ฉันคือนกสีขาว
โบยบินเหนือทุ่งข้าวสีเขียว
กอบเก็บน้ำค้างจากหญ้าเรียว
ในคืนเปลี่ยวร้องเพลงกับเสี้ยวจันทร์

เป็นบทเพลงแสนเศร้า
ร้องเหนือทุ่งข้าวแห่งความฝัน
บอกกล่าวเรื่องราวกับแสงตะวัน
ว่าที่นี่ความสุขสันต์ไม่มีหรอก

มีแต่ความเศร้าโศก
ของเพื่อนร่วมโลกผู้จนตรอก
เรื่องราวแสนเหงาของคนช้ำชอก
ที่ไม่อาจตะโกนบอกสายลม

ฉันคือนกสีขาว
โบยบินเหนือทุ่งข้าวอันขื่นขม
วันหนึ่งฉันไม่อาจต้านทานกระแสลม
บทเพลงแห่งความทุกข์ระทมจึงบรรเลง

#บทกวีของผีเสื้อ
#๑เม.ย.๒๕๖๒