(แต่เดิมมากับเพื่อน)
เป็นต้นไม้ที่แม่ซื้อมาให้เมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม แต่แรกเริ่มเดิมทีมากับเพื่อนอีก 2 กระถาง แต่อยู่ๆ ไปเพื่อนก็ชิงตายไปเสียก่อน ทำให้ได้รู้ว่า เออ เรามือขึ้นกับการเลี้ยงต้นไม้เนอะ (ประชด) ไม่หรอก คือ มันก็ทำให้เราได้เรียนรู้ว่าเราควรปลูกต้นไม้ชนิดไหน ชนิดไหนเหมาะกับเรา อย่างเลี้ยงกระบองเพชร บางพันธุ์ก็ไม่เหมาะกับเราเลย หรือไม่เหมาะกับแดดบ้านเรา อย่าซื้อ เพราะถ้าซื้อมาก็มีสิทธิ์ตาย เหลือทิ้งไว้เพียงกระถางเปล่าๆ
ในความเป็นจริง ถ้าเลี้ยงอย่างจริงจัง เราก็สามารถพ่นยา หรือใช้สารเคมีที่ทำให้ศัตรูพืชหรือโรคต่างๆ ตายไปได้ แต่ก็ไม่ค่อยอยากใช้นัก ที่บ้านบอกว่าอย่าใช้เลย อันตราย เลี้ยงให้สนุกๆ เราต้องรักษาชีวิตเราไว้
ก็นั่นสินะ เพราะถ้าเราตายไป ก็หามาใหม่ไม่ได้เหมือนกัน ออกจะสวยน่ารักขนาดนี้ (ตลก?!)
โป๊ยเซียนแคระต้นนี้ ก็เรียกได้ว่าอยู่รอดมากับเรา แต่เกือบจะโดนทิ้งแล้วเหมือนกันเพราะคิดว่ามันตาย เนื่องจากเลี้ยงมาเหมือนต้นกระบองเพชรต้นอื่นๆ รดน้ำ 3 4 วันครั้ง ให้แดดปริมาณเดียวกับต้นอื่นๆ จนวันหนึ่งใบมันแห้งเป็นสีน้ำตาลแล้วร่วง ร่วงไปเรื่อยๆ จนจะหมดต้น เราก็คิดว่า เฮ้ย มันไม่รอดแล้วแน่ๆ แต่ยังให้เวลาอีกหนึ่งสัปดาห์
คราวนี้เราเอามันมาอยู่ในร่ม รดน้ำเหมือนเดิม แต่ไม่ให้ถูกแสงเลย (จริงๆ คือ เตรียมทิ้ง เลยปล่อยๆ มัน) ปรากฏว่า 3 4 วันต่อมาใบมันขึ้น มันค่อยๆ ขึ้นมาเรื่อยๆ เราก็ประหลาดใจ ทั้งๆ ที่คิดว่าจะทิ้งอยู่แล้วแท้ๆ เลยทำให้เรารู้ว่าต้นนี้ควรอยู่ในที่ร่ม อย่าโดนแสงเยอะ เอาออกตากแดดได้ แต่นิดเดียวพอ อย่านาน เดี๋ยวใบมันจะแห้งและร่วง
มันก็เลยเป็นต้นที่ยังอยู่ และแตกยอด แตกกิ่งขึ้นมา เป็นอะไรที่เซอร์ไพรส์เหมือนกัน เพราะไม่คิดว่ามันจะแตก
ถ่ายรูปลงไลน์ให้แม่ดู แล้วก็บอกว่าดีงามพระรามเก้า แม่ก็บอกว่าคนเลี้ยงต้นไม้ต้นนี้ถูกโฉลกกันดีทั้งต้นไม้ และทั้งคนเลี้ยงเลยเจริญงอกงามพระรามเก้าดีจ้ะ รักนะจุ๊บๆ
วันนั้นเป็นวันที่แม่พิมพ์ไลน์ยาวสุด ส่วนใหญ่แม่จะส่งแต่สติ๊กเกอร์ เลยค่อนข้างตื่นเต้นดีเหมือนกัน แม่พิมพ์ยาวๆ ได้