|
|
รถหายในลานจอดรถ
เขียนโดย ลีลา LAW
ปัจจุบันนี้รถยนต์นับว่าเป็นปัจจัยสำคัญของหลายคนไปแล้ว โดยเฉพาะในเขตเมือง เจ้าของรถมักประสบปัญหามากที่สุด คือ หาที่จอดรถไม่ได้เมื่อต้องไปทำธุระในที่ต่างๆหรือเนื้อที่บ้านพักไม่เพียงพอกับรถของท่าน ดังนั้นจึงเกิดธุรกิจใหม่มารอบรับความต้องการส่วนนี้ นั่นคือ การรับฝากรถหรือให้เช่าสถานที่จอดรถ มีทั้งประเภทชั่วคราวหรือตลอดวัน บ้างก็ทำเป็นกิจลักษณะโดยสร้างเป็นอาคารจอดรถ บ้างก็ใช้ที่วัดหรือบางส่วนของปั๊มน้ำมันเป็นสถานที่จอดรถ สิ่งที่เกิดตามมาคือ ถ้ารถยนต์ที่นำมาจอดไว้เกิดหายสาบสูญไป ใครควรเป็นผู้รับผิดชอบค่าเสียหายที่เกิดขึ้น
ปัญหาการสูญหายของรถยนต์ในสถานที่จอดรถทำให้เกิดข้อพิพาทระหว่างเจ้าของรถและเจ้าของสถานที่รับฝากรถบ่อยครั้ง ต่างฝ่ายก็ต้องการปกป้องผลประโยชน์ของตน จึงมีคดีประเภทนี้เข้าสู่กระบวนการในศาลมากพอควร จนกระทั่งได้พิพากษาคดีมอบความยุติธรรมแก่ทั้งสองฝ่าย ดังกรณีศึกษาหนึ่งที่น่าสนใจนี้ คือ น.ส.จิตรา นำรถยนต์ไปจอดไว้ที่ลานวัดแห่งหนึ่งซึ่ง นายพร ได้จัดไว้เป็นสถานที่จอดรถ โดยจ่ายค่าตอบแทนเป็นรายเดือน วันหนึ่งรถของเธอได้หายไปโดยนายพรไม่ยอมรับผิดชอบใดๆ อ้างว่าเป็นแค่คนจัดที่จอดรถให้เท่านั้น น.ส.จิตรา จึงนำคดีมาฟ้องเรียกค่าเสียหายที่เขาประมาทเลินเล่อ มิได้ระวังดูแลรถของเธอเยี่ยงผู้ที่ทำธุรกิจรับฝากรถพึงมี ผลการตัดสินคดีเพื่อเรียกร้องความยุติธรรมสำหรับกรณีนี้ คือ นายพรเบิกความยอมรับในการพิจารณาคดีว่า ได้อาศัยที่วัดเป็นสถานที่เพื่อให้คนมาฝากรถ จึงเป็นเรื่องชัดแจ้งว่า ทำธุรกิจรับฝากทรัพย์ ซึ่งเป้นไปตามกฎหมายว่าด้วยการฝากทรัพย์ที่กำหนดไว้ว่า "การฝากทรัพย์ คือ สัญญาที่ผู้ฝากส่งมอบทรัพย์สินให้ผู้รับฝาก และผู้รับฝากตกลงว่าจะเก็บรักษาทรัพย์สินนั้นไว้ในอารักขาแห่งตนแล้วจะคืนให้" นอกจากนี้นายพรยังเรียกรับค่าบริการจากน.ส.จิตราที่นำรถมาจอดฝากเป็นรายเดือน แล้วยังมอบบัตรรับฝากให้ทุกครั้งซึ่งมีข้อความว่า "พรบริการ รับฝากรถยนต์และมอเตอร์ไ.ซด์ ขอบคุณที่ใช้บริการ (กรุณาอย่าทำบัตรหาย)" โดยมีหมายเลขกำกับไว้ด้วย พฤติกรรมเช่นนี้แสดงว่า น.ส.จิตราจะรับรถยนต์คืนได้ ต่อเมื่อคืนบัตรให้แก่นายพร ดังนั้นการที่ผู้ฟ้องคดีนำรถยนต์เข้ามาจอดไว้ มีผลเท่ากับว่า ได้ส่งมอบทรัพย์สินไว้ในอารักขาของนายพรแล้ว การที่มิได้มอบลูกกุญแจให้ไว้ด้วย หาใช่สาระสำคัญของการส่งมอบไม่ จึงถือว่า เป็นการฝากทรัพย์ที่ครบองค์ประกอบของกฎหมายแล้ว
เมื่อรถยนต์ของน.ส.จิตราหายไป ขณะที่อยู่ในการดูแลอารักขาของนายพร ซึ่งประกอบธุรกิจรับฝากทรัพย์ ก็ต้องรับผิดชอบต่อความเสียหายนี้ เนื่องเพราะกฎหมายได้กำหนดระดับความระมัดระวังสำหรับผู้รับฝากทรัพย์โดยมีค่าตอบแทนไว้ ถ้ามิได้เป็นไปตามนั้น ก็ต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหายต่อผู้ฝากทรัพย์ ข้อกฎหมายมีดังนี้ คือ "การรับฝากทรัพย์โดยมีบำเหน็จค่าฝาก ผู้รับฝากจำต้องใช้ความระมัดระวังและใช้ฝีมือเพื่อสงวนทรัพย์สินนั้นเหมือนเช่นวิญญูชนจะพึงประพฤติโดยพฤติการณ์ดังนั้น ย่อมรวมทั้งการใช้ฝีมืออันพิเศษเฉพาะการในที่จะพึงใช้ฝีมือเช่นนั้นด้วย" จากการสืบพยานทั้งมวล ศาลจึงตัดสินคดีให้นายพรต้องรับผิดในความเสียหายที่เกิดกับรถของลูกค้าที่สูญหายไป เพราะไม่ระมัดระวังเยี่ยงวิญญูชนจะพึงสงวนรักษาทรัพย์สินของตน และสมควรต้องใช้ฝีมือพิเศษในการระวังดูแลทรัพย์สินที่รับฝาก อันเนื่องจากเป็นอาชีพของตนอย่างเพียงพอ
ดังนั้น ผู้ประกอบอาชีพรับฝากทรัพย์สินชนิดใดก็ตาม พึงระลึกไว้เสมอว่า จักต้องมีความรับผิดชอบต่อลูกค้า จึงควรเอาใจใส่ เพิ่มความรอบคอบ ระมัดระวัง ในการดูแล ปกป้อง ทรัพย์สินในความอารักขาของตนอย่างเต็มที่และโดยสุจริตใจ นอกจากสร้างความเชื่อใจแก่ผู้ใช้บริการ ยังมีชื่อเสียงที่ดี อีกทั้งไม่ต้องสูญเสียเงินทองโดยใช่เหตุในการชดเชยค่าเสียหายด้วย ส่วนเจ้าของรถยนต์ควรเลือกใช้บริการฝากทรัพย์สินอย่างรอบคอบ มิฉะนั้น ค่าเสียหายและค่าเสียเวลาในการฟ้องคดี อาจไม่คุ้มกับการสูญเสียรถยนต์ไปก็ได้ โดยเฉพาะในช่วงที่เศรษฐกิจกำลังตกต่ำเช่นนี้ การซื้อรถยนต์คันใหม่มิใช่เรื่องเล็กเลย
************************
| Create Date : 09 กันยายน 2548 |
| Last Update : 9 กันยายน 2548 0:06:48 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1874 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [