วยความเร็วเต็มสปีด ตอนนี้หนูไม่ลุกมานั่งงอแงตอนกลางคืนแล้ว เพราะหนูฟลุ๊บนอนเป็นแล้ว ต้องเรียกว่าฟลุ๊บนอน เพราะหนูเอาหน้าฟลุ๊บลงกับที่นอน แล้วก็นอนก้นโด่งบ้าง ขาอยู่ในท่านั่งบ้าง น่ารักดี หนูนอนดิ้นมาก ที่นอนครึ่งนึงต้องเว้นให้หนูดิ้นไปดิ้นมา ตื่นมาดูบางทีไปอยู่ขอบที่นอน นั่งหลับอยู่ตรงกำแพงยังมี เกาะยืนได้ทุกทีที่มือน้อยๆสัมผัสได้ กำแพง ประตู หน้าต่าง สามารถแปลงร่างเป็นจิ้งจกเกาะยืนได้ ที่ชอบอีกอย่างคือ เกาะขาหม่ามี้เวลาทำกับข้าว ไม่ก็มาเกาะพุง เกาะก้นเวลาหม่ามี้นอนดูทีวี เรียกว่าเกาะแกะเป็นปลิงเลย เกาะแล้วก็มีการย่างก้าว หนูจะเกาะชั้นทีวีแล้วย่างไปทางซ้ายทีทางขวาที เบื่อก็คลานไปเกาะโซฟาบ้าง เก้าอี้บ้าง ไม่ก็ไปเกาะที่ผลักเดิน ค่อยๆเดินเองช้าๆ อีกไม่นานคงได้เป็นเพนกวินแล้วสินะจ๊ะ บ่นพรึมพร่ำไม่เป็นภาษา ไม่รู้หนูจะพูดอะไร พยายามออกเสียงในคอ ไม่ออกมาเป็นคำที่รู้เรื่องในภาษามนุษย์เลย บางทีก็ออกแนวคำรามเป็นก็อตซิล่าไป หนูเริ่มนอนโอเคมากขึ้น นอนสี่ห้าทุ่มเพราะนอนพร้อมกันเรียงกันสามคนหน้าทีวี อากาศร้อนไปนอนในห้องไม่ได้ ไม่ได้ติดแอร์ แหะแหะ ตื่นตีสี่ตีห้าพร้อมหม่ามี้มาทำเบนโตะให้ปะป๊า แล้วก็นอนอีกทีตอนหกโมงกว่าหลังส่งปะป๊าไปทำงาน ตื่นมาอีกทีก็สิบเอ็ดโมง แล้วก็ไปนอนภาคบ่ายตอนสี่ห้าโมงเย็น เวลานอนอาจจะไม่ได้นอนเร็วตื่นเช้าอย่างที่ควรจะเป็น แต่ทำไงได้โนะ นอนรวมกันตื่นพร้อมกันก็เลยต้องเป็นกิจวัตรแปลกๆอย่างนี้ หม่ามี้พยายามสอนเบบี้ซายน์หนูเท่าที่จะทำได้ บางทีกินข้าวอยู่แล้วหนูงอแงก็สอนไม่ได้ ก็ทำบ้างไม่ทำบ้าง แล้วเมื่อไหร่หนูจะเข้าใจและซายน์กลับมาละนี่ เดือนนี้ต้องตั้งใจใหม่ ทำให้ถื่ขึ้นล่ะ หลังจากใส่เสื้อพี่อันปังมาเดือนกว่า หม่ามี้เริ่มเบื่อก็เลยหาซื้อเสื้อแนวใหม่ให้หนู แนวเด็กญี่ปุ่นแก่นๆหน่อย จะได้ดูเป็นอ้วนซ่าส์ อิอิ นอกจะเป็นปลิงยักษ์เกาะติดหม่ามี้แล้ว หนูยังเป็นจิ้งจกยักษ์เกาะตามกำแพง กระจก หน้าต่างอีกด้วย อาการผื่นภูมิแพ้ของหนูกลับมาเห่ออีกแล้ว คงเป็นเพราะอากาศร้อน ร้อนมากๆไม่แพ้เมืองไทยบ้านเรา หนูเลยเกาทั้งวัน หม่ามี้ต้องพาไปหาหมอเอายามาเพิ่ม หนูชอบค้น ชอบรื้อมาก แถมเลเวลอัพอีกต่างหาก เปิดตู้เองได้แล้ว ลิ้นชักก็สามารถ แถมของที่อยู่สูงยังอุตส่าห์เอื้อมถึง บางทีก็แอบไปในครัว ไปค้นหาของกินซะงั้น หม่ามี้รู้สึกว่าหนูยิ่งโตยิ่งแอบฉลาดแกมโกง สายตาเจ้าเล่ห์ ยิ้มมุมปากมีเลศนัย ฮ่าาา แบบเวลาทำอะไรที่หม่ามี้ไม่อยากให้ทำ พอหม่ามี้หันไปเจอหนูจะทำหน้าแบบ อ๊ะ โดนจับได้ซะแล้ว แล้วก็ยิ้มให้หม่ามี้ โกรธไม่ลงหรอก น่ารักซะขนาดนี้ หนูขี้อ้อนมากกกกกกก ทำเสียงอ้อนเก่งมาก เล่นๆอยู่เบื่อๆอยากให้อุ้มให้กอดก็ร้อง ร้องแบบเสียงเล็กๆ แบบอ้อนๆ ปะป๊าบอกหนูนี่ขี้อ้อนได้หม่ามี้ อิอิ เดี๋ยวนี้หนูชอบดูรายการเด็กของNHK จะหนูชอบดูเด็กๆร้องเล่นเต้นรำ คงอยากเต้นกับเค้า หม่ามี้ก็จับหนูเต้นไปด้วยกัน อิอิ หนูดูรายการภาษาอังกฤษสำหรับเด็กแล้วหัวเราะ หม่ามี้งงมากว่าหนูรู้เรื่องด้วย หนูจะหัวเราะเฉพาะตอนที่เค้าร้องoopppp! ฮาสุดๆ หนูน่ารักจัง (ชมกันเองตลอด) หม่ามี้กับปะป๊ารักหนูมากนะลูก จุ๊บๆ   Create Date : 17 กรกฎาคม 2554     Last Update : 18 กรกฎาคม 2554 11:38:22 น. Counter : 1464 Pageviews.   7 comment Share Tweet

อ้วนน้อยเรโอะ สุดๆไปเลยกับชีวิตเบบี๋ 8เดือนเต็ม 18 June 2011 อ้วนน้อยครบแปดเดือนแล้วนะจ๊ะ ไม่แน่นะต่อไปอาจจะไม่ได้เรียกหนูว่าอ้วนแล้วก็ได้ เพราะหนูกำลังซน วันๆออกกำลังกายเยอะอาจจะผอมลง อิอิ เดือนนี้อ้วนน้อยพัฒนาการสุดๆ หนูทำได้หลายอย่างในช่วงเดือนที่ผ่านมา หม่ามี้ตามแทบไม่ทัน ลุกขึ้นมานั่ง อยู่ๆหนูก็พลิกตัวคว่ำ แล้วก็ค่อยๆยันตัวขึ้นมานั่งซะงั้น หม่ามี้แอบดีใจ ไม่ต้องคอยจับหนูนั่งแล้ว แต่ปัญหาที่ตามมาคือ ทุกครั้งเวลานอนแล้วหนูพลิกคว่ำ หนูจะยันตัวมานั่งเป็นสเตปๆไป ทั้งๆที่หนูง่วงนอน ตายังหลับอยู่เลย แล้วหนูจะนอนก็นอนไม่ได้เพราะล้มตัวลงนอนไม่เป็น หนูเลยงอแง กลางคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอน ลุกมานั่งตลอด เป็นอย่างนี้เกือบอาทิตย์ หม่ามี้แทบเป็นลม คลาน หลังจากนั่งคล่องแล้ว หนูก็ค่อยๆเพิ่มเลเวล แรกๆก็ค่อยๆดึงขาไปมา เหมือนอยากจะเคลื่อนที่ ว่าแล้วหนูก็พุ่งตัวมาข้างหน้า แบบหน้าคว่ำ รับกันแทบไม่ทัน เป็นอย่างนี้อยู่วันสองวัน หนูก็เริ่มคลานได้ หลังๆคลานคล่องแล้ว คลานไปทั่วบ้าน ตามเก็บกันทั้งวัน เกาะยืน ที่บ้านไม่ค่อยมีที่ให้หนูเกาะเท่าไหร่ โซฟาก็เตี้ยไป ชั้นทีวีก็สูงไป เก้าอีก็เหมือนจะสูงเกิน เห็นหนูพยายามจะหาที่เกาะสุดๆแต่ก็เกาะไม่ถึง หนูเลยชอบเกาะขอบอ่างเวลาอาบน้ำ หม่ามี้เลยลำบากเพราะหนูมัวแต่จะยืน อาบน้ำกันทีเหนื่อยเลย ฟันขึ้น หลังจากเฝ้ารอมานานว่าเมื่อไหร่อ้วนนจะงอแง ก็เห็นงอแงทุกวันแต่ฟันไม่เห็นจะขึ้นซะที ตอนนี้หนูดอกไม้บานแล้วน้า ล่างซ้ายค่อยๆโผล่มาก่อนตามมาด้วยล่างขวา ฟันเล็กๆอย่างนี้ กัดเจ็บมากๆเลย ให้นมหนูอยู่ก็เจ็บจี๊ดๆ ไม่อยากจะคิดตอนหนูมีฟันเต็มปากเลย ติดแม่ จากที่เป็นเด็กรักปะป๊ามาก ตอนนี้กลายเป็นลิงอ้วนเกาะหม่ามี้ซะแล้ว ติดมากๆ มาอยู่ใกล้ๆคลอเคลียตลอด หม่ามี้แว๊บไปเข้าห้องน้ำ หนูยังคลานตามไปหา ไม่เห็นหน้าหม่ามี้แป๊บเดียว ร้องหาซะลั่นบ้าน บางทีเวลาหนูง่วงมากๆหนูจะคลานมานอนที่ตักหม่ามี้เอง รู้ไหมว่าหนูน่ารักแบบหม่ามี้แทบจะอดเอาหนูมากอดแน่นๆไม่ได้ ก็ดีใจอยู่น้าที่หนูหันมาติดหม่ามี้ แต่ปะป๊าหนูนะสิ น้อยใจสุดๆไปเลย ปะป๊าเรียกหนูสิบครั้ง หนูก็เมิน ปะป๊าจะอุ้มหนู หนูก็หันคลานหนีมาหาหม่ามี้ซะงั้น แอบสงสารปะป๊าเหมือนกันน้า หนูเห็นใจปะป๊าหน่อยนะครับ ปะป๊าเค้าอยากกอดหนูสุดๆ ช่างกรี๊ด กรี๊ดเสียงดังมากกกกกกกกกกกกกกก ดังไปแปดบ้านสิบบ้านเลยล่ะ กลางวันจะกรี๊ดไม่ว่า แต่นี่หนูเลยกรี๊ดกลางดึก ตีสองตีสาม ลืมตาตื่นมาร้องกรี๊ดๆ กว่าจะปลอบกันให้สงบ ชาวบ้านคงตื่นกันหมดแล้ว เวลาไม่พอใจ หรืออยากให้อุ้ม ให้ทำอะไรก็กรี๊ด หม่ามี้กำลังเริ่มสอนbaby signหนู หวังว่าพอหนูเริ่มsignได้ คงจะกรี๊ดน้อยลงนะจ๊ะ ชอบกิน เห็นแววเป็นเด็กกินจุแต่เด็กเลย หนูชอบกินข้าว กินกล้วย กินขนม หม่ามี้เอาอะไรให้กิน กินหมด ข้าวก็หมดทุกมื้อ กล้วยก็วันละลูก ไหนจะขนมระหว่างมื้ออีก ส่วนนมหนูก็ยังกินอยู่ ก่อนนอนทุกช่วงจะต้องกินนม เพราะหนูติดนมแม่ ต้องดูดเต้าถึงจะหลับได้ หม่ามี้ก็แฮปปี้นะเวลาหนูกินนม กินไปเรื่อยๆได้เลยนะจ๊ะ การละเล่นของอ้วน หนูเล่นคนเดียวได้โดยหม่ามี้ต้องอยู่ใกล้ๆ หม่ามี้ก็เลยเล่นเน็ตไป หนูก็เล่นของหนูไปอยู่ข้างๆกัน สบายไปเลย อิอิ หนูชอบเอาของเล่นเข้าปาก ชอบเล่นของต้องห้าม เช่น กระดาษทิชชู่ สายไฟ ฯลฯ ชอบเล่นหมุดโต๊ะ หมุดเก้าอี้ ให้หัวชนไม่เว้นแต่ละวัน ชอบเล่นหม้อ ถังขยะ รีโมท พรมและของที่ไม่ใช่ของเล่นอื่นๆ ต้องคอยดูตลอด แม้ว่าจะเก็บบ้านเรียบร้อยแล้ว ก็วางใจอ้วนไม่ได้ แฟชั่นเด็กอ้วน ตอนนี้หนูใส่เสื้อผ้าไซส์80แล้ว ไม่ใช่เสื้อผ้าแนวเบบี๋แล้ว หม่ามี้ซึ่งบร้าาาาอันปังแมนเป็นทุนเดิม ก็ได้ที ซื้อเสื้อผ้าอันปังแมนให้หนูใส่เต็มที่ มีของมาส่งทุกวัน วันไหนไม่มีปะป๊าหนูจะถามว่าเลิกบร้าแล้วเหรอ ฮ่า ฮ่า ก็นะเสื้ออันปังแมนมันใส่ได้แค่ช่วงนี้นี่นา โตไปก็ใส่ไม่ได้แล้ว ก็ตามใจหม่ามี้หน่อยน้า อ้อ อีกอย่างหม่ามี้อยากให้หนูมีน้ำใจเหมือนพี่อันปังแมนด้วย ก็เลยปลูกฝังให้หนูชอบแต่เล็กๆไง อิอิ แปดเดือนที่ผ่านมาไม่มีวันไหนที่หม่ามี้ไม่รู้สึกเหนื่อย แต่ก็ไม่เคยเบื่อหรือท้อเลยนะครับ เพราะอะไรรู้ไหมเอ่ย แค่หม่ามี้มองหน้าหนู เห็นหนูยิ้มให้ ความเหนื่อยล้าก็มลายหายไปหมด มีความสุข สุขที่ได้เลี้ยงดู ได้เห็นหนูเติบโตทุกๆวัน เพิ่งจะเข้าใจคำว่า ลูกคือแก้วตาดวงใจของพ่อแม่ ก็ตอนมีหนูนี่แหละ ขอบคุณที่เกิดมาเป็นลูกหม่ามี้นะครับ อ้วนน้อย รักมากๆ รักมากกว่าปะป๊าหนูอีก ฮ่าาาาา   Create Date : 17 มิถุนายน 2554     Last Update : 18 มิถุนายน 2554 20:08:08 น. Counter : 2044 Pageviews.   8 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• Japanbb pre-order ร้านของบีเองจ๊ะ อยากได้อะไรในญี่ปุ่นบอกได้ อยากเปิดร้านขายของญี่ปุ่นบีช่วยได้จ้า
• japanbb-shop
• BlogGang.com