|
|
นาน ๆ ที
ชีวิตได้ย้ายไปที่เฟสบุ๊คตั้งนานแล้ว
เพราะว่าเขียนในเฟสบุ๊ค เขียนสั้น ๆ ก็ได้ คิดอะไรก็เขียนได้เลย ไม่ช้าจะได้รับการตอบรับสมใจ ยิ่งมีคนตอบรับและมีปฏิสัมพันธ์มากเท่าไร ก็ยิ่งรู้สึกดีมากขึ้นเท่านั้น เฟสบุ๊คจึงกลายเป็นที่ที่ผู้บอกเล่าชีวิต (ด้านที่อยากเล่า) จนบางครั้งถึงขั้นเปิดเปลือย
แต่ก็ยังคงคิดอยู่ดีกว่าที่นั่นไม่มีความสงบที่ทำให้คิดใคร่ครวญบางอย่าง นอกจากนั้นเนื่องจากความอนุรักษ์นิยม ซึ่งเป็นสันดานฝังอยู่ในตัวข้า ก็ทำให้รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดแน่ ๆ ถ้าหากปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไป แลดูเหมือนความคิดจะรวบรวมไว้ไม่ติด กระจัดกระจายฟุ้งไปในอากาศ และชีวิตบนเฟสบุ๊คก็ตื้นเขินอย่างแปลก ๆ แต่ชวนให้เสพติด (แน่นอนว่าสิ่งมีชีวิตที่ไม่ค่อยจะได้เจอหน้าชาวบ้านอย่างตูก็ติดไปแล้ว)
ด้วยเหตุนี้จึงกลับมายังรังเก่าอีกครั้ง รังร้างที่ทำให้เขียนอะไรยาวขึ้นได้โดยไม่รู้สึกถูกรบกวนกระแสความคิดเกือบตลอดเวลา เขียนบ่นเรื่อยเปื่อยถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้แบบกึ่งเปิดเผย เพราะในที่สุดข้าก็อาจจะเป็น exhibitionist อยู่หลายส่วน เขียนใส่สมุดบันทึกให้อ่านคนเดียวมันเงียบเหงาเปล่าดาย (แต่คนทั้งหลายก็บอกว่าเขียนใส่ในอินเตอร์เน็ตมันอันตราย แต่ก็นั่นละ มันก็กลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตประจำวันของคนจำนวนมากไปแล้วเช่นเดียวกัน)
อีกอย่างหนึ่ง เวลาเขียนในสมุดบันทึกก็ไม่เขียนอย่างนี้หรอก ตัวตนของข้าพเจ้ามีมากมาย ที่เขียนในนี้ก็เป็นอย่างหนึ่ง ที่เขียนในสมุดบันทึกไว้อ่านคนเดียว ก็ย่อมเป็นด้านประเภทที่ไม่ใคร่อยากจะให้คนเห็นเท่าไร
สรุปแล้วก็คงเข้ามาเขียนเป็นรายสะดวกต่อไป และส่วนใหญ่ก็คงเป็นข้อความประเภทสืบค้นในใจมากกว่าไปไหนต่อไหน เพราะถ้าเกิดได้ไปไหนต่อไหนขึ้นมา ก็คงเอาไปอวดในเฟสบุ๊คอยู่ดี ได้รับคำตอบและ discussion ไวดี
แต่กลับมาสำรวจตัวตนที่เขียนบล็อคนี่บ้างก็ดี
| Create Date : 10 พฤษภาคม 2556 |
| Last Update : 10 พฤษภาคม 2556 23:14:38 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 584 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ลวิตร์  วันที่: 11 พฤษภาคม 2556 เวลา:19:35:22 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [
หนูชอบบล็อกของพี่ปันมากนะคะ อ่านแล้วรู้สึกว่าได้คิด ได้สำรวจตัวเองดี
หนูชอบอ่านบล็อกมากกว่าเฟซบุ๊คเหมือนกันค่ะ รู้สึกว่ามันมีเสน่ห์อะไรซักอย่างให้อยากเปิดบล็อกอื่นอ่านต่อไปเรื่อย ๆ (และหยุดไม่ได้ 555) และคิดว่าเฟซบุ๊คมันมีไว้ให้เราวิ่งผ่านอ่ะค่ะ มันวู้บมาแล้วก็วู้บหายไป บางทีจะกลับไปอ่านของเก่า ๆ ก็อ้าว หายไปไหนแล้วไม่รู้ หาไม่เจอ ไม่เหมือนบล็อก ที่ไม่ว่ายังไงมันก็อยู่ตรงนั้นแหละ รอให้เราอ่าน :)