ได้โปรด อย่าได้ไหม.... ได้โปรดเถอะ อย่าได้ไหม... อย่าพูดว่า "เกลียด" ถ้ายังรักอยู่ อย่าบอกว่ารู้สึกดี แต่ไม่ได้สนใจที่จะรักษามันไว้ ได้โปรดอย่าทำเป็นไม่สนใจ ถ้ามันตรงข้ามกับใจของคุณ อย่าทำตรงข้ามกับหัวใจ อย่าพูดอะไรที่ไม่ตรงกับที่คิด คำพูด การกระทำของคน มันบาดไปได้ลึก เช่นเดียวกัน อย่าบอกว่าไม่เจ็บ ไม่รู้สึกอะไรเลย ถ้ามันไม่จริง ตราบใดที่ยังมีชีวิต... เราก็ยังจะเจ็บเรื่อยไป อย่้าแสร้งทำเป็นกล้าหาญ ทั้งที่จริงเป็นคนอ่อนแอ อย่าเข้มแข็งเกินกว่าที่ตัวเองเป็น อย่าได้ไหม? อย่าทำอะไรที่ไม่ตรงกับใจ อย่าสนใจเลย ถ้าไม่ได้คิดอะไร อย่าคิดได้ไหมว่าเข้มแข็งพอที่จะอยู่คนเดียว ซึ่งที่จริง ไม่ใช่ อย่าคิดว่าพูดไปแล้วจะไม่รู้สึกอะไร ถึงแม้มันจะเป็นคำพูด แต่มันก็สะกิดได้ทุกครั้ง ถึงแผลจะแห้ง แต่ก็ยังเป็นรอยแผลเป็น และเมื่อเห็นแผลเป็นทีไร เราก็จะนึกถึงทุกครั้งว่าเราได้มันมาอย่างไร อย่าถามว่าเจ็บแผลไหม? สำหรับเรา แผลน่ะไม่เจ็บหรอก... มันแห้งแล้ว... เหลือแต่รอยแผลเป็น... แต่ความรู้สึกน่ะ เจ็บได้ทุกเมื่อ.... และไม่มีวันแห้งเหมือนแผลทางกายหรอก   Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2552     Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2552 22:47:28 น. Counter : 389 Pageviews.   1 comment Share Tweet

ความทรงจำ ถ้าวันนี้เราจากไป? เธอจะคิดถึงเราหรือเปล่า? เราจะเป็นความทรงจำในอดีต หรือจะเป็นความทรงจำทุกครั้งที่เธอมีชีวิต เธอจะยิ้มหรือเปล่า เวลาที่ผ่านที่ๆไปด้วยกัน เวลาเธอมองมือตัวเอง เํธอเห็นมือของฉันหรือเปล่า? หรือเํธอรู้สึกถึงสัมผัสของเส้นผมฉันไหม? เวลาเธอล้มตัวลงนอน เธอเคยคิดถึงตักฉันบ้างไหม? เวลาเธอจะหลับตา เธอเคยรู้สึกเห็นฉันในเปลือกตาเธอไหม? ทุกครั้งที่เธอขึ้นรถ เธอเห็นเงาของฉันบนรถเธอไหม? อะไรๆที่เราทำด้วยกัน เํธอจำได้ไหม? เวลาของเราที่เดินไปพร้อมกัน เธอนึกถึงมันบ้างไหม? หนังที่เราไปดู เธอยังจำได้อยู่ไหม? ร้านอาหารที่เราไป ทุกสถานที่ที่ไป รถที่นั่ง ฟ้าที่มอง ก๋วยเตี๋ยวที่กิน ทางเท้าที่เดิน รถเมล์ที่ขึ้น น้ำตาที่ไหล สายตาแห่งรัก มือใหญ่ๆที่อบอุ่น อ้อมกอดแสนรัก กลิ่นแห่งความทรงจำ ริมฝีปากแสนหวาน ความทรงจำแสนสวยงาม ความรักที่มีให้? ยังเหลืออยู่ไหม เราไม่อยากเป็นแค่"อดีต" แค่ "คนที่เคยมีกัน" ไม่อยากตายไปจากความทรงจำ อยากเวียนว่ายในกระแสแห่งความทรงจำของเธอ อยากเป็นปัจจุบัน ปัจจุบัน ปัจจุบัน และปัจจุบัน เพราะไม่อยากเป็นอดีต และไม่สนอนาคต ขอเป็นเพียง "ปัจจุบัน" พอ...   Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2552     Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2552 20:42:21 น. Counter : 368 Pageviews.   3 comment Share Tweet

ชั้นเหนื่อย ชั้นเหนื่อยกับงาน ชั้นอ่อนแอ ชั้นท้อแท้ ชั้นขาดพลัง ชั้นขาดแรงจูงใจ ชั้นขาดกำลังใจ ดังนั้นวันนี้ชั้นอ่อนแอมาก ทุกเพลงกระตุ้นชั้นได้ ชั้นอยากร้องไห้ เพราะชั้นเหนื่อยและอ่อนแอเหลือเกิน ขาดการเติมพลังใจ ชั้นเลยเพ้อ เพราะพิษไข้ ไข้รักกำเริบ..... สัญญากับตัวเองไว้แล้ว แน่นอน ยังจะอยู่คนเดียว แต่ตอนนี้ ชั้นเหนื่อย... ท่อนจบเพลง unloveable ร้องว่าไงนะ? "ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ กว่าที่ฉันจะลบเธอจากใจ กว่าที่ความทรงจำดี ๆ มันจะเลือนหาย กว่าจะได้รักใครอีกครั้ง... เมื่อเธอคิดว่าชั้น ไม่ใช่ ก็ไม่เป็นไร ตราบใดที่ฉันจะยังหายใจ จะรักเธอไปตลอดกาล.. " ใช่มะ? อยากทำให้ได้นะ... อยากรักใครสักคนไปตลอดกาล... เพียงแต่ตอนนี้ ไม่ได้อยากมองหา "คู่รัก" แต่มองหา "คู่ชีวิต" ไม่อยากเล่นๆอีกแล้ว พอแล้ว อยากได้ซักคนจริงๆ คนเดียวที่จะเป็นคู่ชีวิต คนเดียวที่จะรอชั้นได้.... ชั้นจะไม่เสียเวลากับ "คู่รัก" "คนพรรค์นั้น" และ "คนที่เป็นคนสุดท้ายของฉัน แต่ไม่ใช่คนสุดท้ายของเขา" ชั้นจะรอจนกว่าจะเจอ "คู่ชีวิต" "คนๆนั้น" "คนที่เป็นคนสุดท้ายของกันและกัน" หลังจากผ่านช่วงชีวิตนี้ไปได้ ไม่นานเกินรอหรอก... ชั้นจะทนรอจนกว่าจะถึงวันนั้น... ปล. ตอบข้อสงสัย.... CARMEN เป็นโอเปร่าฝรั่งเศสเรื่องหนึ่งเขียนโดย Bizet มีตัวเอกเป็นหญิงยิปซี ชื่อ คาร์เมนเป็นคนที่ไม่รู้จักว่าหัวใจของตนเองอยู่ที่ใคร ร่อนเร่ไปเรื่อยๆ เธอจะรักคนที่ไม่รักเํธอ แต่ถ้าเธอรัก ซักพักเธอจะทิ้งเขาไป ให้ระวังเธอไว้ และสุดท้าย เธอก็ตายเพราะความรัก... อารมณ์ ปลาหมอตายเพราะปาก หมองูตายเพราะงู ประมาณนั้นแหละ ก็แค่คิดว่า ตัวเองก็คงตายเพราะรักได้เหมือนกัน แต่คงไม่ฆ่าตัวตายนะ :D ว่าแล้วก็คิดถึงที่ครูป๋อมพูดเรื่องนางนาก... อืมจริง ชั้นคงลงหลุมไปแล้วล่ะ จริงๆ   Create Date : 09 กุมภาพันธ์ 2552     Last Update : 9 กุมภาพันธ์ 2552 3:46:15 น. Counter : 371 Pageviews.   2 comment Share Tweet

เว้นวรรคทางความรัก 5 ปี ไม่รู้ตัวเลยนะเนี่ย ที่เริ่มต้นเดือนแห่งความรักแล้ว.... แปลกนะ ไม่รู้ตัวเลยจริงๆ คงตายด้านไปแล้วล่ะมั้ง กับเรื่องนี้ แต่ไม่เป็นไรหรอก ใช่ว่าความรักมันจะมีแค่รูปแบบเดียวตายตัวเสมอไปนิ อย่างที่บอกว่า ความรักแบบโรแมนติก สำหรับหยีแล้ว คงต้อง "พักยาว" ชั่วคราว... มีคนแอบ Blame ไว้หลายคนเหมือนกันว่า แกบ้ารึเปล่า แกคิดอะไรของแกอยู่? แค่คนๆเดียวจะเป็นอะไรได้ขนาดนี้ คนๆเดียวน่ะใช่ แต่ไมใช่คนที่หลายๆคนคิด และก็ไม่ใช่เหตุผลที่หลายๆคนคิดไปเองเหมือนกัน ที่หยีพักยาวกับ Romance Love ไม่ใช่เพราะว่า "เจ็บแล้วจำ" เหมือนใครบางคน เวลาที่ผ่านมา แค่ทำให้หยีหยุดคิดเฉยๆว่า... กูมีไปเพื่ออะไร และกูพร้อมหรือเปล่า ทำไมถึงต้องกระสันอยากมีนัก? เพราะว่าเหงาเหรอ เพราะต้องการใครดูแลเหรอ การอยู่คนเดียวทำให้เราคิดได้... ที่เรากระสันแอยากมี ก็เพราะว่า เห็นคนอื่นมี แล้วก็อยากมีแค่นั้นเอง ไม่ได้ต้องการอะไรจริงจัง แบบต้องการคู่ชีวิต ไม่ได้รู้สึกถึง need อื่นนอกจากไปแค่ "ความอยาก" อยากมีเพื่ออวดคนอื่น อยากมี "เหมือน" คนอื่น เห็นคนอื่นมีคนสุดท้าย ก็ "อยาก ได้แบบนั้น" บ้าง เริ่มตั้งแต่มัธยมปลาย เห็นเพื่อนมี ก็เลยอยากมีบ้าง เริ่มหา เริ่มแรด.... เรียกไ้ด้ว่า หยีเข้าสู่วัยแรก"แรด" เห็นว่ามีแฟน เออๆ มีบ้าง มีก็ได้วะ เอาซะหน่อย เดี๋ยวจบม.ปลายไม่มีแฟนคงแปลกๆ (แต่หาสำเหนียกรู้ไม่ว่า มีหลายคนที่ไม่มีแฟนเหมือนกัน หลังจากจบม.ปลายไปจนถึงจบมหา'ลัยแล้วยังไม่มี ก็มีเหมือนกัน) (และขอสารภาพว่า จนถึงบัดนี้ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่า ถ้าไม่มีแล้วแปลกๆ นี่ มันแปลกตรงไหนวะ????) โชคดีที่โอกาสของหยีมีเข้ามา ทำให้ได้สนอง need ตัวเอง และทำให้หลงอยู่ในวังวน "ต้องมี" มานานมากกกก... แต่ล่าสุด พอมีคนเข้ามา จู่ๆ ก็ไม่อยากคุย รู้สึกว่าตัวเอง "ไม่่พร้อม" แต่ก็หาสาเหตุไม่ได้ว่าทำไมถึงไม่พร้อม? ช่วงอาทิตย์หลังๆนี้ มีโอกาสได้อยู่กับตัวเองมากขึ้น กลับไปช่วงว่าง (ช่วงที่ไม่ seek หาอะ 555) ไปไหนมาไหนคนเดียว กินคนเดียว เที่ยวคนเดียว เดินคนเดียว ทำอะไรคนเดียว เออ ก็ไม่ได้หนักหนาสาหัสอะไรมาก... ก็อยู่ได้ ทำไมจะอยู่ไม่ได้วะ? เออ แล้วกูจะกระสันอยากมีไปเพื่ออะไร เออว่ะ... ถ้ามีแล้วต้องมีเรื่องปวดกบาล มีแล้วต้องร้องไห้มากกว่าเดืม มีความสุขมาก แต่ต้้้องร้องไห้เพราะคนอื่น ไม่เหงา แต่ว่าต้องเจ็บหัวใจเพราะคนอื่น มีคนดูแล แต่ต้องหวงไม่ให้คนอื่น ต้องมานั่งกลัว นั่งระแวงคนอื่น เฮ้ย.... ชีวิตเราไม่ได้เป็นของคนอื่นนะเว้ยหยี เกิดมาหนเดียว ตายแค่หนเดียว เกิดมาก็แค่คนเดียว (โชคดีที่ไม่มีแฝด ถ้ามีคงพูดคำนี้ไม่ได้) ตอนตายก็ต้องตายคนเดียว (ถ้าไม่ตายแบบตึกเวิร์ลเทรดถล่ม หรือซานติก้าอะไรประมาณนั้นนะ) แล้วทำไมเราต้องมีชีวิตเพื่อคนอื่นด้วยล่ะ? ทำไมเราไม่ดูแลตัวเองให้ดี รักตัวเองให้มาก ทำเพื่อความรู้สึกของตัวเองให้มากกว่าีนี้ ที่ผ่านมาเรา waste time ไปกับการมีความรู้สึกเพื่อคนอื่นมากไปแล้วหรือเปล่า? พักก่อนดีกว่าไหม? ไม่อยากเสียใจเพราะความ"อยากมี"ของเราอีกแล้ว 5 ปี ก็ใช่ว่าการปิดตัวเอง... ช่วงนี้เป็นช่วงพัฒนาตนเองมากกว่า ลองคิดดีๆว่า 5 ปีนี่ เป็นช่วงอายุอะไรบ้าง อีก 1 ปี สำหรับการเรียนจบปี 4 ที่จุฬา... 2 ปี สำหรับการทำงานเตรียมไปเรียนต่อ... 2 ปี สำหรับการเรียนต่อโท ... หลังจากนี้ ชีวิตถึงจะเป็นอืสระ... ทำอะไรก็ได้ นี่เป็นมาตรฐานการศึกษาของชีวิต กว่าจะจบอีก 5 ปี หลังจากนั้น ถ้าเบื่อ อยู่คนเดียวว่างเกินไปก็ต่อเอก?? (จะดีหรอ??) ไม่ก็ทำงานเก็บเงินเพื่อ fulfil ความฝันตัวเอง "การbackpackเที่ยวรอบโลก" ปีนี้อายุ 21 อีก 5 ปี ก็ 26... ก็ยังไม่สายที่จะแต่งงาน ไ่ม่่สายจริงๆ ถ้าจะแต่งงานตอน 30 ไม่ได้รู้สึกแย่ :D~ (แต่จะหาได้ป่าว ไม่รู้ และจะไม่คิด) ไม่ต้องการคบนานเพื่อการดูใจ เพราะ้ถ้าใช่ มันก็ใช่ เรารู้ได้้ด้วยตัวเองอยู่แล้ว เวลาไม่ได้เป็นตัววัดอะไร เค้าเลิกกันเยอะแยะไป ไอ้พวกที่คบกันนานๆเนี่ย 2 ปีก็แต่งได้แล้ว ถ้าหาได้นะ 55555 จะว่าไป คบไปตอนนี้ คำว่า "คนสุดท้าย " คงยังห่างไกล และโดยส่วนตัว แค่นี้ประสบการณ์ความรักก็เพียงพอแล้ว ลองคิดตามหยีนะ (นี่ความคิดหยีนะ) คบกัน 1 ปีต่อจากนี้.... ไปจนถึงเรียนจบ.... แน่นอน ทำงานไป โอกาสเจอคนเยอะขึ้น... โอกาส"เลิก"มีสูง และคนอย่างหยี... ต่อไปทำงาน ฟันธงว่าเจอคนเยอะชัวร์!!~ เพราะแค่ตอนนี้ก็เจอคนเยอะแล้ว... แค่เรียนนี่แหละ ไม่ได้ทำงาน และตามสันดานคน แน่นอน "เลิก" ภายใน 2 ปี เจอกันช่วงทำงาน คบกัน.... หยีต้องไปเรียนต่อ แน่นอน "เลิก" ไม่ไว้ใจใครทั้งสิ้น ไม่ว่าจะ้เป็นคนที่อยู่ทางนี้ หรือว่าคนที่ไปทางโน้น ไม่เอา ไม่อยากเสียใจ ดูจากประสบการณ์คนหลายๆคน ไม่ดีกว่า ไม่เอา ไม่ทำ เรายังมีอนาคตที่ต้องทำ... ส่วนอีก 2 ปีที่ไปต่อนอก ถ้าคบกันแล้ว ต้องห่างกัน.... ผู้ชายอยู่ที่นี่ ก็ใช่ว่าจะไม่นอกใจ พอวัยทำงาน สิ่งยั่่วยุก็เยอะ เจอคนก็เยอะ แถมไม่มีกรอบกฎเกณฑ์อะไรอีก ก็ถือตัวกันว่าเป็นผู้ใหญ่แล้วนี่ ทำอะไรก็ไม่ผิด... (เหอะ... โง่!!) ผู้หญิง (mention me) แน่นอนไปที่นู่น เจอคนอีกเยอะแน่ และไม่ใช่แค่ชาติเดียว ขาว เหลือง ดำ พี่มืด ตาสีน้ำข้าว ตาตี่ ตาดำตาฟ้า ตาเขียว ตาขาว ตาสี ตาสา โผล่มา ให้พรื้ดดด... วุ่นกันไปหมด ใครจะรู้?? ถ้ามีแฟนอยู่ที่นี่ใครจะไว้ใจธิญาภรณ์คะ? แล้วไง คิดว่าถ้าคบกับพวกนี้ ตอนนี้จะอยู่รอดหรอ? ไม่มีทาง ยังไงกูก็ต้องกลับมาตั้งหลักเมืองไทย.. มันไม่มีทางยั่งยืน ทางฝ่ายต่างชาติ เค้าไม่ได้ mind นี่ เรื่องคนสุดท้าย แต่เรา mind เว้ย... โอเคป่ะ? ต่างวัฒนธรรม มานั่งคิดๆ เฮ้ออ ยากว่ะ ฝรั่งนี่คิดอะไรไม่ค่อยเหมือนเรา แล้วเราลงให้ที่ไหนละ? เกาหลี ญี่ปุ่นนี่ยิ่งแล้วใหญ่ ประเทศเพศพ่อ...งเป็นใหญ่ ไอ่_่า ใครจะโง่ไปเป็นทาสของพวกคุณคะ!!~ (อ๋อ เท่าที่สืบมาจากพี่ชายที่อยู่ออส... ก็มีผู้หญิงไทยหลายคนที่โง่ยอมเป็นทาสอยู่นะ เพราะแพ้ที่เค้า treat ดีไง... แต่แล้วไงล่ะ ก็แค่ช่วงโปรโมชั่น หลังหมดโปรฯเนี่ย คงไม่่มีทางต่อให้แน่ ดูท่าทาง) ไม่เอา... ไม่เอา... ไม่เอา... ยังไม่อยากเป็นนางเอกหนัง ยังไม่อยากโดนฆ่าข่มขืน ไม่ชอบเล่นเทียน ฟาดแส้ ไม่อยากเป็นแค่ sex object ไม่ชอบโดนลงไม้ลงมือ ไม่ชอบให้ใครกดหัว!! โอ๊ยยยย หยีไม่เอาๆ มันน่ากลัวๆ หยีไม่โง่ๆ ไม่โง่พอที่จะเป็นทาสใคร!!! แล้วอยู่ที่นู้น ถ้ามีแฟน เราไปเรียนคนเดียว คิดเหรอว่าจะไม่ีมีอะไร แน่นอน ไม่พลาดอ่ะ่ คิดแทนตัวเองได้เลยว่า คงห้ามตัวเองไม่อยู่!!! เรื่องไรจะลดคุณค่าตัวเองลงล่ะ ไม่เอาแล้ว!! พอล่ะ!! ขอเหอะ!! แล้ว 5 ปีที่ว่า ก็หมดไป กลับมาเมืองไทย เราคงพร้อมแล้วล่ะ.... เพราะฉะนั้น5 ปีที่หยีบอก ไม่ใช่แค่นั่งเทียนคิดตัวเลขขึ้นมาเพราะความคะนองหรอกนะ เราคิดมาแล้ว จริงๆ ไม่ใช่แค่พูดลอยๆ แบบไม่ไตร่ตรอง เรารู้แล้วว่า คำพูด มันสำคัญขนาดไหน จะไม่พยายามพูดพล่อยๆ แบบไม่คิดอีก จะคิดก่อนพูด... ไม่รวมคำสบถ (ซึ่งอันนี้ไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้ว)... แต่แน่นอน ถ้าเจอคนที่เค้าโอเค ก็คุย แต่ถ้าถามว่าเป็นแฟนไหม? คงไม่ เนื่องด้วยเหตุผลที่ยกมาให้อ่าน ไว้ใจใครไม่ได้ แม้แต่ตัวเอง... 555 ก็ลองคิดดูดิ? เวลาแพ้ระยะทางว่ะ 7 ปี เขาก็ยังทำกันได้ นับประสาอะไรกับคนเพิ่งรู้จัก จริงป่ะละคะ? ปล. ถึงเจ้าของเรื่อง 7 ปี... เฮ้ย ขอโทษ แต่เรื่อง 7 ปี เํธอทำให้เราคิดจริงๆนะ แม่งน่ากลัวว่ะ ไม่อยากเป็นแบบเํธอเหมือนกัน   Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2552     Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2552 11:50:44 น. Counter : 436 Pageviews.   1 comment Share Tweet

เกณฑ์การตัดสิน คนเราชอบตัดสินคน แล้วตัดสินใจเนอะ คุณว่ามั้ย แต่แปลกมั้ย ที่การตัดสินของคนแต่ละคน ไม่เห็นจะมีใครเหมือนกันไปซะหมด มีคนมาบอกกับผมว่า ผมเป็นคนดี จัง แต่ในขณะเดียวกัน แน่นอน มีคนที่เกลียดผมเข้าไส้และเข้ากระดูกดำ บางคน แทบจะไม่เคยคุยกันด้วยซ้ำ บางคนก็ไม่รู้ว่าเกลียดอะไรผมหนักหนา แถมยังเอาผมไปด่าว่าเลว สัตว์ และสารพัด... แล้วอย่างนี้ ผมก็เลยอยากรู้ว่า คนเราใช้อะไรมาเป็นเกณฑ์ตัดสินคนกันแน่ คนๆเดียวกัน แต่กลับมีคนชมว่าเป็นคนดี และมีคนเกลียด แน่นอน แต่ในขณะเดียวกัน คนที่ชมว่าคนๆนั้นเป็นคนดี อาจจะไม่ได้รักคนดีคนนั้นก็ได้ แล้ว.... ความต้องการของคนมันคืออะไรกันแน่ แม้แต่การตัดสินการแข่งขันต่างๆ ของเด็กนักเรียน ถ้ากรรมการมีเอี่ยวในโรงเรียนใดโรงเรียนหนึ่ง ไม่ได้หมายถึง สินบน แต่อย่างใด แต่หมายความว่า.... ยังไงดีล่ะ เช่น จบจากโรงเรียนที่เข้าทำการแข่งขัน ไม่ชอบหน้าครูที่สอนโรงเรียนนั้น อะไรประมาณนี้ ก็อาจะกดคะแนนลงไปซะ ไม่มีวันฉุดขึ้นมา แล้วที่นี้ผลเสียจะไปตกอยู่ที่ใครล่ะครับ กรรมการสะใจ แต่เด็กโดนเต็มๆ บางทีเด็กที่ชนะ อาจไม่ได้เก่งมากไปกว่าเด็กที่โดนหรอกนะ แต่เด็กกลายเป็นที่ระบายความสะใจของกรรมการซะนี้ แล้วอย่างนี้ก็เหมือนกัน ใช้'เกณฑ์'อะไรในการตัดสินคนครับ? สำหรับผม การที่เราจะเป็นคนดี หรือ คนชั่วในสายตาของใครสักคน ผมก็ไม่ได้คิดว่าจะทำๆๆๆ ให้เขารู้สึกว่าผมเป็นคนดีหรอกนะครับ ผมก็เป็นตัวของผมไปอย่างนี้แหละ แต่ความรู้สึกที่เราทำอะไรให้ใครสักคนต่างหากล่ะ ที่ผมคิดว่า นั่นเป็นสิ่งสำคัญที่ใครจะรับและตัดสินผม สำหรับคนที่คิดว่าผมเป็นคนดี ผมก็ต้องขอบคุณ เพราะผมอยากจะประกาศตรงนี้เลยว่า... เพราะคุณก็เป็นหนึ่งปัจจัยสำคัญครับที่ทำให้ผมเป็นคนดี ถ้าคุณเหี้ยกับผม (ขอโืทษนะครับที่ต้องใช้คำนี้ ผมคิดว่าคำนี้มันสามารถบรรยายอะไรชัดเจนดี ไม่ได้ถือเป็นคำหยาบคายแต่อย่างใด ในความคิดผม แต่ก็อย่างที่ผมบอกแหละครับ คุณบางคนอาจจะคิดว่ามันหยาบคายก็ได้ แล้วคุณว่า คุณใช้อะไรเป็นเกณฑ์วัดครับ?) กลับมาต่อ ถ้าคุณเหี้ยกับผม แน่นอนใครจะยอมให้คุณครับ ผมก็ยังเป็นคนมีอารมณ์ ถ้าคุณเหี้ยมา แน่นอนครับ คุณคงไม่คิดว่าผมจะดีใส่คุณ ผมตอบได้เลยว่าผมคงเหี้ยใส่คุณเช่นกัน แต่...อย่างที่ผมบอก พฤติกรรมไหนที่ถือว่าเหี้ยหรอครับ? เกณฑ์ของคนแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน อย่างที่คุณบางคนทำกับผม ผมอาจจะคิดว่ามันเหี้ยมาก แต่คุณอาจจะไม่ได้คิดอะไรเลยก็ได้ ในทางกลับกัน มีบางคนเหมือนกันที่บอกขอโทษกับผมตลอดเวลา เพราะเขาคิดว่าสิ่งที่เค้าทำกับผมมันเหี้ยมาก แต่ผมไม่ได้รู้สึกอะไรเลยจริงๆ ผมต่างหากที่กลับรู้สึกว่า ผมเข้าไปวุ่นวายกับชีวิตของเค้าเยอะเกินไปหรือเปล่า? ผมยอมรับครับว่า ผมเป็นห่วงความรู้สึกของคนๆนั้นมาก เขากลับตอบผมมาว่า เขาต่างหากที่เหี้ย เขารู้สึกว่าเขากำลังหลอกผมอยู่ หลอกความรู้สึกของผม ผมบอกได้เลยว่า เขาบอกผมตลอดว่า ให้ผมไปหาคนอื่น เขาไม่พร้อมที่จะรักใคร แม้แต่ผม แต่เขาก็รู้สึกดีที่มีผมอยู่ใกล้ๆ การได้คุยกับผมทำให้เขาสบายใจมาก เขาไม่เคยโกหกผมเลยครับ แม้การกลับมาของแฟนเก่าเขาจะทำให้เขาเป็นอย่างนี้ เขาก็บอกผมครับว่า เขายังหวั่นไหวกับคนๆนี้ แต่เขาก็ไม่คิดที่จะกลับไป สิ่งที่คนๆนี้ทำกับเขา ผมบอกได้เลยว่า เป็นพฤติกรรมที่น่ารังเกียจมาก (แต่สำหรับบางคนอาจจะไม่ได้รู้สึกอย่างผมนนะครับ อย่างที่บอก เกณฑ์วัดของเรามันต่างกัน) เขาไม่ได้คิดจะให้อภัยคนๆนั้นหรอกนะครับ และเขาก็ไม่พร้อมที่จะเปิดรับผมเข้าไป เขาบอกผมครับ ผมรู้ทุกอย่าง และผมพยายามที่จะเอาตัวออกมาแล้ว แต่สิ่งหนึ่งที่ผมรู้ตอนที่ผมพยายามทำอย่างนั้นคือ ผมรู้สึกอึดอัด และรู้สึกแย่มากๆ ผมตัดสินใจที่จะกลับไปคุยกับเขา และเรียกเขาว่าเป็นคนพิเศษของผม ผมรักเขา แต่เขาอาจไม่ได้รักผม เขาเรียกผมว่าคนพิเศษเช่นกัน การคบกันในสถานะนี้ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดแต่อย่างใด กลับทำให้ผมรู้สึกดีมากๆด้วยซ้ำ เราต่างก็มีอิสระ และกล้าพูด กล้่าด่า มากขึ้น ในขณะเดียวกัน ต่างก็มมีอิสระ และช่องว่างระหว่างกัน มันทำให้ผมรู้สึกดีครับ แต่อย่างที่ผมบอก ความรู้ึสึกของผมก็ต้องลดลงมาด้วย ผมพยายามลดลงมา เพื่อไม่ให้ผมรู้สึกแย่ ถ้าหากเขาตัดสินใจจะไปกับใคร หรือเจอใครที่ดีกว่าผม ผมก็จะยิ้ม แสดงความยินดีให้เขาได้อย่างสบายใจ (แต่แน่นอน ต้องไม่ใช่แฟนเก่าของเขาที่พยายามจะกลับมา) แม้บางครั้งสถานะนี้จะทำให้ผมเหงาบ้าง บางครั้ง แต่มันก็ยังไม่ตายครับ ผมยังมีชีวิตอยู่เพื่อค้นหาเกณฑ์ในการัดสิน และประเมิินคนอื่นไปเรื่อยๆ ผมยังอยากรู้ว่า ผมเป็นคนดีจริงๆรึเปล่า... หรือผมเป็นคนชั่วจริงๆ ตามที่คนอื่นใช้เกณฑ์ตัดสินผม.... ผมมีเรื่องจะสารภาพอีกอย่างครับ คือว่า ผมไม่ใช่ผู้ชายครับ ผมเป็นผู้หญิง แต่ผมอยากใช้สรรพนามว่า"ผม"ในการอัพบล็อก ผมไม่ได้ผิดอะไรใช่ไหมครับ? ผมว่าผมก็ไม่ผิดนะ... แต่อย่างว่าคุณจะใช้เกณฑ์อะไรมาตัดสินผมละครับ?   Create Date : 14 มกราคม 2552     Last Update : 14 มกราคม 2552 22:07:27 น. Counter : 464 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• "a LiFe"
• "a TRiP"
• "Life as Christian"
• "SonG"
• "a BooK"
• "MoviE"

• mai_maple
• \\\
• ยิปซีสีน้ำเงิน
• องุ่นทอง
• Nanatakara
• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com