" โลกไม่ได้เปลี่ยนไปไหน..

มันไม่ได้น่าอยู่มากขึ้น..

หรือน้อยลง..มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว..

มันอยู่ที่หัวใจของเราที่ใช้มองมันต่างหาก...

เมื่อครั้งที่เรายังไม่รู้จักโลก..

ในความเป็นมันโดยแท้จริง..

เราคิดเอาเองว่าโลกมันสวยงาม...

พอเข้าใจมันมากขึ้น..

เราก็เห็นว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น..


เราจะก่นด่าโลกใบนี้ไม่ได้หรอก..

เพราะมันอาจจะเป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว..

หน้าที่ของเราในฐานะที่กิดมาทีหลังโลก..

คือการทำความเข้าใจโลก..

ไม่ใช่หน้าที่ของโลก..

ที่ต้องทำความเข้าใจเรา.."


การตั้งความหวังกับมนุษย์คนหนึ่ง...

เป็นสิ่งที่น่าสิ้นหวัง..

และโปรดจงเพ่งมองดูอีกครั้ง..

โลกมันก็ยังเป็นสีน้ำเงิน..

เหมือนเดิม..


ขอให้มีความสุขกับดาวเคราะห์ใบเดียวที่เรามีตอนนี้..

เราจำเป็นต้องทำอย่างนี้..

จนกว่าใครซักคนจะพบโลกใบใหม่...

สีไรก็สีนั้นแหละ สีเดียวกะคนที่รักเราก็พอ
ไม่ต้องเปลี่ยนสี เพื่อใคร ที่ไม่ใช่พ่อแม่เรา