จะอี้จะอันจะโอ๊น



ด้วยความที่จะอี้จะอันจะโอ๊น เรื่องของความหงุดหงิดใจกับเพื่อนร่วมงาน(อีกแล้ว) เจอพวกปากปราสัยน้ำใจเชือดคอหอย เธอชื่อ Judy เธอมาจาก south Africa แต่เธอเป็นแขก ที่ไปเกิดที่ South Africa และด้วยความที่เราทำงานมาได้ประมาณหนึ่ง เมื่อได้มาร่วมงานกับเธอเพียงสองอาทิตย์จึงได้รับรู้รสชาติได้ไวว่าเธอมีนิสัยเป็นเช่นไร Judy เคยเป็นรอง assistant มาก่อน แต่ด้วยเหตุผลอันใดไม่รู้ เธอคงไม่ชอบ (ได้ยินจากปากเธอเช่นนั้น)ก้อเลย step back กลับมาเป็น shoppies เหมือนเดิม และด้วยนิสัยที่ติดมา กระมัง คงยังคิดว่า ฉันยังเป็น Boss อยู่จึงยังบ้าบออำนาจอยู่ เรื่องเกิดมาสองครั้งกับตัวเองโดนอย่างจังๆๆ เรื่องแรกเรื่องทำความสะอาดร้าน เราเป็นคนไปเอาเครื่องดูดฝุ่น(น้อง Henry) มาจาก locker ถือมาอย่างดิบดีว่าจะเอาไปทำความสะอาดร้านน้อง Mariaanna แต่เธอบอกว่าขอยืมก่อนห้านาที พอเธอได้ไปเธอก้อเอาไปดองไว้ก่อนเพราะเธอยังเก็บงานภาคพื้นดินส่วนของเธอยังไม่เสร็จ และหลังจากนั้นเธอก้อขออีกสองนาทีเพื่อที่จะเอาน้องเฮนรี่ไปทำความสะอาดอีกที่หนึ่ง เราก้อเดือดนิดๆ ด้วยความที่เราก้อรอแล้วก้อรอ ที่จะใช้เครื่องดูดฝุ่นอยู่เหมือนกัน เพราะมันไม่ใช่แค่ ห้านาทีบวกอีกสองนาทีแล้วเป็นเจ็ด แต่มันเป็นสิบนาที และถ้า ไอ้สิบหน้าทีนั้นเราเอาเวลาไปดูดฝุ่นที่ร้านก้อคงเสร็จไปแล้วครึ่งร้าน ต่อมาเราก้อไปเอาเครื่องดูดฝุ่นน้องเฮนรี่นี้กลับมากำลังจะเริ่มใช้เปิดเครื่องแล้ว คุณ Judy ก้อมาแคว๊กๆๆใส่เราอีก เอาไปสิ สรุปเราก้อต้องไปดูดฝุ่นที่ตรงนั้น ให้เธอ ทั้งๆที่เธอจะให้อีกคนทำและอีกคนก้อยังเช็ดโต๊ะไม่เสร็จ อ่ะ ทำไมว่ะ คนบ่นกันจริงว่าร้านที่เราไปช่วยเป็นร้านที่เสร็จช้าที่สุดแต่พอถึงเวลาจะใช้เครื่องดูดฝุ่นไม่รู้จักคำว่าเข้าคิวรอไปสิ

เมื่อวานเจออีกดอก เรื่อง dinner break เรื่องนี้ทำให้ถึงจุดสุดขีด เนื่องจากจะมีการแจกกระดาษโพยบอกว่าใคร break ตอนไหน เราไม่ได้กระดาษหรอก ไปแอบดูของ Judy เธอก้อไม่ให้ดูยังไม่พอ เราสองคน break พร้อมกัน ก้อจะมีอีกคนมาcover แทนตอนที่เราสองคนไป break เจ้ Judy ก้อไปทำอีท่าไหนไม่รู้ กลับมาบอกเราว่าให้เราไป break ตอนทุ่มหนึ่ง ต่อมาท่านรองผู้จัดการก้อเดินมาหา กำลังจะมาบอกเรา เราก้อบอกว่าเรารู้แล้ว และหลังจากนั้น พอถึงตอนเบรก เธอก้อไปเบรกก่อนเรา เรามองว่าเธอเห็นว่ามีคนมา cover แค่คนเดียว ก้อเลยจะให้เราอยู่ต่ออีกครึ่งชั่วโมงรอจนกว่าเธอจะกลับมา เราโมโหมากตรงที่ว่า เธอไม่ใช่หัวหน้าฉัน ที่จะมาเปลี่ยนเบรก เธอเป็นแค่ shoppies เหมือนกัน ส่วนท่านรอง เราก้อมองว่านี่มันอาไรกัน ใครพูดอาไรก้อเชื่อเหรอ เมืออาทิตย์ที่แล้ว ผู้จัดการเข้มๆๆ อยู่ไม่เห็นจะฮืออะไรเลย Debbie ว่าไงว่าตามกันไม่มีขัดขืนใจ ประมาณว่านั้นไป เรื่องนี้จี๊ดมากมาย Judy เป็น roommate ของ Anna ตอนอยู่ร้านด้วยกันสองคนเราก้อเลยใช้เวลาให้เป็นประโยชน์โดยการถามแอนนา ว่ารูมเมทยูเป็นคนไงหล่ะ แอนนาบอกว่าก้อดี เราก้อเลยตอบไปว่าเหรอ เราก้อพูดไปตรงๆว่าเราไม่ชอบ แอนนาเลยพูดว่าก้อมีบางทีที่ Judy จะชอบ show off แล้วก้อ bossy ด้วย เธอบอกแค่ว่าอย่าไปสนใจเลย เป็นอันจบรู้กัน

แต่เรื่องดีก้อมีเธอมีอาไรก้อจะบอก แต่บอกไม่หมดไง บอกให้รู้ว่าใครคนนั้นในทีมเป็นยังไง สอนงานแต่สอนไม่หมด และก้อประมาณว่าชอบให้คนชม หลงตัวเอง เคยลองชมเธอประมาณหนึ่ง แหมมม หลงตัวเองไม่หยุดเลย คุยใหญ่ว่าฉันน๊ะไม่อยากกลับไปเป็น manager หรือ assistant manager แล้วหล่ะเพราะว่าฉันเป็นมาตั้งแต่อายุ 21 แหมมมมม กล้าพูดป้า งานเล็กๆเธอไม่ชอบทำ เธอชอบใช้ให้คนอื่นทำ อย่างเราก้อโดนหน้าที่ทำความสะอาดประจำ และอีกอย่างเธอเป็นคนพูดจาเพราะ ด้วยน้ำเสียงและท่าทาง แต่พอได้อยู่อย่างใกล้ชิดจริงๆแล้วจึงทำให้รู้ว่า เธอร้ายมากกกก ไม่ใช่ว่าเธอไม่บ่นเรื่องคนอื่นให้เราฟัง จึงได้รู้ว่าเวลาด่าคนก้อด่าแร๊งงงง แต่เวลาพูดต่อหน้าก้อจะเป็นอีกหน้าจากหน้ายักษ์ก้อกลายเป็นหน้าตุ๊กตาบลายธ์ เป็นอย่างนั้นไป

เรื่องก้อเป็นเช่นนี้ที่ทำให้โมโห จนเช้านี้ ประมาณว่าแค้นมากกว่า แค้นจนนอนไม่หลับ คิดว่าจะทำไงดีฟ่ะถ้ายังต้องทำงานกะอีนี้อีก ต้องแก้เกมส์ยังไง เนื่องจากคนขี้เกียจ คนเล่นแง่ก้อเคยเจอ แต่คนประเภทนี้ไม่เคยเจอ อ่ะ ประมาณนางร้ายเงียบ แต่เจ้านายชอบการทำงานของ Judy เด้ววันไหนทนไม่ไหวจะมีเล่าให้นายฟังบ้าง เอาให้รู้ว่าคนเก่งของนายเป็นไงงงงง



Create Date : 02 สิงหาคม 2553
Last Update : 2 สิงหาคม 2553 1:42:12 น. 0 comments
Counter : 250 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
 
 

kuromichan
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




จากอดีตสาว office วันๆๆทำงานต๊อกๆๆๆๆ ในกรุงเทพฯมาหลายปีดีดัก จนวันหนึ่งอดรนทนไม่ไหวกะชีวิตที่สุดแสนจะจำเจ มีความใฝ่ฝันว่าจะได้ข้ามน้ำข้ามทะเลอย่างคนอื่นๆบ้าง แต่ติดตรงที่เงินไม่ได้มีเหลือเฟือ ครั้นจะเก็บเงินไปเที่ยวเองคิดว่าชาตินี้คงจะไม่ทันการณ์แน่ และเหมือนฟ้ามาโปรดฉันได้งานบนเรือสำราญ ที่อเมริกา ไปเป็นพนักงานขายของเหมือน พนักงาน PC บ้านเราเนี่ยแหละค่ะ ทางโน้นจะเรียกเราว่า " Shoppies" และเมื่อมาถึงจุดนี้ ชีวิตก้อเปี๋ยนไป .......
[Add kuromichan's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com
pantip.com pantipmarket.com pantown.com