ความทรงจำดี ๆ (ที่เรียกว่ารัก) กับ แก้มเดอะสตาร์และครอบครัว คิดว่าหลาย ๆ คนที่ติดตามชมการแข่งขันรายการค้นฟัาคว้าดาว The star หรือ AF ก็คงจะคุ้นชื่อล๊อกอิน Heian ของผมนะครับ ผมก็เป็นคนหนึ่งที่ติดตามน้องแก้มมาตั้งแต่รอบออดิชั่น แล้วก็ตั้งตัวเป็น FC อย่างเป็นทางการ 555+ ติดตามมาเรื่อย ๆ ก็ได้ทราบว่าคุณแม่ดา กับน้องแก้ม ก็พอจะได้ยินล๊อคอินชื่อนี้อยู่บ้างว่าเป็นแฟนคลับของน้องแก้ม ก็มีฝากคำทักทาย รวมถึงหลัง ๆ ได้พูดคุยกันทาง MSN ...จนกระทั่ง น้องแก้ม,แม่ดา และน้องเกด ได้เดินทางมาพักผ่อนที่ประเทศญี่ปุ่น เอาล่ะสิ เป็นโอกาสอันดีมาก ๆ ที่ผมจะได้เจอกับคนที่ผมเฝ้าติดตามซะที ก็เลยมีโอกาสได้เจอกันครับ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทันทีที่ได้เจอก็เหมือนกับไม่มีกำแพงต่อกันครับ รู้สึกว่าแม่ดา เป็นแม่ น้องแก้ม,น้องเกด เป็นน้องจริง ๆ ถึงแม้ว่าวันแรกที่ไปเจอจะเป็นเวลาช่วงสั้นๆๆมาก ๆ แต่ก็ประทับใจมาก ๆ จริง ๆ แต่ผมก็มีโอกาสวันที่สองที่จะได้ไปเจอ ซึ่งวันนี้แหล่ะมันเป็นเหตุการณ์ที่ผมจะจำสวนสนุกที่นี่ และเหตุการณ์แบบนี้ไปตลอด เหมือนละคร เหมือนภาพยนตร์จริง ๆและสอนให้ผมรู้ว่า "การอดทนทำอะไรบางอย่าง มันต้องมีผลดีกลับมาหาตัวเรา" ผมจะเล่าเลยแล้วกันครับ ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: วันนี้อย่างที่ทราบว่ากรุ๊ปทัวร์ช่วงเช้าไป ปราสาทโอซากาครับ แล้วช่วงบ่ายจะไปสวนสนุก ยูนิเวอร์แซลสตูดิโอเจแปน แต่ในกำหนดการเดิมจะถึงก่อนเที่ย งเฮก็เลยกะจะไปดัก(ลักพาตัว 55) ก่อนเที่ยง ครับไปตั้งแต่ สิบโมงครึ่ง โทรหาไกด์ปุ๊บ กรุ๊ปจะมาเที่ยงครึ่ง ก็ไม่เป็นไรครับ รอได้ ๆ ๆ เพื่อสามสาวเปียกลิ่น อิอิ ระหว่างที่รอก็เดินเก็บภาพไปทั่วเลยครับ คุ้นเคยกับสวนสนุกเต็มที่ อิอิ (มาครั้งแรกครับ อยู่มา 3 ปี เอิ๊ก ๆ ๆ ) พอใกล้ ๆ เวลา ก็เลยเดินเข้าไปในร้านขายของฝาก จะซื้ออะไรบางอย่างให้แก้ม ซื้อเสร็จก็เดินออกมา มันก็เลยเที่ยงครึ่งแล้ว ปรากฏว่า .. เจอไกด์หนุ่ม .. บอกว่า เค้าเดินเข้าไปข้างในแล้ว~ .. เฮ (ในใจ) ..... ( งานเข้า แล้วจะเดินตามหายังไง ในUSJ!! ) ด้วยความเป็นคนมีสติปัญญาหลักแหลม (อย่าเพิ่งอ้วกกันนะ 555 )เลยถามรูปพรรณสัณฐานของสามสาว ฮ่าๆ ก็ได้ข้อมูลว่าน้องเกดใส่เสื้อสีม่วง โอเค ๆ หาไม่ยาก ปรับเลนส์ตาเล็งไปที่สีม่วงโดยเฉพาะ หุหุ เดินเล็งไปประมาณ 4 รอบสวนสนุก USJ ครับ (T_________________T) ระหว่างนั้นก็แบบว่ามีเกือบบนบานศาลกล่าวกันเลยทีเดียว 555+ ถ้ามีวาสนาคงได้เจอกัน นึกไปนู่น 555+ อยากเจอมาก ครับ รู้สึกเมื่อวานยังไม่เต็มอิ่ม และก็อยากให้ของน้องแก้มด้วย แต่ว่าจนใจจริง ๆ ครับ ณ.เวลานั้น คนเต็มและเยอะมาก ๆ จนรู้สึกว่าคง หมดหวัง แล้ว เพราะเดินตลอด 2 ชั่วโมงกับพื้นที่และคนขนาดนี้ เลยตัดสินใจ กลับ เพราะมีงานพิเศษต้องทำต่อ แล้วคิดว่าค่อยส่งของทางไปรษณีย์มาให้ ในขณะช่วงที่กำลังจะก้าวออกจากช่องทางออก (ซึ่งถ้าออกไ ปแล้วเข้ามาใหม่ไม่ได้นะครับ) ผมก็หันมามองครั้งสุดท้าย ก็คิดว่าคงจะดูเพื่อแน่ใจไม่ได้หวังอะไรมาก แต่!!!! ผมเห็น สามสาวยืนอยู่ห่างผมไปประมาณ 20 เมตร (T_____________T) ปาฎิหารย์ เกิดขึ้นแล้ววว (T_____T) รีบวิ่งไปกอดแม่ดาเลย ดีใจมาก ๆ ครับ ผมไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกครั้งซะแล้ว ขอบคุณสวรรค์ (ขอโทษที่บ่นไปซะยาว ฮ่าๆๆ ) หลังจากนั้นก็ไปถ่ายรูปกัน นั่งคุยพูดคุย น้องเกด น้องแก้ม ร้องเพลงสด ๆ ให้ฟัง (อัดคลิปด้วยครับ แล้วจะรีบลงนะ ) และผมต้องขอตัวไปทำงานพิเศษ พร้อมกับความอิ่มใจ รักแม่ดา , น้องแก้ม , น้องเกด จริง ๆ ขอให้ได้เจอกันอีกนะครับ ไม่ว่าที่ญี่ปุ่นหรือเมืองไทย ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: น้องแก้ม เป็นเด็กดีมาก ๆ เป็นศิลปินที่ผมเชื่อว่าไม่ว่าจะไปที่ไหน คนในวงการหรือนอกวงการ ก็จะรักเธอ และเธอมีครอบครัวที่ดี มีแม่ดาที่เจ๋ง และน้องเกดที่เก่งและน่ารัก สู้ ๆ นะแก้ม ไว้เราเจอกันอีกจ้า   Create Date : 03 เมษายน 2552     5 comment Last Update : 3 เมษายน 2552 21:50:39 น.     Counter : 525 Pageviews.   Share Tweet

桜井先輩..........บทความดี ๆ จากรุ่นพี่ซากุระอิ part (2) ก่อนที่พี่เค้าจะกลับญี่ปุ่น พี่เค้ามีความกังวลว่า ความฝันขั้นแรกที่อยากมาใช้ชีวิตในต่างประเทศก็เป็นจริงแล้ว แล้วความฝันขั้นต่อไปล่ะ เราจะทำอะไร? เราจะกลับไปทำอะไรได้บ้าง? จนเกิดความรู้สึกไม่มั่นคงขึ้นในจิตใจ และแล้วพี่เค้าก็ได้สิ่งดี ๆ ข้อคิดดี ๆ จากคน 3 คนที่ได้พูดกับพี่เค้า คนแรก.....คุณลุงคนญี่ปุ่น ที่ไปทำธุรกิจที่นั่นได้พูดว่า "หลายคนอาจจะกลัวการล้มเหลว เมื่อทำธุรกิจไปได้สัก 100 แล้วมันกลับมาเหลือ 10 แต่ผมไม่กลัว ต่อให้กลับมาเหลือ 0,1 ยังไงเราก็ยังสามารถที่จะทำให้มันเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ได้ ถ้าเราไม่กลัว" คนที่สอง.....เป็นคุณน้าผู้หญิง ที่เข้ามาเทคคอร์สเรียนภาษาญี่ปุ่นที่มหาวิทยาลัย ซึ่งค่าเล่าเรียนเมื่อเทียบกับเงินเดือนของเธอ แล้วเธอต้องเก็บเงินเดือนเป็นจำนวนหลายสิบเดือนทีเดียว เพื่อมาจ่ายค่าเรียน แต่เธอก็สู้ "ชั้นชอบญี่ปุ่นและภาษาญี่ปุ่นมาก แต่ลำพังตัวชั้นเอง ชาตินี้คงไม่มีปัญญาที่จะไปประเทศญี่ปุ่นหรอก เพราะคงไม่มีเงินในบัญชีพอที่จะขอวีซ่า ชั้นจึงเก็บเงินเพื่อมาเรียนที่มหาวิทยาลัยนี้ ได้เจอคุณครูคนญี่ปุ่นและได้เรียนภาษาญี่ปุ่น" และเธอก็พูดกับพี่ซากุระอิว่า "ชั้นแปลกใจว่าทำไมคนญี่ปุ่นถึงมักจะไม่ค่อยกล้าทำอะไร กลัวนู่นกลัวนี่ไปหมด สำหรับชั้นนะต่อให้มีโอกาสที่จะเป็นไปได้แค่ 1% ชั้นก็จะสู้ เพราะยังเท่ากับว่าเรามีโอกาส" ผมฟังของคุณน้าคนนี้เสร็จก็ประทับใจมาก ๆ คนที่สาม.........เป็นคุณแฟนของพี่ซากุระอิเอง อิอิ คุณแฟนพูดว่า "ก่อนที่เธอจะตัดสินใจมาที่นี่เธอพูดภาษาสเปนได้หรือเปล่า" พี่ซากุระอิ "สั่นหัว" คุณแฟนพูดว่า "แล้วเธอคิดไว้บ้างมั้ยว่ามาใช้ชีวิตที่นี่จะเป็นอย่างไร" พี่ซากุระอิ "สั่นหัว" คุณแฟนพูดว่า "เห็นมั้ย เธอมาที่ประเทศนี้โดยไม่รู้อะไรสักนิด มาแบบตัวเปล่า ๆ แต่ตอนนี้เธอดูสิ ว่าเธอได้อะไรกลับไปบ้าง เธอมีเพื่อนเยอะแยะที่พร้อมจะช่วยเธอเวลาเธอลำบาก เธอคิดว่าถ้าเธอมีปัญหาเดือดร้อน จะมีใครพร้อมที่จะมาช่วยเธอได้ทันทีมั้ย?" พี่ซากุระอิ "(คิดในใจอย่างเงียบ ๆ พร้อมพยักหน้า) จริงแฮะ" คุณแฟนพูดว่า "เธอได้เพื่อนใหม่ เธอพูดภาษาสเปนได้ <แล้วเมื่อเธอกลับไปญี่ปุ่นซึ่งเป็นประเทศบ้านเกิด มีพ่อ แม่ มีคนรู้จัก ภาษาตัวเอง เธอจะกลัวอะไร" พี่ซากุระอิ "จริงแฮะ " และนี่ก็คือบทความทั้งหลาย ที่แม้จะเป็นช่วงเวลาไม่กี่สิบนาที แต่ก็สามารถที่จะนำมาคิดและเป็นประโยชน์ต่อชีวิตเรามาก ๆ ก็อยากจะให้ทุกคนได้อ่านเรื่องดี ๆ แบบนี้เหมือนกันนะคับ มีอะไรค่อยมาเขียนใหม่ ฮี่ ๆ ๆ   Create Date : 18 มกราคม 2551     3 comment Last Update : 13 กันยายน 2551 13:51:10 น.     Counter : 354 Pageviews.   Share Tweet

桜井先輩...บทความดี ๆ จากรุ่นพี่ซากุระอิ Part (1) สวัสดีปีใหม่ทุก ๆ คนนะคร้าบ หายไปนานเพราะขี้เกียจเขียน แฮ่ ๆ ๆ กอปรทั้งในชีวิตไม่ค่อยมีอะไรใหม่ ๆ (หรือเปล่า) เรื่อย ๆ ปีใหม่กลับเมืองไทยครับ 3 อาทิตย์ เป็นปีใหม่ที่มีความสุขที่สุดปีหนึ่งในชีวิต และทำให้รู้สึกรักเมืองไทยในแบบที่ไม่ค่อยจะเกิดขึ้น กลับมาญี่ปุ่นวันที่ 10 มกราคม ครับ เป็นหวัดติดมาด้วย เหอ ๆ ๆ และประสบการณ์ครั้งแรก(初体験） ก็คือถ้าเป็นหวัดแล้วนั่งเครื่องบิน อาการหูอื้อจะทวีความรุนแรงขึ้นหลายเท่า ตอนแรกตกใจมาก เฮ้ย กลืนน้ำลายก็แล้ว (แสร้ง)หาวก็แล้ว แต่หูอื้อมันไม่หาย ปวดหูมากถึงมากที่สุด ปวดจนแบบว่าแก้วหูจะแตกเป่าวฟะเนี่ย เป็นถึงสองครั้งเลยคือจากหาดใหญ่-กรุงเทพ และกรุงเทพ-โอซากา และแล้วฝันร้ายก็เกิดขึ้น หูบอดไปเลยเกือบหนึี่งวันเต็ม ๆ ฮือ ๆ ๆ ๆ ต้องลางานสอนเลย แต่นอนพักก็ดีขึ้นครับ หูกลับมาเป็นปกติเร็วกว่าที่คิดไว้ เย้ ๆ ๆ .................................................................................................... เมื่อวันอังคารที่ 15 มกรา คาบวิชาการสอนภาษาญี่ปุ่น (教授法） อาจารย์ได้ให้รุ่นพี่คนนึงมาพูดครับ ชื่อ พี่ซากุระอิ แต่งงานมีลูกแล้ว แต่ยังเปรี้ยวจ๊าบ อยู่เลย อิอิ โดยรวม ๆ พูดถึงประสบการณ์ที่พี่ได้ไปสอนที่เอกวาดอร์ มา 2-3 ปี ว่าเจอประสบการณ์ยังไงอะไรยังไงมาบ้าง โดยบุคลิกพี่เค้าแล้วน่าจะเหมือนกับผมนะ คือเป็นคนไม่ได้เอาการเรียนเป็นที่หนึ่งตลอดเวลา ค่อนข้างจะใช้ชีวิตแบบโลดโผน แต่ก็ประคองการเรียนไปในระดับที่น่าพอใจได้ พี่เค้าพูดหลาย ๆ อย่างที่เป็นแรงบันดาลใจได้ดีทีเดียว อันแรกจากปากของพี่เค้าเลยว่า "คิดอยากจะทำอะไร ก็ทำเลย ณ.เวลาตรงนั้น ก่อนที่มันจะไม่ได้ทำ เพราะคนเราไม่ใช่ว่าจะทำเรื่องนั้น ๆ ได้ในทุกช่วงเวลา มันจะมีเวลาที่เหมาะสมของมัน อย่าให้ความฝันมันตกค้าง" อันนี้คือผ่านการแปล และขยายความโดย คุณัชญ์ (ผมเอง) แล้วนะครับ อิอิ ใช่จริง ๆ ด้วย ชีวิตของคนเราสิ่งที่สำคัญที่สุดและเป็นแรงผลักดันในการสร้างสรร ต่างๆ ก็คือความฝัน นั่นแหล่ะ คนที่ไม่มีจุดมุ่งหมายก็อยู่ไปวัน ๆ แต่คนที่มีเป้าหมายจะพยายามทุกวิถีทางที่จะทำไปสู่ฝันนั้นให้ได้ สนุกกว่าเป็นไหน ๆ เพราะฉะนั้นก็อยากให้ทุกคนมีความฝันและตั้งเป้าหมายไว้ และไปให้ถึงจุดนั้นให้ได้ ผมมีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นคนที่ประสบความสำเร็จ มีคนยอมรับ และมักจะน้ำตาคลอไปกับคนเหล่านั้น เพราะเค้าสามารถทำความฝันของเค้าให้เป็นจริงได้ และผมก็อยากเป็นเหมือนกับคนเหล่านั้นเหมือนกัน   Create Date : 18 มกราคม 2551     0 comment Last Update : 13 กันยายน 2551 13:51:39 น.     Counter : 351 Pageviews.   Share Tweet

รีวิว หนังประทับใจ (APOCALYPTO 2006) สุดสัปดาห์นี้ แวะเข้า TSUTAYA บ่อยมากดูหนังไป 9 เรื่อง ขณะที่กำลังพิมพ์นี้ยังเต็มไปด้วยความประทับใจจากเรื่อง `APOCALYPTO` ก็ขอรีวิว ภาพยนตร์ครั้งแรกในบล๊อกเลยแล้วกันคับ `APOCALYPTO` เป็นภาพยนตร์ล่าสุดที่สามารถเบียดเข้าไปเป็นภาพยนตร์ประทับใจของเราได้เป็นที่เรียบร้อย ทีจริงไม่ได้อยากดูขนาดนั้น เพราะไม่แน่ใจว่าตัวหนังจะไปในแนวทางไหน ถึงจะมีความสนใจทางด้านประวัติศาสตร์ก็ตาม แต่ก็ตามดูหนังที่พลาดจากโรงใหญ่เกือบหมดแล้ว ก็เหลือเรื่องนี้ อิอิ ก็เลยหยิบมาดูแล้วกัน ปรากฎว่าถูกใจมาก ๆ ถึงจะแปลกใจนิดหน่อยที่ทั้งเรื่องไม่ใช้ภาษาอังกฤษเลย ก็อาศัยอ่าน Sub ภาษาอังกฤษเอา ด้านเนื้อเรื่องก็เริ่มจากที่พระเอก,พ่อพระเอกและเหล่าผองเพื่อนออกล่าสมเสร็จ และเจออีกเผ่ากำลังย้ายถิ่นฐานจากการบุกรุก เหมือน ๆ กับเป็นสัญญาณเตือนเผ่าของพระเอกได้เป็นอย่างดี และแน่นอนเรื่องดำเนินอย่างรวดเร็ว ในที่สุดพระเอกก็รอดช่วยเมียและลูกน้อยและลูกเกิดใหม่ได้สำเร็จ เย้ ๆ ๆ ๆ ภาพในเรื่องนี้สมจริงมาก ๆ ชอบทุกฉากเลยก็ว่าได้ ฉากป่าในเรื่องก็ให้บรรยากาศเหลือเกิน , ฉากการไล่ล่าก็ดูรวดเร็ว กระชับ ตื่นเต้น ดึงอารมณ์ได้ตลอด , ฉากเมืองแอซแท๊ค ปิรามิด ในเมืองก็ทำได้ดีเหลือเกิน สมจริง , โทนสี ท้องฟ้า ฉลาดใช้มากดูเหมือนเข้าไปอยู่ในยุคนั้นจริง ๆ สรุปแล้ว ชอบทุกอย่างในเรื่องนี้เลย หลาย ๆ อย่างที่ไม่เคยเห็นก็เห็น เช่น เมียพระเอกใช้มด(มดไรหว่า ตัวใหญ่ ๆ เหมือนมดคันไฟ)ให้กัดที่แผลของลูก แล้วก็เด็ดตัวทิ้งให้เหลือหัวที่เย็บแผลอยู่ , พระเอกใช้หนามจากต้นไม้ เอาไปจิ้ม ๆ ๆ กับผิวของคางคกหรือกบหว่า ที่มีพิษร้ายแรง ใช้ทำลูกดอก (คืออันนี้ก็รู้แล้วว่าลูกศรอาบยาพิษต้องทำแบบนี้ แต่ไม่เคยเห็นเป็นภาพแบบนี้ เจ๋งดี) สรุปแล้ว อิ่มใจ อิ่มอารมณ์ จริง ๆ เด๋วถ้า DVD เหลือสัก 1900 Yen ก็อาจจะถอยมาดูอีก ช่วงที่อ่านหนังสือประวัติศาสตร์โลก ตอนที่สอบทุนมง ก็ทำให้รู้รายละเอียดของประวัติศาสตร์ในทุกมุมโลกได้ละเอียดยิ่งขึ้น ประวัติศาสตร์มีเสน่ห์สำหรับเราเสมอ ดูหนังเรื่องนี้ ได้เห็นถึงอารยธรรมแอ๊ซแท๊ค ถึงมันจะไม่ใช้ความจริง 100% เพราะหนังย่อมเพิ่ม เสริม เติม แต่ง แต่ก็พอจะเห็นเป็นภาพเคลื่อนไหว มีชีวิตได้ เราเป็นคนที่หลงไหลในประวัติศาสตร์และยุคสมัยก่อนมาก และอยากมากที่อยากจะกลับไปใช้ชีวิต กลับไปเห็นด้วยตาตัวเอง แต่พอมานั่งคิด ๆ ดูแล้ว สมัยก่อนช่วงที่กฎหมายยังไม่มีผล จารีตยังโหดร้าย มีแต่การไล่ล่า เข่นฆ่า ผู้คนมีอายุขัยสั้น เราอยากจะอยู่แบบนั้นจริง ๆ เหรอ ถ้าใครมีโอกาสก็ลองไปหามาดูนะคัฟ รับรองว่าไม่ผิดหวังแน่นอน   Create Date : 24 พฤศจิกายน 2550     4 comment Last Update : 13 กันยายน 2551 13:52:00 น.     Counter : 1200 Pageviews.   Share Tweet

Autumn หรือ Winter เนี่ย !?! โอซากาวันนี้สูงสุดประมาณ 12.8 องศาต่ำสุดก็คงราว ๆ 5-6 องศา ก็คงเข้าสู่ปลายใบไม้ร่วงต้นหนาวแล้วมั้ง เหอ ๆ ๆ ก่อนหน้านี้สองคืนยังใส่เสื้อโปโล กางเกงขาสั้นนอนอยู่เลย แต่เป็นคืนแรกที่หนาวจนทนไม่ไหว (ไม่ใช่หนาวใจ ฮี่ ๆ ) เมื่อวานเลยตัดสินใจไปถอยชุดนอนเสื้อแขนยาวกับกางเกงนอนขายาวสำหรับหน้าหนาวมาใส่ แล้วก็ผ้าห่มไฟฟ้า มา เมื่อคืนเลยนอนเร็ว อุ่นกายอุ่นใจเป็นวันแรก รักผ้าห่มไฟฟ้าจริง ๆ ตื่นมาตี 3 ไม่มีอะไรทำ นั่งอ่านหนังสือเล่นไปแป๊ปเดียว ก็ฟังวิทยุ ดูรายการทีวีไปเรื่อย ๆ แล้วก็อาบน้ำออกมาเรียนคาบแรก วันนี้บรรยากาศตามย่านช้อปปิ้งที่ 梅田 แบบว่า เงียบสนิท จนอดคิดไม่ได้ว่า "วันหยุดเป่าวหว่า?" แต่ก็แน่ใจว่าไม่ใช่แน่ ๆ อาจจะเพราะหน้าหนาวสว่างช้ามาก ๆ หรือไม่ก็เป็นวันหยุดทำความสะอาดร้าน เดินไปเดินมาก็คิดได้ว่า "พรุ่งนี้วันหยุดนี่หว่า เหอ ๆ ๆ" โชคดีนะเนี่ยที่นึกออก ไม่งั้นคงแต่งตัวไปมหาลัยเก้อแน่ ๆ เฮ้อ บรรยากาศตอนเช้าวันนี้ นึกถึงเมืองไทยจัง นึกถึงตื่นเช้ามืดมาตักบาตร เด๋วจะกลับไปตักบาตรแล้วปีใหม่ ฮี่ ๆ นึกแล้วมีความสุข 楽しみにっ！ คืนนี้หลังจากทำงานสอนภาษาไทยให้คนญี่ปุ่นเสร็จ จะไปเช่า DVD ที่ TSUTAYA ฉลองวันหยุดซะหน่อย ฮิ ฮิ   Create Date : 22 พฤศจิกายน 2550     3 comment Last Update : 13 กันยายน 2551 13:52:26 น.     Counter : 407 Pageviews.   Share Tweet