| |
|||
อยากบอกเธอ รักครั้งแรก
สำหรับโจทย์ที่ 13 อยากบอกเธอ รักครั้งแรก เอ๊ย ไม่ใช่ เล่าเรื่องความรักครั้งแรกของคุณ ก็ต้องบอกว่าเป็นโจทย์ที่โดนใจ ฉันชอบโจทย์อะไรแบบนี้จริงๆ ได้ย้อนวัย และฟินาเล่ ถึงจะฟินอยู่ฝ่ายเดียวก็เถอะ ถ้าพูดถึงเรื่องความรัก ฉันก็ต้องบอกว่าฉันไม่รู้หรอกว่าความรักมันคืออะไร ยิ่งตอนเป็นเด็กยิ่งไม่รู้ รู้ก็แต่เพียงประทับใจ ฉันประทับใจเพื่อนคนหนึ่งตอนที่อยู่ป.1 ซึ่งเพื่อนคนนี้เป็นผู้ชาย เขาได้ช่วยฉันด้วยการเตือนเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งที่ชอบแกล้งฉันในแถว แค่ประโยคที่ว่า เธออย่าไปแกล้งเขาสิ นั่นก็ทำให้ฉันประทับใจมาก และตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่ลืมเขาเลย เขาชื่อเปรมปรี มีฝาแฝดชื่อปรีดา แต่อยู่อีกห้อง แต่น่าเสียดายที่ฉันก็ไม่ได้เจอเขาอีก หลังจากที่จบป.1 ก็ได้มีการคละห้อง เมื่อฉันขึ้นป.2 ฉันก็ไม่ได้เจอเขา รวมถึงเพื่อนที่แกล้งฉันด้วย ฉันว่าการคละห้องมันเป็นเรื่องที่ดี ถ้าหากเด็กคนไหนโดนเพื่อนแกล้ง พอขึ้นชั้นใหม่ก็จะไม่ได้เจอแล้ว แต่ถ้าหากเจอกันอีก ก็ต้องบอกว่า ก็ฝึกจิตไป แต่สำหรับฉัน หลังจากที่เปรมปรีเตือนเพื่อนคนนั้น เขาก็ไม่ได้แกล้งฉันอีก ถ้าหากแกล้ง ฉันว่าเปรมปรีก็คงจะเตือนอีกเหมือนเคย และนั่นก็ถือเป็นความประทับใจ ที่อาจจะเรียกได้ว่าเป็นรักแรกก็ว่าได้ ก็ต้องบอกว่า ฉันไม่ได้คิดว่าเปรมปรีจะจำฉันได้หรอกนะ เพราะอย่างที่บอกเราไม่ได้เรียนห้องเดียวกันอีกเลย และฉันเองก็ไม่เคยเรียนห้องเดียวกับปรีดาด้วย แต่เราอาจจะเคยเห็นหน้า เคยเดินผ่านในตอนที่เราเรียนอยู่ที่นั่น แต่เมื่อจบมา ก็ลืมหน้าไป จำหน้าได้แค่ตอนเป็นเด็ก ไม่รู้ว่าโตมาหน้าตาจะเปลี่ยนไปยังไง แต่เรื่องชื่อ ฉันจำได้ไม่ลืม เปรมปรี - ปรีดา ฉันยังคิดอยู่เลยว่าฉันอยากจะเอามาใส่ในนิยาย และอยากจะให้เขาได้อ่าน (แต่เขาจะอ่านไหม) ฉันไม่ได้ติดต่อกับเปรมปรี ปรีดาเลย จนกระทั่งฉันเข้าสู่วัยทำงาน และฉันได้ไปเรียนพิเศษภาษาจีนที่ OCA ตรงรองเมือง ที่นั่นทำให้ฉันได้พบกับเขาอีกครั้ง แต่น่าแปลกที่เขาจำฉันได้ ฉันกลับจำเขาไม่ได้ เขามาทักฉันตอนที่ฉันกำลังยืนกินลูกชิ้นอยู่ {{ลูกชิ้นหมูปิ้งที่ OCA อร่อยมาก ฉันชอบ (ใครอยากรู้)}} ตอนนั้นเองฉันก็อึ้งๆ แต่ยังดีนะ ที่เขาไม่ได้มาทักฉันตอนกำลังรูดลูกชิ้นเข้าปาก ฉันว่าฉันคงอายน่าดู เขาถามฉันว่า เธอ เธอเคยเรียนที่โรงเรียนสายน้ำทิพย์ใช่หรือเปล่า ฉันก็ตอบว่า ใช่ อย่างงงๆ พลางคิดว่า เขาเป็นใครวะ ก่อนที่เขาจะเฉลย เราเปรมปรีนะ นั่นแหละ ตะลึงเลย (เพลง อนัน อันวาขึ้นอีกครั้ง ตะลึงตึงตึง พอแล้ว!) ฉันก็ อ้อ เปรมปรี พยักหน้าพร้อมกับยิ้มให้ ยิ้มแบบพอประมาณ แต่ใจนี่ไปหมดแล้ว กระโดดโลดเต้น ไม่ถึงอึดใจ เขาก็ไปพาแฝดเขามา แล้วบอกว่านี่อยู่สายน้ำทิพย์ ชี้มาทางฉัน แฝดเขาก็ทำหน้างง บอกว่าไม่รู้จัก ซึ่งก็ไม่แปลกหรอก เพราะฉันกับปรีดาไม่เคยเรียนด้วยกัน แต่ฉันแปลกใจที่ฉันจำหน้าเปรมปรีไม่ได้ แต่อยากจะบอกว่าฉันดีใจนะที่เขาจำฉันได้ ถึงหลังจากนั้นเราจะไม่ได้เจอกัน เพราะฉันเรียนที่ OCA แค่ช่วงสั้นๆ แต่อยากจะบอกว่าเขาจะอยู่ในความทรงจำของฉันตลอดไป และนี่คือ ความประทับใจที่น่าจะเป็นความรักครั้งแรกของฉันค่ะ สมาชิกใน BlogGang ท่านใด ที่คุณรู้สึกปลื้มมากที่สุด
สำหรับโจทย์ที่ 12 นี้ต้องบอกว่าเป็นโจทย์ที่เรามีคำตอบเตรียมไว้อยู่ในใจแล้ว ซึ่งคำตอบนั้นก็มีอยู่ 2 บุคคล บุคคลแรก คือ พี่ก๋า เราชอบพี่ก๋าจากงานเขียนของพี่ก๋า และยิ่งชอบมากถ้าวันไหนที่เป็นแนวธรรมะ ให้ข้อคิด เราชอบอ่านธรรมะจากบล็อกของพี่ก๋า ทำให้เราสงบขึ้น ในบางครั้งก็มีภาพถ่าย ให้เราได้เรียนรู้จากภาพถ่ายนั้น ภาพรูปปั้น ภาพถ้วยชาที่มีคำต่างๆ ปรากฏอยู่ เราชอบคำที่ปรากฏอยู่บนถ้วยชา ทำให้เราได้คิดต่อ หนังสือของพี่ก๋าก็เป็นหนังสือที่ดีมากๆ เราได้ส่งต่อให้แม่อ่าน แม่ก็บอกว่าเป็นหนังสือที่ดี แม่ชอบมากๆ และอยากจะให้พ่อได้อ่านด้วย เรารู้สึกว่าเรากับพี่ก๋ามีความคล้ายกันหลายอย่าง ชอบธรรมะเหมือนกัน มีผู้สูงอายุที่ดื้อๆ เหมือนกัน และเราก็ยังเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนสายน้ำทิพย์ เวลาคุยกับพี่ก๋า เรารู้สึกว่าเราเข้าใจกัน นี่บอกตรงๆ เลยว่าถ้าพี่ก๋ายังไม่ได้แต่งงาน หนูก็คงจะจีบไปแล้วนะเนี่ย ฮ่าๆๆ เราเลยตั้งเป้าเอาไว้ว่า ถ้าจะมีแฟน ก็อยากได้แฟนแบบพี่ก๋านี่แหละ รู้สึกว่าคุยกันแล้วเข้าใจ มีความเป็นผู้ใหญ่ แต่ก็รู้สึกว่าจะหายาก เพราะผู้ชายที่ชอบธรรมะ ก็น่าจะเป็นพระกันไปแล้ว รุ่นๆ เดียวกันหายากมากๆ บล็อกพี่ก๋าก็เลยเป็นบล็อกที่เข้าแล้วอุ่นใจ วันไหนร้อนๆ มา เข้าแล้วจะเย็นขึ้น ได้สติ จริงๆ ก็แอบอยากอ่านธรรมะทุกวัน แต่ก็เข้าใจว่าพี่ก็มีหลายหมวดที่อยากเขียน สุดท้ายนี้ก็ต้องขอขอบคุณที่พี่อัพบล็อกดีๆ ให้แง่คิดดีๆ ให้ได้อ่าน ทำให้เราได้เช็กสภาพจิตใจของเราไปด้วย ในปีนี้ แตงอาจจะไม่ได้อัพบล็อกเท่าไหร่ แต่สัญญาว่าจะมาอ่านบล็อกของพี่ให้ได้มากที่สุด ขอบคุณค่ะ สำหรับบุคคลที่แตงปลาบปลื้มอีกคน ก็คือ คุณลุงชาติ (สมาชิกหมายเลข 3016924) แตงปลาบปลื้มและชื่นชมคุณลุงที่คุณลุงมีความอดทนให้การที่จะถ่ายผีเสื้อ โดยเริ่มต้นจากที่ผีเสื้อวางไข่ และเฝ้ารอดูการเติบโต กลายเป็นตัวหนอน เป็นดักแด้ เป็นผีเสื้อ ซึ่งในระยะเวลาเหล่านี้ คุณลุงคอยเฝ้าจับตาดูตลอด อีกทั้งยังช่วยหยิบยื่นอาหารให้ ถ้าไม่มีความอดทนจริงๆ คงจะไม่สามารถถ่ายภาพการเปลี่ยนแปลงในทุกช่วงเวลาได้ แตงก็เลยค่อนข้างนับถือคุณลุงชาติในความอดทนตรงนี้ นอกจากผีเสื้อแล้วก็ยังมีนกอีก คุณลุงเฝ้ารอดูมันสร้างรัง วางไข่ ให้อาหารลูก จนกระทั่งต่างเติบโตและย้ายไปอยู่ที่อื่น ถ้าไม่มีความชื่นชอบและอดทนคงจะทำไม่ได้ และคุณลุงชาติก็ยังมีความสามารถในเรื่องของโฟโต้ชอป นอกจากการถ่ายภาพขั้นเทพแล้ว การตกแต่งภาพ การสร้างสรรค์ก็ไม่แพ้กัน เราจึงไม่พลาดบล็อกของคุณลุงชาติ ที่ให้ความรู้ ให้แง่คิด ให้แง่มุมจากภาพต่างๆ ถ้าใครอยากติดตามบล็อกของคุณลุงชาติ สามารถเข้าไปได้ที่ loongchat.bloggang.com ค่ะ ยิ้มไว้ เมื่อยามท้อ
สำหรับโจทย์ที่ 11 นี้ ขอมาพร้อมกับการระบาย และเล่าสู่กันฟัง กับโจทย์ที่ว่า ยามที่ท้อ พบเจอกับอุปสรรคในชีวิต คุณให้กำลังใจตัวเองอย่างไรบ้าง เราเป็นคนรินน้ำ เราต้องกะประมาณ แต่ยายไม่เคยกะ ชอบมารินเอง ทั้งๆ ที่เราบอกว่ายายนั่งเฉยๆ เถอะ วันไหนที่น้าไม่อยู่ เรานี่เจอเต็มๆ ยายจะบอกว่า เธอก็ต้องรู้สิว่ากินข้าวกลางวันมันก็ต้องกินน้ำ มันก็ต้องกินเยอะ โอ๊ย เรานี่จะปรี๊ดแตก เรายังเคยคุยกับแม่เลยว่าตั้งแต่ยายเริ่มฟอกไตมา เรารู้สึกว่าตัวเองหงุดหงิดขึ้น คือ ยายจะเป็นอย่างนี้ตลอด Cr.Youtube :: ยิ้มไว้ (ไม่ต้องกั๊ก) - Superteens สถานที่ไหนที่คุณไปแล้วรู้สึกได้ถึงความสุข
สำหรับโจทย์นี้โจทย์ที่ 10 ต้องบอกว่ามาถึงครึ่งทางแล้ว เพราะเราตั้งใจไว้แต่แรกว่าจะเขียนแค่ 20 โจทย์ เพราะอยากได้แค่บัตรกำนัล แต่ถ้าบัตรกำนัลไม่ได้ ก็เอาบัตรผู้ใหญ่มาก็ได้ แฮ่! (ไม่ใช่กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน) ในส่วนของตัวเรา ถ้าพูดถึงเรื่องสถานที่ที่ไปแล้วมีความสุข ก็จะนึกถึงที่ที่ทำให้เราอยู่ได้นานๆ นั่นก็คือ ร้านหนังสือ ซึ่งร้านที่ใกล้บ้านเราก็จะเป็นซีเอ็ด โลตัส ที่จะแวะอยู่บ่อยๆ แต่ร้านหนังสือที่เราชอบสุดๆ คือ ร้านหนังสือคิโนะคูนิยะ สาขาสยามพารากอน เพราะมีที่นั่งอ่านหนังสือ และมีหนังสือที่หลากหลายมาก นิตยสารก็เยอะ  สมัยก่อนตอนที่เราทำงานประจำ หลังเลิกงานบางทีเราก็แวะมาที่นี่ จะไปดูในส่วนที่เป็นนิตยสาร เราจะซื้อพวกนิตยสารศิลปินไต้หวัน นิตยสาร Play นิตยสาร Color ทั้งๆ ที่ภาษาจีนเราอ่านได้แค่บางคำ แต่ที่ซื้อเพราะอยากเก็บภาพศิลปินที่ชอบ ถ้าเห็นว่ามีชื่อศิลปินที่ชอบอยู่บนปกก็จะซื้อทันที แต่ไม่ได้ซื้อทุกฉบับ  เราว่าร้านคิโนะคูนิยะค่อนข้างตอบโจทย์ ถ้าใครที่ชอบศิลปินต่างประเทศ และอยากจะหาซื้อนิตยสารต่างประเทศ คุณมาที่นี่เถอะ มี นอกจากนี้ก็ยังมีหนังสือมากมายหลายภาษา หนังสือที่เป็นภาษาจีน ภาษาญี่ปุ่น พ็อกเก็ตบุ๊กอะไรต่างๆ ที่ศิลปินต่างประเทศออกก็มีวางจำหน่าย หนังสือภาษาไทยก็มีหลากหลายหมวด ถ้าทิ้งให้เราอยู่ที่นี่ทั้งวัน เราว่าเราอยู่ได้ สถานที่ที่สอง นอกจากร้านหนังสือ ก็น่าจะเป็นงานแฟร์ งานแฟร์อะไรก็ตามแต่ที่เราชอบ งานบุ๊กแฟร์ แคคตัสแฟร์ ก็เดินได้เป็นวันเช่นกัน ถ้าเป็นงานหนังสือ งานบุ๊กแฟร์ ส่วนใหญ่ที่ได้มาก็จะเป็นหนังสือ แต่ถ้าเป็นงานแคคตัส ถ้าจัดรวมๆ กันกับไม้อื่นๆ และมีของกินเยอะๆ อย่างบ้านและสวนแฟร์ ส่วนใหญ่ที่ได้มาจะเป็นของกิน แคคตัสนั้นส่วนน้อย ของกินนั้นส่วนเยอะ แต่ถ้าเป็นงานแคคตัส & ซัคคิวเลนท์ (กระบองเพชรและไม้อวบน้ำ) โดยเฉพาะ ส่วนใหญ่ก็จะได้แคคตัส กระถาง ดินถุงกลับมา ของกินไม่ค่อยมี เพราะเขาเน้นมาขายต้นไม้ และของที่เกี่ยวกับต้นไม้ บางคนก็มาเพื่อประกวด เราจะได้เห็นการจัดกระถาง การตกแต่ง แคคตัสที่งามๆ สวยๆ เยอะ   คือ ไปแล้วก็เพลินๆ ถ้าใครที่ชอบก็จะอยู่ได้นาน ถ้าใครที่ไม่ชอบก็จะรู้สึกเบื่อๆ อย่างเราถ้าให้ไปอยู่ที่เคาน์เตอร์เครื่องสำอาง เลือกเครื่องสำอาง หรือของสวยๆ งามๆ ก็ไม่ใช่ทางเรา สถานที่ที่ไปแล้วรู้สึกชอบ จึงต้องมาจากความชอบของเราจริงๆ บางคนอาจจะชอบท่องเที่ยว บางคนอาจจะชอบอยู่บ้าน บางคนอาจจะชอบไปดูหนัง นั่นก็แล้วแต่ความชอบ และความชอบนี้ก็จะนำมาซึ่งความสุข ** เครดิตรูปภาพร้านหนังสือและนิตยสารจากกูเกิล ปีใหม่ ปลดบล็อก
สำหรับในปีใหม่นี้ เราก็ตั้งใจว่าจะเป็นปีที่ให้อภัย ให้อภัยคนที่เราเคยขุ่นเคือง ให้อภัยตัวเอง ให้อภัยคนรอบข้าง โดยเริ่มต้นจากเพื่อนสนิทสมัยประถม ที่พอข้ามปี ประมาณเกือบตีหนึ่ง เราก็ปลดบล็อกเขา และอวยพรปีใหม่เขา เขาก็ส่งสติ๊กเกอร์มาเป็นหมีบราวน์กับโคนี่กอดกัน  ก็ถือว่า OK. ปีนี้น่าจะไม่มีความกวนทีนกัน ก็เลยไปปลดบล็อกในเฟซบุ๊กด้วย ซึ่งจริงๆ ก็ตั้งใจว่าจะปลดบล็อกอยู่แล้ว เมื่อมีสติ๊กเกอร์นี้มา ก็ทำให้อุ่นใจขึ้น ทีนี้เมื่อปลดบล็อกก็ต้องไปขอแอดเป็นเพื่อนใหม่ เราก็ตั้งใจว่าเราจะเป็นฝ่ายไปขอแอด เพราะที่ผ่านๆ มา เมื่อเราปลดบล็อก เขาจะเป็นฝ่ายมาขอแอดเรา ก็ประมาณ 2 ครั้งละ ครั้งนี้ครั้งที่ 3 เราจะไปขอแอดเขาบ้าง เลยเข้าไปที่หน้าเฟซบุ๊ก แต่สายตาของเราดันเลื่อนมาที่รายชื่อเพื่อน ด้วยความบังเอิญ และนั่นก็ทำให้เราเบิกตากว้าง เฮ้ย! เขาเป็นเพื่อนกับพ่อเราด้วย โห... สุดยอด คิดว่าจะเป็นเพื่อนแค่น้องชายกับน้องสะใภ้ นี่ขอแอดพ่อเราด้วย สุดยอดจริง มีความกล้าหาญชาญชัย ตัวเราเองยังไม่กล้าขอแอดคุณพ่อคุณแม่เพื่อน แต่มีคุณแม่เพื่อนแอดมา เราก็รับ คือ เป็นฝ่ายรับจะไม่ลังเล แต่ถ้าเป็นฝ่ายไปขอแอด ต้องมีความกล้านะ นั่นเลยทำให้เรา ตะลึง ตะลึง ตะลึง ตะลึง! (เพลง อนัน อันวาขึ้น...) แต่ความจริง เฟซนั้นพ่อเราไม่ได้เล่นหรอก น้องสะใภ้เป็นคนเล่น จะเป็นคนกรอง รับแอดคนที่มาเป็นเพื่อนของพ่อ พ่อเราจะไม่ค่อยเล่นเฟซบุ๊ก ไลน์ก็เล่นน้อย ไม่ค่อยติดโซเชียล เราก็ขำๆ เห็นแล้ว ก็โห เฮ้ย แฟนพันธุ์แท้ นี่ถ้าแม่เราเล่นเฟซอีกคน รับรองว่าต้องเป็นเพื่อนแม่อีกคนหนึ่งแน่ ก็รู้สึกดีนะ เหมือนมีแฟนคลับ (เอาป้ายไฟไหมแก) เราก็แอดเขาไป เขาก็รับแอดแล้ว เราว่าเพื่อนประถมก็คงมีงงเหมือนกัน แบบอะไรกันวะอิคู่นี้ เดี๋ยวบล็อก เดี๋ยวแอด คือ เราไม่มีปัญหากับเพื่อนในห้องเลยนะ มีกับเขาที่เป็นเพื่อนสนิทนี่แหละ ก็ถือเป็นการให้อภัย เริ่มต้นวันปีใหม่ นอกจากนี้แล้วก็ได้มีโอกาสไลน์ไปอวยพรเพื่อนๆ ที่อาจจะห่างกันไปนาน แต่ยังคงคิดถึงเสมอ บางคนอาจจะมีเรื่องหมางใจกันเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้มีอะไรกันแล้ว ในปีนี้นอกจากให้อภัย เราก็คิดว่าจะปล่อยวางมากขึ้น จะโฟกัสแต่เรื่องของตัวเอง เรื่องของคนอื่น จะยุ่งให้น้อยๆ ยกเว้นคนในครอบครัว อันนั้นต้องยุ่งเยอะๆ ด้วยความเป็นห่วงก็ต้องดูแลเอาใจใส่ ปีนี้ยายอวยพรว่าขอให้ฟ้องน้อยๆ แต่หนูคงทำไม่ได้อะยาย เพราะถ้ายายไม่ควบคุมตัวเอง หนูก็คงต้องควบคุมยายต่อไป ก็ยังต้องรายงาน บอกกล่าวน้าเรื่อยๆ เพราะต้องช่วยกันดูยาย ก็รักนะ เป็นห่วงนะ ถึงต้องคอยจับตา แต่ตอนนี้ตาไม่อยู่แล้ว ก็ต้องคอยจับยาย แฮ่! (ยังจะเล่นมุกอีก) ก็เป็นปีใหม่ที่ได้รับคำอวยพรจากยายแปลกๆ ดี แต่ไม่ได้คิดอะไรหรอกนะ ขำๆ ปีนี้คงจะอัพบล็อกน้อยลง แต่ตั้งใจว่าจะเขียนลุย ล่า ท้าเขียนให้ได้ 20 โจทย์ และจะเขียนกลอนจากเพลงประกอบ U-Prince Series ให้ได้ 12 เพลง 12 คู่ นอกนั้นก็คงจะแล้วแต่อารมณ์ ถ้าว่างหรืออยากเขียนเรื่องไหน คงจะกลับมาเขียน และเนื่องในโอกาสวันขึ้นปีใหม่นี้ แตงก็อยากจะอวยพรให้เพื่อนๆ พี่ๆ และทีมงานบล็อกแก๊งทุกๆ คนมีความสุข สุขกาย สบายใจ คิดหวังสิ่งใดขอให้สมความปรารถนา ประสบความสำเร็จในเรื่องที่ตั้งใจไว้ค่ะ สวัสดีปีใหม่ค่ะทุกคน |
comicclubs
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 27 คน [?] Group Blog
All Blog
Friends Blog
|
||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||
