| All Blog
|
ข อ บ่ น .... เพราะรถเมล์
ที่บอกว่า 7 และ 8 บาท ก็เพราะ ถ้าวันไหนเราใช้บริการ ข.ส.ม.ก. เราก็จ่ายแค่ 7 บาท หากวันไหน เราขึ้นรถร่วมบริการ เราก็ต้องจ่ายแพงกว่าอีกบาทนึง เป็น 8 บาท จริงๆ มันก็น่าจะดีอยู่หรอก ไม่ต้องขับรถเอง ไม่เหนื่อย ไม่แพง แถมยังงีบหลับบนรถได้ทุกเช้า แต่ความเซ็งที่ได้รับก็บังเกิดขึ้น โดยเฉพาะกับรถร่วมฯค่ะ เรานั่งรถร่วมสาย 25 ปากน้ำ-สามแยก รสชาติของการนั่งรถเมล์สายนี้ มีทั้งปัจจัยภายนอก และปัจจัยภายใน (แน่ะ ว่าเป็นนักวิชาการเลยนิ) ปัจจัยภายนอกที่น่าสะพรึงกลัวสำหรับรถเมล์สายนี้ คือ นักเรียนสารพัดช่างทั้งหลาย ชอบขึ้นมาแล้วทะเลาะกัน เขม่นกันและบางครั้ง ก็ตีกันจนผู้โดยสารหลบกันจนแทบจะคลาน ซึ่งเรื่องนี้ เราเคยเจอกับตัวเองมาครั้งสองครั้ง ตกใจและกลัวแทบแย่ ส่วนปัจจัยจากภายในเนี่ยสิคะ เป็นเรื่องที่เรา ขอบ่น ให้ฟังดังๆ ซึ่งเรื่องนี้ มักเกิดตอนกลางคืนเวลารถจะกลับเข้าอู่ อย่างที่บอกแต่ต้น บ้านเราอยู่ไม่ไกลจากอู่รถเมล์ ดังนั้น ตอนกลางคืนเราก็จะนั่งรถไปจนสุดสายที่อู่ พอรถเมล์ส่งผู้โดยสารจนเกือบป้ายสองป้ายสุดท้ายแล้ว คนขับก็จะงัดบุหรี่ขึ้นมาสูบ พ่นควันเหม็นเกินบรรยาย เพราะแกนั่งสูบอยู่หัวรถ ถึงแกจะพ่นควันออกนอกหน้าต่างหรือยังไงก็ตามที แต่กลิ่นก็ลอยเข้ามายันท้ายรถ เรานะเม้น เหม็น ทีแรกคิดว่าจะเป็นบางคันที่มีนิสัยแย่ๆ อย่างนี้ ทีไหนได้ เราเจอเกือบทุกคัน ขอย้ำอีกที เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นกับรถร่วมฯ นะคะ ไม่เกี่ยวกับรถ ข.ส.ม.ก. มีอีกนะ บางคันพอผู้โดยสารเหลือน้อยใกล้ๆจะถึงอู่ แกก็ถ่ายผู้โดยสารลงเฉยเลย ให้กระเป๋ารอโบกรถคันหลังให้เราขึ้นต่อ ซึ่งนานมั่กๆ กว่าคันใหม่จะมา บางคันเก๋กว่านั้นอีก คนขับบอกให้กระเป๋าคืนเงินเรา 8 บาท แล้วให้เราลงไปหารถอื่นต่อเอาเอง เนี่ยนะ บริการก็แย่ รถก็เก่า ค่าโดยสารก็แพงกว่ารถ ข.ส.ม.ก. แล้วยังจะมาโวยวายขอขึ้นค่ารถกันอีก เนี่ย... กำลังชั่งใจว่าจะขับรถมาทำงานเอง หรือจะทนใช้บริการรถเมล์ต่อไปดีน้า
ชวนคุยหน้าฝน
เราเป็นคนขี้เกียจกางร่ม ก็เลยซื้อชุดกันฝนมาใส่ เป็นชุดผ้าร่มหนาสีน้ำเงินเข้ม ดูทะมัดทะแมง ประกอบด้วยเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวและหมวกอีก 1 ใบ การผลิตประณีตพอสมควร มีระบบกันน้ำซึมเข้า และซ่อนช่องระบายลมไม่ให้อับชื้นหรือร้อนเวลาใส่ พอฝนตกหนัก เราก็เดินท่ามกลางสายฝนอยู่คนเดียว ในขณะที่คนอื่นเขากางร่มกัน เคยกางร่มเดินท่อนบนแห้ง แต่ท่อนล่างแฉะตั้งแต่เอวถึงเท้ายังกะเดินตากฝนมางั้น เราว่าชุดกันฝนเนี่ยดีออกนะคะ ยังไงๆ ก็ไม่เปียก คิดถึงตอนเด็กๆสมัยเรียนชั้นประถม แม่ซื้อชุดกันฝนให้ใส่ไปโรงเรียน สีเขียว สีแดง สาระพัดสี พอถึงโรงเรียนแล้วอยู่รวมกันหลายๆคน สีสันยังกะลูกกวาดในโหล หนุกจะตาย เนี่ย ถ้ามีแฟชั่นชุดกันฝนเท่ๆ สีสดๆ ก็ดีนะ เราจะซื้อมาใส่ 7 วัน 7 สีเลย ........................ ยังไงซะ ช่วงนี้เข้าหน้าฝนแล้ว แถมมรสุมลูกโตๆ ยังแวะมาเยือนกันบ่อยๆ เพื่อนๆ ระวังรักษาสุขภาพกันหน่อยนะคะ เดี๋ยวนี้โลกเรายิ่งมีโรคแปลกๆเกิดใหม่เยอะแยะ ระวังอย่าให้เจ็บไข้เป็นดี สำหรับคนที่ต้องขับรถ เช็คดอกยาง ลมยาง และผ้าเบรคบ้างนะคะ ที่ไม่ควรมองข้ามคือ ที่ปัดน้ำฝนกะน้ำฉีดกระจก เราเคยมีประสบการณ์ ไม่เคยสำรวจที่ปัดน้ำฝนว่าทำงานปกติดีไหมเพราะมันไม่ใช่หน้าฝน พอจำเป็นต้องใช้ปรากฏว่าที่ปัดน้ำฝนทำงานไม่ปกติซะงั้น ......................... แอบอัพบล็อคตอนว่าง แต่ตอนนี้นายเรียกแล้ว แค่นี้ก่อนนะคะขอจบดื้อๆค่ะ ที่มา .........คุณน้ำตาล........
ที่มาของ คุณน้ำตาล ค่ะ คุณน้ำตาล ไม่ใช่ชื่อเล่น และไม่ใช่ชื่อจริงของดิฉันหรอกค่ะ จริงๆแล้ว คุณน้ำตาลเป็นชื่อของรถโตโยต้าคันแรกของแควนอาฮั้นเองค่ะ คุณน้ำตาลอายุแก่กว่าเรา และเรา บางคนซะอีก เธอจดทะเบียนหมวด "ข" ไข่ ค่ะ เห็นยังคะว่าเธออายุมากขนาดไหน เรามักไปไหนมาไหนกับคุณน้ำตาลเสมอ คุณน้ำตาลเคยพาเราไปไกลถึงปลายแหลมงอบ จำได้ว่า ตอนเราแวะเติมน้ำมันที่จันทบุรี เด็กปั๊มเห็นรถเราแล้วบอก "โห มาจากกรุงเทพฯ คันเนี้ยนะ" เพราะดูมันเก่า คันนิดเดียว เครื่องยนต์แค่ 1300 ได้มั้ง เด็กปั๊มถาม "พี่จะไปไหนต่อ" เราบอก "ไปแหลมงอบ" เขายิ้ม แล้วก็บอก "โชดดีพี่" เราโชคดีจริงๆ ด้วยหละ เพราะหลังจากกลับกรุงเทพฯ ได้สองวัน น้ำก็ท่วมจันทบุรีครั้งใหญ่ ดูข่าวจากทีวี ถนนเพชรพลอยในเมืองจันทบุรีที่เราไปจอดรถแวะกินข้าวเย็นกัน น้ำท่วมสูง แค่เอวมั้ง นี่ถ้าเรากลับช้ากว่านี้วัน-สองวัน เป็นเรื่องแน่ เพราะเราแอบหนีที่บ้านไปกัน ไม่มีใครรู้ว่า เรากล้าขับรถกระป๋องไปไกลขนาดนั้น นั่นคือความประทับใจบางเรื่อง บางตอน ของคุณน้ำตาล แควนเราเขาตั้งชื่อรถยนต์คันแรกของเขาว่า "คุณน้ำตาล" ปัจจุบัน เขาขายรถคันนั้นไปแล้ว ขายถูกๆ ให้กับคนรู้จักเอาไปวิ่งในสวนที่ต่างจังหวัด นอกจากนิคเนม "คุณน้ำตาล" ในบล็อกแล้ว เรายังเอาชื่อคุณน้ำตาลไปใช้เป็นส่วนหนึ่งในชีวิตอีกเยอะ ทุกครั้งที่เราพูดหรือเขียนถึงคุณน้ำตาล เราก็จะรำลึกถึงรถคันที่เคยพาเราไปแหลมงอบเสมอ ...................................... เพื่อนๆ หละ มีที่มาของชื่อในบล็อกไหมคะ  บอกบุญ...ตาม kchai
เห็นข่าวประชาสัมพันธ์การกุศล โครงการผ่าตัดฟรีเด็กปากแหว่ง เพดานโหว่ และความพิการบนใบหน้า นิ้วติดกัน และนิ้วเกิน เลยอยากบอกบุญต่อ เอามาช่วยขยายเพิ่มค่ะ น้ำตาลได้ข้อมูลมาจากรายการร่วมด้วยช่วยกัน พอดีชอบฟังรายการ ถึงไม่ขับรถก็เปิดฟังค่ะ สำหรับมือถือระบบดีเทค ส่ง SMS ไปที่ 1677 ฟรี ไม่มีค่าใช้จ่ายนะคะ ส่งข้อความอะไรไปก็ได้ เป็นกำลังใจน้องๆ เขา ตอนนี้คำฮิตที่ส่งเข้าไปมากทีสุดคือ สู้ สู้ ส่งไปกี่ครั้ง ดีแทคก็สมทบให้ครั้งละ 10 บาทค่ะ ส่วนผู้ใช้มือถือระบบอื่นไม่ว่าจะเป็น True Hutch AIS ไม่ต้องเสียใจว่าจะไม่ได้ร่วมบุญ คุณสามารถส่ง SMS ไปได้ที่ 4522000 ดีแทคก็จะสมทบให้ครั้งละ 10 บาทเหมือนกัน เพียงแต่คุณต้องมีค่าใช้จ่ายการส่ง SMS ครั้งละ 3 บาท นะคะ ส่งฟรีเฉพาะดีแทค ส่วนระบบอื่นเสียค่าส่ง แต่ได้ทำบุญเหมือนกันค่ะ ช่วยๆ กันส่งนะคะ โดยเฉพาะคนที่ใช้มือถือระบบดีแทค คุณส่งฟรีไม่มีค่าใช้จ่ายค่ะ น้ำตาลใช้ระบบ True กับ AIS แต่ก็ส่งไปหลายสิบครั้งแล้วค่ะ ถึงเราบางคนจะเกิดมาไม่สวยเท่านางงาม หรือหล่อเท่านายแบบ แต่เราก็โชคดีกว่าคนอื่นๆ นะคะ ที่ครบถ้วน ไม่ขาด ไม่เกิน ทำบุญช่วยเหลือผู้อื่นด้วยความรัก ความเข้าใจ เท่าที่กำลังของเรา และโอกาสที่จะทำได้นะคะ  ไม่มีเรื่องใหม่มาคุย....แต่คิดถึง
วันนี้ไม่มีเรื่องใหม่มาคุยจริงๆค่ะ
หมดมุข + เวลาน้อย แต่คิดถึงเพื่อนสุดๆ อย่าหาว่าเราหลอกเพื่อนๆ ให้เสียเวลามาแวะบล็อกเลยนะคะ วันนี้ไม่มีเรื่องใหม่มาคุย แต่คิดถึงเพื่อนจริงๆค่ะ |
คุณน้ำตาล
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] เดิมอยู่วงเวียนใหญ่ เรียนหนังสือหนังหาอยู่ย่านฝั่งธนฯ พอโตขึ้นหน่อยก็อยากเป็นศิลปิน เลยหันเหไปเรียน Art ปัจจุบันทำมาหากินอยู่แถวเพลินจิต ย่านใจกลางเมืองที่รถติดจนอ่อนใจ Friends Blog
Link MY VIP Friend                                |
||||||||||||
