|
|
โปโหมะไม่ใช่ขวาน ( และไม่ได้มาจากดาวอังคาร )
วันนี้อ่านบทความเรื่องโปโหมะ ( โพสต์โมเดิร์น ) กับประวัติศาสตร์
เนื้อหาจริง ๆ มันจะเป็นยังไง เราเห็นว่าไม่ควรพูดถึงมากนัก เพราะความเข้าใจเกี่ยวกับโปโหมะนั้นมีมาก หลากหลาย และยากจะอธิบายให้เข้าใจได้อย่างครอบคลุมในเนื้อที่แคบ ๆ
อีกอย่างหนึ่ง สิ่งที่เราอยากพูดถึงมันเกี่ยวข้องกับความรู้สึกของเราเองมากกว่า
จำได้ว่าสมัยที่รู้จักโปโหมะใหม่ ๆ นั้น อาจารย์ถามไถ่พรรคพวกในห้องว่าเป็นยังไงกันบ้าง เราก็บอกอาจารย์ว่า "ปลงไปมากเลยค่ะ"
ถามว่าทำไมถึงปลงไปมาก ก็คิดว่าคงเป็นเพราะเราตีความโปโหมะเข้ากับความเป็นตัวของตัวเอง คือเรามีรากคิดอย่างพุทธ ดังนั้นโปโหมะสำหรับเรา จึงเป็นสิ่งที่บ่งชี้ความไม่จริงแท้แน่นอน ความไม่มีอะไรจีรัง และความไร้สาระของการยึดติดกับอะไรต่าง ๆ
แต่เนื่องจากเราเป็นคนคิดมาก หลังจากใคร่ครวญความอจีรังของโปโหมะไปนาน ๆ เข้าก็ชักประสาทเสีย รู้สึกว่ามันอจีรังเกินไป ( แล้วโว้ย ) และส่งผลให้เกิดอาการช็อตทางความคิดอยู่พักหนึ่ง หลังจากนั้นก็เกิดอาการกินโปโหมะไม่เข้าอยู่นานเหมือนกัน
แต่บทความที่อาจารย์ให้มานี้ ก็ทำให้เกิดความรู้สึกอะไรขึ้นมาอีกอย่าง คืออาจารย์คนที่เขียนเขาบอกว่าคนที่ใช้โปโหมะนั้นมีจุดยืนของตัวเองที่แตกต่างกันไปได้ โปโหมะเป็นกระบวนทัศน์ที่ยอมรับความแตกต่าง
เราคิดว่าเราก็ฟังคำนี้มาหลายครั้งแล้ว แต่บังเอิญอะไรสักอย่างในวิธีเขียนของอาจารย์มัน "เก็ต" กับเรา
ทำให้เราเกิดพุทธิปัญญา ( ที่คนอื่นเขามีมาตั้งนานแล้ว ) ว่าโปโหมะไม่ใช่ขวาน ( อย่างน้อยก็สำหรับเรา )
ว่าเข้าจริงคือคนที่ใช้โปโหมะเป็นขวานนั้น ก็หลงติดอยู่ในกับดักของโปโหมะ คือเกิดคิดวิเศษขึ้นมาว่าไอ้ที่ถืออยู่ในมือเป็นของจีรังยั่งยืน ไอ้นี่แหละอาวุธมหัศจรรย์ ตูจะฆ่าฟันคนอื่นที่คิดไม่เหมือนกันให้หมดสิ้น ตูสิถูก เฮ๊อออออะ ( กรุณาทำเสียงให้เหมือนคนกำลังเอาขวานจามกบาลชาวบ้าน )
ก่อนจะเฮ๊อออะจนคนอื่นตายเกลื่อน ขอให้คิดด้วยว่าตัวเองทำอะไรต่างกะแนวคิดด๋อยสมัยปลายศ.19 ต้นศ. 20 ตรงไหน ไอ้ที่ว่าโลกนี้มีคนสูงกะคนต่ำ คนขาวเป็นคนสูง ส่วนไอ้เหลืองไอ้ดำและไอ้แดงเป็นคนต่ำนั่นแหละ นี่เปลี่ยนกันแค่ว่าโปโหมะเป็นขีปณาวุธวิเศษ ส่วนความคิดอื่นนั้นด้อยกว่า ล้าหลัง และด๋อย ( ย้ำ )
ถ้าโปโหมะกลายเป็น mother narrative ขึ้นมาเมื่อไร โปโหมะก็จะสิ้นสภาพโปโหมะไปในทันที
และโปรดทราบว่าถึงฆ่ายิวตายหกล้านคน อารยันก็ไม่ได้ก่อเกิดขึ้นมาอย่างไร ถึงฆ่าแนวคิดอื่นตายไปหกล้านคน มันก็ใช่ว่าจะทำให้โลกอยู่ง่ายขึ้นสำหรับตัวเองได้ อย่างไรอย่างนั้นเหมือนกัน
สรุปว่าก็ยังคงแสวงหาต่อไป
| Create Date : 09 ตุลาคม 2549 |
| Last Update : 17 กรกฎาคม 2551 0:20:24 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 520 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: ยาคูลท์  วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:20:14:34 น. |
|
|
|
| โดย: เคียว IP: 124.120.149.111 วันที่: 9 ตุลาคม 2549 เวลา:21:09:12 น. |
|
|
|
| โดย: จินตานุภาพ IP: 158.108.92.161 วันที่: 10 ตุลาคม 2549 เวลา:14:06:42 น. |
|
|
|
| โดย: เคียว IP: 124.120.147.189 วันที่: 11 ตุลาคม 2549 เวลา:19:17:03 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 17 คน [
วันนี้รู้สึกว่า.. การไม่คิด คือ ลาภอันประเสริฐ