ชั้นมีชีวิตอิสระ!!
Group Blog
 
All Blogs
 
ผ่าเข่าแล้วจ้า

ในที่สุดก็ได้ผ่าเข่าแล้ววว

การผ่าตัดครั้งนี้ไม่กลัวเลยแม้แต่นิดเดียว กลัวสุดแค่เรื่องโดนสวนปัสสาวะ
และก็ได้เรื่องจริงๆ

เริ่มกันเลย......

เข้าไปทำเรื่อง เซ็นยินยอม และเข้าเตรียมตัวเมื่อวันที่ 26/04/10
ก็แอดมิดตั้งแต่ เที่ยงวัน ไปถึงได้กินข้าวเลย ดีจัง

นอนห้องรวม 30 เตียง โซนเรามี 6 คนเอง
แต่ละคนอายุมากกว่าเรา 3 รอบได้

ทุกคนใจดีมาก ชวนคุยสนุกสนาน บรรยากาศอย่างนี้หาไม่ได้จากห้องพิเศษ

ป้าตรงข้ามก็เอาลูกชิ้นปลามาให้กินเพียบ ป้าแกไม่กินลูกชิ้นปลา
(แล้วสั่งก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลาทำไมหว๋า)

วันนั้นพยาบาลมาซักประวัติวัดความดัน วัดไข้ กันหลายรอบ
ก็นั่งๆนอนๆเบื่อๆหน่ายๆ จนบ่าย 3 ข้าวมาอีกล่ะ
ว๊าว สบายเหลือเกิน
ป้าข้างๆก็ให้ขนมเพียบ

เวลาผ่านไป 2 ทุ่ม หมดเวลาเยี่ยม (ห้องรวมเยี่ยมได้ 10 โมงถึง 2 ทุ่ม)
ก็กินสาหร่ายไปห่อนึง เวลาผ่านไปอีก 5 ทุ่ม
พยาบาลมาบอก ห้ามทานน้ำและอาหารทุกชนิดจนกว่าจะผ่าเสร็จ


ก็โอเคกันไป นอนหลับๆตื่นๆ จนตี 5
ทุกคนรอบข้างตื่นหมด มีเช็ดตัวเช็ดหน้ากันสนุกสนาน

ไอเราก็เดี๋ยวอาบน้ำทีเดียว อยู่ๆพยาบาลเดินมาจะเจาะสายน้ำเกลือ
เลยต้องไปอาบทันใด

อาบเสร็จโดนเลย เจาะสายน้ำเกลือ ไม่ค่อยเจ็บเท่าไหร่
ก็ถามพยาบาล พี่ๆหนูผ่ากี่โมง เขาบอก 11 โมง

ไอเราก็รอใจจดใจจ่อ รอ ร๊อ รอ โน้นน กว่าจะได้ผ่า บ่าย 2

อดข้าวอดน้ำกันแบบ คอแห้งเป็นผง
แอบถามพี่เขาว่า เราจะเป็นโรคกระเพราะมั้ย เขาบอกไม่เป็นหรอกจ้า
เพราะน้ำเกลือมีสารอาหารครบ แหล่ม!!

จากนั้นก็โดนเข็นไป ห้องผ่า เข้าไปบล๊อกหลัง
(นอนตัวงอๆแล้ฉีดยาชาเข้าที่ไขสันหลังเหนือสะโพกนิดๆ)
อย่างอายเลย เปิดแบบเห็นไปถึงก้น
คุณพยาบาลไม่แคร์สื่อเลย

ก็การได้บล๊อกหลังครั้งนี้ ทำให้รู้จักคำว่า อัมพาตครึ่งตัวล่าง
แบบว่า ไม่เป็นขาของตัวเองเลย เหมือนไม่มีขา แล้วหนักมากๆขยับไม่ได้


พอยาออกฤทธิ์ ก็เข้าห้องผ่า หมอฮาร์ยิตซิงห์ก็เข้ามา
คำแรกเลย มาจับที่แขนที่ถูกกางแบบไม้กางเขน
"สวัสดีจ้า"

พยาบาลก็เอาผ้ามากั้นฉากไม่ให้เราเห็น..ขบวนการอันหฤโหด
แต่เราขอดูตอนส่องกล้องเข้าเข่า
เขาบอก บางคนไม่กล้าดู (มันก็ไม่เห็นจะน่ากลัวเลยนิน่า)


หมอก็เริ่มเลย ส่องเข้าทุกซอกทุกมุม และเจอกระดูกที่แตก
ก็คีบกันอยู่พักใหญ่ เพราะมัน กลิ้งไปมาไม่เข้าที่คีบซักที

เหนือยแทนหมอมาก แล้วหมอก็อธิบายส่วนต่างๆ เช่น
ลูกสะบ้าสวยดี นี่คือเอ็นไขว่หน้า นี่หลังนะ สวยดี ไม่มีแผล

แล้วก็เสร็จ เวลาทั้งสิ้น 14.45 -15.27 = ประมาณ 45 นาที
แต่แอบเห็นขาตัวเองตอน หมอกำลังพันแผล
น่ากลัวมาก สีเหลืองจากยา และเหมือนขาผี เพราะหมอยกเช็ดๆซึ่งไม่มีความรู้สึกว่าเป็นขาของเราเองเลย

จากนั้นไปต่อที่ห้องพักฟื้น เพื่อให้ขากระดิกได้และจะพาไปห้องธรรมดาต่อ
กว่าขาจะกระดิกได้ล่อไป 1ชั่วโมง เราแบบพยายามเต็มที่

พอบุรุษพยาบาลเข็นเตียงมาที่ห้อง ก็ได้รับการต้อนรับจากรอบข้างดีมากๆ
ถามกันใหญ่ แต่เรารู้สึกปวดท้องมหาศาล ปวดมากตรงท้องน้อย
มันบวมโตมาก เหมือนท้องจะแตก ก็บอกพยาบาล
เขาเอาเจลมาประคบและให้ทานน้ำจะได้ฉี่ออก


ตอนนั้นกลัวมาก ไม่อยากโดนสวนปัสสาวะเลย เพราะอ่านตามเว็ปก่อนเข้าโรงพยาบาล หลายคนกลัวจุดๆนี้ เราเลยกลัวมั้ง

สุดท้ายโดนสวนอยู่ดี เพราะทนปวดท้องไม่ได้แล้วจ้า
ทำทุกวิธีทางก็ฉี่ไม่ออก

พยาบาลเลยมาเลย จัดการเลย สวน แต่ อุ้ย!! ไม่เจ็บอ่ะ
เพราะยาชายังไม่หมดฤทธิ์นั่นเอง เลยไม่เจ็บ เอิ๊กๆ
แต่อายโ ค ร ตๆๆๆๆ

แต่หลังจากนั้นนี่สิ กระดิกตัวไม่ได้เลย โดนสั่งให้นอนราบถึงตี 2
เพราะจะได้ไม่มีผลข้างเคียงจากการบล๊อกหลัง เพราะไม่งั้น
อาจจะปวดหัวหรือหลังไปตลอดชีวิต เราก็เลย กลัว นอนแน่นิ่งอย่างนั้น
และปวดฉี่อีกแล้ว น้ำก็กินน้อยแล้วนะ สงสัยมาจากน้ำเกลือ

ฉี่คราวนี้พยาบาลมาช่วยอีก โครตเจ็บเลย ฉี่ก็ไม่ค่อยจะออก
กลัวโดนสวนรอบสองอีก แต่ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี

เราเลยรอตี2 ค่อยขยับตัวทีเดียว
ปวดฉี่ก็ไม่กล้าบอกไม่กล้าเรียกพยาบาลล่ะ (ห้ามเอาเยี่ยงอย่าง)
ทนจนถึงตี 5 แบบ แม่มไม่ไหวแล้ว แอบลุกเดินดีกว่า

ที่ลุกเดินได้เพราะแค่ส่องกล้องเอากระดูกออก บาดแผลเลยน้อย
แต่ต้องใช้ว๊อกเกอร์ ไม่งั้นเดินไม่ได้เลย ลงน้ำหนักไม่ถูกเจ็บจี๊ดๆ
แถมต้องลากคุณสายน้ำเกลือไปด้วย เดินลำบากลำบนมาก

ใช้เวลาไปห้องน้ำ จากตี 5 กลับมาอีกที ตี 5 เกือบ 6 โมงเช้า
ห้องน้ำกับเตียงก็อยู่ซะคนละฝั่งเลย เหนื่อยมาก

แต่ดีได้ฉี่แล้ว สบายใจ นอนต่อ

จากนั้นไม่หวั่นล่ะ ปวดฉี่ปุ๊ปเดินไปเลย ไม่อั้นล่ะ แล้วไปบ่อยมาก
พอไปบ่อยเข้าก็เริ่มชน รู้วิธีเดินและเดินคล่องขึ้น

พยาบาลก็มาถามว่า หมอให้เดินแล้วหรอ
(จริงๆหมอบอกว่า ผ่าเสร็จบางคนเดินได้ในทันทีเลย)
เราค่อนข้างฟื้นตัวเร็ว และไม่มีอาการ คลื่นไส้ หรือ เวียนหัว หลังผ่าเลย

สบายๆตามสไตล์มยุรามากคะ

แล้วก็อยู่อย่างนี้เรื่อยไปทั้งวัน รอหมอให้กลับบ้าน รอนานม๊ากมาก
กว่าจะทำเรื่อง สั่งยา แจ้งนัดเสร็จ ก็ได้กลับบ้าน 4โมงกว่า
แถมระหว่างทางฝนจกอีกแน่ะ หมอบอกแผลห้ามโดนน้ำด้วย

แต่ก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพ

ป.ล.ขอบคุณบัตรทอง ทำให้รักษาฟรีไม่เสียไรเลย ทั้งๆที่ควรจะเกือบแสน
ป.ล.ขอขอบคุณหมอและคุณพยาบาลทุกท่าน ที่ช่วยเหลือเรา
ป.ล.พี่พยาบาลใจดีและน่ารักทั้งนั้น
ป.ล.ขอบคุณคุณป้าและคุณยายรอบข้างที่ชวนคุยอย่างดี
ป.ล.ขอบคุณพ่อแม่พี่น้อง เพื่อนฝูงที่มาเฝ้ามาแกล้ง
ป.ล.ขอบคุณ KSR ที่ทำให้อยากรีบกลับมาดูแล (กลัวรถหาย)

และขอขอบคณทุกอย่างที่อาจไม่ได้เอ๋ยถึง ขอบคุณมากๆ
วันนี้วันพระ



สรุป 26 -27- 28 เมษา 2553 ใช้ชีวิตอยู่โรงพยาบาลกลางจ้า


Create Date : 28 เมษายน 2553
Last Update : 28 เมษายน 2553 18:17:03 น. 10 comments
Counter : 5151 Pageviews.

 


โดย: นนนี่มาแล้ว วันที่: 28 เมษายน 2553 เวลา:20:56:04 น.  

 
ดีใจด้วยที่ผ่าตัดผ่านไปด้วยดี

เราก็ผ่ามาแล้ว สองครั้ง แต่โดนดมยาสลบทั้งสองครั้ง (จ่ายแพงกว่าด้วย) ไม่เห็นข้างในเข่าตัวเองเลย หมอไม่ยอมให้ดูง่า.. บอกว่า เรา "กลัว" (ใครบอกว่า กลัว ชิชิ..)

พอผ่าเสร็จ ได้ถามหมอว่า ทำไมไม่บล็อกหลังจะได้ดูมั่ง

แกก็บอกว่า บล็อกหลังจะทำให้ปวดหลังได้ ในบางคน แกเห็นว่า เราแข็งแรงก็เลยดมยาดีกว่า

แล้วคุณหมอบอกหรือเปล่าว่า พักฟื้นนานแค่ไหน ? และกลับไปออกกำลังกายได้เมื่อไร

ตอนนี้ ก็แผลเย็บด้วยอะไร ? แม็ก หรือว่า ไหมละลาย ?

งอเข่าได้สุด ทำได้ไหม ?

ดีแล้ว ที่อาการไม่หนักมาก กลับไปใช้ชีวิตปกติได้เร็วขึ้นด้วย

แล้วจะมาติดตามอ่านเป็นเพื่อน


โดย: KJ_FBI วันที่: 29 เมษายน 2553 เวลา:21:07:29 น.  

 
ยังงอไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เพราะแผลมันตึงๆ ฮาๆ เย็บแบบไหมจ้า ไม่รูละลายหรือป่าว พักฟื้นแค่คืนเดียวเอง ก็เดินเหินได้ปกตินะ แต่อารมณ์เขย่งๆ ไม่ต้องใช้ไม้คำยันหรือว็อกเกอร์เลย ตอนนี้ก็อยู่บ้าน

ป.ล.ชอบคุณมากที่ติดตามอ่านจ้า


โดย: lessimol วันที่: 30 เมษายน 2553 เวลา:12:38:52 น.  

 
สุขสันต์วันเกิดครับ ขอให้มีสุขภาพร่างกายที่เเข็งเเรง
คิด สิ่งใดก็ขอให้สมปรารถนา ร่ำรวยเงินทอง
เเละมีความสุขยิ่งๆขึ้นไปทุกวันครับ


โดย: Don't try this at home. วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:0:11:38 น.  

 


โดย: veerar วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:0:24:50 น.  

 

สุขสันต์วันเกิด ขอให้พบกับสิ่งดีๆ ในชีวิตนะค่ะ




โดย: brackleyvee วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:3:00:13 น.  

 


ขอให้มีความสุขมากๆครับ


โดย: Dingtech วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:5:37:28 น.  

 


ป้าเชิญนางฟ้า...มาอวยพรวันเกิดค่ะ
ขอให้พบแต่สิ่งดีๆ คนที่ดีมีจิตใจดี
และเหตุการณ์ดีๆรวมทั้ง...
ความรักที่ดีที่สุดในชีวิตนะคะ
หวังว่าคงจะไม่ช้าไปนะคะ
*********
******
*****
***
*





โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:13:57:46 น.  

 


โดย: จีนี่ในกระจกแก้ว วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:19:52:57 น.  

 


โดย: debry วันที่: 10 พฤษภาคม 2553 เวลา:23:21:21 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

lessimol
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




มาแล้วยังดีกว่ามาช้า มาช้ายังดีกว่าไม่มา
Friends' blogs
[Add lessimol's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.