ถึงอยู่ห่างยากเอื้อมเหมือนสุดฟ้า
ท้องนภาขีดเส้นมาแบ่งกั้น
แต่หัวใจยังเชื่อมโยงมาผูกพัน
แม้ตะวันลาลับอับแสงจาง

ถึงตอนนี้ท้องฟ้าจะมืดมิด
แต่ยังคงครุ่นคิดไม่เว้นว่าง
ทุกนาทียังห่วงใยไม่วายวาง
ด้วยรักไม่จืดจางจากหัวใจ

ยังเฝ้ารอเฝ้าฝันให้ถึงวัน
วันที่เธอกับฉันไม่ไปไหน
ได้อยู่เคียงเดินเคียงยินเสียงใจ
จับมือไว้ไม่ห่างไกลเหมือนผ่านมา...