• The Blue Fairytale
• The Blue story
• My Shot Story

chapter11 “ฉันควรจะทำยังไงดี บุญยง” ชินเดอเรล่าถามขึ้น ในขณะที่แพขนตานั้นยังชุ่มด้วยน้ำตา “ชินเดอเรล่าลองถามใจตัวเองดูสิว่าอยากไปรึเปล่า แต่ถ้าถามยง ยงก็อยากให้ไปด้วยกันนะ” แววตาที่สับสน ครุ่นคิดของเธอ ทำให้บุญยงต้องพูดต่อไป “ความจริงแล้ว เรื่องคืนร่างมนุษย์น่ะ ยงก็พูดไปงั้นล่ะ มันเป็นไปได้น้อยมาก แต่เหตุผลจริงๆคือโอกาสทำเพื่อมวลมนุษย์และรับใช้สวรรค์แบบนี้ ไม่ใช่เรื่องที่เกิดขึ้นง่ายๆ หรือใครจะทำก็ได้ มันเกิดขึ้นได้ยากสุดๆเลยนะสำหรับสัตว์ประหลาดอย่างยง แต่ในเมื่อเป็นผู้ถูกเลือก ยงก็อยากทำให้มันเต็มที่ ยิ่งเป็นภารกิจสำคัญของบรรพบุรุษด้วยแล้ว มันยิ่งน่าภูมิใจมากขึ้นไปอีก” “เจ้าคิดอย่างนั้นจริงๆเหรอ”คำถามลอดออกมาจากริมฝีปากบางนั้นอย่างแผ่วเบา “ชินเดอเรล่าก็ได้ยินที่นางฟ้าบอกไม่ใช่เหรอ เรื่องอักษรสามตัวนั่นอ่ะ” เจ้ากบยังคงบรรยายพิเศษต่อไป “สำหรับยงนะ ยงมีอักษรสามตัวนั้นเต็มหัวใจเลยล่ะ เพราะทุกครั้งที่ยงร้องเพลง ยงจะมีความสุขมาก เสียงเพลงมันเป็นมิตรแท้ที่ทำให้ยงลืมเรื่องความอัปสักษณ์ของตัวเองได้พักใหญ่เลย แต่ที่สำคัญที่สุด เสียงเพลงมันทำให้ยงได้มีเพื่อนสวยๆอย่างชินเดอเรล่าไง” คำพูดของเพื่อนตัวประหลาด ทำให้ชินเดอเรล่ายิ้มออกมาได้ “มนุษย์เลือกที่จะเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะทำหรือไม่ทำได้ ถ้าเรากำหนดชีวิตด้วยตัวของเราเองซะอย่างก็ไม่มีใครมากำหนดควบคุมชีิวิตเราได้หรอก ทุกอย่างมันอยู่ในมือชินเดอเรล่าแล้วนะ คิด ตัดสินใจให้ดี แต่ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจยังไง เราก็ยังเป็นเพื่อนกันเสมอ” “ขอบใจมากๆนะจ๊ะ บุญยง” ชินเดอเรล่ายิ้มกว้าง ก่อนถามขึ้น “ถ้าตอนนี้บุญยงเป็นมนุษย์จะอายุเท่าไรเหรอ” “ก็คงจะราวยี่ิสิบห้ายี่สิบหกปีอ่ะ ถามทำไมเหรอ” “บุญยงแก่กว่าฉันตั้งหลายปี มิน่าล่ะ ถึงได้มีประสบการณ์เยอะ” บุญยง อมยิ้มอย่างภูมิใจ “ก็ .นิดหน่อย” “งั้นฉันขอเป็นน้องสาวของพี่ชายบุญยงได้ไหม”ชินเดอเรล่าบอก “ได้แน่นอนจ้า แต่ต้องเป็นเจ้าหญิงชินเดอเรล่า เพราะพี่บุญยงเป็นเจ้าชาย” ชินเดอเรล่าหัวเราะคิกๆกับท่าทางของเจ้าชายบุญยง ก่อนลุกขึ้นจากเตียงแล้วบอก “ฉันตัดสินใจได้แล้วล่ะพี่บุญยง ไปให้คำตอบกับทุกคนกันเถอะ” .. ทุกคนมองหน้ากันเลิกลั่กอย่างไม่เชื่อหูตัวเองกับคำตอบของชินเดอเรล่า “เธอว่ายังไงนะยัยชิน”สโนว์ฮยอนถามเสียงแหลม “ฉันจะไปกับพวกพี่ค่ะ” น้องมินหมวกแดงเข้ามากอดร่างบางของชินเดอเรล่าพลางพูด “ฉันคิดอยู่แล้วว่าเธอจะต้องไม่ทิ้งพวกเรา” สโนว์ฮยอนเข้ามากอดน้องทั้งสอง เทพธิดาบลูแองเจิลยิ้มให้คุณตาคุณยาย ก่อนจะเอ่ยขึ้น “โล่งไปที ฉันขอตัวกลับเข้าไปในศิลาก่อนนะ มีอะไรก็เรียกได้ อ้อ เราเดินทางกันพรุ่งนี้เลยนะจ๊ะสาวๆ อย่าลืมล่ะ” พลันนางฟ้าก็หายวับไปพร้อมควันสีฟ้าขาวที่จางหายไป “เก่งจริงนะเจ้ากบบุญยง”คุณตาชื่นชม ทำเอาบุญยงพองโตยิ่งขึ้นด้วยความปลาบปลื้ม “เย็นนี้ เรามาฉลองให้กับทายาทเทพศิลปินกันเถอะ”คุณตาบอก ทุกคนก็เห็นด้วยเช่นนั้น .. เช้าที่สดใสมาเยือนอีกครั้ง สามสาวตื่นเต้นกับการเดินทางครั้งใหม่มากจึงลุกขึ้นมาเตรียมข้าวของแต่เช้าทั้งเสื้อผ้าเครื่องแต่งกายและอาหารสำหรับเดินทาง หลังจากเตรียมทุกอย่างเสร็จสิ้น คุณตาก็ให้สโนว์ฮยอนและซินเดอเรล่าไปนำเครื่องดนตรีประจำกายที่เอามาด้วยนั้นตามคุณยายลงไปที่โพรงหินหลังบ้าน “ก่อนที่พวกเจ้าจะไป ได้โปรดแสดงพลังของทายาทเทพศิลปินรุ่นใหม่ให้ตากับยายได้ประจักษ์ด้วยเถอะ”คุณตาบอก แล้วแต่ละคนก็นำเอาของวิเศษประจำกายที่ได้มานั้นออกมาใช้ “โหยยยย น้องมินมีไม้ตีกลองทองคำ ชินคนสวยก็มีสายเบสวิเศษ แม่สโนว์คนงามก็มีปิคงาช้างดำ แต่ยงไม่มีอะไรเลยอ่ะ”เจ้าชายกบโอดครวญอย่างน้อยใจ ก่อนกระโดดไปหาเจ้าพิทบูลและไปอุทธรณ์ต่อศิลาศักดิ์สิทธิ์ที่บัดนี้แขวนติดอยู่กับปลอกคอสีน้ำเงินของเจ้าหมาน้อย “นางฟ้าครับออกมาหน่อยสิ มาเสกของวิเศษให้ยงเลยนะ”ครู่หนึ่งนางฟ้าก็ออกมาตามคำเรียกร้อง “คนอื่นเค้ามีของกันหมดอ่ะ ยงไม่มีอะไรเลย ไม่ยอมๆๆๆ “ “เรื่องมากจริงนะ”นางฟ้าบ่น ก่อนเสกมงกุฏอันใหม่ไว้บนหัวบุญยง “ยงจะเอาไมค์วิเศษอ่ะ ไม่อยากได้มงกุฏ” เจ้ากบประหลาดกระทืบเท้าถี่ๆแหกปากร้องลั่น เป็นกบที่เอาแต่ใจตัวสิ้นดี เทพธิดาทนไม่ไหวจึงร้องบอก “หยุดนะ ไม่งั้นข้าจะเสกเขาให้งอกกลางหน้าผากเจ้า!!” ได้ผล เจ้าบุญยงปิดปากเงียบ แต่ยังสะอื้นฮึกๆ “มงกุฏนี่ ข้าทำใหม่ให้แทนก่อนของเจ้าที่มันพัง ยอดมงกุฏน่ะเป็นเป็นอัญมณีสีฟ้าเหมือนกัน แต่ถ้าดึงออกมามันจะเป็นไมโครโฟนวิเศษ หรือเป็นสิ่งของอะไรก็ได้ที่เจ้าต้องการ พอเจ้าใช้เสร็จก็เก็บเข้าที่เิดิม ทีนี้เข้าใจรึยัง”นางฟ้าสาธยายด้วยน้ำเสียงขุ่น เจ้ากบมองตาแป๋วก่อนรับคำเสียงอ่อน “เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณครับคุณนางฟ้า” “ได้แล้วก็ร้องเพลงให้ฟังซะทีสิ”นางฟ้าส่งสายตาเขียวปั๊ด เจ้าบุญยงจึงหยิบยอดมงกุฏตัวเองออกมา หลับตาิอธิษฐานพึมพำก็กลายเป็นไมค์ที่มีขนาดเหมาะมือ “พร้อมนะสาวๆ เอ้า วัน ทู ทรี” เจ้าบุญยงก็ส่งเสียงให้จังหวะการเริ่มต้น ไม่น่าเชื่อว่าการเล่นดนตรีด้วยกันเต็มวงครั้งแรกจะเป็นไปได้อย่างลงตัว และเปี่ยมไปด้วยความสุขเช่นนี้ เจ้าบุญยงร้องเพลงไปตามจังหวะดนตรีที่สาวๆได้ร่วมบรรเลงได้อย่างไพเราะ เสียงเบสจากชินเดอเรล่าคุมจังหวะได้มั่นคง ประสานเข้ากับจังหวะกลองที่น้องมินตีอย่างเหมาะเจาะ เสียงกีต้าร์ของสโนว์ฮยอนนั้นก็งดงาม พริ้วไหว ทุกตัวโน๊ต ทุกจังหวะ ทุกสรรพเสียงที่ออกมาสมบูรณ์แบบ สมเป็นดนตรีของทายาทเทพศิลปินโดยแท้   Create Date : 30 กันยายน 2553     Last Update : 30 กันยายน 2553 18:24:16 น. Counter : 195 Pageviews.   0 comment Share Tweet

chapter10 “ฉันตัดสินใจแล้ว” สโนว์ฮยอนทลายความเงียบนั้นลงด้วยคำตอบของเธอ “ฉันจะไปตามเอาเครื่องดนตรีของเทพศิลปินกลับมาค่ะ” แววตาที่วาวโรจน์ด้วยความมุ่งมั่นและจริงจังนั้น ทำให้เทพธิดาบลูแองเจิ้ลยิ้มได้ “ยงก็จะไปด้วยจ้า เผื่อฟลุ๊ค หาทางคืนร่างเดิมได้” คำตอบของเจ้ากบทำให้นางฟ้ายิ้มกว้างขึ้นอีก ก่อนหันมาทางน้องมินหมวกแดงกับชินเดอเรล่า “แล้วพวกเจ้าล่ะ??” “ฉันก็ .อยากไปค่ะ แต่ เรื่องกิจการร้านแซนวิชปลาร้า ”น้องมินพูดด้วยเสียงที่ไม่ค่อยมั่นใจนัก “หลานยาย เรื่องกิจการน่ะ ถึงไม่มีเจ้า พ่อแม่พี่น้องของเจ้าเขาก็ทำกันเองได้ แต่เรื่องการเป็นทายาทเทพศิลปิน ยายมีเจ้าเพียงคนเดียวนะ”คุณยายเอ่ยปากเช่นนั้น ทำให้น้องมินต้องคิดหนักอีกรอบ “แล้วเจ้าล่ะ ชินเดอเรล่า”นางฟ้าถาม “ถ้าฉันไป แม่เลี้ยงกับน้องของฉัน ..”ชินเดอเรล่าเปรย แต่สโนว์ฮยอนสวนกลับทันที “นี่เธออย่าบอกนะว่าจะกลับไปให้คนพวกนั้นโขกสับอ่ะ ยัยชิน” ชินเดอเรล่าได้แต่หลบดวงตากลมโตนั้นลง “อุส่าห์มีโอกาสทำเพื่อมวลมนุษย์ขนาดนี้เธอยังจะทิ้งมันไปงั้นเหรอ”คำของสโนว์ฮยอนทำให้น้ำใสๆเอ่อออกมาจากดวงตาคู่สวยนั้นจนได้ “ข้าไม่ได้บังคับเจ้านะ ชินเดอเรล่า ถ้าเจ้าไม่อยากไปก็ไม่เป็นไร เพียงแต่ทายาทเทพที่เหลืออาจจะต้องลำบากหน่อยก็เท่านั้น”นางฟ้าแสนสวยอธิบาย เจ้าบุญยงจึงพูดบ้าง “ไปด้วยกันเถอะนะจ๊ะ ชินเดอเรล่าคนสวย ไปกันเยอะๆอ่ะสนุกออก” “น่าเสียดายนะ ถ้าเจ้าจะไม่สามารถสานต่อความฝันของปู่เจ้าได้ ถ้าวิญญาณเขารับรู้คงเสียใจและเป็นทุกข์มาก ที่ทายาทได้ละทิ้งภารกิจที่เขาใฝ่ฝัน”ผู้เฒ่าเคราขาวเปรยด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ยิ่งทำให้ชินเดอเรล่าสับสน หนักขึ้นไปอีก “ฉันไม่รู้ ฉันจะทำยังไงดี” ชินเดอเรล่าเอามือปิดหน้าก่อนทรุดกายลงที่พื้นสะอึกสะอื้น “น้องมิน พาชินเดอเรล่าไปพักในห้องยายก่อนเถอะ” น้องมินรับคำก่อนประคองชินเดอเรล่าที่เอาแต่ร้องไห้จนตัวสั่นเข้าไปในห้อง โดยมีบุญยงกระโดดหย็อยๆตามเข้าไป “ชินเดอเรล่าคงสับสนอยู่น่ะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันรวดเร็วจนเธอคงปรับตัวตามไม่ทัน”คุณยายสรุป ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วย “คงต้องให้เวลาเธอได้คิดตัดสินใจบ้างนะ” นางฟ้าบอก “ตั้งแต่รู้จักกันมาฉันก็ไม่เคยเห็นยัยชินคิดตัดสินใจอะไรด้วยตัวเองสักเท่าไรหรอกค่ะ ส่วนมากจะทำตามคำสั่งยัยแม่เลี้ยง ชินน่ะตามใจทุกคน ไม่โกรธ ไม่เกลียดใคร แม้ว่าจะถูกทำร้ายแค่ไหนก็เถอะ ยัยชินเป็นคนที่ดีมากจนบางทีฉันรู้สึกว่าเธอค่อนข้างจะโง่เสียด้วยซ้ำค่ะ” สโนว์ฮยอนพูดจบก็ถอนใจเฮือกใหญ่อย่างอ่อนใจ พอดีกับที่น้องมินเดินออกมาจากห้อง “ชินเดอเรล่าเป็นไงบ้าง” นางฟ้าถาม “หยุดร้องไห้แล้วค่ะ ฉันเลยให้นอนพัก แล้วก็ให้บุญยงอยู่เป็นเพื่อน” “แล้วคราวนี้จะทำยังไงต่อไปล่ะ”คุณตาเอ่ยขึ้น นงฟ้าคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงนึกได้และถาม “มินหมวกแดง เจ้าตกลงใจว่ายังไงนะ” น้องมินมองหน้าคุณยายแวบหนึ่ง ก่อนตอบ “ไปค่ะ” เป็นคำตอบที่ทำให้ทุกคนใจชื้นขึ้น นางฟ้าจึงบอก “ดีเลย งั้นข้าจะให้เพื่อนเดินทางกับพวกเจ้า” “เพื่อนเดินทาง??” ทุกคนทวนคำพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย นางฟ้าหลับตาร่ายมนต์ ก่อนจะดีดนิ้วเป๊าะ ก็ปรากฏบางอย่างขึ้น “แอร๊ยยย!! หมาน้อย น่ารักน่าเอ็นดู” สโนว์ฮยอนร้องก่อนถลาเข้ามาหาเพื่อนเดินทางที่นางฟ้าเสกมา “นี่คือเจ้าพิตบูล สุนัขเทวทาสชั้นดี ฉลาด แสนรู้ ซื่อสัตย์ ขี้อ้อนนิดๆ แต่ถ้าได้กัดแล้วไม่ปล่อยง่ายๆ อ้อ มันพ่นไฟได้ด้วยนะ” “กรี๊ดดดด!! โปรไฟล์เริ่ดดดดด” สโนว์ฮยอนคนสวยร้องอย่างพอใจก่อนจับเจ้าหมาน้อยมาอุ้มแล้วลูบไปตามขนสั้นเกรียนสีขาวสะอาดของมันอย่างรักใคร่ “ข้าจะให้มันเดินทางไปกับพวกเราด้วย” “พวกเรา!!” น้องมินทวนคำ “ถ้าพวกเจ้าเอาศิลาศักดิ์สิทธิ์ไปด้วย ข้าก็ไปกับพวกเจ้า เพราะที่ของข้าคือศิลาศักดิ์สิทธิ์ยังไงล่ะ”เทพธิดาตอบพร้อมยิ้มงาม Free TextEditor   Create Date : 30 กันยายน 2553     Last Update : 30 กันยายน 2553 17:38:02 น. Counter : 211 Pageviews.   0 comment Share Tweet

chapter9 คุณตาให้ทายาทผู้ถูกเลือกทั้งหมดจับมือกันเป็นวงกลมรายล้อมศิลาศักดิ์สิทธิ์ ก่อนตั้งจิตให้มั่น ร่ายมนต์อัญเชิญเทพธิดาพร้อมกัน “โอม เทวะธิดา ดุริยะ วีณะวาทิตา สิริโสภาคีตะลีลา เทวาอารักขะสิปปะ ศิละปิน ข้าแต่เทพธิดาบลูแองเจิล ผู้พิทักษ์ศาสตร์แห่งเทวดุริยางค์ทั้งสี่ อันสถิตย์อยู่ ณ ศิลาศักดิ์สิทธิ์ของเทพศิลปิน บัดนี้ข้าทั้งหลายขออัญเชิญท่านปรากฏกายต่อหน้าด้วยเถิด” สิ้นเสียงสวดเจื้อยแจ้วของเหล่าทายาทเทพศิลปินผู้ถูกเลือก อัญมณีใจกลางแผ่นศิลาศักดิฺ์สิทธิ์ก็เรืองแสงขึ้นมาพร้อมๆกับตัวอักษร C N B แสงจากศิลานั้นค่อยๆเจิดจ้าขึ้น จนทุกคนต้องถอยออกไปยืนห่างๆโต๊ะนั้นพร้ลันมีกลุ่มควันบางเบาแผ่ออกมา กลุ่มควันนั้ก็เริ่มก่อตัวหนาขึ้นเรื่อยๆภายในเสี้ยววินาที กลุ่มควันนั้นลอยอ้อยอิ่งเพีงครู่ก็เริ่มจางไปและปรากฏร่างของสตรีงามหมดจด ผ่องใส ในชุดสีขาวสะอาด บนผมสีอ่อนนั้นมีรัศมีสีเหลืองส่องแสงกระจ่างงดงาม ปีกใหญ่สีขาวอมฟ้าขยับแผ่ออกคงเป็นสัญญาณการฟื้นตื่นที่สมบูรณ์หลังจากหลับไหลมานับร้อยปี “พวกเจ้าทำสำเร็จแล้ว” คุณยายร้องอย่างดีใจ “ข้าคือบลูแองเจิ้ล เทพธิดาผู้พิทักษ์เทวดุริยางค์ทั้งสี่” เสียงนุ่มเย็นของนางฟ้า ยิ่งสร้างความปลาบปลื้มให้คุณตาคุณยายเป็นเท่าทวี “สาวน้อย พวกเจ้าคงเป็นทายาทผู้ถูกเลือกให้ครอบครองศิลาศักดิืสิทธิ์สินะ”นางฟ้าแสนสวยยิ้มหวานให้สามสาว ก่อนย่นคิ้วอย่างแปลกใจแล้วถาม “ทำไมมีแค่สามคนล่ะ” “อีกคนอยู่นี่คร๊าบบบบบ คุณนางฟ้า” เจ้าบุญยงรีบสร้างความสนใจทันที “ว๊ายยยย!!! ตัวอะไรเนี้ย” เทพธิดาร้องลั่น “แต่ก่อนบุญยงเป็นมนุษย์ค่ะ แต่ถูกสาปให้เป็นแบบนี้ เขาเป็นทายาทเทพศิลปินสายลูกคอสวรรค์ค่ะ”น้องมินหมวกแดงอธิบาย “อ้อ งั้นหรอกรึ” คุณนางฟ้าพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนพูดอีก “ทีนี้พวกเจ้าก็แนะนำตัวให้ข้ารู้จักหน่อยแล้วกัน” “ฉันชื่อสโนว์ฮยอนค่ะ เป็นทายาทเทพศิลปินสายกีต้าร์เทวดา” “น้องมินหมวกแดงค่ะ เป็นทายาทเทพศิลปินสายกลองเทพกระเดื่องคู่” “ฉันคือชินเดอเรล่าค่ะ เป็นทายาทเทพศิลปินสายเบสสะท้าานภพ” “ยงด้วย บุญยงครับ ทายาทเทพศิลปินลูกคอสวรรค์” “ขอบใจพวกเจ้ามากนะที่ช่วยให้ข้าได้ออกมาจากแผ่นศิลาได้อีกครั้ง” นางฟ้าโปรยยิ้มสวย ก่อนหันมาหาผู้เฒ่าทั้งสอง “พวกท่านคงเป็น ทายาทรุ่นก่อนใช่ไหม” “ใช่แล้ว เทพธิดาเจ้า”ตาเฒ่าเดียวดายตอบ “เจ้าเล่าเรื่องเครื่องดนตรีในตำนานให้เหล่าทายาทได้รับรู้รึยัง” “ยังไม่ได้เล่าเลยค่ะ เทพธิดาเจ้า” คุณยายตอบ “ข้าจะเล่าให้ฟังคร่าวๆก็แล้วกัน” เทพธิดาบลูแองเจิลเล่าว่า เหล่าซาตานบุกมาทำลายเทวพิมานและทำร้ายเทพศิลปิน ศิลาศักดิ์สิทธิ์ถูกทำลายและแยกเป็นสามส่วนกับอัญมณีอีกหนึ่ง เหล่าเทพศิลปินต้องหลบหนีไปคนละทิศละทาง ซาตานจึงชิงเอาเครื่องดนตรีเทพไปทั้งหมด จนบัดนี้เครื่องดนตรีเหล่านั้นก็ยังคงอยู่ที่ดินแดนซาตาน และนับตั้งตั้งแต่นั้นมา ทั้งสวรรค์และโลกมนุษย์ก็เงียบเหงา เศร้าหมอง ไม่สดใสงดงามดังก่อน นั่นเพราะไร้สรรพเสียงแห่งวงดนตรีของเทพเจ้ามาคอยบรรเลงสร้างสุนทรีย์ “แล้วคุณนางฟ้าจะให้เราทำอะไรยังไงคะ”สโนว์ฮยอนถามขึ้น เมื่อนางฟ้าเล่าจบ “พวกเจ้าต้องไปชิงเอาเครื่องดนตรีเทพเหล่านั้นคืนมาให้ได้” สามสาวมองหน้้ากันเลิกลั้ก “มันเป็นภารกิจที่ทายาทเทพรุ่นตาไม่อาจทำสำเร็จได้ พวกเจ้าจะได้ทำหน้าที่อันทายาททุกรุ่นใฝ่ฝันนะ” ผู้เฒ่าเคราขาวเอ่ยพลางยิ้มอย่างเป็นปลื้ม แต่สีหน้าแสดงความไม่มั่นใจของทั้งสามทำให้เทพธิดาต้องเกลี้ยกล่อม “พวกเจ้ารู้รึไม่ว่า อักษรสามตัวบนแผ่นศิลา มีความหมายว่ายังไง” ทุกคนมองหน้ากันอย่างไม่ค่อยเข้าใจ “ตัวอักษร C มาจาก Containment ความพอใจ ความสงบสุข หมายถึงถ้ามีความสุข ความพอใจในการได้เล่นดนตรีแล้วโลกนี้ก็จะไร้ซึ่งความทุกข์ N มาจาก Nature ความเป็นธรรมชาติ ความบริสุทธิ์ นั่นคือคุณค่าที่แท้จริงของดนตรี B มาจาก Beliefe หมายถึง ความเชื่อ ความศรัทธา ถ้าหากเชื่อและศรัทธาในดนตรีแล้ว สิ่งมหัศจรรย์ก็จะบังเกิดได้” นางฟ้ากวาดสายตามองทุกคนพร้อมยิ้มน้อยๆแล้วถามด้วยเสียงนุ่ม “พวกเจ้าล่ะ .มีอักษรสามตัวนี้ อยู่ภายในใจหรือไม่”   Create Date : 30 กันยายน 2553     Last Update : 30 กันยายน 2553 17:31:31 น. Counter : 184 Pageviews.   0 comment Share Tweet

chapter8 สามสาวกับสองผู้เฒ่านั่งประชุมโต๊ะกลมกันอย่างเคร่งเครียด บนโต๊ะนั้นมีศิลาศักดิ์สิทธิ์ที่บัดนี้เกือบสมบูรณ์วางอยู่ สิ่งที่ปรากฏบนนูนเด่นอยู่ตรงกลางของแต่ละชิ้นส่วนไม่ใช่ลวดลายธรรมดา แต่มันคือตัวอักษร C N และ B ขอบของแผ่นศิลาที่ปรากฏอักขรโบราณมากมายนั้นก็กลายเป็นบทสวดในตำนานที่จะใช้อัญเชิญ Blue Angel เทพธิดาผู้ที่จะชี้ทางให้เหล่าทายาทผู้ถูกเลือก “เหลือแต่อัญมณีสีฟ้าที่เป็นศูนย์กลางของแผ่นศิลาศักดิ์สิทธิ์สินะ ที่เรายังต้องตามหา” คุณตาเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเข้ม ทุกคนพยักหน้ารับรู้และพลอยเครียดกันไปด้วย แต่จู่ๆเจ้ากบบุญยงก็กระโดขึ้นมาเกาะแขนคุณยาย “กรี๊ดดดดดด”คุณยายตกใจร้องสุดเสียง พร้อมสะบัดแขนอย่างแรง ร่างเจ้ากบบุญยงลอยมาตกลงที่กลางโต๊ะดังแอ๊กกก!! มงกุฏน้อยๆของมันหลุดออกจากหัว แล้วกระด็นไปตกบนแผ่นศิลาศักดิ์สิทธิ์ “โอ๊ยยยย เจ็บ!!!” เจ้าบุญยงโอดโอยเสียงสั่น “เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษยงไย ยงทำอะไรให้ยายเคืองขุ่น” “สมน้ำหน้า!! อยากกระโดดขึ้นมาไม่ดูตาม้าตาเรือทำไมล่ะ”สโนว์ฮยอนทับถม “ฉันบอกแล้วไงว่าไมใช่เรื่องของกบอ่ะ”น้องมินพูดเสียงขุ่น “โธ่!! ไม่มีใครเห็นใจยงเลยเหรอ ฮื่อๆๆ” เจ้าบุญยงตัดพ้อ น้ำตาเริ่มคลอ “บุญยงทำให้คุณยายตกใจนี่นา มานี่มา”ชินเดอเรล่าพูดก่อนจะลากตัวบุญยงให้มานอนอยู่เบื้องหน้าของเธอ ขณะนั้น คุณตาได้สังเกตเห็นบางอย่างที่เกิดขึ้นในระหว่างที่เหล่าผู้หญิงกำลังสรรเสริญเจ้าบุญยงที่ก่อความปั่นป่วน เม็ดอัญมณียอดมงกุฏของเจ้ากบที่กลิ้งลงมาอยู่บนแผ่นศิลาศักดิ์สิทธิ์นั้น เหมือนว่าจะเปล่งแสงสว่างรางๆออกมา “ใช่แล้ว!!!”จู่ๆคุณตาก็โพล่งขึ้นมา ทำเอาทุกคนมองเป็นตาเดียว “อะไรคะจัสติน” คุณยายถามอย่างงงๆ “เราพบอัญมณีสีฟ้าแล้ว”คำพูดของคุณตาทำให้้ทุกคนประหลาดใจ คุณตาจึงหยิบเม็ดอัญมณีที่หลุดออกมาจากมงกุฏเจ้าบุญยงขึ้นมา “นี่ไงล่ะอัญมณีสีฟ้า Blue diamon ศูนย์กลางของศิลาศักดิ์สิทธิ์ ฉันจะลองประกอบดู” แล้วคุณตาก็จับเม็ดอัญมณีนั้นมาวางลงตรงพื้นที่ว่างรอยต่อของแผ่นศิลา น่าอัศจรรย์นัก อัญมณียอดมงกุฏของบุญยงมีขนาดพอดีกับช่องว่างนั้น และทันที่วางมันลงไป รอยแยก ระหว่างแผ่นศิลาทั้งสามก็หายไป รวมกันกลายเป็นศิลาวงกลมแผ่นเดียว “เป็นไปได้ยังไงเนี้ย ไม่อยากจะเชื่อเลย!!”สโนว์ฮยอนร้องขึ้น “เจ้าตัวประหลาด เจ้าเอาเม็ดอัญมณีนี่มาจากที่ไหน!” คุณยายถามเสียงเครียด “ยงไม่ได้ขโมยใครมานะ มันเป็นของยงมาแต่แรก อย่าเข้าใจผิด” เจ้ากบรีบบอกทันที “เจ้ากำลังจะบอกว่าเจ้้าเป็นทายาทของเทพศิลปินลูกคอสวรรค์งั้นเหรอ”หญิงชราจ้องบุญยงเขม็ง “เทพศิลปินลูกคอสวรรค์” น้องมินทวนคำ “ใครเหรอคะ” “หัวหน้าวงดนตรีเหล่าเทพศิลปินน่ะ เป็นเทพที่มีเสน่ห์ แก้วเสียงไพเราะ และเปี่ยมพลังที่สุด”คุณตาเล่าคร่าวๆ “บุญยงเป็นทายาทเทพศิลปินเหมือนเรางั้นเหรอคะ” ชินเดอเรล่าสรุปตามความเข้าใจของเธอ ในขณะที่เจ้าตัวตัวปัญหา ยังคงนั่งจ้องหน้าคนนั้นคนนี้ตาปริบๆ “ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าหัวหน้าเทพศิลปินจะอาภัพทายาทถึงเพียงนี้”คุณตาพูดด้วยเสียงเจือเศร้า “ความจริงแล้วบุญยงเป็นมนุษย์นะคะ เพียงแต่ถูกสาปให้ร่างกายเป็นกบเท่านั้น”น้องมินหมวกแแดงรีบบอก “จะว่าไป เจ้าบุญยงก็ร้องเพลงเพราะมากเลยนะคะ คุณตาคุณยาย” สโนว์ฮยอนเอ่ยบ้าง “จริงเหรอ!!” คุณยายจ้องเจ้ากบประหลาดอย่างฉงน “จริงแท้แน่นอนครับผม ยงเคยเป็นเจ้าชายที่รูปหล่อ เสียงดีที่สุดในคาบสมุทรฟีเอนซี่เลยล่ะ” บุญยงรีบตอบ “ห๊า คาบสมุทรฟีเอนซี่” คุณยายร้อง “เจ้าเกี่ยวข้องอะไรกับพระนางวีณา” “โห!! คุณยาย เป็นหมอดูเก่ารึเปล่าเนี้ย ถึงได้รู้จักชื่อเด็จย่าของยงอ่ะ”คำตอบของเจ้ากบทำให้คุณย่าถึงกับผงะ “คุณรู้จักญาติเจ้าบุญยงด้วยเหรอ อินทิรา”คุณตาย่นคิ้วถามคุณยาย “ไม่ได้รู้จักโดยตรงหรอกค่ะ แต่ลูกพี่ลูกน้องของฉันเคยออกเรือเดินทะเลไปแถบคาบสมุทรนั้น พระนางวีณาเป็นผู้มีเสียงร้องที่เป็นอัศจรรย์มาตั้งแต่เกิด เพราะนางเป็นทายาทเทพศิลปินลูกคอสวรรค์ ต่อมาเจ้าชายเมืองนั้นรับนางเป็นชายานางเลยเลิกร้องเพลงไปโดยปริยาย”คุณยายเล่าคร่าวๆ “ไม่น่าเชื่อ!!!”สโนว์ฮยอนร้องเสียงหลง “ทุกอย่างก็คงถูกกำหนดไว้แต่แรกแล้วสินะ” คุณตาเอ่ยพร้อมยิ้มน้อยๆ “มาเริ่มพิธีอัญเชิญเพธิดาบลูแองเจิ้ลกันเถอะ”   Create Date : 30 กันยายน 2553     Last Update : 30 กันยายน 2553 17:26:56 น. Counter : 184 Pageviews.   0 comment Share Tweet

chapter7 “ห๊าาาาาา พวกเจ้าว่าะอะไรนะ!!” ตาเฒ่าเดียวดายถามทวนเสียงหลงราวกับไม่เชื่อหูตัวเอง “เราพบทายาทผู้ครอบครองศิลาศักดิ์สิทธิ์แล้วค่ะ” “อยู่ทางหุบเขามะม่วงหาวค่ะคุณตา ไม่ไกลจากเราเลยค่ะ” ได้ฟังสโนฮยอนเอ่ยเช่นนั้น ชายชราเคราขาวก็เผยยิ้มกว้างออกมาอย่างมีความสุข ก่อนรำพึงเบาๆ “อินทิรา . นี่เธออยู่ใกล้แค่นี้เองรึ ไม่น่าเชื่อ” “พรุ่งนี้เช้าพวกหนูจะมารับคุณตานะคะ”สองสาวเอ่ยก่อนขอตัวกลับ หลังจากสองสาวกลับไปแล้ว ผู้เฒ่าเดียวดายก็จัดการปิดบ้านก่อนจะพาตัวเองลงไปยังห้องใต้ดิน เพื่อตระเตรียมของหลายอย่างสำหรับวันพรุ่งนี้ ชายชราเดินมาหยุดที่ตู้ไม้วอลนัทเก่าแก่ซึ่งอยู่ต้านในสุดของห้องใต้ดินก่อนจะก้มลงเปิดลิ้นชักชั้นล่างสุดและเอากล่องไม้ขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ใบหนึ่งออกมา ก่อนจะเปิดมันออกดู เขายิ้มให้ของบางอย่างที่อยู่ในนั้น ก่อนรำพึงเบาๆ “ฉันเกือบลืมของสำคัญที่ต้องมอบให้ทายาทเทพศิลปินเสียแล้วสิ” . เช้าตรู่ สโนว์ฮยอนกับชินเดอเรล่าก็มาหาคุณตาพร้อมลาหนุ่มตัวหนึ่ง “มาเร็วกว่าที่ตาคิดไว้นะ”ตาเฒ่าเอ่ยพร้อมหัวเราะเบาๆ “พอดีว่าแม่เลี้ยงกับน้องของหนูถูกจับเข้าคุกหลวงค่ะ ไปโกงไพ่ป๊อกเค้าเข้า หนูเลยต้องอยู่คนเดียวค่ะ ไม่มีใครมาคอยกะเกณฑ์ให้ทำนุ่นนี่”ชินเดอเรล่าตอบเสียงนิ่มในแบบของเธอ “ให้ไปนอนเล่นในนั้นน่ะดีแล้ว เธอจะได้มีอิสระบ้าง”สโนว์ฮยอนบอก ชายชราหัวเราะก่อนเปลี่ยนเรื่อง “รบกวนพวกเจ้าขนของช่วยตาที” สองสาวรับคำก่อนช่วยกันบรรทุกของขึ้นหลังเจ้าลา ก่อนจะพากันเดินทางเพื่อไปหาคุณยายของน้องมินหมวกแดง ด้วยหัวใจที่มุ่งมั่นและแรงปรารถนาในการพบกัน ทำให้การเดินทางเป็นไปอย่างราบบรื่น และถึงที่หมายภายในเวลาก่อนเที่ยง ราวกับทุกอย่างในโลกหยุดนิ่งทันทีที่ผู้สูงวัยทั้งสองพบหน้ากัน “จัสตินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” “อินทิราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา” ชายหญิงสูงอายุทั้งสองค่อยๆเดินเข้ามาหากัน การรอคอยที่จะได้พบเจอกันหลายสิบปีสิ้นสุดลงเมื่อมือเเหี่ยวย่นนั้นได้มาสัมผัสกัน ไม่มีคำพูดใดเล็ดรอดออกมาได้ มีเพียงความตื้นตัน อิ่มเอมวนเวียนอยู่รายรอบร่างชราทั้งสองจนมิอาจรับรู้ได้ถึงแต่ละวินาทีที่ล่วงไป “อ๊บบบบบ อ๊บบบบบ” เสียงประหลาดที่ดังขึ้น ช่วยดึงทุกอย่างกลับสูภาวะปกติ “ไปทานอาหารเที่ยงกันเถอะค่ะน้องมินเตรียมไว้พร้อมแล้ว” คุณตา คุณยาย ชินเดอเรล่า สโนว์ฮยอน ต่างก็เดินตามน้องมินหมวกแดงเข้าไปในบ้าน “ขอบใจนะบุญยง”น้องมินเอ่ยกับเพื่อนตัวประหลาด เจ้ากบยักคิ้วให้ทีหนึ่งก่อนพูดบ้าง “ถ้านานกว่านี้ยงก็คงจะเป็นกบแดดเดียวไปแล้วล่ะ” น้องมินอมยิ้มจนตาหยีก่อนเดินเข้าบ้าน “ก่อนจะเล่าเรื่องราวทั้งหมด ตาอยากจะมอบของสำคัญให้กับเจ้า สโนว์ฮยอน ชินเดอเรล่า” สองสาวมองหน้ากันอย่างสงสัยก่อนเข้ามานั่งใกล้ๆผู้เฒ่า และรับกล่องไม้เล็กๆขนาดเท่าฝ่ามือไปคนละกล่อง แล้วไปเปิดดู “ปิคกีต้าร์” สโนว์ฮยอนร้องขึ้น เมื่อพบกับของที่อยู่ในกล่อง และหยิบมันขึ้นมา “เป็นปิคกีต้าร์ที่ตาสลักจากงาช้างดำร้อยปีที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษ เจ้าเป็นทายาทผู้ถูกเลือกของเทพศิลปินสายกีต้าร์เทวดา ปิคกีต้าร์อันนี้ควรคู่กับเจ้า” แล้วคุณตาก็หันมาทางชินเดอเรล่า “ส่วนของเจ้า ชินเดอเรล่า มันคือสายเบสทั้งห้า ที่ปู่ของเจ้าตั้งใจสร้างขึ้นมาเพื่อมอบไว้ให้ผู้เป็นทายาท ปู่ของเจ้าสร้างขึ้นมาด้วยความรัก ความหวัง และพลังใจอันบริสุทธิ์โดยใช้ชีวิตและลมหายใจของเขาเองเป็นสิ่งเดิมพัน ปู่ของเจ้ารักย่าของเจ้ามากพอๆกับรักในความเป็นทายาทเทพศิลปินสายเบสสะท้านภพเลยนะ” ได้ฟังดังนั้น ชินเดอเรล่าก็ถึงกับน้ำตาคลอเมื่อได้ยินเรื่องราวที่ไม่เคยมีใครรู้มาก่อน “น่าเสียดายที่ปู่ของเจ้าจากไปเสียก่อน ทิ้งไว้แต่คัมภีร์เบสสะท้านภพเล่มนี้ สิ่งที่ตาเคยสอนเจ้าก็มาจากคัมภีร์นี้ หน้าสุดท้ายปู่เจ้าได้เขียนสั่งความถึงทายาทไว้ด้วยนะ รับไปสิ” ชินเดอเรล่ากรีดน้ำตาที่เอ่อล้นมาอาบแก้มใส ก่อนจะรับคัมภีร์นั้นมาไว้ในมือ ชินเดอเรล่าสัมผัสได้ถึงพลังมหาศาลที่อยู่ในคัมภีร์นั้น มันคงเป็นชนิดเดียวกันกับที่ไหลเวียนในร่างของเธอ พลังความรักของผู้เป็นบรรพบุรุษช่างยิ่งใหญ่เหลือเกิน ตอนนี้เธอได้เป็นทายาทผู้ถูกเลือกแล้ว ต่อจากนี้ไปลมหายใจของเธอก็คงไม่ไร้ค่าอย่างเช่นที่ผ่านมาอีกแล้วสินะ   Create Date : 30 กันยายน 2553     Last Update : 30 กันยายน 2553 17:17:25 น. Counter : 214 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• BlogGang.com